Tuesday, January 28, 2014

එපාකරපු දින පහ!!

මේ දවස් වල හොදටෝම බිසී නෙව.අටරාසියක් කරුණු අරවා මේවා හින්දා හරියකට කෑමක් බීමක් නැ එක එක වැඩ. එහෙමෙයි කියල මේ කඩමාල්ල හිතින් අහක් කරගන්න ඇහැකියැ. පිස්සුවක් ඇතෑ.

2014.01.24
උදේ පාන්දර කෑම උයන්න ලැහැස්ති වෙලා දේශිකා හාල් හෝදල කරල බත් මුට්ටිය ලිපේ තියල අනිත් වැඩ ටික කරන කං මම පොල් ගෑවා. පොල් ටික ගාන කොටම මම දැක්කා ගෑස් කුකර් එකේ දැල්ල නිවෙනවා. හබක් තමා ගෑස් ඉවරයි. පයි කේජි පයි කේජි කියාගෙන සින්දු කිව්ව හින්දා මාත් ගත්තා පයිකේජි එකක්. මදෑ කොළා. ඒක දවස් විසි තුනක් පත්තු කරන්න පුළුවන් ය කිව්වට මොන.. හරියටම දවස් 14 යි.

දැං මොකක්ද කරන්නේ කියල බැලුවේ. කෑම උයන එක නවත්නන්න. එහෙම බෑ මොකද කොල්ලට ඉස්කෝලේට අනිවා බත් ගෙනියන්න ඕන. ඒක නිසා උයන්න එපායැ. පාන්දර කියල බැලුවේ නෑ ගත්තා ටෝච් එක වටේ පිටේ ටිකක් රවුමක් ගහල පොල් පිති ටිකකුයි පොල් කොළ ටිකකුයි එකතු කරන් ඇවිල්ල ඉතිරි වෙලා තිබුන කළුගල් තුනකින් ලිපක් බැදල මදි පාඩුවට පොල්කටු දෙකකුත් දාලා ඉස්ම යන්නම ලිපක් හැදුවා පිටිපස්සේ. ඒකට පිං සිද්ධ වෙන්න පරිප්පුවයි මාළු එකයි හදාගෙන යන්තං ගොඩ ගියා.

දවල් කෑමට බත්පත ඇරල පළවෙනි කට කනකොටම තේරුනා අම්මා උයපු බත් එකේ රහ. ඒක මතක් වෙලා මාව අතීතෙට අරන් ගියා. අපේ අම්මල දුං කාගෙන ගිණි පිඹගෙන මුළු දවසෙම කොයි තරං කට්ටක් කන්න ඇත්ද අපිට කෑම ටික දෙන්න. අපි ඉතිං මේසෙට ආපු කෑම ටික දිහා බලනවා මිසක් වෙන මොනවත් හොයනවැයි. අපේ ජීවිතත් වෙලාවකට බත් කන පිඟාන වගේ. බත් ටික කනකං විතරයි ඒකේ වටිනාකම. ඊට පස්සේ ඇහැක් ඇරල බලන්නෑ ඒක තියේද කියලවත්. 

වැඩේ හරියන්නෑ පයි කේජී එක වගේම තර්ටීන් කේජී එකත් පුරවගන්න ඕන සල්ලි කීයක් හරි කෙටාබාගෙන.


2014.01.25
ඉස්ඉස්සෙල්ලම කොල්ලව දැම්මා ටියුෂන් ක්ලාස් එකකට. ඒකේ විෂයන් හතරක් උගන්නනවා. අවුරුදු දෙකක්ම ඉස්කෝලේ ගියාට මිනිහා දන්නෑ ටියුෂන් ක්ලාස් එකක් පාටක් වත්. ඒත් තුන වසරේ සිලබස් එක වැඩි නිසා වර්ක් ලෝඩ් එක ඉහටත් උඩින්. තියෙන වැඩත් එක්ක මටත් දේශිකාටවත් ඒකට හෙල්ප් එකක් දෙන්න ලැබෙන්නේ හරිම අඩුවෙන්. ඒ හින්දමයි ටියුෂන් එක සැට්ල් කරේ. අඩු ගානේ ඒකෙන් වත් තව පාරක් මතක් කරගන්න ලැබේවි කියල හිතල. 

ක්ලාස් එක ගැන ඇහුවට මං හිතුවේ ක්ලාස් ෆීස් දෙවැනි දවසේ දුන්නම ඇතිය කියලා. ඒත් එහෙම බෑලු. දුන්නා පිටු දෙකක ජාතකයක් වගේ ඇප්ලිකේෂන් එකක්. ඒක පුරවල ඒ වෙලාවෙම දෙන්න කිව්වා රු. පන්සීයක් එක්ක ඇඩ්මිෂන් ෆී. ඊට පස්සේ ක්ලාස් ෆීස් දාහයි. පර්ස් එක ඇරලවත් බලන්න ඕන නෑ මං දන්නවා අතේ තියෙන්නේ රුපියල් දෙසීයක් හෝ අඩුවෙන් කියලා. ඒත් ඉතිං ඇඹරෙන්න ඇහැකියැ.. යන්තං බොක්කේ එහෙකුට කෝල් එකක් දීලා වැඩේ කරගත්තා. අනේ අනිච්චං ටීචර් ලත් හරියට ඒටීඑම් මැෂින් වගේනේ.


2014.01.26
රජයේ ආයතනයක වැඩ කරපු අසල්වැසි අයියා කෙනෙකු චකබලාස් වී ගොස්ය. වැඩි වයසක් නැති උනත් අරක්කු සිගරට් වලින්ම ජීවිතය ගෙවපු ඒ මිනිහගේ පවුලේ උන්න දරුවන් තුන් දෙනෙයි. තවම එකෙක්වත් බැදලවත් නෑ. ඒත් හදිස්සියේම හාට් ඇටෑක් එකක් ඇවිත් තමා වැඩේ සිද්ධවෙලා තියෙන්නේ. හොද කලාකිරිඤඤයක්. හිටිවන කවි එහෙම ඕසෙට පුළුවන්. මොනවා කරන්නද පන්සලේ පිංඅතේ වැඩ කරත් යන ගමන නතර කරන්න බෑනේ.

ඔයි කතන්දරේ හින්දා අද දවසම මට විසුමක් නෑ. “ඔන්න දැක්කා නේ.. තව බොනවා අරක්කුයි සිගරටුයි. පව් අර පොඩි ඈයෝ දැං ඉතිං ඔක්කෝම ඉවරයිනේ. ඔහෙලටත් ඕවා හොද පාඩං.“

පළුලු වෙච්චි සීඩී එකක් වගේ නිතරම ඕක වාදනය උනා අද දවසෙම. මොනා කරන්නද ඉතිං කාලක් ගෙනැත් හොරෙන්ම ඇරල දැම්මා. අනික නිවාඩු දවස නේ.


2014.01.27
ආපෝ වැඩට ආවට වඩා හොදයි නාවනං. මගේ ජීවිතේට එච්චර වැඩ කරේ අද තමා. අම්මප මේකේ තියෙන වැඩ නං විශ්‍රාම යනකම්ම ඉවර කරන්න ලැබෙන එකක් නෑ. කොච්චර කරත් ඉවර කරන්න ඇහැකියැ. මං ගියාම ඒ වැඩ කරන්න තව එකෙක් ගන්න වෙනවා සිකුරුයි. ඌ ගියාම තව එකෙක්. හැබෑට මේ ඔපීසි වල තියෙන් වැඩ ඔක්කෝම ඉවර කරල නිවි හැනහිල්ලේ බ්ලොග් එකක් කොටාගෙන ඉන්න විදියක් ඇත්තෙම නැද්ද?

මේකයි ඉතිං ගිය අවුරුද්දේ ඉවර කරල තියෙන්න ඕන වැඩ ටිකකුත් මං හංගන් හිටිය නං තමා. තවත් කොහේ හංගන් ඉන්නද?


2014.01.28
අදත් එහෙම තමා. ඒත් අනේ මෙච්චර දුක් විදින්න පුළුවනෑ. විසි කරා ඔක්කෝම මොලෙත් ගලවල හෝදල ආයි හයි කරගත්තා. දැං ටිකක් ෂේප්. පොඩි බර ගතියක් තිබ්බා ඔළුවේ. ඒවාත් විසි කරල දැම්ම. ඉන්න ටිකේ ඉම්මු සුදෝ ආතල් එකේ කියල හිතාගෙන යන්තං වචන දෙක තුනක් කොටා බෑවා. උත්තර දෙන්නත් ඕන පහුගිය පෝස්ට්කටුවට. ඒත් ඒකට යන්න එපා වෙනවා අප්පා රාජ් කිව්වා වගේ රිප්ලයි එක කෙටුවම කර්සර් එක නලලෙම ගිහිල්ල නතර වෙනවා නෙව. ඉතිං ආයි රෝල් කරං එනකොට හොද පන ගිහිල්ල ඒ මදිවට අයිඩියාර් එකත් ඔතෑනි වෙනවා. ඊට හොදා ඒවට පස්සේ උත්තර දෙන එක. තරහබෝයි අවසර. 

මං යන්නෙයි එහෙනං..

Wednesday, January 22, 2014

හදිසි අනතුර!

චීනයේ හූවාෂාන් කදු ශිඛරයේ කදු නැගීමේ (hike) නිරත වූ ජර්මානු ජාතික කදු නගින්නෙකු තම බද ආරක්ෂක පටිය කැඩී යාමෙන් අනතුරකට ලක්ව මීටර් 2000 ක් පමණ ප්‍රපාතකට වැටී මිය ගොස් ඇති බව දැන්ගන්නට ලැබුණි. මෙම ජර්මානු චිරප්‍රසිද්ධ කදු නගින්නා හට සිදු වූ අනතුර පිළිබදව චීනය හා ජර්මනිය යන රටවල් ද්විත්වයම වෙන වෙනම පරික්ෂණ කටයුතු ආරම්භ සිදු කරන ලදි. කෙසේ වෙතත් එම පරික්ෂණ වලදී අනාවරණය කර ගත හැකි වූ එකම කරුණ වූයේ ඔහුගේ ආරක්ෂාව පතා බදෙහි සවි කරන ලද හම් පටියෙහි ගාංචුව බදෙහි එළෙසම තිබියදී, හම් පටියෙන් වෙන් වී ඇති බවයි. කුමන අයුරකින් එය සිදු වී දැයි අපැහැදිලි හෙයින් හා ජර්මානු රජයට මේ පිළිබදව ස්ථිර නිගමනයකට පැමිණීමේ අවශ්‍යතාවය මත විශේෂ පරික්ෂණයක් සිදු කිරීම සදහා ස්කොට්ලන්ත පොලිසීයට පරික්ෂණය බාර දී ඇත.

ඒ අනුව ඔවුන් විසින් අදාළ කෘතිම හම්පටිය කදු ශිඛරයේ නැවත තිබු ලෙසම සවි කොට එවැනිම හම්පටි කිහිපයක් සාම්පල ලෙස ගෙන නියැදි පරික්ෂණයක් සිදු කළද, හම්පටිය ගාංචුවෙන් ගැලවීමේ සම්භාවිතාව 0.23% ක් තරම් වූ නොගිනිය හැකි මට්ටමක තිබූ බව නිරික්ෂණය කරන ලදි. 

ඉන්පසුව අදාළ අනතුරට හේතුවූ හම්පටියේ නිශ්චිත පරික්ෂණයක් සිදු කිරීම සදහා එය ස්කෝට්ලන්ඩ්යාඩ් මුලස්ථානය වෙත රැගෙන යන ලදි.

කෘතිම හම් ආශ්‍රිත නිෂ්පාදන පිළිබද විශේෂඥ, මහාචාර්ය ආතර් සෙමෙස්ටර් ගේ පරික්ෂණ වාර්තාව

මා වෙත ඉදිරිපත් කරන ලද ආධාරක පටිය පරික්ෂා කළෙමි. ඒ අනුව මෙම කෘතිම පටිය ඇමරිකාවේ නිෂ්පාදිත ******* වර්ගයේ ඉතා උසස් තත්වයෙන් ඇති නිෂ්පාදනයක් බව නිරික්ෂණය කළෙමි. එහි ඇති අනු අංකයන් හා කාණ්ඩ අංකයන් ලබා ගෙන එම තොරතුරු අදාළ සමාගම වෙත ඉදිරිපත් කිරීමෙන් පසුව මෙම නිෂ්පාදනය කර්මාන්තශාලාවෙන් ඉවත් කිරීම දක්වා වූ සියළු පටිපාටින් මා පරික්ෂාවට ලක් කළෙමි. ඒ අනුව මෙම හම් පටිය නිසි ප්‍රමිතියෙන් යුක්තව සිදු ව ඇති බව මගේ අදහසයි. කෙසේ වෙතත් මේ සදහා යොදා ගනු ලැබූ ගාංචු කොකු, නූල්, වර්ණක ආදිය වෙනත් ආයතන වෙතින් ලබා ගන්නා බව සදහන් කර ඇත. ඒ අනුව පරික්ෂා කිරීමේදී නිවරැදි තොරතුරු ලබා ගත නොහැකි වූයේ මෙම පටි ගාංචුවට මැසීම සදහා භාවිතා කරන ලද නූල් වර්ගය පිළිබදව පමණි.

ආධාරක පටියෙහි දෝෂයක් තිබු බවක් නිරික්ෂණය නොවු හෙයින් මේ පිළිබදව වෙනත් සුදු පරික්ෂාවක් සිදු කිරීම වැදගත් වේ.

අත්සන් කළේ... මහාචාර්ය ඒ සෙමෙස්ටර්


ඉහත වාර්තාව පදනම් කරගෙන කිසිදු අයුරකින් හෝඩුවාවක් නොලැබුනද, ඉතා සුළු වශයෙන් හෝ ඒ සදහා භාවිතා කළ නුල් වර්ගය කෙරෙහි යම් සැකයක් පවතින බව පොලිසියට නිරික්ෂණය වූ හෙයින්, අදාළ තොරතුරු ලබාගෙන එම නුල් වර්ගයට අදාළ පරීක්ෂාවන් සිදු කිරීමට කටයුතු කරන ලදි.

ඒ අනුව මෙම නුල් වර්ගය ඇමරිකාව තුල බෙදා හරින සමාගම, ඇමරිකාවට ආනයනය කරනු ලබන මව් සමාගම, එම සමාගම් ජාලය හා බැදි නැව් සමාගම, මෙම වෙළාදාම කෙරෙහි කටයුතු කරන ඒජන්ත සමාගම, නිර්දේශ ඉදිරිපත් කරනු ලබන සමාගම ආදිය වෙතින් තොරතුරු ලබා ගැනීමේදි මෙම නුල් නිෂ්පාදනය කරනු ලබන්නේ චීනයේ නිෂ්පාදිත අමුදුව්‍ය වලින් බව තහවුරු විය. කෙසේ වෙතත් චීනයේ නිෂ්පාදිත මෙම නුල් අමුදුව්‍ය මූලික වශයෙන් ලෝකය පුරා රටවල්  අටකට පමණ අපනයනය කිරීම හේතුවෙන් නැවතත් පඹගාලක පැටලීමට පොලීසියට සිදු විය. 

නමුත් විචක්ෂණශිලීව ක්‍රියාකිරීම හේතුවෙන් නුල නිෂ්පාදනය කිරීමේදි එක් එක් රටවල් විවිධ වර්ණ ගැන්නුම් කරන බවත්, ආරක්ෂක පටිය නිෂ්පාදිත සමාගම මිලදි ගනු ලබන්නේ එක් වර්ණයක නූල් පමණක් බවත් තහවුරු විය. ඒ අනුව නැවත අදාළ සමාගම් සමග සිදු කරන ලද පරික්ෂාවේදි හේතුකාරක ආරක්ෂක පටියෙහි ඇති නුල් වර්ගය ලංකාවේ නිෂ්පාදනයක් බව හදුනාගන්නා ලදි. 

ඒ අනුව වහාම ක්‍රියාත්මක වූ ස්කොට්ලන්ත පොලිස් නිලධාරීන් විශේෂඥයින්ද සමගින් ලංකාවේ පිහිටි අදාළ සමාගම වෙත පැමිණීයහ. එහිදි මුළු නිෂ්පාදන කාර්යයම සියුම් නිරික්ෂණයට ලක් වූ අතර, අභයන්තර පරික්ෂක ස්ථාන 5 කින් පසුව අදාළ නිෂ්පාදනය වෙළද පළ සදහා සුදානම් බවට තත්ව සහතිකයක් ලබා දෙන බව පැහැදිලි විය. අවසාන වශයෙන් නිෂ්පාදනාගාරයේ සයවැනි පරික්ෂාව සිදු කරන්නේ මිලදී ගන්නා සමාගමේ දේශිය නියෝජිත ආයතනයේ පරික්ෂක වරුන් විසිනි. එම පරික්ෂාවේදි සියයට සියයක් තහවුරු කළ හැකි ප්‍රමිතිය සහිත නිෂ්පාදන අනුමත කරන ආකාරය පිළිබද ක්‍රියාවලිය පිළිබදවද පොලීසිය සෑහිමකට පත් විය.

කෙසේ වෙතත් අවසානයේදී ජර්මානු ජාතික ප්‍රසිද්ධ කදු නගින්නා චීනයේදි අනතුරට මුහුණ පෑ සැබෑ හේතුව කිසිදු පරික්ෂණයකින් අනාවරණය කර ගත නොහැකි විය.

******************************************************
ජර්මානු ජාතික කදු නැගීමේ ශුරයා හට අනතුර සිදු වූ දිනට හරියටම දින 112 ක පෙර දිනයක ලංකාවේ පිහිටි නූල් නිෂ්පාදන කර්මාන්තායතයක් තුලදීය..


එහි සේවය කළ පරික්ෂාකරන්නියකගේ (Checker) දිනපොතෙන් උපුටා ගන්නා ලදි. 

---------------------------------------------------------------------------------
2013 සැප්තැම්බර් 18

අසිත අයියා මාව අමතක කරන්නට පටන් අරං කියල මට දැං හිතෙනවා. එයා අපේ චෙකින් ටේබල් එකේම ඉන්න සනධ්‍යා දිහා ඕනවට වැඩිය බලන එක මම දැක්ක කියල එයාට ගානක් නෑ. අනික මං අසිත අයියට ආදරේ නොකරපු කාලේ එයාම තමා මාව හොයාගෙන ආවේ. මට ඒක අමතක නෑ ඒ කිව්වේ අපි නූලේ දෙවැනි පට හදන ලයින් එකේ හිටිය විත්තිය. එයා කොහොම හරි මාව අන්දල එයාගේ කරගෙන පස්සේ කොහොම හරි එක්සකිටු කෙනෙක් වෙලා මාව චෙකර් කරල මේ ටේබල් එකට දැම්මා. මං මේ වෙනකං මේ ජොබ් එක හරියට කලත් අද මට මොකක්ද වගේ. අසිත අයියා නිසා මාව අසරණ වෙලා. අද ඒකෙන් මගේ ටාර්ගට් එක කවර් කරන්න බැරි උන නිසා, ජීවිතේ පළවෙනි පාරට බොරුවක් කරා. ආයි මං එහෙම කරන්න හිතන්නෑ. බයර්ට අහුනොවෙන විදියට ෆෝත් ලයින් එකේ රිජෙක්ට් කරපු නූල් බන්ඩල් දෙකක්ම මං ලොට් එකට දාලා ඕකේ කරා.  අසිත අයියේ මං ඔයා නිසයි මේ විදවන්නේ...

---------------------------------------------------------------------------------

ප.ලි - පින්තූර ටික් දැක්කම හිතෙයි නූල කොච්චර තදට තියෙන්න ඕන ද කියලා.. (මෙතැනින් බලන්න)

Sunday, January 19, 2014

හොර අරක්කු!!

ඊයේ අපේ අල්ලපු ගෙදර වෙඩිමක්. ලොකු කේටරින් සර්විස් එකක් දාලා වැඩේ කරපු හන්දා වෙන්න ඇති දේශිකාට විතරයි එන්න කියල ආරාධන පත්තර කෑල්ලක් දීලා තිබුනේ. මට ඉතිං දුක තමයි. ඒකේ අසාධාරණේකුත් නෑ බැලුවම ඒ කොල්ලත් එක්ක මං මූන බලල හිනා වෙන එකක් යැ අඩු ගානේ. හැක්.

මේකනේ උනේ දවල් හිටන් තිබ්බ මගුල් ගෙදර, රාත්තිරි දහයට විතර අපේ ගේ පිටිපස්ස පැත්තේ මහ ගෝරියක සද්දයක් ඇහුන නිසා විගහට ගිහින් මාත් එබිල බැලුවා. අපේ ගෙයි පිටිපස්ස මායිං වෙන්නේ ඇළකට නෙව. ඇළට මායිම තවත් ගෙවල් දෙකතුනකට යන පාර. ඒ පාර දිගටම ගියාම ගෙවල් ටික පහුකරගෙන අඩි දහයක් පැන්න තැන මහ පාර.

මගුල් ගෙදර බොන කන තැන තිබුනේ මේ ඇළට කිට්ටු වෙන්න. ඒක අර කානු ඇළක් නිසා පළල ඕනනං අඩි 6 ක් ඇති. වෙලා තියෙන්නේ මේකනේ, කස්ටියක් බිබී ඉන්න අතරේ ඒ එක හාදයෙක් ප්ලාස්ටික් පුටුවේ අන්ඩ නැමිල වැටුනම අනිත් හාදයෝ ටික නැගිටල හිහින් අර හාදයව නැගිට්ටවල. ඊට පස්සේ ඇවිත් බලන කොට මේසේ උඩ තිබ්බ තුන්කාලක් ඉතුරු ගල් බෝතලේ නෑලු. වට පිට බලන කොට කව්ද එකෙක් හෙමින් සැරේ ගැරඬියා වගේ කානුව දිගේ ඇදිල පාර පැත්තට ගොඩ වෙන එක දැකල තියෙන්නේ ලයිට් එළියට මිනිහගේ අතේ තිබ්බ බෝතලේ දිලිසෙන නිසයි. ඒ පාර කස්ටිය හෙන චන්ඩි පොරවල් වෙලා අර ඇදුං පිටිංම කාණුවට බැහැල හොරාව අල්ලගන්න. කොහේද ඌ ස්රුස් ගාලා පැනල ගිහින්. කොහොම හරි අන්තිමට සියළු බෙබේලා අපේ ගෙවල් පැත්තේ ඉදං හෙන සාකච්ඡාව වෙච්ච පාහර වැඩේ ගැන කිය කිය. 

හැබැයි දොර ඇරල බලපු මට සීන් එක දැනගත්තට පස්සේ ගියේ පස්ට හිනාවක්.. බෝතල් හොරු. අනේ අම්මප මෙහෙමත් උන් කියල උන් බනින කොට මම හෙමින් සැරේ මාරු වෙලා ඇවිත් පුටුවේ වාඩි වෙලා අතීතය මතක් කරන්න පටන් ගත්තා.

මම එතකොට සාමාන්‍ය පෙළ ඉවර වෙලා රිසල්ට් ඇවිත් ඒ ලේවල් කරන්න ඔන්න මෙන්න. ඔය කාලේ හැන්දෑ වෙනකොට අපේ එකම අරමුණ තමා ටිකක් රස්තිය ගහල රෑබෝවෙලා ගෙදර එන එක. හැබැයි බැරි වෙලා හරි අහල පහළක මළගෙයක් තිබුනොත් පහුවෙනිදා උදේ තමා ගෙදර එන්නේ.

එක දවසක් මයිකල් මාමගේ තාත්තා නැති වෙලා මළගේ ආරංචි වෙලා අපි ගියා හැන්දැවේ මළගෙදර. ගිහිල්ල පුරුදු විදියට බිස්ටල් පැකට් එකකුත් අරගෙන එළියට වෙලා තාප්පයක් උඩ ලැගල පන්දං පාලිය පටන් අරගෙන ටික වෙලාවක් යද්දි පොලියාද කොහේද කිව්ව ළගපාත තියෙන මගුල් ගෙයක් ගැන. ඌ දැක්ක කිව්ව දවල් වෙරි වෙලා දගර දාපු පොරවල් අල්ලන් යන විදිය හෙම. ඉතිං අපි කතා උනේ පොඩිඩක් ගිහිල්ල බලන්න ඒ පැත්තේ වෙරි කාරයෝ හෙම දාන සෙල්ලං දිහා.

ඔහොම හිතල සැට් එකම ඒ පැත්තට ගියා. මගුල් ගේ තියෙන්නේ ප්‍රසිද්ධ පිරිවෙනනක් ඉස්සරමයි. පිරිවෙනට එහා පැත්තේ ප්‍රභු පවුලක සුසාන භූමිය. සුසාන භුමියට ඉස්සරහ තියෙන්නේ අපි “වයිට් ඩයමන්ඩ්“ යන නමින් හැදින්වූ අපට වැඩිය අවුරුද්දක් බාල, අපේ ගනං පන්තියටම එන නංගිගේ ගෙදර. අපේ එකෙක් ඒකිට ට්‍රයි කරල වැඩේ කරගත්තා උනත් අපි කෙල්ලට දාපු නම තාම එහෙමමයි. රෙජිස්ටරඩ්.

මගුල් ගේයි ලයිට් හෙම දාලා අගේට තියෙනවා. පාරටම මායින් වෙන්න තාප්පේ. ඒක ඕන නං අඩි පහක් උස ඇති. තාප්පෙට එහා පැත්තේ පුටු මේස තියල බොන තැන සැට් කරල. ඊට එහායින් තමා කෑම දෙන මඩුව. අපි හෝදිසියෙන් බැලුවට මොන නයිනාටකයක් වත් එතන නෑ. ඒත් පොරවල් බොනවා. බෝතල් වලට ලයිට් වැදිල ඒවා එක එක පාටින් පේනකොට අපෙත් ඉහ මොල රත් වෙන්න ගත්තා.

“ඒයි මචං.. බලපං අදුරන එකෙක් වත් ඉන්නවද කියල අපිට අඩියක් වත් ගහන්න“ මොලේ අවුල් වෙච්චි එකෙක් කිව්වම කට්ටිය ටික ටික ඔළුව දාලා බැලුවට එහෙම එකෙක් අහු උනේ නෑ. දැන්නං ඉවසන්නම බෑ අප්පා අර බෝතල් හිස් කරන දිහා බලං ඉදලම. අන්තිම තීරණේ ගත්තා ඕන මගුලක් කියලා සැන්ඩව තාප්පෙන් පන්නල බෝතලයක් උස්න්නන. ඇයි වදේ මේවා බලන් ඉන්න පුළුවනෑ.

අපි අර සුසාන භූමියේ උස තියෙන සොහොනක් ගාවට වෙලා වැඩේට නියම වෙලාව එනකං ඇගිලි ගැන ගැන හිටියා. එක පාරටම අපි දැක්කා බොන අයට කෑමට වතුර අල්ලනවා. ටිකකින් මේස දෙක තුනක කට්ටිය බෝතල් හිස් කරල ගියාට එක මේසෙක විතරක් කට්ටිය හිටියා. බෝතලෙත් ඉවර උනා. ඒත් යන පාටක් නෑ. මෙන්න අඩේ තව බෝතලක් ආවා. ඒක කඩල දෙන්නෙක් විතර සොට් දෙකක් දාගත්තට අනිත් උන්ට හොදටම බඩු. නැගිට ගන්නත් බෑ. ඒ අස්සේ එකෙක් කබරය දාන්න ගත්ත නිසා මේසේ උන්දැලගේ අවධානේ ඒ දිහාට ගියා. උන් අර කබරයව වත්තන් කරං ඊට එපිටහ තිබුන තැඹිලි ගහට පෝර කරවන්න දක්කන් ගියා. අන්න නියම වෙලාව කියල මිෂන් එකට සැන්ඩට ඕඩර් එක දුන්නා.

සැන්ඩා දෙපැත්ත බැලුවා. පාර පැන්නා. පොඩ්ඩක් තාප්පෙට මුවා වෙලා මගුල් ගේ දිහාම බැලුවා. සාර්ථකයි. අත් දෙක තාප්පෙට තිබ්බා. ඇග ඉස්සවා. දඩාර් ගාලා කකුල් දෙක තාප්පෙට තියල එක පාරටම පැන්න වදුරු පිම්මක්. පාත් උනා. පොඩිඩක් වෙලා ගියා. මූ නැගිට්ටේ නෑ. තව ඩිංගකින් අතක් තාප්පෙට ආවා. අනිත් අතින් බෝතලක් හිමින් සැරේ තාප්පේ දිගේම තණකොල ගොඩට වැටුනා. සැන්ඩා ආපිට පැන්නා. බෝතලේ ගත්තා පාර දිගේ පිට්ටනිය දිහාට දිව්වා. හැක්.

අපිත් ඉතිං ඒ පාර සැන්ඩ පස්සෙන් පිට්ටනියට ම දුවල තමා පස්ස හැරුනේ. මොන මොකෙක්වත් නෑ. සන්තෝසේ බෑ ඉස් ඉස්සෙල්ලම හොරකං කරපු ගල් බෝතලේ දැක්කම. කස්ටියම ඒ පාර පැවිලියන් එකේ වාඩි වෙලා අහල තිබුන කඩේකින් සෝඩා එකකුත් ගෙනැල්ල, පකඩ වගේකුත් හප හප හොදට බෝතලේ ගැහුවා.

දුක කියන්නේ ඔහොම කරපු දෙවෙනි සීන් එක මාට්ටු උනා..

Tuesday, January 14, 2014

සුදු සාළුව!!

මා සිටියේ තරමක් බමණ මතින්ය. ඉද හිට හෝ පානය කරන මත් වතුර ටික කිසිකළෙක ගෙන නොඑන සතුටක් මවා මා කුල්මත් කොට තබන්නේය. එහි ඇති අරුමයක් නොවන්නේ එම කුල්මත් බව මා ලබා ගත යුතු බවට සිත බල කළ නිසාය. සිහින් මිහිරි ඇයගේ ගී මිමිණුම, වැල්පුටුවේ ඇලවී අසා සිටි මා නිතැතින්ම සුවපත් කරයි.

ඉර උදාවනතෙක් නොඉවසිල්ලෙන් ඇස් යොමා සුදානම්ව සිටින විහඟෙකු මෙන් මා බලා සිටිමි. කාමරය පුරා ඇති සීතලෙන් ගැහෙන මා හදවත සේම, සිරුරද ඉස්පාසුවක් නොමැතිව බලා සිටින්නේ නාන කාමරයේ ජල බිංදු වල සිරිසිරිය කොයි වෙලේ නතර වේදෝයි යන දෙගිඩියාවෙනි. අඩවන්ව ඇති දොර තුලින් එළියට පනින සුදු පැහැති විදුලි ආලෝක තීරුව මාගේ ඉවසිල්ල මරා දමයි. විටෙක වැල් පුටුව හැරපියා යා යුතු සේ හගින මා හට, පඬුපැහැති වැල් ටීපෝව මත ඉතුරුව ඇති මත්පැන් ස්වල්පය, එයට ඉඩ නොදෙයි. එය අතට ගෙන තව සුළු මොහොතක් ඉවසන මෙන් මා හට දන්වා සිටියි.

අනාරාධිත ගැලව්ම්කරුවෙකු අත ළග සිටින්නාක් මෙන් මා එයද එක හුස්මට උගුරට හලා ගත්තේ කැලතෙන තිත්තක් කට තුල ගැවසෙද්දීය. දත් අතරින් ඇතුලට පැන එය දිව උඩින් පැන ගොස් උගුර කරා යන්නේ සුපුරුදු වුවද නුපුරුදු යැයි මා අත් දැක ඇති රසයක් හා සැරක් සමගිනි. උගුරෙන් මතුයෙන් එය යන දිසාවක් මා නොදනී. මා නොහඟී.

සුදු පැහැති ආලෝක තීරුව මගේ ඉවසීමේ සීමාව දැන ක්‍රමක්‍රමයෙන් විශාල වෙයි. දොරෙන් එපිට නාන කාමරයේ බිම පුරා රැදි ජලයට මුසු වී විදුලි ආලෝකය නොයෙක් රැගුම් පානු මට පෙනේ. පිඟන් ගඩොල් ඇල්ලු බිත්තියෙහිද රැදී ඇති ජල බිඳුවල ගැටී සෙවනැලි මවමින්, නැති වෙමින් ඒ රැගුම් පවතින බව මට පෙනේ. ඇයගේ දිගු අතැගිලි වලින් හෙම්බත් වූ දොර නිරායාසයෙන්ම සම්පුර්ණයෙන්ම විවෘත වී සුර දූතිය මා අබියස සිටී.

කාමරය පුරා බිත්ති මත පැතිරුණ සුදු පැහැය එක් වරම ඇයගේ වත පුරාද පැතිර ඇත. කිරි බැබලෙන සුදු පැහැයට අවමන් කළ කිසිදු ආකාරයේ වෙනසක් ඇය දවටා සිටි සුදු පැහැ සාළුව තුලින් දිස් නොවේ. ඊට පරිබාහිරව දිස් වන ඇයගේ අඩ නිරුවත් දෙපා සහ උර පෙදෙස සැනෙකින් මා ආහ්ලාදයට පත් කරයි.

තෙමී ඇති දිගු වරළස බිම පුරා තිත් තිත් ලෙස දිය වී විසිරෙන වතුර මල් පතුරමින් පැමිණ මා දෙපා අසල නතර වී ඇත. තවත් මොහොතකින් මා ඉදිරිපස ඇති වැල් පුටුව වටා නොනවත්වා ඒ අයුරින්ම ජල බිඳු දියවී යන අයුරු මා දුටුවෙමි. කාමරය පුරා පැතීරි ඇති ආලෝකය වසන් කිරීම උදෙසා මවිසින් වසා දැමූ ජනේල් රෙදි වල අගිසි පොලවේ ඇතිල්ලෙමින් නිදහස පතා කෑමුර දෙයි. මා සිතද එමෙන්ම නිදහස සොයා වල්මත් වීමට සුදානම්ය.

පැතලි සුමට පෘෂ්ඨයක් සේ පැවති සුවපහසු සයනය මත මුහුදු රැලි නැගී ඇත. රැළි නැගුන ඇඳ ඇතිරිල්ලෙන් නික්මුණ ඉමිහිරි සුවඳ මෙතුවක් මා හට නොදැනුන බව පසක් වූ හෙයින් සුසිනිඳු ඇතිරිල්ල සෙමින් අතගා බැලුවෙමි. එය ඒ තරම්ම සුසිනිඳු බවින් යුක්තව තවමත් සුවඳ වඩවයි. සයනයේ එක් පැත්තකට වන්නට එකට වෙලී සිටි මා සහ ඇය අතර ආශ්වාස ප්‍රාශ්වාස ඉක්මන් වී ඇත. එකිනෙකාගෙන් නික්මෙන හුස්ම පොද එකිනෙකාගේ සිරුරු මත දැවටී සැනෙන් නික්ම යද්දී, මා ඇය දෙස බැලුවෙමි. තෘප්තිමත් දීප්තිමත් දෑසින් යුක්තව ඈ මගේ පපුව මත හිස හොවා සිටින්නේ ඇයගේ කෙහෙරැලි අතර මාගේ අතැගිලි දුවද්දීය.

“කොහොමද මැරේජ් ෆන්ක්ෂන් එකේ වැඩ??“ මා ඇසුවේ හිමිහිටය.

“හ්ම්.. ඒ වැඩ ටික හරි. අවුලකට තියෙන්නේ බේජ්බෝයි ලෙඩ වෙච්චි එක තමා“

“ප්‍රශ්නයක් වෙන එකක් නෑ. සතිල් ඉක්මනට හොද වේවි. ඔයා බය වෙන්න එපා“

“ඔව් එහෙනං හොදයි“

ඉන්පසුව විනාඩි කිහිපය කිසිඳු හැලහොල්මනක් නැතිව නිකරුනේ ගලා ගිය කාලයකි. එම කාලය තුල ඇයගේ සිත මෙන්ම මාගේ සිතද නොයෙක් තැන් වල සැරි සරන්නට විය.

වසර නමයකට පමණ පෙර දී ඇය මා හට හමුවුයේ පෙම්වතියක ලෙසිනි. අප එකිනෙකා ඉතා මනරම් ප්‍රේමලෝකයක් තනා එහි ජීවත් වූයෙමු. ආදර බස්, හැඟුම්, රසවිඳීම් වල අඩුපාඩුවක් නොවීය. එහෙත් ඇය හමුවී හරියටම වසර එකහමාරකින් පමණ සිදු වූ ස්ථාන මාරුවක් බලවත් වීම කොතෙක්ද යත් ඇය මුණ ගැසීම උදෙසා රටේ ඉහලින්ම හා පහළින්ම පිහිටි තුඩු දෙකක් අතර සැරි සරන්නට මා හට සිදු විය. එය ඉමහත් අසීරුතාවයක් විය. කෙමෙන් කෙමෙන් මාගේ පැමිණීම අඩු වූයෙන් ඇය මුණ ගැසීම හෝ ආදර තෙපුල් පැවසීම අසීරු විය. 

එහෙත් සිතින් ඇය අත්මිඳීමට මා හට නොහැකි විය. දුරකතන භාවිතා නොකළ ඇය ඇමතිය හැකි වූ එකම මාර්ගය වූයේ ලිපියක් ලියා යැවීමය. ඒ තුඩුවේ සිට මේ තුඩුවට ගොස් නැවත සිතුවිලි අකුරු කොට ආදරයද කැටුව පිළීතුර පැමිණියේ ගොළුබෙල්ලෙකුගේ කර මතිනි. මේ හේතුව මත මිහිර විඳි ඇය ගැන මා තුල පැවතුන මිහිරද හෙමින් සැරේ මිලින වන්නට වූයේ වෙනත් උත්තේජනයන් හේතුවෙනි. කෙසේ වෙතත් අවසානයේ ඇය අමතක කර දමා විවාහයක් කර ගන්නට මට සිදු විය. එතෙක් මෙතෙක්, මා අත්හල ඇය, මා අමතා දෝංකාර දෙන ලෙස අඩාදොඩා නැත. යන්තමින් විවාහයේ තුන්මාසය ඉක්මවූ විට ඇයගෙන් ලැබු ලිපියේ සදහන් වූයේ “ඔයා කසාද බැන්දාද නැද්ද කියාවත් මට අවංකව ම කියල එවන්න“ යනුවෙනි.

මාගේ අවංක කම නිසාම ඇයට නියම පිළිතුර ලියා යවන්නට හැකි වූවද, සිතින් ගතින් සලිත වූ මා අමතා ඇයගේ දෝෂාරෝපණයන් කිසි කලෙක නොලැබුණි.

ඔය අතරේදී නැවත මා ස්ථාන මාරුවක් ලබා තුඩු දෙක අතර මැදට පැමිණ සිටියෙමි. එවක පළමු දරුවා ලැබෙන්නට සිටි මාගේ භාර්යාව ඇයගේ මවද සමග ඇයගේ ගමට ගොස් සිටියේය. 

නොසීතු ලෙසක මට ඇය මුණ ගැසුනි. කිසිදු අපහසුවකින් තොරව මා කරා පැමිණි ඇය ඉතා සුමිහිරි වදනින් මා අමතා සිටියේ යෙහළියක ලෙසිනි. ඒ අනුව ඇය ආසන්නම කාර්යාලයක සේවය කරන බව දැන ගැනීමට හැකි වූයෙන් අප අතර ඉන් දෙදිනකට පසුව නැවත හමුවීමක් විය. ඒ හමුවීම නොයෙකුත් දේ, අතීතය පිළිබද ස්මරණයන්, ජීවිතය දෙස ආපසු හැරී බැලීම් ආදි නොයෙකුත් විච්චූරණ දේ වලින් ගහණ වූ දීර්ඝ කාලයක් විය. පෙරේරා පුතුන්ට අයිති මේසයක් හා පුටු දෙකක් අප වෙත සපයා තිබුණි. ඒ මේසය මත ඇය වඩා කැමති වූ දොඩම් යුෂ වීදුරු දෙකක්ම හිස්ව තිබුණි.

සයනය මත දී එදින හමුවු ඇය පිළිබදව ආවර්ජනය කළ මා රාත්‍රිය එළඹෙත්ම නිවසේ නොමැති බිරිදට දුරකතන ඇමතුමක් දී සුවදුක් විචාරා ඉතා ඉක්මනින් එය අවසන් කළේ සිතෙහි නැගුනු අසීමිත වූ හැගීමක් හේතුවෙනි. වසර නවයකට පෙරදී තුබුනේ නම්, ඇය හා මා ආදරෙන් එක්කොට තබාගත හැකිව තිබූ දුරකතනයක් දැන් ඇය සතුව ඇත. එසේ හෙයින් ඒ ආදරය නැවත එක්කොට තබා ගත නොහැකි වේයැයි කාට පැවසිය හැකිද?

එක් දුරකතන ඇමතුමක් ඒ සදහා ප්‍රමාණවත් විය. එතුවක් විවාහයක් කරගෙන නොසිටි ඇය කිසිදු කොන්දේසියකින් තොරව තවම මා මට ආදරය කරන බව පසක් වීමෙන් ලැබුණ ප්‍රීතිය කියා නිම කළ නොහැකි විය. කොහොමටත් බාධාකිරීම් නොතිබූ ඇයගේ ආදරය පෙරට වඩා මට දැන් දැනෙන්නේ ඇයිදැයි මා වංක ලෙස සිතින් වසන් කළෙමි. අවසානයේ මා ඇයගේය. ඇය සැමදා මගේ බවත්, ඒ ආදරය මටම පමණක් බවත් ලියා දන්වා තිබුනේ බොහෝ කලකට පෙරදීය. ඒ වදන් එළෙසින්ම ඇයගේ සිත තුල පැවතීම නියම ආදරයැයි මා ඇයට පැවසුවෙමි. 

ඇයගේ ආදරය ඇයට ලබා දීම මා සතු වගකීමක් නොවේද? දැන් මා ඇයට පණ මෙන් ආදරය කරමි. ඒ කිසිවක් ලබා ගැනීමට නොව ඇය සැනසීමට පමණක්ම බව මා පුන පුනා ඇයට පවසා ඇත. 

අතරින් පතර වූ හමුවීම් වලදී මා දුටු ඇය දවටාගත් සුදු පැහැ සාළුව තවමත් එලෙසින්ම පැහැපත් සුදෙන් බබලයි. එය කල්පනා වූ මා ඒ සුදු සාළුව කොහිදැයි ඇයට තුරුළුව සිටම ඇස් විමසා බැලුවෙමි.

Monday, January 13, 2014

දඩ, දඩ සහ දඩ!!

(පෙරවදන - බ්ලොග් පිටුවට දැමීම සදහා නොවේ.. හැක්)

කලින්ම කියන්න වෙනවා. මුල් ටික දැක්ක ගමන් මඩ ගහන්න හදන්නේ නැතිව ඔක්කෝම ටික කියවපියව්.. මේක ඉන්ෆෝර්මේටිව් එකක්..


දඩ කනවයි කියල මෙහෙමත් කන්න ඇහැකිද කියල හිත හිත මං ඔපිසියෙන් එළියට බැස්සේ හැමදාම මට බොන්න අඩගහන මේ හාතහිබූරුවාට අද බොන්න ම ඕන කියපු හින්ද නෙව. හොදට බීලා ඉවර වෙලා යන්නං මචං ශෛලියෙන් වෙරි වෙන පොර අන්තිමේදි බෝතලෙන් සුට්ටක් තියෙද්දිම චූ පාර දාන්න ගිහිල්ල මං යනවා මචෝ ගාගෙන පස්ස දොරෙන්ම යනවා යන්න ඇරල දාලා.. ඉතිං සුර් වෙච්ච මං මගේ නොවන මගේම වොලට් එකෙන් ගාන ගෙවල ගෙදර යනවා වැනි වැනි.

එහෙම වැනි වැනි ගිහිල්ල ගෙදර දොරට තට්ටුවක් දැම්මම තමා ආතල් කිතල් වෙන්නේ. මහා රාක්ෂණියක් වගේ දත් විලිස්සගෙන, මාතලං කියන්නැහේ වගේ ගෑනුන්ට ලොරි ටෝක් දෙන සරත් ගොයියා නම දාපු හුචක්කුවත් දාගෙන තුවක්කුව මානගෙන එළියට එනවා. ඇයි අනේ ඉතිං වෙනද වෙලාවට වඩා මේ යකා පැය දෙකක් විතර පරක්කුයි නේ ගෙදර එන කොට. ඒ මොහොතේ දොර ඇරියම ගිනි පිට කරන මකරෙක් වගේ කටිනුයි ඇස් දෙකිනුයි දාන අග්නිය දැක්කාම මේ මේ... අර කාලේ ලව් කරපු එයාමද කියලත් සැක හිතෙන එක සාධාරණයි නේ. දේශිකා නෙමෙයි යක්ෂණිකා කියල උන්ගේ තාත්තා නම දැම්ම නං හොදයි කියල හිතෙනවා වෙලාවකට. හැක්.

ඒක නෙමෙයි නේ කාරණේ. ගොර ගොරොද්දේ ඇද ඇද දුං දාගෙන නිදාගත්ත මං උදේට නැගිටල ලැහැස්ති වෙලා වොලට් එක කෝකටත් කියල ඇරල බලන කොට තමා බිව්ව ගොං කම තේරෙන්නේ. සන්තකේටම රුපියල් එක්දාස් දෙසියක්වත් තියෙන්න ඇති. දැං රුපියල් දෙසීයයි. කෝ දාහ. අර යස්ස මනුස්සයා ඒක උස්සලා. ඉතිං බෙරිහන් දෙන්න වෙනවා කෝ මේකේ තිබ්බ සල්ලි කියල. ඔන්න එතකොට අරං එනවා පන්සීයක්. කෝ දාහ.. දාහක් මොකටද අදත් බොන්නද පන්සියක් මං ගත්තා. ඕනනං තියාගන්නවා නැතිනං ඕකත් මට දෙනවා සෙයියාවෙන් ඒක මට දික්කරාම මාත් පුස් පැටියා වගේ ඒක අරන් යනවා යන්න. එතකොට මගේ මුදලින් භාගයක දඩයක් ඒ දැරිවි ගහල. ඊයේ රෑ අර යකා මට ලොකුම දඩේ ගැහුවා. දැං දඩේ ඩබල් වෙලා. 

අපි දන්න විදියට දඩ ගහන්න කප්පිත්තෝ ඉතිං පොලෝසිමය නෙව. මට මේ සිද්ධිය මතක් උනේ අද උදේ රුපියල් විස්සට ලැජ්ජ නැතිව ජරාවක් දීලා බේරිල ගියපු දිනේෂ් මලයගේ කතාව දැකලයි.

සාමාන්‍යයෙන් කව්රුත් වගේ හිතන්නේ පොලීසියේ අය දඩ ගහල බේරල යවන්න කැමතියි කියලද. එහෙම එකක් නෑ. ඒ ගොල්ලා වැඩි පුර කැමති ඔය හාල් කෑලි වලට නෙමෙයි ලොකූ සීන් අල්ලගෙන නඩු දාගන්නම තමා. රථවාහන වැරදි වලදි 90% ක් විතරම පොලිස් දඩේකින් ෂේප් වෙනවා. ඔව් ඉතිරි 10% රුපියල් විස්සක් දීලා ෂේප් වෙනවා. එහෙම නෙමෙයි නේ. මේ දවස් වල හැටියට නං පොලෝසියෙන් බේරෙන්න රුපියල් පන්සියක් වත් දෙන්න ඕන. හා එහෙම නෙමෙයිද? එහෙම තමයි පැටියෝ.

ඇයි උන් රුපියල් පන්සීයක් දීලා වැඩේ ෂේප් කරන්නේ. ඔය පොඩි පොඩි දඩ කෑලි ගැහුවත් උන්ට ඒ ආදායමෙන් කොටසක් තෑගි විදියට ලැබෙනවා. ඒකට කියන්නේ “රිවෝඩ“ කියලයි. ඔය රිවෝඩ් එකතු කරගන්න තෑගි වව්චරය එහෙම නැත්නං රිවෝඩ් වවුචර කියල ජාතියක් පොලෝසියේ තියෙනවා. හැබැයි අර පොලිස් දඩ එකතු කරන්න නෙමෙයි. ඉතිං රථ වාහන දඩේකින් එක් කෙනෙකුට කීයටවත් රිවෝඩ් විදියට රුපියල් පන්සීයක් ගන්න බෑ. එතකොට පන්සීයක් තලාගන්න එක ලේසියි ඉක්මන්..

මෙන්න මෙහෙමයි සාමාන්‍යෙයන් පොලීසිය වැරදි කරුවන් අල්ලල නඩු දාන අවස්ථා තියෙනවා නේ. ඒකෙදි වරද හා වරදකරුවාගේ ස්වභාවය විවිධයි.

විවෘත වරෙන්තු කරුවෙක් අත්අඩංගුවට ගැනීම
බීමතින් රිය පැදවීම
නීතිවිරෝදි මත්පැන් (කසියා, රා) ළග තබා ගැනීම
සීල් අරක්කු මුදලට විකීණිම
හෙරොයින් ළග තබා ගැනීම/විකිණිම
ප්‍රසිද්ධ ස්ථාන වල දුම්පානය කිරීම
......
.......
රා/ගෝඩා/තෙලිජ්ජ ළග තබා ගැනීම

ඔය වගේ හුගක් වැරදි තියෙන නිසා ඔය මොකක් හරි වැරුද්දට කව්රු හරි අහු උනොත් ඒකෙදි සාජන් කෙනෙක් පීසිල දෙතුන් දෙනෙක් වගේම සිවිල් ආරක්ෂකයෙකුත් ඒ සදහා සහභාගි වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒ වගේම හුගක් වෙලාවට ඒ වැටලීම මෙහෙයවූවා කියල අයිපී කෙනෙක් එහෙම නැත්නං එස්අයි කෙනෙක් මුලින්ම ඉන්නවා. විශේෂයෙන්ම මේ වරදවල් වල අත්අඩංගුවට ගත් අය උසාවියට ඉදිරිපත් කරල අන්තිමේ උසාවිය විසින් වරද කරුවන් කරාට පසුව හෝ ඔවුන් වැරදිකරුවන් බවට පිළිගත් පසුව උසාවිය විසින් දඩ මුදලක් ගෙවිය යුතු යැයි නියම කරනවා.

අන්න එතනදී තමා මේ රිවෝඩ් සීන් එක එන්ටර් වෙන්නේ. අපි හිතමු කව්රු හරි බීලා වාහන එළවල වැරදි කාරයා උනා කියල. එතැනදී උසාවියෙන් රු. 5000 ක දඩයක් ගැහුවා කියමුකෝ. ඊට පස්සේ මිනිහා දඩේ ගෙවනවා. එතකොට උසාවිය එයින් හරියටම 50% ක ප්‍රමාණයක් පොලිස් දෙපාර්තිමේන්තුවට බැර කරන්න කියල නියෝගයක් දෙනවා. ඊට පස්සේ ඒ මුදල කච්චේරිය හරහා පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවට බැර කරනවා. ඊට පස්සේ මේ නඩුව උසාවියට ගේන්න වැඩ සිද්ධ කළ පොලිස් මාමලාට අර කලින් කිව්ව තෑගි වවුචරය පුරවල තමන්ගේ අයිපී මගින්, සහකාර පොලිස් අධිකාරි මගින්, පොලිස් අධිකාරි කාර්යාලයට යොමු කරනවා. 

එතැනදී මේකයි වෙන්නේ. ඒ වවුචරයේ සදහන් වෙනවා පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවට අහවල් නඩුවේ දඩයෙන් කොච්චර ගානක් වෙන් කරාද කියන එක. අපි දැං කලින් කිව්ව විදියට මුළු දඩයෙන් 50% ක් රජයේ ආදායමට. ඉතුරු 50% පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවට. (රුපියල් දෙදාස් පන්සීයයි උදාහරනේ හැටියට)

පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවට ඒ ලැබුන මුදලෙන් 60% ක් (දෙදාස් පන්සීයෙන්) ඔන්න වෙන් කරනවා අර නිලධාරීන්ට රිවෝඩ් ගෙවන්න. ඉතුරු 40% කොහේට යනවාද මොනව කරනවද කියල නං මම දන්නෙ නෑ. හුගක් වෙලාවට ඒක පොලිස් සුභසාධක ගිණුමට බැර වෙනවා වෙන්න ඇති.

ඉතිං අර 60% ප්‍රමාණය අදාළ නඩුව ගෙනාපු නිලධාරීන් අතර බෙදෙනවා. ඒකෙදිත් ලොකු කුට්ටිය අයිපීට හරි එස්අයිට හරි. ඊට පස්සේ සාජන්ට. ඊට පස්සේ පීසීට. එහෙම බැලුවොත් 2500 න් 60% කියන්නේ 1500 යි නේ. මෙන්න මේ වගේ තමා රිවෝඩ් එක බෙදෙන්නේ.

අයිපී/එස්අයි - රු. 800
සාජන් - රු. 400
පීසි - රු. 300

ඔය වගේ නඩු ගේන තරමට දඩ ගහන තරමට පොලිස් නිලධාරීන්ගේ කල්ල මරේ. ලොකු කේස් වලදි අපි දන්නව නේ ගහන දඩ වල තරම. ඒ අනුව සමහර පොලිස් නිලධාරීන්ට රිවෝඩ් විදියට රුපියල් ලක්ෂය දෙක පවා තෑගි ලැබෙන වෙලා තියෙනවා. 

ඒත් දුකම කතන්දරේ තමා මේ රිවෝඩ්, ඒ කියන්නේ තමන් කට්ට කාලා නඩු ගෙනැල්ලා වාර්තා ඉදරිපත් කරල හොයපු මුදල ලබා ගන්න තියෙන අපහසුතාවය. සමහර තෑගි වවුචර් අවුරුදු ගණන් නොගෙවා ඉන්න බව ආරංචියි. ඒ වගේම එතන්දි පොලිසියත් ජරාව දෙනවා පොලිසියටම. ඔපීසියේ වැඩ කරන හාදයට කීයක් හරි හෝ බෝතලයක් හරි දුන්නම අර වවුචර ගොඩෙන් ඒ හාදයගේ වවුචර් එක උඩට ඇවිල්ල සුටුස් ගාලා ගෙවනවා. ඉතිං පේනවානේ අපි විතරක් නෙමෙයි පොලෝසියත් තමන්ගේ වැඩේ කරගන්න ජරාව දෙනවා.

එහෙම බැලුවම මේක සිස්ටම් එකේ වරදක් විතරයි.

අර උඩ වැරදි ලිස්ට් එකේ මම යටින්ම දාලා තියෙන වගේ ඒවට නං සල්ලි ලැබෙන්නෑ. ඔහෝ. මෙහෙමයි ඔය වගේ ඒවයේදි හුගක් වෙලාවට රා, කරිංඤඤං වලදි වැරදිකාරයට අවවාද කරල ඔය මොකක් හරි පොදු වැඩක් දඩුවමක් විදියට දෙනවා මිසක් දඩ ගහන්නෑ. ඒ විදියට දඩ නොගහන වෙලාවටත් පොලෝසියේ උන්දැල තෑගි වවුචර දානවා. සල්ලි ගන්න නෙමෙයි අනේ තමන්ගේ පෞද්ගලික ලිපිගොනුවට ප්‍රසංසා ලිපියක් දාගන්න. ඒ දඩ නොගෙවූ වැරදිකාරයා උන නඩු තීන්දුව පරිදි ඊට සහභාගී වූ අයට “ප්‍රසංසා“ කියල තෑගි දෙන්නේ ලියුමකින්.

ඔන්න ඔහොමයි දඩ කතන්දරේ. ඔය විදියට ඉතිං මාසෙකට එක පොලෝසියක් ගන්න නඩු ගාන අපි දන්න එකක්යැ. කොහොම උනත් මාසෙකට අර පොලිස් කාර්යාල වලට ලැබෙන තෑගි වවුචර් වල අඩුවක් නං ඇත්තේ නැහැ. එවනවා, හෙඩි ඔපීසියෙන් සල්ලි ගන්නවා. ගෙවනවා. ආයි අපිවම කනවා.

අන්තිමට කියන්න වෙන්නේ ඉතිං බැදපු ගෑනු උන්දැල හුගක් අය පොලෝසියේ වැඩ කරන උන්දැල වෙන්ටැති. ඇයි දෙයියනේ ඒ දැරිවියෝ අපිටත් මොන විදියෙන් හරි දඩ පිට දඩ ගහන්නම නේ බලන්නේ.

Saturday, January 11, 2014

පිනා චෑන්ස්!!

මීරිගම නරගයෙන් කෙටි දුරක් ඈතට වන්න වූ ගම් පියසෙකි. නිල්පැහැ තුරු සෙවනින්ද මනරම්ව ගලා බස්නා ඇළ පහරකින්ද යුතු ඒ ගම් පියසේ යම් වැදගත් කමක් වේ නම්.. නැත. එහි කිසිදු වැදගත් දෙයක් සිදු නොවේ.

එහෙත් ටික දිනක පටන් එම ගම්මානයේ පිහිටි නිවසක් අසල මහ රාත්තිරියේ නොයෙකුත් පන්නයේ වාහන නවතා තිබීම නම් මුළු ගම්මානයටම වැදගත් දෙයක් විය. එය කෙසේද යත් මෙතෙක් කල් නිහඬ සමනලයකුගේ වේශයෙන් සිටි ගම්මානය එක් වරම එළුවෙක් මෙන් ශබ්ද නගන්නට වීමක් හා සමාන වීමය. තැනින් තැන කුඩා තේ කඩ ඉදි විය. ගමෙන් සොයාගත් අල බතල තම්බා වේල සරිකරගන්නා තවක් පිරිසක්ද බිහිවිය. එයිනුදු නොනැවතී වැඩි මිලට මහ රෑ අරක්කු විකුණන තිත්පළක්ද, ඊටම සරිලන සේ තිප්පළේ හිමිකාරයා විසින්ම සකසන ලද මැසි මදුරුවන් ගහනයෙන් යුත් එක එක වර්ගයේ අජූත බයිට් සමගින් අරක්කු පානය කළ හැකි කුඩා කාමර කෑල්ලක්ද රෙස්ටෝ එකක් ලෙස ඉදි කර ඇත. 

මහා රාත්තිරියේ පමණක් සිදු වන මේ ගිණිවිජ්ජුම්බරය සෑබැවින්ම ගමේ ඇත්තන්ට මහාම ප්‍රෙහ්ලිකාවක් විය. කෙසේ වෙතත් ඇල්ලූ පානෙන් එළිය බැලීමනම් වූ අති පෞරාණික පුරුද්ද හා හැකියාව හේතුවෙන් වගවිභාගයකින් තොරවම ඔවුන් වැඩට බැස ඇත.

රථ වාහන නවතා ඇති නිවස අසළ බෝඩ් ලෑලි කිහිපයක් ඇත. එකක් වාහන ගාලට යනුවෙන් අගුරු කෑල්ලකින් ලියු බෝඩ් ලෑල්ලකි. තවත් එකක් නම් පෝලිමට එන්න යනුවෙන් සදහන් එකකි. මිදුලට ඇතුල් වූ වහාම දකුණු පැත්තේ කාමරයේ දොර අසල තවත් බොඩ් ලෑල්ලක් ඇති අතර වම් පස කාමරය තුලට දික්ව ඇති පෝලිම එබෙන බව දක්නට ලැබුනි. වම් පස ඇති කාමරයේ බෝඩ් ලෑල්ලේ මෙසේ සදහන් විය. “ආධාර හා උපකාර මෙතැනට බාර දී රිසිට් පතක් ලබා ගන්න

අති ප්‍රභල ඉන්ඩස්ට්‍රියල් සීඑෆ්එල් බල්බයෙන් එළිය වූ කාමරයේ දොර අසල මීමැසි පොදියක් ලෙස පෝලිම දිගුව පවතී. කාමරය තුල කිසිදු සෞම්‍ය බාවයක් නොමැත්තේ කාමරයේ මුල්ලකට වන්නට මේසයක් තබා ඒ මේසය මත පරිගණක දෙකක් පමණ තබාගෙන කුමක් හෝ කාර්යයක නියැලෙමින් පෝලිමේ පැමිණෙන්නන් සමග වාද විවාද කරන පුද්ගලයා හේතුවෙනි. කැහැටු සිරුරින් යුත් ඔහු කර නැති ටීසර්ට් එකක් පැළද සිටියද, මේසය වැසි ඇති නිසා යටට කුමක් ඇද සිටියේදැයි කිසිවෙකුත් නොදක්නා ලදි. අක්බමරු වන් කෙහෙරැල්ලක් ඔහුට පිහිටා තිබුණු බවට උපන් ලක්ෂණ ඇත. කළු ගැහුණු දෙතොල මත පොපියන වචන කළු පැහැයට හැරවූ දෙයෙහිම ඇති ගන්ධස්කාරය වඩවයි.

පෝලිමේ ඉදිරියෙන්ම පැමිණි පාරිභෝගිකයා හට දැඩිව කතා කරන ඔහු ඒ පුද්ගලයා ඉදිරිපස අසුනේ වාඩිකරවීමට හෝ උනන්දුවක් නොගන්නා ලදි.

“මනුස්සයෝ මට ඕවා නං බාරගන්න බැහැ. මොකද මේවයින් වක්‍රාකාරව මාව වලපල්ලට යවන්නයි හදන්නේ. මොකක්ද අර ලන්ඩන් වල හිටිය සර්ලොක් හෝම්ස් අල්ලල දැම්මේ. ඔහේ හදන්නේ මාව දංගෙඩියට දක්කන්නෙයි. ඒ මදිවට පේනවනේ මේ තියෙන අනිත් ඒවා.. මට බෑ ඔහේ ඔච්චර දුර ඉදල ආපු එක ඇත්තයි. දැං ඉතිං දෙයියනේ කියල තංගල්ල බස් එහෙක නැගල මෙතැනින් තොලොංචි වෙනවලා.. හ්ම් අනිත් කෙනා“

ඔහු තංගල්ලට එළවා දැමු විට අනිකා ඉදිරියට පැමිණේ.

“මෙන්න මේකයි ඔයා ගැන මට සන්තෝසයි ආපු එකත් ඇති..(ඉන්දියාවේ සිට විෂ්කි බෝතලයක් ගෙනැවිත් ඇති බව රිස්ට් පතේ සදහන් වේ) ප්‍රශ්නේ මේකයි.. දැම්ම ඔයාට චෑන්ස් එකක් දෙන්න බෑ මොකද මීට කලිනුත් මේ වගේ කට්ටිය ආවා. (විස්කි ගෙනාවා) ඒ අය ඉන්න අනුපිළීවෙලට තමා දාන්නේ. තරහ වෙන්න එපා.. අනිවා මං ඔයාගේ වැඩේ නං කරනවා. මල්ලි ඔය රෙඩ්බුල් එක මට දෙන්න. දැං යන්න. ළගනේ.. ඉන්නේ මතක ඇතිව දෙහිවලින් බහින්න නැත්නං ගල්කිස්සෙන් තමා බහින්න වෙන්නේ හරිනේ“

සන්තෝසෙන් ඉවත යනු ඔහු දිහා පෝලිමේ සිටි අනෙක් අය නොරිස්සුම් බැල්මක් හෙලනු පෙනේ.

“ආහ්.. අප්පච්චියේ දැං නේ දන්නේ.. අපොයි අපොයි සිංහයෝ අල්ලන්ට මෙහෙට ආවාට කමක් නෑ ඔය එක එක ගැජට් කෑලි දාලා අපේ ගෙදර කන්ෆිගර් කරනවා හෙම නෙමෙයි හරිද? (රිසිට්පත බලමින්.. බුස්ටර් නැති ඇන්ටනාවක් ලෙස එහි සදහන්ව ඇත) මේකනේ ඔහේගේ වැඩ ගැන මට එච්චර සන්තෝසයක් නැහැ. අනික මේ වගේ එනකොට ඔහොමද එන්නේ. මොකක්ද ඔය අතේ තියෙන මල්ල. ලේ යන එක නවත්තන්න.. තමුසෙට පිස්සු අයියේ.. යනවා යන්න.. අන්න අර කලින් ගියපු හාදයත් එක්ක එක බස් එකේම යනවා දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් හරි ඇහැරිල ගියොත් හොදා.. යනවා ඉතිං.. මෙතැන ස්ටැට්ස් බල බල ඉන්නැතිව“

බලු වූ සිංහයෙකු සේ ගිය ඔහුට පසුව කාන්තාවක් ඇතුලට පැමිණේ. රිසිට් පත බැලු විට යම් කෝපයක් හට ගත් බව පෙනෙන්නට විය.

“ආ. මේ නංගි.. කේක් ටිකේ එක්ස්පයර් ඩේට් බැලුව නේද/ මොකද ඔය කේක් දවසකට වැඩිය තියාගන්න බැරි ඒවයි කියලයි මට ආරංචි. අනිත් එක අර ගෙනාපු මගුල් ත්‍රීඩී මොනරා ඔයාම අරන් යන්න. අපේ සුදු හාමිනේ ඕක දැක්කොත් වෙන වැඩක් කරන එකක් නෑ ඕවා හදන්න ගනීවි. තේරුනානේ.. කනගාටුයි ඔයාටත් චෑන්ස් එකක් දෙන්න බෑ මොකද ඔයා වගේ වීනස් දෙව්දුවක් එක්ක මං කතාකරනවට අපේ හාමිනේ කැමති නෑ. ඊට පස්සේ මට වෙන්නේ තනියම ටොයිලට් එකටවත් යන්න බැරි වෙන එක තමා. නංගි එහෙනං දෙයියනේ කියල මහරගම බස් එකක නැගල ගියානං අපිට ලේසියි“

ඔය ආකාරයෙන් මුළු පෝලිමම අවසන් කරන විට ගෙයි ඉදිරිපස වම් කාමරය නොයෙකුත් බඩුභාණ්ඩ වලින් පිරී පැවතුනි. සමහර අය නාකි සුද්දියන් පවා කාමරයට භාර දී තිබුනි. සමහර අය මුදු වැලි නෑවූ ෆෝන් කටු හා කැමරා ආම්පන්න භාර දී තිබුනි. කෙසේ වෙතත් කිසිදු කෑම වර්ගයක් අඩු ගානේ හැලපයක් වත් කාමරයේ නොතිබු අතර, ඊට සරිලන ආකාරයට පිසින ලද හරක් මස්, මෙලෙක් කරන ලද කුකුල් මස් ආදිය නම් තිබුණි.

රාත්‍රි කඩ ද දැන් වැසී ගොස්ය. චන්ඩි අයියා වොෂ් එකක් දාගෙන පැමිණ වම් කාමරයේ ඇති බඩු බාහිරාදිය තම සුදු හාමිනේ සමග පරික්ෂා කරනු පෙනේ. ඒ එක්කම වේගයෙන් පැමිණි කාරයක් නවත්වනු ඇසුනෙන් සුදු හාමිනේ එළියට ගොස් ඒ කුමක්දැයි බැලිය යුතුයැයි අණ කළ හෙතෙම බඩු බැලීමේ කාර්යයේම නිරත විය.

කාර් රථයෙන් බට පුද්ගලයා දුටුවනම හදුනාගත් සුදු හාමිනේ ඔමරි සිනා පාමින් ඒ අසළට ගියාය.

“ආ.. අතා. අයියා.. කොහොමද මොකද මේ මහ රෑ.. ඔව් ඉතිං ඔයාලා මෙයාව ඩැහැගෙන යන්නේ මහ රෑටම නෙව“

“මොකක් කිව්වා අතා..“

“අප්පේ අපේ අතා අයියගේ කටහඩ වෙනස් වෙලා නේ.. ඇයි ඔයා කොන්ඩෙත් කපලා. ටිකක් සුදුත් වෙලා“

“ඔයා කව්ද.. මට අර 16 පිටුව කරන මලයා හමුවෙන්නයි ඕන.“

“ඇත්තට ඔය සමන් අයිය නෙමෙයිද.. අනේ සොරි මම රැවටුනා ටිකක් ඒ වගේ නිසා. මේ ඉතිං රෑනේ.. සතෙක්වත් හරියට අදුරගන්න බෑ.“

“ඇපොයින්ට්මන්ට් එකක් දාන්න වෙනවද?“

“ඔව් නැතිව. ඔයා ගෙනාපු ආධාර ටික අරන් අර කාමරේට එන්න“ අත සන්කොට වම් පස කාමරය පෙන්වූ ඇය ආපසු හැරුනාය.

කාරයේ ඩිකිය ඇර අලි පෙට්ටගමක් අමාරුවෙන් කර තබා ගත් ඔහු ඉදිරියට ගොස් එය භාර දී රිසිට් පත බාර ගත්තේය. රිස්ට් පතේ “ඩොලර් මිටි පිරවූ පෙට්ටියක්“ ලෙස සටහන් වී තිබුනි.

“ආ එන්න අයියා. අපේ හාමිනේ මට කිව්වේ සමන් අතා අයියා ආව කියල නේ. මං ඒත් බැලුවා මොකද මිනිහා මගේ යාළුවා උනාට කවදාවත් මෙහෙම එන්නෑ.. හැක්“

“මල්ලි මං ආවේ...“

“ඔව් මං දන්නවා...මේකයි ඔයාට මං කොහොමත් දැං උදව්වක් කරන්න හිතලයි තියෙන්නේ.. මම දන්නවා ඔයා අහිංසකයි කියලා. ඒක නෙමෙයි අර ලියල කියල හොයපු ඔක්කෝම සල්ලි ටික ඇයි ආධාර විදියට බාර දුන්නේ“

“අනේ කමක් නෑ මලයෝ.. 16 පිටුවෙන් මට තැනක් ලැබෙනවනං ඔය වගේ පෙට්ටි තුන හතරක් වත් හොයන්න බැරිය. නැද්ද“

“හා හා. අන්න එහෙම එන්න. හැබැයි ඔයාගේ වාසනාවට තමා ඔයා බැනල වගේ මට ලිව්වෙ. නැත්නං මං ඔයා කව්ද කියලවත් දැනං හිටියේ නෑ ඇත්තටම. හරි වැඩේ කෙරුනා කියල හිතාගන්න“

“අනේ ඉට්ස ග්‍රේට් හෙල්ප් බ්‍රෝ. නව් අයි ෆිල් ලයික් අ කිං. තැන්ක්ස් අ ලොට්“

චුරු චුරු වැස්සක් මෙන් බර බර ගාමින් කාරය දෙසට යන කුම්භාණ්ඩයා දෙස මොහොතක් බලා සිටි 16 පිටුවේ මහත්තයා නැවත බඩු බැලීමට පටන් ගත්තේය.

Thursday, January 9, 2014

යකඩ සිරා (ගෝනිබිල්ලා)!!

සිරිසේන... අපේ ගෙවල් වට පිටාවේ කුලී වැඩ කර එදිනෙදා ජීවත් වීම සදහා ගතමනාවක් සොයාගන්නේ අයෙකි. ඔහුගේ නිවස කරා යන්නේ නම් අපගේ නිවස පසුකොට කන්ද දෙසට දිවෙන තාර (ගැලවූන) පාරේ අන්තයද පසු කළ යුතුය. ඉන්පසුව ඇත්තේ කන්දේ දියසීරාවට ගොදුරුව තැන තැන කාණු සකසන ලද මැටි පාරක් පමණි. එය වැසි දිනෙක නම් මඩවතුර ගෙන යන දිය දහරක් බඳුව දිස්වේ. 

සිරිසේනගේ නිවස ටකරන් හෙවිලි කළ, කපපාරු නොකළ බ්ලොග් ගලින් කළ කුඩා නිවසකි. නොහැකියාව මතම ගෙයි එළිපත්ත පමණක් සිමෙන්ති යොදා සකස් කර ඇති අතර, නිවසේ ඇත්තේ ජනේල තුනක් පමණි. එයින්ද ජනේල දෙකක් වැසීමට හා ඇරීමට නොහැක. එනම් ඉටි කොල ගසා ස්ථිර ලෙසම වසා ඇති බැවිනි. නිවසට පිවිසුනු කල දැක ගත හැකි වන්නේ කපරාරු නොකළ මුළු ගේ පුරාම බිත්ති දිගේ දුවන කළු පැහැයයි. එය නිවසට ඇතුල් වූ තැන සිට දිගටම වැඩි වන්නා වූ කළු පැල්ලමක් වන අතර කුඩා සාලය පසු කර යන විට හමුවන ලී උළුවස්සක් නොමැති උළුවස්සේ සිටම බිත්ති දැඩි ලෙස කළු පැහැ ගැන්වී ඇත. ඊට හේතුව ගෙයට යාබදව තනා ඇති ටකරං වට කර ඇති කුඩා කුස්සියේ ජයග්‍රහණයයි. කුස්සියේ ඉදෙන පැහෙන හැම වළදකම දුක උහුලා ඇත්තේ සිරිසේනගේ ගෙයි බිත්ති විසිනි.

අප කුඩා කල සිටම සිරිසේන දැකීම මහත් බියක් ඇති කරන දෙයක් විය. කැහැපට ගසා ගත් සරම පමණක් හැඳි ඔහුගේ කාලවර්ණ සිරුරෙන් මතුවන හැඩිදැඩි කම, යක්ෂයා දුටුවාක් මෙන් විය. උදේ පාන්දරද, දවල්ද නැවත හවසද පාරේ යන එන ඔහු සෑම නිවසක් අසලම මදක් නතරවී උගුරෙන් කුඩා ශබ්දයක් නගා බලා සිටියි. ඒ රකුසු බැල්ම මිදුලේ සිටින කුඩා අප දවා ලන්නට මෙන් වන නිසා සැනෙකින් ගෙතුලට වැදි සැගවීම අපේ සිරිතය. එසේ නමුත් සිරිසේනගේ කුඩා කෙඳිරිය ඇසුන විට සමහර දින වල අම්මා ඔහු ගේ නම කියා කෑ ගානු අප අසා ඇත. ඉන් ටික වෙලාවකට පසු අප නිවසේ කුමක් හෝ වැඩක ඔහු නිරතව සිටින බව අප ඒකාන්තයෙන්ම දන්නා නිසා ඔහු යනතුරු නැවත අපගේ එළිබැසීමක් නොමැත.

මෙයින් පන්නරය ලබන අපේ අම්මා සිරිසේනව ගෝනිබිල්ලෙකු ලෙස අපට හදුන්වා දී නොයෙකුත් ලාභ ප්‍රයෝජන අපෙන් ගන්නේ අපද දැඩි ලෙස ඔහුට බියපත්ව සිටින බැවිනි. අම්මා අපි ලවා කරවාගන්නා අයුතු ප්‍රයෝජන රාශියකි. අප කිසිලෙසකින්වත් ඒවා ඉටු කිරීමට අපොහොසත් හා අකමැති කර්තව්‍යයන් දේ වන අතර, සිරිසේන බිල්ලාට බියවී අපි ඒවා නිතැතින්ම ඉටු කරති. 

එයින් කිහිපයක් හෝ සදහන් කිරීම වටනේයැයි සිතේ. ගේ වටේ දුවගොස්වත් බත් කටවල් කිහිපයක් කවා ගන්නට අපොහොසත් වන අම්මා අපව කුස්සියේ කුඩා බංකුව මත හිඳුවා මහා බත් පිඟානක් අතටම ගෙනැත් දුන් විට එක හුස්මට එය ගිල වතුරද බී එතැනටම වී සිටින්නෙමු. 

ගෙයි පුරාම පිස්සන් කොටුවක් මෙන් තැන තැන අප විසින්ම දමනා සෙල්ලම් බඩු, කුණුරොඩු, කොළ කෑලි පැස්ටල් කෑලි ආදිය අපම අහුලා ගෙන ගොස් නියමිත තැන වල තබා ගෙය පිරිසිදු කරති. 

සෙල්ලම් කිරීම නිසා අතපසු වී අම්මාගෙන් ටොකු කා අතැර ඇති පාඩම් වැඩද ඉතා ඉක්මනින් කිරීමට ද අප පසුබට නොවෙමු. 

මේ හේතුන් නිසා පාරේ ගියද නොගියද සිරිසේන නම් ගෝනිබිල්ලා යන නම ඇසුන විටදීද අප බියවන්නෝය. එවන් විටෙක යන්තං හෝ මුහුකුරා ගොස් සිටි මා එඩිතර විලාසයෙන්  සිරිසේන නොදුටු බවක් කීවහොත් අම්මා හෙමින් සැරේ කුස්සිය පැත්තෙන් මිදුල ට පැමිණ සිරිසේන මෙන් උගුර කාරා එසැනින්ම නැවත කුස්සියට දුව ගොස් “ආ සිරිසේන ඔහොම ඉදිං“ කියා කී විට කුඩා අප නැවත අපගේ බිල්ලා හදුනා ගන්නෝය. අවාසනාව නම් ලොකු මහත් වන තුරුම මේ අනපනත්කම් අප නොදැන සිටීමය.

දශක ගණනක් පසු වූවද තවමත් සිරිසේනගේ දහඩිය අප නිවෙස් හා වට පිටාව තෙමා දමයි. ඔහු තවමත් ඒ ලෙසම වරු තුනට පාරේ යමින් එක් එක් ගෙයක් අසල නතර වී ගෝනි බිල්ලා වෙයි. එහෙත් අප දැන් ඔහුට බය නැත. එහෙත් ඔහු දැන් අපගේ දරුවන්ගේ ගෝනිබිල්ලාය. අසල්වැසි කුඩා උන්ගේ ගෝනිබිල්ලාය. 

සිරිසේනගේ මුහුණෙහි කිසිදු විටක සිනහවක් නොදුටු මා එක් වරක් පමණක් එය දැක ඇත්තෙමි. වසර කිහිපයකට පෙර අප නිවසේ පිටුපස වැට සකස් කරමින් සිටි ඔහු එක් වරම පය ලිස්සා මායිමට වන්නට තිබූ දොළ කාණුවට වැටුනේය. එය දුටු මා ගැට්ට අයිනේ සිට ඔහු නැගිටවීම සදහා අත දුන් විට ඔහු එය තම ගොරහැඩි අතින් අල්ලා ගත්තේය. එහෙත් කාලවර්ණ වාත්තු ශරීරයෙන් යුත් සිරිසේනගේ බර ගැන සුළුවට හෝ හැගීමක් නොතිබූ මා ඔහුගේ බර දරාගත නොහැකිව ජබෝග් ගා දොළ කානුවට වැටිනි. එවිට වතුරේ සිටිමින්ම දත් විලිස්සා ශබ්ද නගා සිනාසුනු සිරිසේන වහාම මා උඩට තල්ලු කලේය. ඉන්පසුව ද විනාඩි කිහිපයක්ම හිකි හිකි ගාමින් මා දිහා යටැසින් බලමින් වැට ගැසීමේ නිරත වූ ඔහු නැවත සිනාසුන දිනයක් පිළිබදව මා නොදනී.

සියළු දේ පිළිබදව සිතීමේදි යන්තම් හෝ කවි පද දෙකක් සිරිසේන ගැන මට ලිවිය හැකිය.


තනි ගලෙන් කළ “සිරිසේන“ නම් පිළිමයෙහි
ලෙය දුවන හදවතක් නම් තිබුණි..

ප.ලි.  - අරූ නං මොකෙක්ද මන්ද.... මට නං හරි අමරුයි මේ විදියට ලියන්න.. (http://arugeadaviya.wordpress.com)

Monday, January 6, 2014

තට්ට සිංදු!!

ළමායි මේක සින්දු කියන්න හොද වෙලාවක් නෙමෙයි. මොකද අපේ හිතවත් හැලපයියගේ මෑණියන් ටික දිනක සිට අසනීපයෙන් පසුවීමෙන් අනතුරුව ඊයේ දිනයේදි අභාවප්‍රාප්ත වෙලා තියෙන හින්දා. අපි එතුමියට සුභ ගමන් කියා පතමු.. ඒ වගේම හැලප ඇතුළු පවුලේ සැමටම අපගේ ශොකයත් මේ අවස්ථාවේදීම පල කරනවා.

හරි. දැං කතාව.. ලංකාවේ ගීතයක් පටිගත කරපු දවසේ ඉදල... නෑ  ඊටත් කලින් ඉදල ඒ කියන්නේ නුර්ති ගී වලටත් කලින් ජන ගායනා කාලේ ඉදලම කොයි තරං ගායක ගායිකාවෝ ලංකාවේ හිටියද? ඒ අතරින් අප කවදත් ආදරයෙන් මතක් කරන, ලබැදි කලාකරුවන් බොහොමයක් හිටිය උනාට, එළියට ආපු ගායකයන්ගෙන් වැඩිම පිරිසක් ගැන අපි ඇත්තටම දන්නේ නැහැ. අඩුගානේ මොකක් උනාද කියලවත්. ඒකට නමක් මතක තියෙන්නවත් එපායැ.

ඒ වගේම දයානන්ද රත්නායකයන්, ගීපැදුර වගේ තැන් වලදී අප නොදන්නා කලාකරුවන් රාශියක් ගැන තොරතුරු දැනගන්න ලැබිල තියෙනවා. ඒක ලොකු සේවයක්. ජයතිලක බණ්ඩාර නම් ගායන ශිල්පියා ගැන මට මතක හැටියට හොද අනාවරණයක් කලා යසනාත් ධම්මික බණ්ඩාරයන්.

මේ විදියට කතා කරාට ගායන ලෝකයට ඇවිත් පොප්කෝන් එකක් වගේ පිම්බිල එක පාරටම ආයේ පිපිරිල යන අය කොයි තරංද? එහෙම බැලුවොත් මේ කාලේ දි ලංකාවේ ජනගහනයෙන් තුනෙක් එකක් විතරම ගායකයෝ. ඇයි අනේ අපේ හොදම ගායකයෝ 226 ක් ම ඉන්නේ.. (225 ක් දියවන්නාවේ. එකෙක් අරලිය ගහේ) හැක්

කොහොම උනත් දක්ෂ ගායක/ගායිකාවන් ලංකාවේ බිහිවෙනවා. ඒ අය තමන්ගේ නිර්මාණ ඉදිරිපත් කරනවා. ඒ වගේම කොයි තරං දක්ෂ උනත් තමන්ගේ නිර්මාණ හරි හැටි මාර්කට් කර නොගත්ත පිරිසකුත් ඉන්නවා. තවත් කොට්ඨාශයක් ඉන්නවා තමන්ගේ දක්ෂතාවය නිසි පරිදි හදුනානොගෙන වල් බිහි වෙලා ඉන්න අය. ඒ අය කරන නිර්මාණ අටුකොස් ගානට වැටෙනවා. උණු වතුර වැටුනම හරියට ඇඹරිල යනවා වගේ. කොහොම උනත් තමන් දක්ෂයෙක් බව ඔවුන් දන්නවා ඇති. නමුත් ඒ දක්ෂකම කුමන ආකාරයෙන් එළියට අරගෙන නිර්මාණ කාර්යයේ යොදවනවද කියල නොදැන ඉන්න එක කොයි තරං මෝඩ කමක්ද? සමහර විට මම කියන දේ මෝඩ වෙන්නත් පුළුවන් සාපේක්ෂව.

ඒ විදියට තමන්ගේ දක්ෂතාවය නිකම්ම වේදිකා වල දියකොට හරින ගායකයන් දෙන්නෙක් මම දන්නවා. එක්කෙනෙක් මම කාලයක් තිස්සෙම ඇහැ ගහගෙන ඉන්න, ඇත්තටම මම ආසාවෙන් රස විදින ගීත කිහිපයකම හිමිකරුවෙක්. 

ඔහු සංගීත් විජේසුරිය. 

ලා පවුලකින් පැවත එන ඔහු හැබෑ දක්ෂයෙක්. ඕනැම ගීතයක් ඒ අයුරින්ම හෝ නවතාවයෙන් යුතුව හෝ ඒ ඒ සියුම් තැන අති ප්‍රභල ලෙස උකහාගෙන ඒ අයුරින්ම ඉදිරිපත් කළ හැකි කෙනෙක්. ඒ තරම්ම දක්ෂයෙක්. මට මතකයි එක් වරක් ඔහු වෙසක් බැති ගීයක් ගැයුවා. ඒ ගීතය ඇහුවම මට හිතුනේ සංගීත් මොන තරං දක්ෂද කියලයි. ඒත් මොනව උනත් සංගීත් තමන්ගේ දක්ෂතාවය හරියට තක්සේරු කරගෙන නැහැ. ඔහුගේ බොහොමයක් නිර්මාණ වල ගායනය ඉතා විශිෂ්ටයි. ගායනය මිහිරි කල හැකි විවිධ වූ සාධනීය ලක්ෂණ ඒ කියන්නේ ගීතයේ ස්වර නැවීම් (හුගක් අය ඒකට කියන්නේ ගීතයේ ස්පර්ශිත තැන් කියලයි) බොහොම සුමට විදියට හසුරුවන්න ලොකු හැකියාවක් තියෙනවා. ඒ වගේ හැකියාවන් මම දැක තියෙනවා විශිෂ්ට ගායකයන්ගේ.

මුලින්ම බ්ලුෂැඩෝස් එක්ක ඔහු එළියට ආවේ මට මතක හැටියට සිරියලතා එක්කයි. ඉන් පසුව අගේ ඇති නිර්මාණ එකතුවක් වූ සැවැන්දරි ඔහු එළිදැක්වුවා. මම තවමත් ඒක ගීත ගොන්න හැබෑටම රස විදිනවා. මල් පෙරහර, ලස්සන ලස්සන, අම්මා, මගේ සුසුමේ මං කැමතිම ගීත කිහිපයක්. ඒවගේම අර බඹරා වගේ විසේ කාරයා ඒකත් ලස්සන සුමට නැවීම් සහිත ගායනයක්. මල් පෙරහැර ඒ අතරින් මං කැමතිම එක.


මම සඳහන් කරපු අනිත් ගායකයා කවීෂ කවිරාජ්. 

ඔහු කෙලින්ම ප්‍රසංග වේදිකාවෙන් එළියට ආපු කෙනෙක්. විශේෂයෙන්ම සදහන් කරන්න ඕන ඔහු මට මතක විදියට ඒ කියන්නේ පර්පල් රේන්ජ් අය කියන විදියට ඒ කණ්ඩායමෙන් එළීයට ආපු ගායකයෙක්. පසුව ඔහු ඕල්රයිට් කණ්ඩායමෙත් හිටියා. හැබැයි දැං ආයිත් පර්පල් රේන්ජ් එකේම ඉන්න බව තමයි මට දැනගන්න ලැබුනේ. ඔහුත් හරියට සංගීත් වගේම තට්ට මදයෙක්. මේ තට්ට මදයත් ඕනම සින්දුවක් විශිෂ්ට ලෙසම ගායනා කල හැකි අයෙක්. තව දුරටත් සතත අභ්‍යාසයේ යෙදේ නම් ලංකාවට පෑයු හොදම ගායන තරුවක් වීමේ ගති ලක්ෂණ ඔහුට තියෙනවා. වැදගත්ම දේ ඕනම ගායකයෙකුගේ ගීතයක් ඔහුට ප්‍රසංග වේදිකාවේදි ඒ අයුරින්ම (මම කිව්වේ එ හඩම නොවේ. ඒ ගති ලක්ෂණ) ගායනා කල හැකි විස්මිත හැකියාවක් තියෙනවා. ඔය සංගීත්ගේ ගීත පවා අගේට ඔහු ගායනා කරනවා. ඒ වගේම ජෝති වගේ අයගේ ගීත පවා මනරම්ව ගායනා කරන ආකාරය මම දැක තියෙනවා. ඔහුත් මට හිතෙන විදියට තමන්ගේ දක්ෂතාවය නිසි පරිදි හදුනානොගත් හා තමන් යායුතු ඉදිරි ගමන ප්‍රසංග වේදිකාවම පමණයි කියා හිතා ඉන්න විදියේ කෙනෙක්. හොද මග පෙන්වීමක් ඇත්නම් කාලාන්තරයක් පුරාම තම නම පවත්වාගෙන යා හැකි මට්ටමේ හොද ගායකයෙක්.

අපට, මේ රටට වෙලා තියෙන එකම හෙනේ ඕක තමා. තමන් කරන්න ඕන දේ හරියට නොදැන තමන්ට නොගැලපෙන දෙයක් අල්ලන් ඒක තමා හරියන්නේ කියල හිතාගෙන වැඩ කරන එක. හරියට මං වගේ.. බ්ලොග් ලියනවා.. හැබැයි ඒක මම කරන්න නොදන්න දෙයක් කියල තේරුං නොගෙන.. හැක් හැක්.

අපි මේ ගායකයන් දෙදෙනාට හොද නිර්මාණ (සරල රස විදන්දය සදහා කඨෝර ශබ්ද වලින් තොර) කිහිපයක් හෝ රටට තිළිණ කරන්නට හැකි වේවායි පතමු. කවීෂත් ගීත ඇල්බම් එකක් කරල තිබුනා.. ඒක පෙම්බරි වගේ මට මතක. මම මිනිහගේ අහල තියෙන සිංදුව ඇස් ආදරෙන් පුරෝනා. අනිත් ඒවත් අහල ඇති. ඒත් ඉතිං ගායකයා මොකාද කියල ඔය චැනල් වල කියන එකක්යැ.



ප.ලි.. අර අපේ අහිංසක අසරණ නාකි විචාරක උන්දැ දැං අකුරු තදෙන් (වර්ඩ්ප්‍රෙස්) අයින් වෙලා නෙව. ඔන්න අපිට කරදර කරන්න බ්ලොගර් එකවුන්ට් එකක් හදාන ඇවිත්.. පොඩ්ඩක් ගිහිල්ල ෆලෝ කරල ආවානං හෙම නාකි විසේට සන්තෝස හිතේවි..

ප.ප.ලි - සංගීත්ගේ අගටන්නා ගීතයේ ගේය පද රචකයා අපේ දයානන්ද රත්නායකයන් කියල මම අදයි දැන ගත්තේ.. ඒත් තිසර කොතන හරි දාපු ප්‍රතිචාරයක් නිසා.. ස්තුතියි තිසර.. මෙන්න ලින්කටුව

Wednesday, January 1, 2014

අළුත් පන්තියට යන පුතාට උපදෙස්..


ඔන්න ඉතිං ලොකු නිවාඩුවකට පස්සේ පුතාට යන්න වෙනවා අළුත් පන්තියකට හෙට ඉදලා. පහුගිය අවුරුද්දෙම පුතා හීන මැව්වේ හොදට විභාගේ පාස් කරගෙන ඊළග පන්තියට යන්න නේ. ඉතිං දැං ඒ බලාපොරොත්තුව ඉෂ්ඨ වෙලා. පහු ගිය පන්තියේ හිටිය පුතාගේ ටීචර් තමයි හොදම ටීචර් කියල මගේ පුතා කොච්චර නං මට කියල තියෙනවද? ඒක ඇත්ත තමා පුතාගේ ඉස්කෝලේ වැඩ ගැන ඒ ටීචර් සෑහෙන්න හොයල බැලුවා. ඒ විතරද ඇයි පුතාට වැරදුනු තැන් හදාගන්න හැටි, ගණන් වැරදුනාම ඒවා හදන විදිය ඒ හැම දෙයක්ම ටීචර් පුතාට කියල දුන්නනේ. මට මතකයි පුතා අපේ ටීචර් ගැන ලියපු රචනාවේදි “මම අපේ ටීචර්ට හුගාක් ආදරෙයි“ කියල ලොකු අකුරෙන් ලියල තිබුනා. මම දන්නවා ඒ පුතාට කව්රුවත් උගන්නල නෙමෙයි පුතාම හිතල ඒක ලිව්ව කියලා.

පහු ගිය පන්තියේ ටීචර් විටින් විට මම ඉස්කෝලේට ආපු වෙලාවටත් පුතා ගැන කතා කරනවා. ඒ හැම වෙලේම පුතා හරිම කීකරු හොද ළමයෙක් කියලා ඔළුව අත ගානව නේද? ඉතිං පුතා දන්නවනේ කව්ද පුතාව හොද කීකරු ළමයෙක් කරේ කියලා. ඔව් පරණ ටීචර් තමයි පුතාව හොද ළමයෙක් කරේ. ඉතිං පුතා අළුත් පන්තියට ගියාමත් හොද ළමයෙක් වගේ ඉන්න ඕන. පරණ ටීචර් පුතාව හෙට එක්කන් යාවි අළුත් ටීචර් ගාවට. එහෙම ගිහිල්ල පුතාලව බාර දීලා ආයෙත් පුරුදු පන්තියටම ටීචර් යාවි. එතකොට පුතාට අළුත් ටීචර් ඉස්සෙල්ලම ආයුබෝවන් කියාවි. එතකොට මම දන්නවා පුතා පරණ ටීචර්ට වගේම නැගිටල අත්දෙක එකතු කරල ආයුබෝවන් ටීචර් කියාවි. එහෙම නේද පුතාලට පරණ ටීචර් උගන්නල තියෙන්නේ.

හැබැයි සමහර විට දවස් දෙක තුනක් යනකං අළුත් ටීචර් පුතත් එක්ක වැඩිය කතා කරන එකක් නෑ. එහෙම උනා කියල ඒ ටීචර් නරක කෙනෙක් නෙමෙයි. මොකද ඒ ටීචර් දන්නෑ නේ පුතා හොදම ළමයෙක් විත්තිය. පුතාව හුරතල් කරන්න එන එකක් නෑ.. එතකොට පුතා මොකක්ද කරන්න ඕන. ඔයා පරණ ටීචර් කියල දීපු විදියට අළුත් ටීචර් ටත් පෙන්නන්න ඔයා තමා පන්තියෙ ඉන්න හොදම කීකරුම දරුවා කියලා. අන්න එතකොට ටීචර් අදුරගන්නවා මේ ඉන්නේ හොද ළමයෙක් කියලා. එතකොට පුතා ළගට ඇවිල්ල ඔළුව අතගාලා ආදරෙන් කතා කරාවි. මම කියනවට එහෙම කරන්න. මොකද පුතා හොද ළමයෙක් විත්තිය අළුත් ටීචර් දන්නෑ නේ.

පරණ ටීචර් හොද උනාට අළුත් ටීචර් ටිකක් විතර සැර වේවි... පුතා හොද ළමයෙක් කියන විත්තිය ටීචර්ට නොපෙනුනොත්. ඒක නිසා ටීචර් පුතාට ටිකක් බනිවී. පුතා පරණ ටීචර් එක්ක හුරතල් උනාට අළුත් ටීචර් පුතා හුරතල් කරන එකක් නැහැ. බැනුම් අහල පුරුදු නැති ඔයාගේ ඇස් දෙකට එතකොට කදුළු ඒවි. ඒත් පුතා අමතක කරන්න එපා.. අළුත් ටීචර් පුතා හොද ළමයෙක් විත්තිය නොදැනයි එහෙම කරන්නේ. ඇයි පරණ ටීචර් අළුත් ටීචර්ට පුතා හොද ළමයෙක් විත්තිය කියන්න අමතක වෙලා තිබුනොත් එහෙම.... අළුත් ටීචර් ඒක දන්නේ නැහැනේ. ඒක නිසා ටීචර් පුතාට ටිකක් බනිවී. පුතා එතකොට අඩන්න ගනීවි. එතකොට ඔය ඇඩිල්ල නවත්තන්න කියලා අළුත් ටීචර් තව චුට්ටක් සැරෙන් පුතාට කියාවි. ඒක ඇහුනම පුතා අඩන එක වැඩි වේවි. සුදු කමීසේ තෙමාගෙන කදුළු කැට බොද වෙලා යාවි. ඒත් අළුත් ටීචර් ගැන කිසිම අහිතක් හිතන්න එපා. දුක් වෙන්න එපා. අළුත් ටීචර් පුතාට බනින්නේ ඔය කදුළු එන එක නවත්තන්න. ඔයා තව ඇඩුවොත් ටීචර් තවත් බනිවි. 

වචන දෙකකට කදුළු එන කොළු පැටියෙක් සමාජෙට දාන්න පුළුවන්ද බෑනේ .ඉතිං ටීචර් වචන සීයක් දෙසියක් බනින කොටත් කදුළු නොඑන ගානට පුතාව හදාගන්න තමා ඒ විදියට කරන්නේ. ඔයා ඒවා එච්චර හිතන්න එපා. බලන්න ටීචර් ආදරේ නිසයි ඔයාට බනින්නේ. පව්නේ .. අනික පුතා හොද ළමයෙක් කියන එක පරණ ටීචර් දන්නවා උනාට, අළුත් ටීචර්ට කිව්වද කියල අපි කොහොමද දන්නේ. අඩුගානේ අළුත් ටීචර් පරණ ටීචර්ගෙන් ඒ විස්තර ඇහුවද කියලවත් අපි දන්නෑ නේ. එතකොට කොයි තරං සාදාරණද පුතාට බනින එක නේද? හොද ළමයා වගේ ඔයා හුගාක් හොද ළමයෙක් කියන එක අළුත් ටීචර්ට පෙන්නන්න. බලන්න එතකොට ටීචර් ඔයාට බනියිද කියලා.. නැහැ බනින්නෑ පොඩ්ඩක්වත්. මම ඒක දන්නවා.

ප.ලි  - පෝස්ට්කටුවට ගැලපෙන්නේ මේ පින්තුරය යැයි කියා එය සොයා ගෙනැවත් දුන් නවාතැනේ රාජ්ට ස්තුතියි. පින්තූරය ගත්තේ මෙතැනින්