පුංචි ඩේසියා මල!!!

මේ... මේක කියවන්නකෝ

ඔන්න එකෝමත් එක රටක පුංචි ගමක් තිබුනා. ඒ ගමේම, පාර අද්දරට වෙන්න තිබ්බ පුංචි ගෙයක්. දැකල තියෙනවා නේ ඔය වගේ ගම්බද ගෙවල්. ගෙදර ඉස්සරහම තිබුනා තීන්ත ගාපු අපුරු ලී වැටක්. වැටට මෙහායින් ඉඩම. මුළු ඉඩම පුරාම සාරෙට කොළ පාටට තණකොල වැවිලා. නිල්තණකොළ පිට්ටනිය පාර අයිනේ කානුව ගාවට යනකම්ම එක යායට දිලිසෙනවා අව්ව වැටිලා. හරියටම ඒ තණකොල බිස්සේ මැදටම වෙන්න පුංචි ඩේසියා මලක් පිපුනා. වත්තේ පිපුනු අනිත් මල් වලටත් ඉර එළිය හොදට සංග්‍රහ කරනව වගේම මේ පුංචි ඩේසියා මලටත් වෙනසක් නැතිව ඒ විදියටම ඉර සංග්‍රහය ලැබුනා. ඒකේ පිහිටෙන් මේ පුංචි ඩේසියා මල හරි ඉක්මනට ලොකු උනා. 

අර දීප්තිමත්ව බැබලෙන ඉරේ මැද තියෙන සුදු පාට දීප්තිමත් කිරණ වගේ මනරම්ව - එක දවසක් උදේ,  තම වැඩුනු පෙති විදහාගෙන ඩේසියා මල විකසිත උනා. ඒක හරිම ලස්සනයි. ඒත් ඒත්.. වත්තේ අනිත් මල් ගොන්නත් එක්ක බැලුවම, මේ තණකොළ බිස්සේ හැංගිච්ච පුංචි ඩේසියා මල හිතුවේ, “අනේ මාව නං කිසිම කෙනෙක් දකින එකක් නැහැ“ කියලයි. පව් අහිංසක පොඩි එකී.  ඒත් අනේ එයා දුක් උනේ නෑ. පුංචි ඩේසියා සන්තෝසෙන් පිම්බිලා හිටියේ, එයාගේ ලස්සන ගැන. ආඩම්බරෙන් ඉර දිහාවට මුණ හරවගෙන ඈත අහසේ සීනුවක් වගේ කිචි බිචි ගාන පුංචි කුරුල්ලා දිහා පුංචි ඩේසියා ආසාවෙන් බලාන හිටියා.

පුංචි ඩේසියා මල ඇත්තටම හොද නිවාඩුවක් හමු වෙලා වගේ හරිම සන්තෝසෙන් හිටියට එදා සදුදා දවසක්. ඔක්කෝම ළමයි ඉස්කෝලෙට වෙලා තමන්ගේ මේසේ ගාව පුටුවේ ඉදගෙන නොයෙක් දේ ඉගෙනගන්නවා. ඒ වගේම අපේ පුංචි ඩේසියාත් තණකොල බිස්සේ ඉදගෙන එක එක දේ ඉගෙනගන්නවා. එයා සුදු පාටට බබලන ඉර දිහා බලල ඉගෙනගත්තා. වටේ පිටේ තියෙන දේවල් දිහා බලල ඉගෙනගත්තා. එයා දැක්කා මේ හැම කෙනෙක්ම අර ලස්සනට සින්දු කියල අහසේ පාවේලා නිදහසේ යන චූටි කුරුල්ලගේ සංගීතෙ රස විදිනව කියලා. ඒ හැගීම හින්දම පුංචි ඩේසියා මල සින්දු කිය කිය පියාඹන්න හැකි මේ සෙල්ලක්කාර කුරුල්ල දිහා ආදරෙන් වගේ බැලුවා.  හැබැයි ඔයා හිතුවද පුංචි ඩේසියා එයාට පියාඹන්නවත් සින්දු කියන්නවත් බැරි නිසා දුකෙන් බැලුවයි කියල.. අනේ නැහැ. අඩු ගානේ මට එයාව දකින්නයි අහන්නයි පුළුවන්නේ කියල පුංචි ඩේසියා හිතුවා. කිසිම ඉරිසියාවක් වත් දුකක් වත් නෑ. මුළු පරිසරයම එයාට ආදරෙයි කියල හිතාගෙන පුංචි ඩේසියා සන්තෝසෙන් කුල්මත් වෙලා හිටියා. 

ඒ වත්තේ ගොඩාක් මල් තිබුනා. ඒවයේ සුවද අඩු උනත් ඒගොල්ල හිතං හිටියේ මාර සුවදයි කියලයි. එක එක පාට ලස්සන මල් පිපිලා රෝස මල් වලට වඩා ලස්සන වෙන්න හැදුවා. ඒත් ඉතිං රෝස මලේ ලස්සනත් එක්ක ඒවට හැරෙන්නවත් බෑනේ. ටියුලිප් මල් වලට තමා ලස්සනම පාට තැවරිලා තිබුනේ. ඒක දැනං උන්න ටියුලිප් මල් හොදට කෙලින් වෙලා හිටගෙන හිටියා හැමෝටම පේන විදියට ආඩම්බරෙන්. මේ ආඩම්බරකාර මල් පුංචි ඩේසියාව දැක්කේ නැති උනත් පුංචි ඩේසියා ඒගොල්ල දිහා බලන් හිටියේ සතුටෙන්. “අනේ ඒගොල්ල කොච්චර ලස්සනද? හරිම පුදුම පාට ඒවා. පුංචි කුරුල්ලෝ ඒගොල්ල බලන්නත් එනවා නිතරම. අනේ කොච්චර දෙයක්ද මම මේ ලස්සන අයගේ කිට්ටුවෙන් හරි ඉන්න එක. අඩු ගානේ මට මේ දිහා බලාන ඉන්නවත් පුළුවන්නේ“ කියල හිතමින්. එහෙම හිතන කොටම “ක්ව්වීක්“ ගාගෙන අර පුංචි කුරුල්ලා උයනට පාත් උනා. හැබැයි ඒ ආවේ ටියුලිප් මල් වලටවත් අනිත් මල් බලන්නවත් නෙමෙයි. කුරුල්ලා ඇවිත් නතර උනා තණකොල බිස්සේ ලස්සන පුංචි ඩේසියා මල ඉන්න තැන. මේක දැකපු අපේ පුංචි ඩේසියා මල මොනවක්වත්ම කියාගන්න බැරිව සතුටින් පිම්ඹුනා. 

පුංචි කුරුල්ල ඩේසියා මල වටේම උඩ පැන පැන සින්දුවක් කිව්වා.

ඕහ්.. සියුමැලියි මේ මේ තණපත්

ආහ්. අන්න අන්න....

ඉගසුග රන් වන්

පුංචි පෙති රිදී වන්

සුපිපුණු හැඩ ඇති ඩේසියා මල

ඩේසියා මලේ කහපාට මධ්‍යය හරියට රත්තරන් තවරල වගේ පෙනුනා. ඒ වගේම ඩේසියා මලේ දීප්තිමත් සුදු පෙති හරියට දිලිසෙන රිදී වගේ පෙනුනා.

කාටවත් හිතාගන්න බැරි තරමටම පුංචි ඩේසියා මල සතුටු උනා මේකෙන්. ඩේසියා මලට ආසා උන පුංචි කුරුල්ලා එයාගේ පුංචි හොටයෙන් මල සිපගත්තා හැබැයි ඒත් අර සිංදු කියන ගමන්මයි. ඊට පස්සේ එක පාරටම නිල් අහසට පැනල එයා පියඹා ගියා. පැය කාලක් විතර ගත උනා ඒත් ඒ වෙලාව අර පුංචි ඩේසියා මලට ඇති වෙච්චි ඉමිහිරි මතකය අමතක කරන්න තරං කාලයක් උනේ නැහැ. කුරුල්ලාගේ ආදරය විඳපු ඩේසියා හිත ඇතුලෙන් සන්තෝසය මුසපත්ව ඇකිලෙමින් ඒ ගැන හිතමින්ම උන්නා හරියට පළමු හාදුව විදපු පෙම්වතියක් වගේ විළියෙන්. පුංචි ඩේසියා ලැජ්ජාව වහගෙන ඔළුව උස්සලා අනිත් මල් මේ සිද්ධිය දැක්කද කියල බැලුවා. ඇත්තටම ඒ ගොල්ල මේක දැක්කා. ඒ වගේම කෙනෙකුගේ හැගීම් තේරුම් ගන්න පුළුවන් හොද මට්ටමක ඒ ගොල්ල හිටියා. ඔව් ඉතිං පුරුදු කාරයෝ උනත් පළමු හාදුවේ සන්තෝසය මොන වගේ එකක්ද කියල තේරුං ගන්නම ඕන. හැබැයි සමහරක් කට්ටිය හිටියා මේක දැකල ඔළුව අප්සෙට් වෙච්චි. 

අර ඔළුව කෙලින් කරං හිටපු ටියුලිප් මල් තවත් අහංකාර විදියට කොන්ද කෙලින් කරගෙන හිටියා වගේ දෙගුණයක් ආඩම්බරෙන් බලං හිටියා. ඒගොල්ලගේ මුණූ රතු වෙලා. හරිම අප්‍රසන්න විදියට තමන් දිහා බලපු විත්තිය පුංචි ඩේසියා දැක්කා. අර ඔළුව ඉදිමුනු එක එක පාට මල් පවා තරහෙන් හිටියේ. හැබැයි ඉතිං, වාසනාවට වගේ ඒ අයට කතා කරන්න බෑ නැත්නං අහිංසක ඩේසියාට හොද බැනුං ටිකක් නං අහගන්න වෙනවමයි. පුංචි ඩේසියා දැක්ක මේ අයගේ ඉරිසියාවන්ත කම. ඇත්තටම ඒගොල්ල මෙලෝ රහක් නැති උදවිය විදියටත් එයාට පෙනුනේ. 

මෙන්න මේ වෙලාවෙම පුංචි පිහියක් අතට ගත්ත ගෑනු ළමයෙක් වත්තට ආවා. කිසිම කතාවක් නෑ කෙලින්ම ගියා ටියුලිප් මල් ලගට, පිහිය අරං හැම ටියුලිප් මලම බෙල්ල ගාවින් කපල අතට ගත්තා. “ඕහ්“ පුංචි ඩේසියා දුකෙන් කෑගැහුවා. “අයියෝ මොන අපරාධයක්ද? දැං ඉතිං එයාලා ඉවරයි අනේ“. ගෑනු ළමයා ටියුලිප් මල් ටිකත් අරන් යන්න ගියා. පුංචි ඩේසියා මල වැඩකට නැති තණකොල බිස්සේ කව්රුවත් නැති අහිංසකයෙක් වගේ හිටියා. එයා කවදත් ඒ විදියට ඉන්න කැමතියි. එයා දන්නවා ඒක, ඒ කිව්වේ කාත් කව්රුවත් නැති පුංචි මලක් විතරයි කියන එක. හවසට ඉර බැහැගෙන යද්දි එයා තමන්ගේ පෙති ටික අකුලගෙන නින්දට ගියා. මොන.... මුළු රෑ කාලේ පුරාම සුදු පාටට දිලිසෙන ඉරයි, අර එයාව ආදරෙන් සිප ගත්ත පුංචි කුරුල්ලයි ගැන ඇති තරම් හීන දැක දැක හිටියා විතරයි. පව් මෙයා..

පහු වෙනිදා උදේම නැගිටල ඈලි මෑලි කඩමින් හරියට අත පය හිරි අරිමින් වගේ එයාගේ සුදු පාට මල් පෙති දිග අරිමින් හිටිය පුංචි ඩේසියා අර පුංචි කුරුල්ලගේ සිංදුව එකපාරටම අදුරගත්තා. ඒත් ඒත්.. එයා අද සින්දු කියන්නේ හරිම දුකෙන් ඇයි ඒ. ඔව් පුංචි කුරුල්ලට මේච්චර දුක් වෙන්න හේතුවක් තිබුනා. එයාව අල්ලගෙන, පව් ඒ මදිවට ජනේලේ ගාව එල්ලල තිබුන කූඩුවකට දාලා. අයියෝ බලන්නකෝ සතුටෙන්, නිදහසේ කොළපාටෙන් දිලිසෙන තිරිගු යායවල් වල සිංදු කියපු පුංචි කුරුල්ලට වෙච්ච දේ. එයා දැං හිරකාරයෙක් එයාගේ ඔක්කෝම ශක්තිය නැති වෙලා. එයා අසරණ වෙලා.

පුංචි ඩේසියා මල හදවතින්ම කුරුල්ලට උදව් කරන්න සැදී පැහැදි හිටියා. ඒත් එයා කියල මොනව කරන්නද එයාට කිසිම දෙයක් කරන්න පුළුවන් තත්වෙක නෙමෙයි නේ එයා හිටියේ. පුංචි මලට මුළු ලෝකෙම අමතක උනා, එයාගේ ලස්සනම ලස්සන රිදී පාටින් දිලිසෙන පෙති, එයා ආසම උණුසුම් හිරු ගේ ආදරය, වටපිටාවේ සෝබනත්වය මේ හැම දේම. “අනේ පව්“ එයාට හිතන්න පුළුවන් උන එකම දේ - හිරගත උන කුරුල්ල ගැනයි, කිසිම දෙයක් කරගන්න බැරි තමන් ගැනයි විතරමයි.

ටික වෙලාවකින් පොඩි පිරිමි ළමයි දෙන්නෙක් වත්තට ආවා. එක්කෙනෙක් අතේ පුංචි පිහියක් තිබුනා. පුංචි පිහියක්.. ඔව් ඒ ටියුලිප් මල් කපන්න අර ගෑනු ළමයා අරන් ආපු පිහිය නේද? ඔව් ඒක තමා. ඒ දෙන්න කෙලින්ම පුංචි ඩේසියා ළගට ගියා එයාට කිසිම දෙයක් හිතාගන්නවත් වෙලාවක් නොතියම.

“අපි මෙතැනින් පොඩි තණ පිඩැල්ලක් කපමු අර කුරුල්ලට ළගින්න ඇහැකි වෙන විදියේ“ අනිත් පිරිමි ළමයා කිව්වා. ඊට පස්සේ ඔහු පිහිය අරන් අර ඩේසියා පැලේ වට කරල පුංචි තණ පිඩැල්ලක් කපලා ගත්තා අතට. බය වෙන්න එපා පුංචි ඩේසියාට කිසිම කරදරයක් නැහැ එයා අර තණ පිඩැල්ලේ පරණ පුරුදු විදියටම හිටියා.

“ඔය මල කපල දාමු“ අනිත් පිරිමි ළමයා කියන කොට අහිංසක මුව පොව්වෙක් වගේ පුංචි ඩේසියා බයෙන් වේවලන්න ගත්තා. පුංචි ඩේසියාට තමන්ගේ ජීවිතේ ගැන ආසාවක් ඇති උනා. අනේ ඇයි මට ජීවත් වෙන්නම ඕන වෙලාවේ මාව මරන්න හදන්නේ, ඇයි ඉතිං තමන්ව මැරුනත් පුංචි කුරුල්ලාට උදව් කරන්න යන්න හිතහදාගෙන යන්න හිටි එක්කෙනා නෙ මේ.

“ඕන්නෑ. ඒක තිබ්බම ලස්සනයි.“ ඉතිං එයා බේරුනා. තණ පිඩැල්ල කුරුල්ල හිටිය දැල් කූඩුවට දැම්මා. තමන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය එනම් නිදහස නැති වීම ගැන පුංචි කුරුල්ල කුඩුවේ දැල් වල තමන්ගේ අත්තටු වද්දමින් මාරාන්තික උද්ඝෝෂණයක්. හරියට විප්ලවකාරයෙක් වගේ. මේ හේතුව නිසා පුංචි ඩේසියාට එයත් එක්ක කතා කරන්න විදියක් නැහැ. විප්ලවාකාරයා අරගලයක ඉතින් මොකද කරන්නේ. එයා බලං හිටියේ හිත සනසවන්න එක වචනයක් වත් කියාගන්න පුළුවන් වෙනකං. හරියට ඊයේ උදේ පුංචි කුරුල්ලා ඩේසියාට කිව්ව වගේ. ඒත් ඒ හිතුවිල්ල උදේ වරුවම ඉවර උනත් ඉෂ්ඨ උනේ නැහැ.

“අඩු ගානේ වතුර ඩිංගක් වත් නෑ“ හිරබත් කන පුංචි කුරුල්ලා තරහෙන් කිව්වා. “උං ඔක්කෝම මකබෑවිලා. කොහේද මන්ද මගේ උගුරකට ඔක්කෝම වේලිලා හරියට පිච්චෙනව වගේ. මට බොන්න වතුර ඩිංගක් වත් තියන්න බැරි මහ නරුමයෝ. මට ඉන්න බෑ හරියට අයිස් කටට දාලා මාව ගින්දරට අල්ලල වගේ. මට හුස්ම ගන්නත් බෑ. අනේ මාව මැරෙයි. අනේ මට ඉතිං ලස්සන කෙත්වතු, ඉර එළිය කොටින්ම දෙයියෝ මවපු හැම ලස්සන දෙයක්ම දාලා යන්න වෙනවා. මට මැරෙන්න බෑ“ අහිංසක කුරුල්ල මොරසන් දෙනවා. ඊට පස්සේ හොට එළියට දාලා අමරුවෙන් හුස්ම ඩිංගක් ගන්න කොටම එයා දැක්ක පුංචි ඩේසියාව. “අයියෝ එහෙනං ඔයාටත් මෙතැනම මැරෙන්නයි වෙන්නේ. මුං මම ආස මේ මගේ මුළු ලෝකෙන් ම, ඔයා ඉන්න පුංචි තණකොල පිඩැලි කෑල්ලක් විතරක් මට බලන්න ගෙනැල්ලා. ඔයා දන්නවා නේ මේ මුළු ලෝකෙම මගේ. ඔයා ඒකේ පොඩිම පොඩි දෙයක් විතරයි. හැම තණකොලයක්ම මට ලොකු ගහක් වගේ. ඔයා ගේ මේ පුංචි එක මල් පෙත්තක් මට ලොකු මලක් වගේ. ඔයාට තේරෙනවා නේ මම හැම දෙයක්ම විනාස වෙලා ගිය කාලකන්නියෙක්“

“අනේ මට ඩිංගක් හරි එයාට සහනයක් වෙන්න පුළුවන් නං“ පුංචි ඩේසියා හිතුවා. ඒ සිතුවිල්ලෙන් එයාගේ එකම මල් පෙත්තකවත් කොළයක් වත් නොසොල්වා අමරුවෙන් ගල් ගැහිල වගේ හිටියා, ඒකෙන් හරි කුරුල්ලට සහනයක් ලැබෙයි කියල හිතල. හැබැයි ඩේසියා මලින් හමනවට වැඩිය ඉමිහිරි කඩාගෙන යන සුවදක් ඩේසියා ගහේ කොළ වලින් හමනවා. පුංචි කුරුල්ලට ඒක දැනුනා හරියට නහය කඩාගෙන යන මහ එපා කරපු ගදක් වගේ. එයා හිතුවා ඒකෙන් එයා කලන්තේ දාවි කියලම. ඒ අමාරුව නිසාම තණපිඩැල්ලේ තිබ්බ ඔක්කෝම තණපත් ටික එයා ගලවල දැම්ම ඒත් පුංචි ඩේසියාට නම් මොනම හිරිහැරයක්වත් කරේ නැහැ.

හැන්දෑවත් ආවා ඒත් සාපිපාසාවෙන් ඉන්න පුංචි කුරුල්ලට වතුර බිංදුවක් වත් නෑ. කරන්න දෙයක් නැති තැන, එයාගේ අත් තටු දෙක හොදට දිග ඇරලා, පිස්සෙක් වගේ පට පට ගාලා ගහන්න ගත්තා, මරණයේ විලාපය තියමින්ම. ඒක හරියට සෝක ගීතයක් වගේ. අපහසුවෙන් හිටි කුරුල්ල එයා‍ගේ ඔළුව පුංචි ඩේසියා ගාව බිම ඔබාගෙන හිටියේ හරියට මරණාසන්න කෙනෙක් තමන්ගේ අවසන් හුස්ම පොද ගන්න ලැහැස්ති උනා වගේ. ඔක්කෝම බලාපොරොත්තු ඉවරයි. පුංචි ඩේසියාට තමන්ගේ එක පෙත්තක් වත් හොලවන්න බෑ. හරියට එයා ඊයේ හෙමීට ආදරෙන් හොටයෙන් සිපගත්ත වගේම, දැනුත් හොටය මල් පෙත්ත උඩ තියාගෙන, වේදනාවෙන් ඇඹරෙමින් ටිකින් ටික මරණය කරා ළගා වෙමින් හිටියා.

පහුවෙනිදා උදේ වෙනකම්ම අර පුංචි නරුමයෝ දෙන්න ආවේ නැහැ. උදේ ඇවිල්ල බලන කොට පුංචි කුරුල්ල මැරිල. ඒක දැක්ක විතරයි පොඩි උන් දෙන්න එක ලෙසටම බෑගිරිගහමින්, කදුළු වගුරමින් අඩන්න ගත්තා. පස්සේ මේ අය පුංචි වළක් කැපුවා. ඊට පස්සේ ඩේසියා මලේ රිදි පාටට දිලිසෙන පෙති වලින් කුරුල්ල සරසලා දේහය පුංචි රතු පාට පෙට්ටියක තැන්පත් කරා. අනේ පව්. අහිංසක කුරුල්ලා.. අන්තිමේ එයාගේ අවසන් කටයුතු ටිකවත් ලස්සනට කෙරුනා. පව්....අහිංසක කුරුල්ල ජීවත් වෙලා ඉන්නකං, එයාගේ සින්දු අහෙන කං මේගොල්ලන්ට එයාට සම්පුරුණයෙන්ම අමතක උනා. චික් විතරක් මේ වගේ අය. තමන් විදි නිදහස ඉල්ල වේදනාවෙන් අඩපු කුරුල්ලව කූඩුවේ හිර කරල තිබ්බා. ඒත් එයා මැරිලා ගියා. මැරුනට පස්සෙ මෙන්න ලස්සනට සරසනවා ඒ මදිවට කෑගහ ගහ කදුළු එනකං අඩනවා. පුදුමාකාර කනගාටුදායක අවස්ථාවක් ඒක.

කූඩුවේ තිබ්බ මැලවෙචිචි තණ පිඩැල්ල ඒගොල්ල ගෙයි ඉස්සරහ තියෙන මහ පාරට විසී කරා. ඒ තණ පිඩැල්ලේ වාඩි වෙලා දුකින් හිටිය අපේ පුංචි ඩේසියා මල මතකයි නේ. එයාගේ ලස්සන පෙති ටිකත් කුරුල්ලා සරසන්න දුන්නේ. අර නිරපරාදේ මැරිල ගිය අහිංසක ලස්සන, මුළු ලෝකෙම සන්තෝස කරපු පුංචි කුරුල්ලා ගැන තමන්ගේ මුළු හදවතින්ම ආදරය කරපු, ඒ වෙනුවෙන් මැරෙන්න උනත් සුදානං උන, එක වචනයකින් හරි පුංචි කුරුල්ලට සහනයක් වෙන්න බලා හිටිය, ලස්සන රිදී පාටට දිලිසුන පුංචි ඩේසියා මල ගැන මේ කව්රුවත් කල්පනා කරේ නැහැ.

හාන්ස් ක්‍රිස්ටියන් ඇන්ඩර්සන්

Hans Christian Andersen - The Daisy