Wednesday, April 30, 2014

NO time!! I'm Busy

මං ගෙදරට කියන්නේ “අයියෝ මං හරි බිසී අනේ... මොන වෙලාවකවත් වැඩක් කරන්න විදියක් නෑ. එක්කෝ ඊටින් මීටින්. නැත්නං වැඩ. නැත්නං තව මොකක් හරි“

ඔන්න ඔහොම තමා. ඉතිං දේශිකාත් හිටි ගමන් මට මොකක් හරි ටොපියක් හරි ඇණයක් හරි සෙට් කරන්නම නේ බලන් ඉන්නේ. ඒකටත් එක්ක මගේ කල්පනාව කෝම හරි ඒ ටොපි පැත්තකට දාන්න තමා.

දැං ටික කාලෙක ඉදල මට මෙයා කියනවා.

“අනේ දේශා.. අර ස්ටෑන්ඩ් ෆෑන් එක කැඩිල නේ. ඒක හදමු. සිවිලින් ෆෑන් එකට කරන්ට් එක වැඩියෙන් යනවා“

“හරි හරි. ඕක ගලවල මං ගෙඩිය අරන් ගිහින් හදන් එන්නං. ගමේ එකා ගාව හැදුවොත් ඒ ගානෙන් ෆෑන් දෙකක් ගන්තැකි..“

කතාව පයින් ගමන් දෝළාවෙන්.. හැක්.. ඒ මගේ හැටි උනත්.. උපහැරණේ වැරදියි නේ.. අයියෝ මෙහෙමත් වැඩ. ඉතිං ස්ටෑන්ඩ් ෆැන් තුනකටම කෙළවෙනකං මම නෙමෙයි ඕවා හදන්න ගියේ. අන්තිමට හදන්න කියන වචනෙත් මට කියන එක දේශිකා නැවැත්තුවා. ඇයි ඉතිං හදන එකක් යැ.

මේ අවුරුද කාලෙදි ඉතිං සියළු නෑ සනුහරේ එක්ක අපේ ගෙදර එකතු වෙච්චි වෙලාවේ මේ ගෑනි ඒක ඇද්ද නේ. අපිත් අනුමත වෙමින් හිිටියේ.

“ඔන්න මම දැං හැමෝම ඉස්සරහ කියන්නේ. ඔයාලගේ අයියට කිසිම වැඩක් කරගන්න කිසිම උනන්දුවක් නෑ. දැං අවුරුදු දෙකක් තිස්සේ මං කියනවා ෆෑන් ටික හදන් එන්න කියලා. කෝ ෆෑන් තුනක්ම පිච්චුනත් ආයි හදපු එකක් නං නෑ. ලැජ්ජ උනත් කරන්න දෙයක් නෑ. ඔහොම තමා ඔයාලගේ අයියගේ වැඩ. මොන වෙලාවේ බැලුවත් බිසීලු. ඒත් කරන වැඩක් නං නෑ. ඔන්න කරන එකම දේ ඔෆිස් යන එකයි. ඕටී කරන එකයි. දරුවා පන්ති එක්ක යන එකයි. ඔය ටික තමා අනිත් හැම දේම මං කරන්න ඕන. කිසිම දෙයක් ගැන උවමනාවක් නෑ.“

දේශිකාගේ දේශනේ ඇහුනට පස්සේ මුළු සභා ශාලාවම නිහඬ උනා හරියට මෝල්ගහෙන් බැටකාපු වංගෙඩිය වගේ. මාත් ඉතිං ඉකේ ලැජ්ජාවේ බෑ කියල අහගෙන හිටියා.

ඔය විදියට කරන්න කියපු වැඩ කන්දරාවක් මට මතක් වෙනවා.

මට තිබුනා අක්කර දහයක ඉඩමක්.. සෙල්ලංද?? හැක්.. විකුණුවා අක්කර අටක්ම. ඉතුරු අක්කර දෙක කන්දෙ තියෙන්නේ. ඉතිං අර අක්කර අට විකුණුවම මගේ අක්කර දෙකට යන්න පාරක් නෑ. ප්ලැන් එක අනුව නං අඩි 20 පාරක් නියමෙට තියෙනවා. ඒත් කැලේ වැවිල මොන මගුලක් වත් බලාගන්න බෑ. ඒ මදිවට ඉඩම විකුණූවේ ඔය වනාන්තරද මොනවද සුරකින ආයතනේකට. ඉතිං උන් එක්ක අපිට ඕන මගුල් කරන්න බෑ. ඒකේ අයිතිකාරයා චරිත් සේනානායක කියල හෙන ගෙම්බර බුවෙක්.. අවුරැදු ගානක් ඉඩම අතෑරල තිබ්බා උනත් දැං ඒකේ මොනා හරි කරමු.. ඒ කිව්වේ වවමු අපි දිනමු කියල දේශිකා කිව්වම මමත් හා හා කියල කර ඇරියා. 

කර ඇරීම කොච්චරද කියනවනං තාම අවුරුදු තුනක් තිස්සේ මං අර කොමිපැනි අයිතිකාරයට ඊමේල් යවනවා. තර්ජනය කරනවා. පාර දියං කියල. කොම්පැනියත් හරි හොදයි. ඊමේල් එවනවා. කතා කරනවා. ඒත් මට එන්න කියලත් කියනවා. මං යයි ඕවට. තාම ඉඩමට පාරත් නෑ. කරපු වගාවකුත් නෑ. ඔය ඉඩමේ කුරුදු වවමු කියලා දේශිකා ගිහිල්ල ගොවිජන සේවා එකත් එක්ක කතා කරල, ඔක්කෝම ලෑස්ති කරල අන්තිමට කුරුදු පැළ ටික නිකං අතේ වගේ තිබුනේ. හැක්. 

ඔය සීන් එකට නං හොද එකෙන් මං බැනුං ඇහුවා. කොම්පැනියට යන්නත් අඩ ගැහුවා.

“පිස්සුද අනේ කොහොමද නිවාඩු ගන්නේ. අනික මං මේ ටිකේම බිසී හොදටෝම“

ඔය රැකෝඩ් එක දවස ගානේ අවුරුදු දෙකක් විතර තිස්සේ වාදනය වෙන නිසා දැං එයා මට කියන එක නවත්තල අපි වවමු දිනමු කියන එක.

තව පර්චෑස් දහයක ඉඩං කෑල්ලක් තියෙනවා මට අයිති. ඕකෙන් ණයක් අරගෙන පොඩි ගෙයක් හදල අපි ටවුම කිට්ටුවට යමු කියල දේශිකා නාහෙන් අඩනවා. ලෝන් එකට ඕන කරන ඔක්කෝම ෆෝම් ගෙනැල්ල අකවුන්ට් හදල මට භාරදුන්නා නගර සභාවෙන් විථිරේඛා සහතිකේයි නොපරවා ගැනීමේ සහතිකයයි අරගන්න කියල. අලියම ඉන්න එකේ හෙන්ඩුව ගන්න එක මොකක්ද කියල හිතල මාත් වැඩේ බාරගත්ත හිටගෙන. තාමත් හිටගෙන ඒ වැඩේ කෙරෙනවා. නගර සභාවටත් මං දැං මාස දෙක තුනක ඉදලම යනවා. කෝ වැඩේ තාම කරගන්න බැරි උනානේ. ඒකට ඉතිං භෞතිකව යන්න එපායැ, හිතින් ගියාට වැඩක් නෑනේ.

ගෙදර ලැයිට් බිල වැඩි නිසා (සුදීක කිව්වද මන්දා) එල්ඊඩී බල්බ් පහක් ගේන්න කියලත් දැං මාස හයක් විතර වෙනවා. ඒ කාලේ ඇතුලත බල්බ් වල ගානත් වැඩි වෙලා. ඒත් තාම අපේ ලැයිට් බිල අඩු උනේ නං නෑ. කොහේ අඩු වෙන්නද මං බල්බ් ගෙනිච්ච එකක්යැ.

ඔය වගේ වැඩ කෝටියක් විතර තියෙනවා කරන්න. ඉදල හිටල හරි ගෙදර නැවතුනොත් නං සුං තමා. 

“ඔන්න අද නිවාඩු එකේ. ඔය අර වැඩේ කරන්න මේ වැඩේ කරන්න. අරහේ යන්න මෙහෙ යන්න. අරක පුරවන්න මේක ගේන්න. අරක හදන්න. “ හයියෝ වැඩ කෝටියයි. අන්තිමට එක වැඩක්වත් එදාටවත් කෙරෙන්නේ නෑ.

බලං ගියාම මං පුදුම කම්මැලියෙක් නේ අප්පා.. මෙහෙම ජීවත් වෙලා වැඩක් තියේද? දේශිකා මීට වඩා හොදයි පඹයෙක් ගත්තනං. අඩු ගානේ ඒකා ගෙදරට වෙලා එක තැනවත් ඉදිවී. බොන එකකුත් නෑ.

ඒ මදිවට මේ සමහර යාළුවෝ අහන දේවල් වලට මට නප්පියට තද වෙනවා.

“ඈ දේශෝ. බොට බ්ලොග් කොටන එකයි කියවන එකයි ඇරුනම වෙන වැඩක් කරන්නැද්ද යකෝ“

ඔව් යකෝ අනිත් ඒවා කරන්න කොහේද වෙලාවක් මේ මගුල් ටික කියවල ඉවර වෙන කොට. හැක්.

Saturday, April 26, 2014

මඟුල් දා මරණය!!

කඩිමුඩියේ එහේ මෙහේ දිවයන මිනිසුන්ගෙන් ගෙය සහ මිදුල පිරී ඇත. ඔවුන් සැම දෙනාම කිසියම් වැඩක ඉතා උනන්දුවෙන් නිරත වන්නා සේය. එකෙකු තීන්න ගෑවුනු ඇඳුම් ඇද පින්සල්ද, තීන්ත බාල්දිද අතදරා සිටිති. තවෙකෙකු, උදැල්ලෙන් මිදුල පිළිවෙළට සකසමින් සිටිති. ගෙයි ඇතුලේ බවලත් ඇත්තන්ද ලහිලහියේ වැඩ කටයුතු කරන අයුරක් දිස්වේ. කුස්සිය දෙසින් දුම්රොටු නැගීම එකාකාරයෙන්ම සිදු වන අතර, ඊට තරමක් එපිටට වන්නට විශාල දර කොට ප්‍රමාණයක් අව්වේ වේලෙන්නට දමා ඇත. මිදුල පුරා තැනින් තැන ගෝනි පඩංගු තබා ඒ මත තුනපහ වර්ග වේලෙන්නට තබා ඇති අතර, ඒවා විටින් විට කව්රුන් හෝ පැමිණ අතින් පෙරලා දමන්නේය.

තවත් දින තුනකින් පසුව එළැඹෙන දිනයේ සුභ මුහුර්තියෙන් විශාකගේ අයියා මනමාලයෙක් වී නිවසට පැමිණෙන්නේය ඒ සදහා වන සියළු කටයුතු මේ වන විට කෙරෙමින් පවතින්නේ විශාකගේ අනුදැනුම මතය. නිවසට රැස් වූ ඥාතින්, මිතුරන් හා කුලී කරුවන් තමන්ට පවරනු ලබන ඕනෑම රාජකාරියක් ඉටු කිරීමේ පරම චේතනාවෙන් කටයුතු කරදිදී, ගෙයි පිටුපසට වන්නට ඇති කාමරෙයන් බෙරිහන් දීමක් ඇසේ.

“ඒයි.. ඒයි.. “

අපහසුවෙන් වේව්ලමින් නැගෙන මේ ශබ්දය දෙතුන් විටක් කාමරෙයන් පිට වූවද එය පිළිගැනීමට කිසිවෙකුත් සුදානම් නොමැති සේය. ඒ හේතුවෙන් නැවත නැවතත් ඒ දුබල කටහඩ මතුව එද්දී, තම ඉන දැවටි චීත්තයෙන් තම අත පිස දමමින් සිරියාවතී කාමරය දිහාවට පියවර තබන්නාය. මහ ගෙයට යාබදව නොවුනද, ඊට අඩි දෙක තුනක් පමණ වන ඈතින් පිහිටා ඇති මෙම කාමරය කාළයකට පෙර වී ගබඩාව ලෙස භාවිතා කළ ස්ටෝරු කාමරයයි. එහි කව්ළුවක් නොතිබුන බැවින් විශාක විසින් මෙයට මාස කිහිපයකට පෙර පරණ බිත්ති කඩා එහි අලුතෙන් කව්ලුවක් සකස් කර ඇතත්, කොස් ලීයෙන් කළ එම ජනෙල් පියන් පත් මේ වන තෙක් පොලිෂ් කිරීමට හෝ කටයුතු කර නොමැත. පලු දෙකක් වන්නට ඇති දොරෙහි උඩ පළුව ඉතා අබලන්ව පවතින අතර, පරණ සරනේරු වලින් යුත් එහි උඩ සරනේරුව වාරු නොමැති හෙයින් ඉතා පරිස්සමින් ඇරීම වැසීම කළ යුතුව ඇත.

කාමරයේ බිම තැනින් තැන කඩතොලු වී සුදු පැහැ ගැන්වී තිබුනද, එය කාලයකට පෙරදීය. දැන් එම කඩතොලු සියල්ල දුහුවිල්ලෙන් වැසී කළු පැහැගැන්වී ඇත. කාමරයේ දකුණු පස මුල්ලට වන්නට ලණු ඇද මත රබර් මෙට්ටයක් දමා ඒ මත කොහු මෙට්ටමක්ද දමා ඇත. කොහු මෙට්ටයට උඩින් රබර් සීට් එකක් දමා ඉන් අනතුරුවය ඇඳ රෙද්ද දමා ඇත්තේ. දෙදෙනෙකුට නිදත හැකි විශාල ඇදක් වූ එහි කොනකට වන්නට ඉතා කෘෂ අයෙකු වැතිර සිටී. විටින් විට පැත්තට හැරෙමින් කෙදිරි ගාමින් සිටින ඔහු වරින් වර පැත්තට හැරීමේදී ඔහුගේ පිට ප්‍රෙද්ශය පුරා තැනින් තැන තුවාල වී ඇති බව දැකිය හැක.

“මොකෝ මේ බෙරිහන් දෙන්නේ.. වදේ“

“මමමම..මට ව..තුර ඩිංගක් පොඩි නෝ...නෝ“

“ඕකටද ඔය ගිරිය කඩන් බෙරිහන් දුන්නේ... ආ.. බොනවා ඉතිං“

සිරියලතා ඇද අසළ වූ ටීපෝව මතින් වතුර අඩක් වූ වීදුරුව ගෙන ඔහුට දෙන විට ඉතා අමරුවෙන් වැලමිටි දෙක මෙට්ටයට තෙරපමින් නැගීටීමට තැත් කරයි. මෙට්ටයෙන් ඉහලට එසවී ඇති අත් දෙක දැඩි ලෙස වෙව්ලමින් ඔහු වාරුව ගනී. දෙපැත්තට වැනෙන බට්ටෙකු මෙන් ඔහුගේ දකුණත, සිරියලතා දිගු කළ වතුර වීදුරුව මග හරිමින් කිහිප විටක් චලනය වූ පසුව තම අතින් ඔහුගේ අත අල්ලා ඒ මත වීදුරුව තබන්නට සිරියලතා කටයුතු කළාය. වීදුරුව දැඩිව අල්ලා ගත් දුර්වල අත, අනෙක් අත ගෙන සවියක් වීමට කටයුතු කළද වීදුරුව බදා ගත් අත් දෙකම දැඩි ලෙස වෙව්ලන්නට විය. එහෙයින් වීදුරුව මුව වෙත ලං කර ගැනීම වෙනුවෙන් ඔහුට මහත් වීර්යයක් ගැනීමට සිදු විය. මුව වෙත වීදුරුව කිට්ටු කරද්දී, බෙල්ලද තරමක් දිගු කොට වීදුරුව ග්‍රහණය කර ගැනීමට තැත් කිරීමෙන් මහන්සියට පත් ඔහුගේ මුහුණද වැරෙන් වැනෙන්නට විය. තව තවත් වීදුරුව ග්‍රහණය කරන්නට තැත් කොට වීදුරුවට මුව තබන්නට ඔහු සමත් විය. එයින් මහන්සියට පත් ඔහුගේ දුරුවල මුවෙහි තොල්බරුද වේව්ලන්නට වීමෙන් තොල් මත තිබු වේවිලන වීදුරුවෙන් වතුරු ඉහිරෙන්නට විය. එහෙත් වතුර බීමේ පිපාසාවෙන් සිටි ඔහු ඉතා අපහසුවෙන් වතුර බිංදු කිහිපයකින් තොල තෙමා ගනිද්දී වීදුරුවේ වූ වතුර අහවර විය. අහවර වූ වතුර වීදුරුව නැවත ටීපෝව මත තැබූ සිරියලතා ඇස් බැල්මකින් හෝ තොරව නැවත කාමරයෙන් පිට වූයේ විදිලි වේගයෙනි.

සවස් වරුව වන විට බොහෝ අය නිවසින් පිටවී ගොස්ය. සාලයේ වාඩි වී අඩි හයේ පිත්තල පහන ගඩොල් කුඩු හා දෙහි ඉස්ම යොදා පිරිසිදු කරන විශාක අසල සිරියලතා වාඩි වී සිටින්නේ එම දෙහි හා ගඩොල් කුඩු ම යොදාගනිමින් කුඩා පිත්තල පහන පිරිසිදු කරමිනි.

“පුතේ.. සීයා නං මහ කරදරයක්.. විනාඩියෙන් විනාඩියට කෑ ගහනවා නෙව“

“මොනා කරන්නද අම්මා.. එළවන්නයැ.. එකතැන් උන මනුස්සයා“

“අපි සීයව පොඩි මාමාලයි ගෙදරවත් නවත්තමුද මගුලට කලින් දවසේ. නැත්නං ඒ වැඩ ටික හරියට කරගන්න බැරි වෙනවා සිකුරුයි“

“ඒත් කව්ද අම්මේ එහේ සීයව බලාගන්න ඉන්නේ. එදාට ඔක්කෝම මෙහේනේ“

“අපිට බැරිය ඔය පැයකට හමාරකට සැරයක් ගිහිල්ල වතුර ඩිංගක් පොවල මොනව හරි කවල එන්න. අනික ඕක මහ දුරක්යැ.“

“මම දන්නෑ අම්මේ.. මම නං හිතුවෙ කුස්සිය පස්සෙන් ටෙන්ට් රෙද්දක් ගහල දවල් කාලේ සීයව එතන තියන්න.. එතකොට කෑ ගැහුවත් ඇහෙන්නෑ නේ“

“අපෝ පුතේ.. දුං වැදිල ඔය මනුස්සය මැරිල යාවි.. හුස්ම ගන්නත් අමාරු එකේ“

“අපි කුස්සිය පැත්තෙන් රෙද්දක් දාලා දුං නොඑන විදියට වහල දාමු“

“හ්ම්.. කමක් නෑ මොකක් හරි කරමු.. අම්මපා මෙහෙමත් කරදර. නිවිහැනිහිල්ලේ මොකක් වත් කරගන්න බෑනේ මේ මනුස්සයා නිසා“

ඉන් පසුව වූ දින දෙකද සිරියාවතීගේ ඇනුම් බැනුම් අසමින් සීයා වතුර පානය කළේය. එහෙත් ඔහුගේ සාපිපාසාවේ අඩුවක් නම් නොවීය. විශාකගේ අනුදැනුම මත මගුල් දාට කලින් දා හැන්දැවේ කුස්සිය පිටුපසින් අගුවේ ටෙන්ට් රෙද්දක් ගැට ගසා කුස්සියෙන් එන දුම ආවරණය කිරීම සදහා තවත් රෙද්දක් කුස්සි බිත්තිය ආවරණය කරමින් ගැට ගසන ලදි. විශාකත් ඔහුගේ සහෝදරයන්ගෙත් අරමුණ වූයේ පසුදා උදෑසන වරුවේ සීයා ගේ ඇද රැගෙන ගොස් එහි තබා සීයාද එහිම තබන්නටය. ඉන් පසුව මංගල උත්සවය සීරුවට ඉටු කර ගත හැකි බවට ඔවුන් විශ්වාස කරති.

මගුල් දා උදෑසන අවදිව විශාක මුලින්ම කරන්නට සිතුවේ සීයා ගේ කර්තව්‍යයයි. අඩවන් කර ඇති දොරෙන් සීයාගේ කාමරයට ඇතුල් වූ විශාක නිදි යහනේ වූ සීයා ඔසවා ගනිද්දී, ඔහු පසු පසින් සිටි සතර දෙනෙකු සීයාගේ ඇඳ ඩැහැගෙන ගොස් තබන්නට සුදානම් ව සිටී. හිරිකිතයෙන් සීයා ඔසවා ගත් විශාක හට සීයාගේ සිරුර සීතල වී ඇති අයුරුත්, අත පය දරදඩු වී ඇති අයුරැත් දැනී වහාම නැවත සීයා ඇද මත තබා පරික්ෂා කලේය.

ඇද ඔසවාගෙන යාමට පැමිණි සතර දෙනා ඒ බරින් තමා නිදහස් වූ බව දැන සෙමින් සීරුවේ සීයාගේ කාමරයෙන් පිටවූයේ නිදහස් කුරුල්ලන් සේය.

Thursday, April 24, 2014

මට තාම අවුරුදු, පැස්ටිවල්.. etc

ටික දවසකින් ලිව්වේ නැති නිසා අත නිකං ගල් වෙලා වගේ අනේ.. මිනිහා ලියන්න බෑම කියනවා. බුල ගහනවා.. කට්ටි පනිනවා. මොකක් හරි මලදානයක් කියනවා. පට්ට කම්මැලියෙක් වෙලා අප්පා.. කව්ද ඉතිං මගේ දුකට සැපට දෙකටම කොටපු අත් දෙක තමා.

එහෙමෙයි කියල නිකං ඉන්නයැ.. අපිරියෙල් 10 ද කොහේද තමා අන්තිමට මොකක් හරි ලිව්වේ. ඊට පස්සේ අවුරුදු නිවාඩු. 21 වැඩට ආවා. ඒ කාලය තුල මට නං ඉතිං නොනගතේම තමා. මොකෝ ඉතිං ඔය වෙනිලට වගේ ගැජට් බැජට් අපිට තියෙන එකක්යැ හිතුනු වෙලාවට ලොග් වෙන්න. හැක්.

බෝම සාර්ථක අවුරුදු නිවාඩුවක් ගත කරල ආවට පස්සේ, තාම බේරිල්ලක් නෑ.. අර නරි නලියා ඇතුලු උදවිය සංවිධානය කරපු විකාර පැස්ටිවල් එකේ පොටෝ බලන එකයි, ඒකදෙි උන්දැලි කරපු කියපු නවනිංගිරා වැඩ ගැන කියවන (??) එකයි නෙව මේ දවස් වල තියෙන්නේ. මාත් බලං හිටියා මුන්ට මේක ඇති වෙයි කියල. තාම හිතලවත් නෑ වගේ. කමක් නෑ කමක් නෑ සති දෙකක් වත් ඕක මතක තිබ්බොත් ඇති.

අවුරුද්දට කියල මුලින්ම බොන්න සැට් උනේ 13 රෑ. ඒ පටන් ගත්තා නේද, නොදෝමකින් බොන එක නැවැත්තුවේ 17 වෙනිදා. 18 ඉදල 21 වෙනකං දවස් තුන, මොනවත් නොබී ආතල් එකේ පොඩි උන් එක්ක ගෙදරටම වෙලා, ජාලගත නෑ කම් මුකුත් නැතිව ආතල් එකේම ඉන්නවා කියල හිතනං හිටියට එහෙම කරන්න පුළුවනෑ. ඔන්න 19 දවල් වෙන කොට එනවා ගෝතයෙක්.. ඌරු නාම්බෙක් අප්පා. එළු මස් කෑල්ලකුත් අරන් ඒකට හරියන්න බෝතල් දෙකකුත් කඳ ගහගෙන. ඉතිං බෑ කියන්නයැ.. අවුරුදු නිසා බේකරිත් නෑ ඉතිං කොහේද රෝස් පාං. එළු මස් ටික ප්‍රෙෂර් කුකර් එකේ තම්බල, ඊට පස්සේ හොදට ඉස්ටුවට හදාගත්තා. දෙන්නා එක්ක වාඩි උනා. එකක් ඉවර කරා. ඊට පස්සේ තවත් එකෙක් කෝල් කරල ගෙන්නගෙන ඉතිරි එකටත් වැඩේ දීලම තමා පස්ස බැලුවේ.

එළුමස් බයිට් එකට අරන් ගැහුවමත් ගතියක් තියේ ඈ. කියන්න අමතක උනා නේ නලියෝ.. මං නැවැත්තුවා.. උඹලට හොද උනාට මට ඒක නරකයි වගේ..මං ඉතිං නැවැත්තුවා ගල් පාවිච්චිය. ආයි මාව හම්බ වෙන්න බොලා එනවා නං මතක ඇතිව බ්‍රැන්ඩි හරි විෂ්කි හරි විතරක් ගෙනෙල්ලා හරිය..

ඔව් ඉතිං ඒක අහවර කරා නේ.. උන් ගියා යන්න හවස 05 විතර වෙද්දි. මාත් හොද නින්දක් දැම්මා. වැඩේ කියන්නේ මම 20 කන්නේලියේ යන්න දාගෙන තිබුනා නේ පොඩි උන් එක්ක. ඕකට අපේ මලයගේ පවුල් වල අය එහෙම සම්බන්ධ කරගෙන යන්න තමා මං කල්පනා කරල තීන්දු තීරණ අරන් තිබුනේ.

එක මලයෙක් මේ දවස් වල ලංකාවේ නැති නිසා මිනිහගේ පවුලයි ළමයි දෙන්නයි එන්න බෑ කිව්වා. මටත් මොකෝ බත් ටිකට යන වියදම හරි අඩු යි නේ කියල ඉවසුවා. අනිත් මලයා නං කරගහගෙන එනවා කියල පොරොන්දු වෙලා තිබුනේ. ඒ මදිවට අපේ ළගම ඥාති වෙච්චි හැමදාම සැට් වෙන අයියකාරයෙකුත් එන්න පොරොන්දු උනා.

හැන්දෑවේ හතට විතර නිදි මරගාතේ මොකෙක් හරි කකුලක් හොලවන හින්දා මං නැගිට්ටා. අනේ අම්මෝ.. මෙන්න අර අයියකාරයා මගේ දිහාට ප්‍රෑන්ක්ලින් එකක් දික් කරන් ඉන්නවා. මේ යක්කු ටික 20 යන ගමනට උදේ පාන්දරම එන එක කරදර නිසා, මට අනුකම්පා කරල රෑම ඇවිල්ලා අපේ ගෙදර නවතින්න. ඉතිං තවත් දං වලදන්න ඉඩ තියේයැ. මලයා දුවල පැනල මස් ටිකක් පුච්චල අරගත්තම, මං දැක්කේ නෑ වගේ හිටියා. ඒ වෙන කොටත් හරියට කකුල් දෙක බිම තියල ඇවිදගන්න බැරි පොඩි දරුවෙක් මං. ඊට පස්සේ උන් දෙන්නා එළියට පුටු අරන් ගිිහින් ස්ටූල් එකක් තියල ඒක උඩ කලමනා තියල සකස් කරන හැටි මට හොදටම ඇහුනා. චියර්ස් කියලා උන් දෙන්නා ස්ලාං ගෑවට පස්සේ මට තේරුනා තවත් ඉවසන්න බෑ කියලා. ඒ පාර වැනි වැනි ගිහිල්ල වාඩි උනා. ඊට පස්සේ මොකක්ද ඉතිං තව එකකුත් ගෙනැල්ල තමා පස්ස බැලුවේ. රෑ දොළහ විතර ඇති නිදාගන්න කොට. 

උදේ වෙරි මරගාතෙම ගියා යන්න කන්නෙලි. ගියපාර බීල කරපු වැඩ ටික මතක නිසා මේ පාර නං කන්නෙලියේදි බොන්නෑ කියල මං පොරොන්දු වෙලා ගියේ මටම. ඒ පොරොන්දුව නං දෙයියනේ කියල ඉෂ්ට කරගත්තා. කොහේ බොන්නද අනේ ඔච්චර.. හැක්..

Friday, April 11, 2014

අතීතකාමය!!

මාගේ පාසැල් කාලයේදි මා ජීවත් වූ පෙදෙස පසු කරගෙන මා ගමන් කරමින් සිටිමි. ඉගෙනුම් කටයුතු අහවර කොට වසර කිහිපයක ඇවෑමෙන් මේ පෙදෙස හැරපියා මා හට යන්නට සිදු වූයේ රැකියාවක් ලැබුනු නිසාය. රැකියාව ලැබී වසරක් පමණ කාලයක් තුල විටින් විට මේ ප්‍රදේශයට පැමිණියද ඉන් පසුව කොළඹට නුදුරුව ස්ථිරවම පදිංචි වූ හෙයින් ගම් පෙදෙස වෙත යෑමට හැකියාවක් නොවීය.

කාලය වරෙක ඉබ්බෙකුගේ පිට මතින් ඇවිද යන අතර, තවත් විටෙක පියාපත් ලද විහඟකු සේ සැනින් ඉගිල යයි. කෙසේ සිතුවද, කාලය තුල මා අතරමං වී ඇති සේය. බොහෝ ඈතිත් දිළිසෙන තාරකාවන් දෙස මුහුදු වෙරළේ සිමෙන්ති බංකුවක් මත වාඩි වී සිගරට්ටුවක් උරමින්, එහි දුම් වළලු මැකි යන අයුරු දකිමින් සැන්දෑවරුව ගත කළ අයුරු මා පසු කොට ඇදෙන වෙරළ දුටු මතින් මට මතකයට නැගේ. මා නිතිපතා වාඩි වී සිටි සිමෙන්ති බංකුව මත, මේ වෙලාවේද කොළු ගැටයෙකු වාඩි වී සිටි අයුරු මා දුටිමි. සැනෙකින් මාද එවැනි කොළුවෙකු වී සිටි අයුරු මැවී පෙනෙන්නට විය.

දිනපතාම සැන්දෑ වරුවේ කළුවර අවට වෙලා ගනිද්දී, පා පැදිය ගෙන ගෙදරින් පිටත් වන මා, කඩයට ගොස් සිගරැට්ටු තුනක් මිලදී ගන්නෙමි. ඉන් පසුව හෙමින් සීරුවේ වෙරළ දිහාවට ඇදී මා කලින් සඳහන් කළ සිමෙන්ති බංකුව මත කිසිවෙකු හෝ වාඩි වී නොමැති නම්, එය මාගේ කර ගන්නා අතර, එසේ නොවන්නේ නම් වට කිහිපයක් කරක් ගැසීමට සිදු වේ. ඒ විටදීද, මටම ගැලපෙන බංකුවක් ලබා ගැනීම දුෂ්කර වන අවස්ථා එමට ඇත.

සිමෙන්ති බංකුවේ වාඩි වූ පසුව, බයිසිකලය මාගේ පිටුපසින් මට ආසන්නයේ හේත්තු කරගන්නේ, කළුවර වැටෙද්දී දුරක තිබුනහොත් එයට කුමක් වේදෝයි මා නොදන්නා නිසාය. බිම පුරාම තණකොළ වවා ඇත. පොළවට තරමක් පහළින් වෙරළ තීරය තිබෙන්නේ, දමා ඇති විශාල කළු ගල් මතින් වෙරළට බට හැකි අයුරිනි. එහෙත් කෙදිනකවත් මා එළෙස බැස ගොස් වෙරළ තීරයේ ඇවිද නොමැත. මා කළ එකම කාර්යය නම් බංකුව මත වාඩි වී අසීමිත වූ මනෝ ලොවක නිදහසේ නිරවුල්ව සැරි සැරීම පමණි. 

අතරින් පතර දිලෙමින්, නිවෙමින් දැල්වෙන කුඩා තරු එළි මා දිහා නෙත් දල්වන අයුරු දකින මා සිත කුල්මත් වේ. මා දකින සමහර තාරුකා තම දීප්තිමත් ඇසින් මා දෙස බලා සිටින ආකාරය දුටු විට, තවත් කෙනෙකුන් ඒ තාරුකාව දිහාවම කොහේ හෝ සිට බලා සිටිය හැකි නොවේ දැයි මට සිතේ. එවැනි විටෙක අප දෙදෙනාම සිතන්නේ එකම දෙයක් නම් එය කොතරම් පුදුමයක් දැයි සිතෙන විට සතුටක් දැනේ. 

වසර මිලියන ගණනාවක් තිස්සේ විටින් විට රැළි මවමින් මුහුදු තෙර නොනිදා පහන් කරයි. මා එහි සිටියද නැතද, මා කුමන දෙයක් කළද මුුහුදේ රැළි මැවීම කිසි විට නතර නොවේ. වෙරළේ හැපෙන පෙන රැල්ලක් මතින් සෝදා හැරි සුදු වැලි තට්ටුව මත තෙත බරිත ගතිය දුක්මුසු ස්වාභවයක් මට ගෙන එන්නේ කිමදැයි මා නොදනිමි. 

පළමු සිගරට්ටුව දල්වන මා, ප්‍රකෝටි ගණනක් වූ සිතුවිලි අතුරින් එක් දෙයක් කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමට තැත් කරමි. එවිට ඒ සබැදුනු තවත් සිද්ධි දාමයන්, සිතුවිලි දාමයන් එකිනෙක ඇමිණි විසිතුරු සිහින ලෝකයක් මා සිත තුල මැවේ. ඒ අරුමය මතින් මා ඒ ලෝකය දිගේ ඇවිද යන්නෙමි. වරෙක මුහුදු වෙරළේ රළ බිදි ශබ්දයක් හෝ වාහනයක් ගමන් කරන ශබ්දයක් හෝ නොඇසෙන ලෙසම මා චිත්ත ලෝකයේ සැරි සරමි. සිතින් මවා ගත් තවත් සිතුවිලි වලින් ඒ ලෝකය සරසා, ලොකු මහත් කර ගන්නට වෙර දරද්දීම නිවි යන සිගරට්ටුව මා නැවත පියවි ලොව වෙත කැදවයි.

එළෙස සිගරට් තුනක ආනුභාවයෛන් මා විවිධ සිහින ලෝක වල සැරි සරමි. එහිදි නොයෙකුත් වර්ණ, නොයෙකුත් ස්ථාන, මිනිසුන්, සතුන් ආදි විවිධ දේ මා දකිමි. පියව් ලොවේදි මා දකිනවාට වඩා සිහින ලෝකයේ චරිත හා ස්ථාන වල කිසියම් අමුත්තක් මා දකිමි. එනම් එවැනි චරිත හා ස්ථාන නොඒසේනම් කාල පරිච්ඡේදයන් මට අවැසි පරිදි වෙනස් කිරීමට, ශුන්‍ය කිරීමට හෝ ඉවත් කිරීමට මා හට හැකි වීමයි. එය මට ආශ්වාදයකි. සිහින ලෝකයෙන් ඔබ්බට තවත් ලෝකයක් ඇති බව මට පසක් වන්නේ සිගරට්ටුව නිවී යාමෙන් අනතුරුවයි.

තවමත් මා එළෙස සිහින ලෝකයේ සැරි සැරීමට කැමැත්තෙමි. එහෙත් තව දුරටත් කාලය හා ජීවිතය මට ඊට අනුබලයක් සපයන්නේ නැත. 

ප.ලි. - ආයිත් සයිබර් මිතු දම අරඹන්නේ අපිරියෙල් 21 හෝ 22 බැවින් කලින්ම බොලාට ඉතා සුභ සියළු වැඩකටයුතු සාර්ථක වන ඉස්තරම්ම නව වසරක් වේවායි පතමි...!!

Wednesday, April 9, 2014

බ්ලොග් පිස්සෝ!!

පරණ එකට අළුත් එකක්
එකක් නැතොත් බියුටි එකක්
එක මදිනං තවත් එකක්
එපාම නං වෙනම එකක්

කට වට කර සුදු පාටට
තරියා වගේ කිරි ගාගෙන
වෙනි ගත්ත පින්තුරෙක
හරි අගේට හිනා වෙන්න

බිච් එකේ නාවන්නං
නො ද කිං ට කෙලවන්නං
ඇපල්, සෝනි වැලි පුරවං
පාටි දැම්ම මතකයි දැං

චොගම් එකේ ලොගෝ එකෙන්
හොර කොප්පක් ගහල ඉතිං
සිහින වලට ලොගෝ එකක්
අනිවා හදයි ලීෂ් ඉතිං

කෝපි පැලේ මාරු වේවි
බෝ පැල හෙම වල් වදීවි
වද පීදුනු කෙහෙල් එහෙම
වට්ටි පිටින් එහි තියේවි

මාරු කරං කන්න බොන්න
බනිස් අරං වාඩි වෙන්න
බැරිම උනොත් කවාගන්න
මාරයා හෙම ඒවි ඔන්න

ඌරු මොටේ වගේ දිගට
කර වටේට පටි වට කොට
කළුවට කළු පෙනෙල බලෙන්
එකෙක් ඒවි පොටෝ ගන්න

සෙල්ලං කර දිනාගන්න
බැරි සෙල්ලං නොදා ඉන්න
සින්දු කියල උම්ම දෙන්න
ඉඩ දෙන්නට බෑ කියන්න

එකෙක් ඒවි බොන්න බොන්න
බීලා බීලා චූ දාන්න
පොලිස් ජිප්ම හොයා යාවි
නිකං අරන් කයි පරිප්පු

බුද්ධදාස අරහං උන
තොප්පි දාපු විරු-පුවරු
ඒවි ඒවි හරි අගේට
එපා පුතේ රැවටෙන්නට

නිකං තියෙන දවස් අනේ
විස්ස තමයි දිනේ අනේ
සීයේ දෙකයි අපි ගන්නේ
බඩ පිරෙන්න කෑම දෙතේ

හැක් හැක්..

cyberfestival.blogspot.com

To confirm your participation, just fill this stupid form....

Saturday, April 5, 2014

හොර අරක්කු මාට්ටු වීම!!

මතකයි නේ අර අරක්කු උස්සන සීන් එක.. මතක නැත්නං ඕං බලාගන්න. හොර අරක්කු.

ඒකේ හැටියට එක දවසක් ඔය වගේ අනුන්ගේ පානෙන් එළිය බලාගෙන වෙඩිමකට රිංගලා යසට බෝතලේ උස්සන් එන කොටම ගෙදර පොරට අපි මාට්ටු උනා. මිනිහා ඉතිං දන්නවනේ කාටද ආරාධනා කරේ නැත්තේ කියලා. අනික අපි කජුකිරි කොල්ලෝ එතකොට. හරියට දැළි රැවුලවත් ඇවිත් නැති. ඉතිං බෙල්ලෙන් අල්ලන් ගියා අපි දෙන්නව පස්ස පැත්තට.. අපිටත් චූ නොගියා විතරයි.

මිනිහා අපි දෙන්නව බිත්තියට හේත්තු කරල ඇහුවේ තොපි මේ කීවෙනි බෝතලේද උස්සන්න හැදුවේ කියලයි. අනේ ඉතිං නමෝ විත්තියෙන් පටන් ගත්ත ජොබ තමා මේ කෙලවිලා ගියේ කියල කිව්වම මිනිහා විස්වාස කරේ නෑ. ඒත් බැරිම තැන අපි අඩ අඩ විස්තරේ කිව්වා. ඒ පාර ඉතිං නාහෙන් අඩන කොල්ලෝ දෙන්නගේ කරදරේ හින්දත්, මගුල් ගෙදර වැඩ නිසත් පොර අපිට යන්න දුන්නා. ගෙවල් තියෙන තැන් එහෙම ඔක්කෝම අහගත්තට පස්සේ.

සතියක් විතර යනකං අපි ඉස්කෝලේ ගියෙත් හොරෙන් හොරෙන්. ඇයි වදේ මේ හාදයගේ ගේ ඉස්සරහින් එපැයි අපි යන්න. හැක්. ඒ මදිවට මොන වෙලාවට හෙනයක් ගෙට කඩා පාත් වෙයිද කියල නොදන්න නිසා ලේ වතුර වෙලා තමා මොන වෙලේත් ගෙට අඩිය තිබ්බේ. ඒත් ම්හු. කිසිම දොසක් නෑ. තවත් ඉවසන්න පුළුවනෑ.

“ඒයි දේශා.. අරූ වැඩේ ලීක් කරන්න් නෑ වගේ නේද බං“

“ඔව් බං බාග විට ඒ යකාට අමතක වෙන්න ඇති බං.“

“වැඩක් නෑ බං කියල. පපුවේ බිත්තර තම්බපු එකම තමා මේ ටිකේ කරේ“

“මාත් එහෙමයි බං.. අම්මා මොන වෙලේ මෝල් ගහ අතට ගනීද කියල මං බයේ උන්නේ“

ඔය විදියට අපි කස්ටිය එකතු වෙචිචි තැන කතා උනාට, ටික වෙලාවක් යදිදී අර යකා ගැන අපිට පුදුම කෝපයක් ඇති උනේ. අපි ඉතිං ලවක් දෙවක් නැතිව ඌට බැන බැන උන්න එකමයි කරේ. වැඩේ කියන්නේ තව දවස් දෙකක් විතර ගියාට පස්සේ ඒ අහල පහල මළගෙයක් උනා නේ. අපිත් ඉතිං මොන වැඩේ තිබ්බත් ආරංචි වෙචිචි ගමන් ඒවාට දුවන්නේ. රෑ වෙන කොට ඔන්න පරණ කෝන්තර මතක් උනා. සැන්ඩා, ඉබ්බා, ටොට්ටා, කුමාර, ගිලි පොලියා වගේ කස්ටිය තමා සෙට් වෙලා හිටියේ.

“ඒ බං රෑ වෙලා අරූට ගේමක් දෙමුද?“

“අඩේ නියමයි. මොකක් හරි කරමු එහෙනං.“

“ඔක්කෝටම කලින් පොඩි සයිට් විසිට් එකක් දාලා එමු තව ටිකක් රෑ වෙලා“

ඉතිං අපි රෑ දහයට විතර ස්ථානිය පරික්ෂාවක් සදහා පිටත් උනා.ප්‍රධාන පාරෙන් හැරී අතුරු පාරේ ටික දුරක් යන විට වම් පැත්තේ තියෙන ඒ යකාගේ ගෙදර ගේට්ටුවක් තිබුනට ඒකේ ලොක් එකක් නං දාන්නේ නැහැ. ගේට්ටුවත් එක්කම වාහන ගරාජ් එක. ඒක ඇතුලේ තැම්බිච්ච ඉබ්බෙක් ඉන්නවා. (මයිනර් කට්ටක්) වටේටම මල් පෝචිචි එහෙම ලස්සනට තියල පිළිවෙලකට වත්ත පිටිය ලකේට තියන් ඉන්න විත්තියක් තමා අපිට දර්ශනය උනේ. කියන්න අමතක උනා නේ.. අර ගේට්ටුවේ තියෙනවා රතු පාට ලියුං පෙට්ටිය.. ගෙයි සාලේ ලයිට් එකක් පත්තු උනා. අපේ නියමය පරිදි, සැන්ඩා ගිහින් හෙමින් ගේට්ටුවේ කොක්ක පන්නල, ඒක බාගෙට ඇරියා. ෂහ්. කිසි සද්දයක් නෑ. එහෙනං කරදරේකුත් නෑ. ආයි ගේට්ටුව වහල අපි එන්න ආවා.

ආයිත් රෑ 12 පහු වෙලා මළගෙදරින් එළීයට බැහැල වැල්ල පැත්තේ සයිමන් අංකල්ගේ පොල් ඉඩමෙන් කුරුම්බ ටිකකුත් හොරෙන්ම බාගෙන අපි තව ටිකක් දුර ගිහිල්ල පාරේ බෝක්කුව ගාව නතර උනා. ඊට පස්සේ ගල් වල ගහල කුරුම්බ ටික පලාගෙන කෑවා. ඒ අතරේ කස්ටියගේ ඒකමතික තීරණය පරිදි ඔක්කෝම ලෙලි, කටු අරව මේවා කෑලි ටික එකතු කරගෙන පාරේ වැටිල තිබුන ග්‍රොසරි බෑග් එකකට දාගත්තා. ඊට පස්සේ අපි හෙමින් සබ්ජෙක්ට් එකට ටාර්ගට් කරා.

පළාතම අදුරුයි. මුසල හඩින් කෑ ගහන කිසිම සතෙක් අහල පහල සින්දු කිව්වේ නෑ. විටින් විට ප්‍රධාන පාරේ යන වාහනයක එළිය විතරක් තත්පරේකට විතර අපට ආලෝකය සපයනවා. ඊට පස්සේ ආයි එකම අදුර. ඒත් සමහර ගෙවල් වල ජනේල් වල මල් ලෑලි අතරින් නයිට් ලෑම්ප් වල පුංචි එළි පේනවා. කිසි කරදරයක් නැතිව දැන් අපි අර යකාගේ ගේ ගාව. කරුමේ කියන්නේ ඒ පාරේ එක බල්ලෙක් වත් හිටියේ නෑ. සමහර විට උන් දුවන්න ඇති යක්ෂ බලු සෙට් එකක් තමා එන්නේ කියල හිතාගෙන. හැක්.

හෙමින් සීරුවේ ගේට්ටුවට කිට්ටු කරපු අපි, අර ලියුං පෙටිටියට සොපින් බෑග් එකේ තිබුන ඔක්කෝම අර පුංචි සිදුරෙන් පුල් ඩබ් එක දාලා ඇතුල් කරා. උගුර ගාවට කාපු ඌරෙක් වගේ තවත් ගිලින්න බැරිව දත් අස්සේ කෑම පුරවන් ඉන්නව වගේ පෙට්ටියේ සිදුර ගාවටම බඩු ආවට පස්සේ අපි වැඩේ නැවැත්තුවා. මේක කරද්දී වට වෙලා හිටිය අපේ උන්ගේ හිකි හිකිය දිගටම තිබුනා. ඒත් ඉතිං ඒ සද්දේ අපිට ඇහෙන ගානට විතරයි. 

ඊට පස්සේ කෙලින්ම ගරාජයට ගියා. කාර් එක තල්ලු කරන්න බැලුවා. බැහැ. එකෙක් ගිහින් ඉස්සරහ දොර බැලුවම අඩේ ඒක ලොක් වෙලා නෑ. හෙමින්ම ඒක ඇරල ජියර් එක නිව්ටල් කරා. හැන්ඩ් බ්රේක් නං තිබුනේ නැහැ. පස්සේ කාරෙක හෙමින්ම එළියට තල්ලු කරලා, ගේට්ටුවෙන් එළියට අරගෙන පාරේ නවත්තල ආයි ජියර් එක දාලා ගල් කරා. ඊට පස්සේ ආයිත් වත්තට ගිහිල්ල, අතට අහුවෙන තරමක් මල් පෝච්චි අරගෙන පාරට ගෙනැත් කාර් එක වටේ තිබ්බා. ඒත් මදි වෙචිචි නිසා තව ටිකක් ගෙනැල්ලා අහල පහල ගෙවල් දෙක තුනකත් ගිහින් තිබ්බා. ඒත් හිතට මදි. ඒ පාර ඒ ගෙවල් වලින් මල් පෝච්චි දෙක තුන ගෙනැල්ල අපි ඒවා අර යකාගේ ගෙදර තිබ්බා. වැඩේ සාර්ථකව නිම කරපු අපි ආයි මළ ගෙදර ගිහිල්ල, පුටු වල වාඩි වෙලා එළි වෙනකම්ම හිනා වෙවී හිටියා. 

හැබැයි ඉතිං අවුල තියෙන්නේ, එකෙක්වත් අර පළාතෙවත් යන්න තරං ගටකින් හිිටියේ නැති එකයි. නිකං හරි උදේ ඒ පැත්තේ ගියා නං ඒ පැත්තේ සිද්ධ වෙච්චි සංහදිය ගෙඩි පිටින්ම බලාගන්න තිබුනා.

ඔය එන අතරේ පාරේ ගහල තිබ්බ බැනර් එකක් පොලු වලින් කැඩිලා බිමට වැටිලා තිබුනා. අපි ඒක අරගෙන කෝටු දෙකක් කුරුසේ හැඩේට හැට ගහල ඒ්කේ උඩ හිස් කුරුම්බ ගෙඩියක් ඔබල, කෝටු වටේම අර බැනර් එක එතුවා හරියට පඹයෙක් වගේ වෙන්නම. ඊට පස්සේ ප්‍රධාන පාර කිට්ටුව තිබුන මුස්ලිම් ගේක, ඉස්සරහ දොරට ඒක හේත්තු කරල යන්න ගියා.

දවස් දෙකකට විතර පස්සේ තමා ආරංචි උනේ අර මුස්ලිම් ගෙදර ගෑනු කෙනා පාන්දර දොර අරින කොට, පඹයා ගේ ඇතුලට වැටෙන හැටි දැකල මර විකාරෙන් කෑ ගහල කලන්තේ දාලා වැටුනයි කියලා. ඒ ගෑනු කෙනාගේ මනුස්සයනං පැයක් විතර සරම උස්සන් කෑ ගැහුවලු මේක කරපු උන් අහු උනොත් බෙල්ල කඩනවයි කියලා.. අපි අහු වෙයි ඕවට.. 

Tuesday, April 1, 2014

සිත, කය දැකීම!!

රාත්තිරියේ ඇද හැලුනු මුරුගසං වරුසාවෙන් හෙම්බත් වූ වහලය තුලින් හා පරිසරයෙන් නැගෙන සුසුම්, සිහින් සීතලක් මෙන් මාධවීගේ ගත වෙලා ගනිද්දි, ඇය පොරවනය නැවත සොයා පොරවාගෙන අනිත් ඇලයට හැරී නිදන්නට විය. ඇඳ ඉහත්තාවේ ඇති වීදුරු ජනේලය තුලින් විටින් විට මතුවන ආලෝක කදම්බයන් සුදු පැහැති බිත්තියේ වැදෙන නිමේෂයේ මාධවී ගේ සිරුරේ උස් පහත් තැන් විමසමින් අයෙකු කාමරයේ දොරකඩ අසල නතරව සිටී.

සීතල සුළගට සෙමින් පැද්දෙන ජනෙල් රෙද්ද සීරුවට පාද තබන භට කන්ඩයක් සේ වරෙක එක් පසකටද, වරෙක් අනෙක් පසටද සෙමින් පැද්දෙන අයුරු ඔහු උවමනාවෙන් බලා සිටී. ජනේලය තුලින් පෙරී එන විදුලි ආලෝකය තත්පරයක් දෙකක් ඔහු නැවත මාධවීගේ හැඩරුව විමසීමට, පිරික්සීමට යොදා ගනී. 

ඇඳ වට කොට ඇති නිල් පැහැති මදුරු දැළද ආලෝකයෙන් සුදු පැහැයෙන් දිස් වන අතර, තවත් මොහොතකින් එය කළු පැහැයෙන් දිස් වේ. එමෙන්ම ඔහුගේ සිත තුලද වරින් වර සුදු, කළු වර්ණ ඇති වෙමින් නැති වෙමින් යද්දී කාමරය සිසිරා සීරුවේ කැරළි ගසන සිහිල් සුළං ධාරාව ඔහු මොහොතකට කුල්මත් කර ඇති සේය. ඉඳින් තව දුරටත් බලා නොසිටි ඔහු සෙමෙන් සෙමෙන් තම පය ඉදිරියට තබන්නට විය. ඇඳ වට කොට යට කර ඇති මදුරු දැළෙන් ස්වල්පයක් එළියට ගත් ඔහු ඒ තුලින් තම දකුණත සීතල ජලාශයක් ස්පර්ශ කරන්නට මෙන් සෙමින් සීරුවේ ඉදිරියට යොමු කරන්නට විය. 

තම පිටුපස ඔහු වෙත යොමු කොට බිත්තිය දිහාවට මුහුණ හරවා අත් දෙකෙම තම කලවා අතර සගවා ගෙන සිටින්නී හෙළන හුස්ම පොදෙහි උණූසුම ඔහුට නොදැනුනද, ආශ්වාස ප්‍රාශ්වාසයෙහි තරම මැනවින් පෙනේ. තවත් මොහොතකින් බිත්තියෙන් පෙරී මතු වූ විදුලි එළියෙන් මාධවීගේ නිරුවත් උරපත්ත ඔහුට පැහැදිලිව පෙනෙන්නට විය. ජලාශය තෙක් රැගෙන ගිය තම අතැගිලි මොහොතකින් සීතල පෘෂ්ඨයකට ස්පර්ශ වෙද්දී ඔහු සෙමෙන් එය පිරි මදින්නට විය. තම අතැගිලි මාධවීගේ උරපත්තේ සුසිනිදු බව සොයද්දී වුවද මාධවී සුව නින්දේ පසු වෙයි. 

නින්දට බාධාවක් නොවු තැන ඔහු තම අතැගිලි උරපත්තේ සිට ඉහලින් මාධවීගේ පපු ප්‍රෙද්ශය ආක්‍රමණය කරද්දී දැඩි ප්‍රාශ්වාසයක් නැගූ ඇය නිසොල්මන් වූවාය. සැනෙකින් තම අතැගිලි වල චලනය නැවැත්වූ ඔහු තවත් මොහොතකින් එය ආරම්භ කළේය. තත්පරෙන් පංගුවක් තුල ඇඳ මත කෙලින් වාඩි වූ මාධවී තිගැස්මෙන් යුතුව කට අයා සිටින අයුරුත් ඇයගේ හඩ පිට නොවෙන අයුරුත් ඔහු දුටුවේය. සෙමින් සෙමින් තම අත ඉවතට ගෙන එම අත නැවත මාධවීගේ උකුලත මත තබා සෙමින් තට්ටුවක් දැමු ඔහු තම හඩ අවදි කරන්නට විය.

“මාධවී.. මාධවී බය වෙන්න එපා.. මේ මම“ ඔහු මිමිණිමක් ලෙසින් පැවසු දෙයද තේරුම් ගත නොහැකිව දැඩිව රෝමෝද්ගමනය වූ තම කය ගැහෙනා අයුරින්ම ඇය බලා සිටියාය. කිසිවක් කර ගත නොහැකි ඇයට ඔහුගේ අත තම කලවා මත තැබීමෙන් ඇති වූ අමුතුම කායික පීඩාව තව දුරටත් විද දරා ගත නොහැකි විය. මේ මහා රාත්තිරියේ තමන්ට කුමක් වේදොයි නොදැන ඇය බලා සිටියාය. කිසිදා විද නොමැති හිරියක් ඇයගේ ශරීරය පුරා දෝංකාර දෙන්නට විය. රාත්‍රි ඇදුමේ ගුලි ගැසුනු පයෝධරයන් රෝමෝද්ගමනයෙන් උද්දීපනය වීමෙන් සිරුරට සමාන්තරව නැගී සිටියි. එහෙත් තමා මේ දකින්නේ සිහිනයක් නොවන බවට සැක හැර දැන ගැනීමට ඇය තම අත, උකුල කරා ගෙන ගිය විටදී, හැබැහින්ම ගොරෝසු අතක ස්පර්ශය ලැබීමෙන් ඇය සිහඑළවා ගත්තාය.

නිවසේ සිටින්නේ තමන්ගේ වැඩිමල් සහෝදරියත්, අම්මාත්, තාත්තාත්, සහෝදරියගේ ස්වාමි පුරුෂයාත් වන හෙයින්, ඉත්තේරුවට ඇයට වැටහී ගියේ තම නම කියා කතා කරන ඔහු තම මස්සිනා ම වන බවය.

***************************************************

මොහොතකින් ඇය දහවල් අහසේ සිරස්ව හිරු පායා ඇති මාවතක් අසල සිටියි. ඇය අසළ ගැවසෙන ඇයගේ සොහොයුරිය කිසියම් කරුණක් අරභයා තැති ගෙන සිටින අයුරු දුටුවෙන් ඇය එය විමසා සිටියාය.

“අක්කේ මොකෝ අප්සට් එක.. “

“මොකුත් නෑ“

“එහෙනං මොකටද ඔය තක්බීර් වෙලා වගේ ඉන්නේ.. කියනවා කියනවා“

“බලනවා හෙමින්.. ඕයි එක පාරට නෙමෙයි. නොදැනෙන්න.. දකුණු අත පැත්තේ කඩේ ඉන්න පොර.. නිල් පාට ටී ෂර්ට් එක ඇදල ඉන්නේ.. අපි දිහා බලන් ඉන්නවා.. ඌ අපිව කන්න හදනවද මන්දා අච්චර ඇස් ලොකු කරන් ඉන්නෙ.. පොඩ්ඩක් හිටින්.. එක පාර බලන්න එපා“

“අප්පෝ.. ඔයා ඔය හාදයව අදද දැක්කේ.. මම නං හැමදාම දකිනවා පොර කඩේ ඉදන් අපි යනකොට හැමදාම රබර් ඇහැ දානවා.. ලයින් එකක් වගේ.. මං හිතන්නේ අක්කට.. හිහි“

“විකාර.. මට පේන්නේ මිනිහා තමුසෙට බැල්ම දානව වගේයි“

“අනේ මේ.. මිනිහා මට නෙමෙයි තමුසෙට බැල්ම දාන්නේ.. හිටුකෝ.. මං අහල එන්න කඩේට ගිහින්“

“පිස්සද නංගි.. විකාර නොකර ඉදින්“

අක්කාගේ පළමු ඇස ඔහු කෙරේ යොමු වන්නට පෙර ඒ ඇස් තමන් වෙත යොමු වී ඇති බව මාධවී දැන සිටියාය. එහෙත් ඒ ඇස් කොතැනක නතර වන්නේ දැයි නිනව්වක් ඇය තුල නොතිබූ හෙයින් නොකර කතා සිටි ඇයට, අක්කාගේ වදන් වලින් තව දුරටත් එය වහංගු කල නොහැක. මාධවීගේ සිත තුල කුකුසක් තිබුනේ ඔහු තමා දෙස එක එල්ලේ බලා සිටින බවයි. ඒ හැගීමෙන් කුල්මත් වූ ඇය සතියක් දෙකක් පමණ නින්දේදී ද කිසිදු විශේෂ හේතුවක් නොමැතිව ඔහුගේ හැඩහුරුකම් මනසින් රස වින්දාය. වසර විසි හතරක් වූ තරුණියකගේ සිත තුල, ආගන්තුක තරුණයෙකුගේ ආකර්ශනය යොමු වීම පිළිබද සිතුවිලි කෙසේ වේදැයි විස්තර කිරීම අපහසුය. එය සමහර විට ආගන්තුක සිතුවිලි හෝ කිරා මැන බලා ගත් යම් කිසි පුර්ව නිගමනයකට ආගමනයක් වීමට පුළුවන. මාධවී කඩයේ සිටි තරුණයා පිළිබදව මනසින් විමසා බැලුවාය. ඔහුගේ උස් වූ ශරීරය, එයටම ඔබින ලෙස වූ පෘෂ්ඨිමත් බව හා නෙත් සඟලින් දිස් වූ දීප්තිමත් බව ඇය මං මුලා කොට ඇත්තේය.

එහෙත් කාලය තව දුරටත් ඇය ඉදිරියේ සිය හැගීම් වර්ධනය වීමට ඉඩ නොතිබුනේය. අක්කා ගෙදර පැමිණි විටකදී කියු දෙයකින් ඇය තම සිහින ලෝකය හමස් පෙට්ටිය තුලම සගවා ගත්තාය.

“ඒයි.. මාර වැඩේ හලෝ උනේ.. අර හාදයා... “

“මොන හාදයද. අර කඩේ බතල කොටාද“

“සික්.. ඔව්.. මිනිහා තමා.. මාත් එක්ක අද කතා කරා නේ.. මාව හම්බ වෙන්නලු හිටියේ..“

“ඉතිං ඉතිං..“

“මම කිව්ව ඉතිං දැං හම්බ උනානේ ඉතිං මොකද කියලා“

“හි හි.. ඉතිං ඉතිං“ මාධවී තම අක්කාගේ අත දැඩිව අල්ලා ගත්තාය.

“හෙට උදේට සුපර් මාර්කට් එකට එන්න පුළුවන්ද ඇහුවා තනියම“

“ඉතිං තමුසේ කැමති උනා“

“නෑ.. නෑ. මං කිව්වා බෑ කියලා“

“අනේ යනවා හලෝ යන්න.. බොරු නොකිය“

“මං කීවේ ඇත්ත. ඒත් බේරෙන්න බැරි උනා... මං කිව්ව නං තමා එන්නං කියල ඉතිං“

“ආව් ආව්.. ඔන්න මුනේ සෙවල බේරෙනවා.. හරි හරි.. සුභ පැතුම් ආ.. කොල්ලෙක් සෙට් උනාට“

පළමු හමුවෙන් ඉක්බිති මාස කිහිපයක ඇවැමෙන් මාධවීගේ සහෝදරිය සහ ඔහු අතර වූ පෙම් පලහිලව්ව අතු ඉති ලා වැඩෙන්නට විය. දවස ගානේ ලැබෙන වාර්තා මාධවී අකුරක් නෑර දැන සිටියාය. හමස් පෙට්ටියේ වූ සිතුවිලි වලට බාධාවක් නොවන පරිදි ඇයද තම සොහොයුරියට උපරිම සහයෝගය ලබා දුන් අතර, අවස්ථා කිහිපයකදී මුහුදු වෙරලේදී ඔවුන් හා දොඩමළු වෙන්නටද මාධවීට හැකි විය.

“මාධවී නංගි.. අක්කා ටිකක් සැරයි නේ.“

“එයා කෝමත් එහෙම තමා අයියේ. සෙනසුරු නැකතේ නේ“

“හයියෝ.. ඕවා කියන්න එපා.. මං සෙනසුරා මට්ටු කරල ආපු කෙනෙක් මෙහෙම හිටියට. හැක් හැක්“

“අයියේ.. ඔයා කඩේ හරියට කරන් යනවද?“

“ඇයි නංගි එහෙම අහන්නේ“

“නෑ ඉතිං ඔයාගේ වැඩේ පාරට රබර් ඇහැ දාන එකම නේ“

“හැක්.. රබර් ඇහැ නැත්නං කෝමද මේ වගේ මාර දූතියෙක් අල්ල ගන්නේ.. තව බලනවා මීට වඩා හොද තැනක ඇහැ නතර උනොත් එහෙම මොනව වෙයිද“ දීප්තිමත් දෑස තමා වෙත එල්ල කරමින් ඔහු පැවසූ දෙය මාධවී ගනනකටවත් නොගත්තාය. එහෙත් අක්කා ඔහුගේ උරපත්තට සෙමින් කළ පහර දීමට, විරෝධයක් ලෙස ඔහු අක්කාගේ පපු ප්‍රෙද්ශයට කරන ලද තට්ටුව මාධවී නොදැක්කා සේ සිටි අතර, එම විරෝධය දිගින් දිගටම යද්දී, ඇය ඔවුන්ගෙන් ඉවතට ගියාය. කිසිදා නින්දක් නොලැබ රැළි මවමින් ආපසු ඇදෙන මුහුද දිහා බලා සිටිය ඇයට, “මේකා නං මහ පිස්සු පොරක්“ කියා සිතෙන විට කට කොනකට සිනහවක් නැගී ආ හෙයින්, මාධවී නැවත විරෝධයේ යෙදී සිටින දෙදෙනා දිහා ඇස් කොනින් බැලුවාය. විරෝධය අවසන් වී යම් සමථයකට පත් අයුරින් ඔහුගේ උර මත අක්කාගේ මුහුණ ඔබා සිටින අයුරු ඇය දුටුවාය. තමා බලනු දුටු ඔහු තම අත් දෙකම විදහා පැවසුයේ, “ඔන්න දැක්ක නේ.. හෙනහුරා මට්ටු කරා. කෙහොමද වැඩේ“ ලෙසින් වන්නට ඇතැයි මාධවීද තම සිනහව පිට කරමින් සිතුවාය. ඔහු “මහ පිස්සු කොල්ලෙක්“ ලෙස මාධවීගේ සිත තුල ප්‍රතිරූපයක් ගොඩ නගා ගත්තේය.

*************************************************

අක්කාගේ කසාදයේදී වැඩි බරක් ඇදීමට සිදු වූයේ මාධවීට හෙයින්, ඇයට විටින් විට ඔහු සමග ත්‍රී රෝද රථයෙන් නොයෙක් ගමන් බිමන් වල යෙදීමට සිදු විය. ඒ සියළු අවස්ථාවන් හිදි ඇය තුල වූ ඔහුගේ ප්‍රතිරූපය තව දුරටත් ප්‍රත්‍යක්ෂ විය. වාහනයේ සිට විටෙක ගීත ඛණ්ඩයක් ගායනා කරන ඔහු, තවත් විටෙක කිසිදු හේතුවක් නොමැතිව බුම්මා ගෙන යයි. තවත් විටෙක යම් කිසි පදයක් කියා එහි අරුත ද්විත්ව තේරුම් සහිතව තේරුම් කර දෙයි. විටෙක යක්ෂයෙකු මෙන් කෝප වන ඔහු, ඒ සැනෙකින් යක්ෂයා පලවා හරියි. මේ සියළු මුහුණත් වලින් යුත් ඔහු කෙරේ මාධවී තුල තිබූ නොපහන් වූ ආකර්ශනය වැඩෙන්නට විය. එහෙත් කිසිදු අයුරකින් එය එළි නොකිරීමට ඇය සමත් කම් දැක්වූවාය. දීප්තිමත් ඇස් එකිනෙක ගැටීමේදි එහි දීප්තිය යම් යම් අදහස් හුවමාරු කරන බව දෙදෙනාම දැන නොසිටින්ට ඇත.

මාධවී ගේ ඇස් මායිමෙන් හා ඇය අසළ ගැවසීමෙන් ඔහු සිත තුල යම් චලනයක් සිදු වේ. අවස්ථා කිිහිපයකදී තම අත ඇයගේ ශරිරයේ හෝ අතෙහි ස්පර්ශ වෙද්දී ඔහුගේ සිත තුල අමුතු චුම්බක බලයක් ක්‍රියාත්මක වන බව ඔහුට දැනුනේය. එහෙත් එය කුමක් දැයි පවසන්නට ඔහු අපොහොසත් විය. මාධවී හා දොඩමළු වන විට හෝ ඇය අසල සිටින විට තම සිත පෘෂ්ඨිමත් වන බව ඔහු දැන ගත්තේය. එය හැගීමක් පමණක් විනා අන් කිසිවක් නොවන බවත්, නොයිදුල් තරුණියක ඇසුරේ සිටිද්දී එවැනි හැගීම් ඔහුට පහළ වී ඇති වාර ගණන අනුව බලද්දීද මෙය අමුත්තක් නොවන බව ඔහු දැන සිටියේය. 

************************************************

කාලය ගෙවී යද්දී මාධවීගේ සහෝදරිය විවාහ කර ගත් ඔහු, තම බිරිදගේ බලවත් ඉල්ලීම මත බිරිදගේ නිසහෙිම රැදෙන්නට පක්ෂ විය. කුමන අයුරින් බැලුවත් එය තරමක් පහසුවක් වන්නේ පැය දෙකක පමණ දුරින් වූ තම නිවසේ සිට ව්‍යාපාරික ස්ථානය කරා ගමන් කිරීමට සිදු වීම ඉන් හරි අඩකටත් වඩා කාලයකින් අඩු වීමය. නිවසේ රැදෙද්දී, මාධවීගේ කාමරය වෙත ඔහු කෙදිනවත් පා තබා නොතිබුනේය. එහෙත් විසිත්ත කාමරයේ හෝ වෙනත් ස්ථානයකදී මාධවී හමු වීම සුලභ සිද්ධියක් විය. උදෑසන කෑම පිසන විට මාධවී හා තම බිරිය එකතු වී එම කටයුතු කරන අයුරු ඔහු අනන්ත දැක ඇත්තේය. රාත්‍රි ඇදුමට උඩින් හව්ස් කෝට් එක ගවසා සිටියද, මාධවීගේ සිරුරෙන් නික්මෙන් ආකර්ශනය බැහැර කරන්නට ඔහුට හැකි වූයේ නැත. 

කාලයක් තිස්සේ සිත තුල පිළිසිද ගත් කලල වර්ධනය වන්නට විය. මාධවී දැක්මෙන් උද්දීපනය වූ එම හැගීම්, නිසි පෝෂණය ලද කලලයන් මෙන් වැඩෙන්නට විය. තව දුරටත් ඔහු සිත තුල හොර රහසේ පැන නැගී මාධවී ඔහුගේ සිත කොනිත්තන්නට විය. වේලෙන්ට දමා ඇති ඇදුම් අතර මාධවීගේ ඇදුම් සොයා ඔහුගේ ඇස් දිව යන්නට විය. නිවස තුලදී වන මාධවීගේ ක්‍රියාකාරකම් දෙස උවමනාවෙන් බලා සිටින ඔහු සිත මාධවී පිළිබද රාගයෙන් උත්සන්න විය. හේතුවක් රහිතව වුවද මාධවී පිළිබද සිතුවිලි, එළෙසින්ම තමා පිළිබදව මාධවී තුලද පවත්වා බවට ඔහු සිතා සිටියේය.

***************************************************

හිරිගඩු පිපෙන සීතල ගැවසෙන මුරුගසං වරුසාවේ, අැද මත සිටි ඔහුගේ සිත තුලද එළියේ මෙන් විදිලියක් කොටන්නය විය. එය එන්න එන්නම දැඩි ලෙස සිත තුල ඝට්ඨනය වද්දී, තව දුරටත් පාලනයක් නොමැති ඔහු තම ඇද හැරපියා සෙමින් සීරුවේ මාධවීගේ කාමරය වෙත ගමන් කරන්නට විය.

තම ස්පර්ශයෙන් කැළඹුන මාධවී ඇද මත වාඩි වී සිටියදී, ඔහු සෙමින් ඇද පාමුල පහත් වී “මාධවී මාධවී බය වෙන්න එපා..මේ මම“ පැවසුවේය. ඇස් පිය ගැසු ඇය කිසිත් පවසාගත නොහැකිව සිටියදී ඔහු තව දුරටත් තම අතින් ඇයගේ කලවා මිරිකන්නට විය.

“අනේ එපා අයියේ.. ඔයා යන්න“

“බෑ බෑ.. මට ඔයත් එක්ක ටිකක් ඉන්න ඕන“

“මං කෑ ගහනවා.. අක්කා ඒවි එතකොට“

“පිස්සුද මාධවී.. මං යන්නං එහෙනං“

එහෙත් ඔහු තව දුරටත් තම අත මෙහෙයවමින් මාධවීගේ කලවා මිරිකන්නට විය. දුහුල් රාත්‍රි ඇදුමෙහි සෞම්‍ය ගතිය ඒ අයුරින්ම මාධවීගේ කලවා මත වන බව ඔහු අත් වින්දේය. එයට පිටුපා යෑමෙහි හැකියාවක් ඔහුට නොවීය.

“අනේ අයියේ. දැං යන්නකෝ..අක්කා ආවොත් එහෙම“

“අක්කා එන්නෑ. එයා නිදි හොද එකෙන්ම“

“මට මොකක්ද මේ උනේ.. අයියා යන්න අයියේ... අනේ“

“මට බෑ. මට ඔයත් එක්ක ටිකක් ඉන්න ඕන“

“අක්කා මේක දැනගත්තොත් මටයි මැරෙන්න වෙන්නේ“

“නෑ නෑ එහෙම නැහැ.. මං ඒක බලාගන්නං.. පොඩ්ඩක් ඉන්නකෝ මාධවී“ ඔහු තම දෙඅත් ඇයගේ දැඩි වූ පියොවුරු මතට ගෙන එද්දී එය වළකන්නට තම අත් දෙකින්ම ඔහුගේ අත් දෙක තද කර ගත්තාය. පසුව එම අත් ඉවතට තල්ලු කළ ඇය, තම අත් නිදහස් කරගන්නට උත්සාහ කළද එසේ කළ නොහැකි විය. ඔහු මාධවීගේ අත් දැඩිව අල්ලා ගෙන සිටියේය. නැවත සෙමින් සීරුවේ ඇයගේ අත් එකතු කොට තමා වෙතට කිට්ටු කරගත් ඔහු ඒවා සිඹින්නට විය. එයින් කුල්මත් වූ මාධවී ඇඳ මත විලියෙන් ඇඹරෙන්නට විය.

“ඔයා හරිම නරකයි. අක්කට දෝහි කං කරනවා නේද?“

“ඉතිං මොකෝ..?“

“මට තමා මැරෙන්න වෙන්නේ.. මේ වේදනාවෙන්“

“ඕන නෑ මං ඔයාව මරන්නං.. හැක්“

“ඔව් ඒකනං කරාවි තමා“

“මොකකද් කිව්වේ“ බොරු තරහක් මවමින් ඔහු තම දෙඅත් ඇයගේ බෙල්ල හරහා තබා මිරිකන්නට මෙන් තද කරද්දී, බියෙන් සලිත වූ මාධවී තම අත් ඔහුගේ අත් මත තබා ගැලවෙන්නට උත්සාහ කළාය. එහෙත් පලක් නොවීය. සිරුරේ නොගෑවු ඔහුගේ බාහු සෙමින් මාධවීගේ පියොවුරු පෙදෙස තෙරපන්නට වූයෙන් ඇය තැති ගත්තාය. සෙමින් ඇරඹුන ඒ තෙරපුම බාහු දෙක දෙපැත්තට ගෙන යමින් ඔහු සිදු කළ කාර්යය මාධවී වෙනත් ලෝකයකට ගෙන යාමට සමත් විය. කෙදිනක හෝ නොවිදි සුවයකින් මුසපත් වූ ඇය සියළු විරෝධයන් ඉවත් කොට නිසොල්මනේ සිටියාය. සිත තුලද, ගත තුලද විටින් විට විදිලිය දුවද්දී එය නොනවත්වා සිදු වන්නේ නම් මැනවැයි ඇයට සිතුණි.

රාත්‍රි කාලය පුරාම තිබූ විදිලි කෙටීම් වල අඩුවක් නොමැති විය. මාධවීගේ සහෝදරිය සිටින කාමරයේ ජනේල අතරින් පෙරී බිත්ති මත පතිත වූ විදිලියම, මාධවී හා ඔහු සිටි කාමරයේ ජනේල් අතරින්ද රිංගා බිත්ති මත පතිත විය.