මල් ගෝමර, පෙති ගෝමර, ගෝමර, ගෝමර

ඕං පහුගිය ටිකේ වෙච්ච අලකලංචි ටිකක් හින්දා සතියක් විතර එක දිගටම ජංජාල වෙච්චි මගේ ඔළුව ජාලගත කර ගන්නට බැරි උනා නෙව. වැඩක් නෑ.. එක දිගටම කරදර.. කරදර. මොන විදියෙන් වත් ඉස්පාසුවක් තිබුනේ නෑ.. ඉතිං ඒ ඔක්කෝටම හරියන්න, අතෑරිච්ච, කියවන්න බැරි වෙච්චි හැම දේකටම ආයුබෝවන් කියල, මං නැති ටිකේ මාව හොයා බලා කටයුතු කරපු සහෘදයනුත් විශේෂයෙන්ම, නයා අතෑරල බ්ලොගේ පාළුවට අතෑරිය වෙලාවේ, මම නැති අඩුපාඩුව මගහරවන්න කටයුතු කරපු මගේ ඇනෝ දේශකතුමාටත් ස්තූතිය පුද කරන ගමන්, ඕං හයියෙන් ඈනුමක් හෙම ඇරල ආයේ වැඩ අල්ලන්නයි හදන්නේ.

අද උදේ දේශකයා තමන්ගේ ගුබ්බෑයමේ ඉදල, මාසේ අන්තිමට පඩි ගෙවන තැනට දවස් ගානකට පස්සේ යන්න කියල කල එළි බැහැල නැග්ග බස් එකකට. හුහ්.. සෑහෙන්න කාලෙකින් හොද සිංදු ටිකක් දාපු බස් එකක් තමා ඒක. නැත්නං අර අසරණයගේ යාළුවා නෙව ඔය බස් ඔක්කෝටම වග කියන්නේ.. ආ.. ඔව් පොර අළුතින් එකකුත් ගහල..

කාලයක් තිස්සේ හිතේ කෑකෑරමින් තිබුන අදහසක් එක පාරටම සුරුස් ගාලා ඉහට ඇද්ද ටී එම් ජයරත්න ගායනා කරන මෙන්න මේ ගීතය අහපුවම.

පෙති ගෝමර ඉහුණු බදට

රිදී මාල පළදන්නට

පැතූ පැතුම් හද පතුලේ පරවී යනවා

ඔබේ සිනා ගම්මානෙන් සැගවී යනවා

ඕං අහගන්න ඕන අය අහගන්න එකයි ඇත්තේ. ඔය සින්දුව පටන් ගන්නෙම ගෝමර ගැන කියල නෙව. අපේ සාහිත්‍යය තුල ඔය පෙති ගෝමර, මල් ගෝමර එහෙම කාන්තාවකගේ ඉනවට, බදවට, ළමැදේ තියෙන බව දැක්ක ගමන් කවියා, ගේය පද රචකයාට තමන්ගේ නිර්මාණය බිහිකරන්න බිහිදොරක් වෙලා තියෙන අපුරුව පොඩි කාලෙ ඉදලම දැකගන්න පුළුවන් උනා. ඒ වගේම පෙති ගෝමර කියල පරණ චිත්තරපටියකුත් තිබුන විත්තිය මතක් වෙලා ඒක ගැන හොයන්න ගත්තත්, මට හොද තොරතුරක් හොයාගන්න බැරි උනා. දන්න කෙනෙක් විස්තර කියුවනං හෙම..

ඒ කාලේ කලා ඇසකින් කාන්තාවක් දැක්කම, එයාගේ පෙති ගෝමර තියෙන එක අනිවාර්යය අංගයක් උනේ ඒකෙන් ඒ කාන්තාව කොච්චර ලස්සනද කියන එක පෙන්නන්න පුළුවන් තරමේ වර්ණනාවක් විදියටයි. අපේ කවියන්ට ඔය පෙති ගෝමර, මල් ගෝමර හෙම පෙන්නන්න බෑ.. මොකද ඕවා ගැල්ලමයෙක්ගේ කොහේ අරි ගෑවිලා තිබුනොත් අනිවා කවියක් හරි ගීතයක් හරි එළියට එනවාමයි. මමත් ආසම සින්දුවක් තියෙනවා. බිනර මලී

බිනර මලී එක්ක එන්න බිනර මහේ මැද

පායාපන් මගේ පැලට පායාපන් සද

....

පුංචි බදේ පෙති ගෝමර සිහියට එනවා

ඕං සින්දුව

ඔය අතරේ කවි කාරයන් ඔය පෙති ගෝමර එක එක මානයන් වලට අරන් ගිහිල්ල තියෙනවා. අපිත් අඩු වැඩි නැතිව ඕව බලල, ගැල්ලමයින්ගේ බදේ පෙති ගෝමර තියෙනවද කියල හෙම හොයා බලල තියෙනවා.

සුනිල් එදිරිසිංහයන් ගායනා කරන කුඩා ගමේ මද්දහනේ ගීතයත් මම ආසම ගීතයක්. ඒකේ සුමට ගලා යාමට තමා මම වැඩියෙන්ම කැමති. ඒකෙත් ඔය මල් ගෝමර ගැන කතා කරනවනේ.

කුඩා ගමේ මද්දහනේ අව්රස්මිය නිවා

කූලි කමතේ ඒ දඩුමං දිගේ ගියා මෙමා

....

මල් ගෝමර පිපුණු ළමැද වසා ගනිම් කියා

මගේ අතින් දුන් සළුවෙන් ළමැද වසා ගියා

රිදී පොටක් පළදන්නට වරම් නැතිව ගියා

ඒ වගේම සුනිලයන්ගේ රෑ වැඩ මුරය ගීතයෙත් පෙති ගෝමර ගැන සදහන් කරල තියෙනවනේ

නිල් එළියටයි පෙති ගෝමර තැවෙන්නේ

මල් විය නොවෙද මේ දිය කර හරින්නේ

මැසිමද හිතද මහ හයියෙන් අඩන්නේ

හද ගී පොත ලියන තිස්ස දොඩංගොඩයන් ගෝමර ගාවගත්ත බොහොම ලස්සන ගීතයක් දාලා තිබුනා. ඒක නං අහන්නම ඕන සින්දුවක්.  හැබැයි මේකෙදි නං ගෑවිල තියෙන්නේ රන් ගෝමර වගයක් තමා.

මල් මදහස රැදුනි තොලේ

රන් ගෝමර ඉසුනු බදේ

ගල් අමුණෙන් පැන්න ලදේ

සිරියා කත ඔබය ගමේ

සින්දුව දාන්නේ නෑ.. කැමති අය මේකෙන් ගොහිං හද ගී පොතට ගොඩ වදින්න..

ඔය ගෝමර ගාගත්ත සත්තු හෙම ජාති ඉන්නවා. හා හා ගෑල්ලමයි නෙමෙයි.

ගෝමර පිළිහුඩුවා

ගෝමර සිටිබිච්චා

මට හොයාගන්න පුළුවන් උනේ ඔය දෙන්න විතරයි. තව කස්ටිය ඇති මයේ හිතේ.. ඒ උනත් ගෝමර තනි ඇතින්නක් ගැන කියපු සින්දුවකුත් තියෙනවා. හැබැයි ගීතය හොයාගන්න අමාරුයි.. සයිලන්ට් සහන් උදව් කරාවි ඒකට නං..

මත වර පරසිදුන්ට

මන බැදි සකිසදුන්ට

...

ඇත් කුණ්ඩලේ ඉන්න

ගෝමර තනි ඇතින්න

තනි යහනක නිදන්න

දින ගනිතැයි කියන්න

ඔය වගේම කවිය අවියක් කරගත්ත අපේ ඩෝල්ටන් අල්විස් කවියත් ප්‍රේමය ගැන බොහොම ලස්සනට කතා කළා වගේම දේශය ගැනත් අවධානය යොමු කළා. ඔහු ලියපු මේ ගීතය ගැන වරක් සුනිල් ආරියරත්නයන් ඩෝල්ටන් අල්විස් සමරු දේශනයකදීත් කිව්වා. ඩෝල්ටන් කොල්ලෝ කුඹුර ට බස්සන්නේ ගොයං නෙලන කෙල්ලෝ පෙන්නලයි කියලා..

රන් දහදිය බිංදු බිංදු

ඉසුරු සුවද කැන්දු කැන්දු

ගතිනි හලා ගයමු

රන් ගොයමේ සින්දු සින්දු

.....

රන්වන් කෙත නෙළන ළියේ

රන් ගෝමර පැළදි ළියේ

ඔය විදියට අමරදේව මහත්තයත් කන්ද උඩින් එන කිකිළිය ගෝමරියේ කියලත් කිව්ව නෙව.. අහන්ටකෝ බලන්න ඒකත්.

හා.. හා.. ඔය මාතර ඈයෝන්ට නං ඒ දවස් වල ඉදලම ගෝමර තිබිල තියෙනවා..

මාතර ගගේ සිටිනා කිඹුලිගේ පැටියා

තල්ල සුදුයි බෙල්ලේ ගෝමර කැටියා

යන එන ඔරු පාරු නවනා ගෙන සිටියා

මිනී නොකයි මාතර කිඹුළිගේ පැටියා

ඔය කවිය නං ඉතිං දෙයියනේ කියල ඉස්කෝලේ ගියපු එකෙක් නං නාහා ඉන්න විදියක් නෑ නෙව..

ඔය වේදිකා නාට්‍ය වලටත් ගෝමර බෝ නොවුනාම නෙමෙයි. ලූෂන්ගේ තාරාවෝ ඉගිලෙති නාට්‍යෙය් මේ ගීතයත් රන් ගෝමර වැටිලා හැඩ උනා.

හඩන්නෙපා හඩන්නෙපා

මගේ රන් මැණිකෝ

මගේ කළු මැණිකෝ

....

සෝඩි ටිකිරි දෙතන කැළුම්

රන් ගෝමර ළමැද ගගේ

සුසුම් සලා රගන සැටී

මගේ කෝමලියේ

ඇත්තටම මේ රන් ගෝමර, පෙති ගෝමර, මල් ගෝමර, ගෝමර කියල කියන්නේ තරුණ ගැටිස්සියන්ගේ  තරුණ කාලේදි පිටේ ඇති වෙන ලප හෝ අලුහම් ලප නොවන චර්ම රෝගයක් කියලයි වෛද්‍යවරු නං කියන්නේ . ඔය ලෙඩේට කියන්නේ Prograchive Midline Mature hyper pigmentation කියල තමා. ඕවා ඇති වෙන්න හේතුවක් අදුරගෙන නැතෙයි කියන උන්නැහෙල කියන්නේ මේවා ඇති වෙන්න හේතු වෙන්නෙත් කුරූලෑ ඇති කරන බැක්ටීරියාවමයි කියලා. හරි කොහොම හරි මේ ලප, ලපයි සිපයි කාලේ පහු වෙච්චි ගමන් ඉබේම නැති වෙලා යනව. ඕං ගෝමරයක් දාන්න ගිහිල්ල තොපි තෝමර අවුරන් එනවා නොවේ මේ පැත්තේ.. එහෙනං හෙට ඉදල ජංජාලේ කාල් ගාන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. මේකේ සින්දු දාන්න ගිහිල්ල වෙච්චි සන්තෑසිය දෙයියෝ බලල, ඕඩියෝ ෆයිල් එකක් එකතු කර ගන්න විදිය ගැන කියල දෙනවනං අනේ පිං.....

Snake Bites, Treated here!!!

මා ඉපදුනේ රන් තැලියක් අතින් රැගෙනය. එසේ කීමට සිදුවන්නේ මා උපදින දවසේම, අපේ මහපොච්චි විසින් විසින් මා හට කිරි එරවා තැබීම සදහා අම්මා හට රනින් කල කුඩා තැලියක් ලබා දීම නිසාය. ලොරි 20 ක පමණ හිමිකරුවෙකු වූ ඔහු, ලංකාවේ හැම පැත්තකම වාගේ ඉඩකඩම්, හරකාබාන තිබූ උසස් කුලයකින් පැවතෙන වංශක්කාරයෙකි. ඔහු කිසි දිනෙක විවාහයක් ගැන නොසිතා ඇත්තේ, මේ ගැන මා දැන ගත්තේ, ඒ වන විට අපේ මහප්පොච්චිට ගැලපෙන තරමේ යුවතියක් මුළු ලංකාවේම නොසිටි බැවින් යැයි ඇය විහිළුවෙන් මෙන් මට කියා දුන් නිසාය. එහෙත් පසුව මා එය විශ්වාස කරේ, ඔහු විසින්ම පසුව කරන ලද පාපොච්චාරණයක් හේතුවෙනි.

ඉස්තරම්ම වර්ගයේ විස්කී වීදුරුවක්, අඩියට හලාගෙන සැතපෙන පුටුවේ ඇදි දෙකද දික් කර ඒ මත ඔහුගේ මනරම් ලෙස පැහැපත් වූ කකුල් දෙක තබා ගෙන, චීනයෙන් ඔහු මාස දෙකකට සැරයක් රැගෙන එන ඉතාම සිනිදු චීන සරම දණහිසෙනුත් ඉහල කැහිපට ගසා ගෙන බොහෝම උජාරුවෙන් එය තොල ගායි. අප ඒ අවස්ථාවේ ඔහු ඇසුරේ ගැවසෙන්නේ නම්, හා ඔහුගේ තොල කට ලෙව කෑම වීදුරු තුනකට අඩුවෙන් සිදු වී ඇත්නම්, අහලින් පහලින් ඔහුගේ ඇස ගැටෙන්නට ඇවිදින අපට හඩ ගසා, “කොල්ලෝ.. මේ බැදපු බැටළු මස් කෑල්ල ගනිං“ කියා මහා විසාල, ඒ කාලේ හැටියට මගේ අල්ල පිරෙන තරං පුළුටු මස් කෑල්ලක් අතට වඩම්මයි. එය රැගෙන සියළු රාජ්‍යයන් දිනු නිරිදෙකු සේ ඔහු අසලම බිමින්, වැරන්ඩාවේ වාඩි වී හතර අතට කරකවමින් එය රස කරන්නට ගන්නා විට ඔහු කොක් හඩලා සිනා වෙයි. “හොහ්.. හොහ්. බලාපං උඹේ කටට ඕක ඔබාගන්නවත් බැරි එකේ පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ කාපං“. ඒ බස හැමදාම අසා පුරුදු මා ඉන්පසුව කෙලින්ම දුවන්නේ එළියටය. කපා ඔප මට්ටම් කල ගල් අල්ලා ඇති ඉස්තෝප්පු මිදුලේ පඩි පෙල මත දිගාවී අහස බලාගෙන කකුල් දෙකද උඩ දමාගෙන අර මස් කෑල්ල පැය භාගයක් විතර මට්ටු කිරීම ඉන් පසුව කළ හැකි වන්නේය.

මහප්පොචිගේ කාමරයට යාබදව ඇති වීදුරු දොරක් සවි කල කුඩා කාමරය කවදත් අප හට තහනම්ය. එයට දවසට තෙවරක් පමණ ඇතුල්වීම මහප්පොච්චි ගෙදර ඉන්නේ නම් ඔහු විසින් කරන ලබන අනිවාර්ය අංගයකි. කාමරයේ සිට රැගෙන එන විවිධ පාට වලින් යුත් වීදුරු මූඩියක් සවි කල පැනි බීම බෝතල් දෙස ඇස ගසා සිටියද, එය අතික්‍රමණය කිරීමේ කිසිදු අවස්ථාවක් අප හට නොලැබිණි. එය ඔහුගේම බුදලයක් මෙන් රැකගත් අතර, ඔහුට තිබූ අනෙකුත් සියළු දේපල සදහාවත් මෙවන් ඇල්මක් නොතිබිණි. ඔහු ගෙදර සිටින්නේ නම්, වෛවාරන වාහන වලින් පැමිණෙන උස මහත මාමාලා කිසිදු වග විභාගයකින් තොරව එම කාමරය එබෙන්නේ නිතැතිනි. එය ඔවුන්ගේ බූදලයක් බවට ඉන් පසු පත් වේ. ඔවුන් පැමිණි විටක මහප්පොච්චිගේ සැතපෙන පුටුව අපට ලියා දුන්නාක් වැනිය. අවශ්‍ය නම් නිදාගැනීමට පවා අවකාශ අප හට තියෙන්නේ හදිසියකටවත් චූ කරන්නවත් ඔහු හා උස මහත අංකල්ලා එළියට නොඑන බැවිනි. 

අපේ අම්මා ඔය කාමරේ ඇති පැනි බීම ගැන වෙන අයට රස කර කර කියනු මා අසා ඇත්තෙමි. “මාග්‍රට්. ඔයා හිතනවද මේ පළාතෙවත් අපේ සෑම් අයියගේ මිනි බාර් එකට වඩා හොද එකක් තියෙනවැයි කියල“ එතකොට මාග්‍රට් ඇන්ටීද අත් වැල් අල්ලමින් කියන්නේ, “ඔව් සැන්ඩ්‍රා... ජීඕබී එකේ බාර් එකවත් මේ වගේ ලස්සන නැතියි“ කියාය.

දිනක් මහප්පොච්චි නැති අවස්ථාවක මා ඔහුගේ කාමරයට වැද එහි ඇති කරුවල ලීයෙන් කැටයම් දමා ඇති පත මේසය මතට නැගි, එහි තබා ඇති ඔහුගේ මැණික් මංජුසාව (මෙම මංජුසාව ද රනින් කල එකක් වේ) රැගෙන මේසය මතට එහි තිබු ගල් කෑලි ටික විසි කර දමා එහි අඩියේම ඇති, අර කාමරයේ යතුර රැගෙන අම්මාටද නොදැනෙන ලෙස ඒ කාමරයට ඇතුල් වීමි. වීදුරු සවි කර ඇති මුත් එළියේ සිට බලද්දී එහි දොරෙන් ඇතුලත කිසිවක් අපට නොපෙනුනත්, කාමරයේ ඇතුලත සිටියදී ඒ වීදුරු වලින් පිටත හැම දේම පෙනෙන්නට වීම ගැන මා ඉමහත් පුදුම වූවෙමි. මා එවැනි වීදුරු කණ්නාඩි දැක ඇත්තේ ඔය හොලිවුඩ් ෆිල්ම් වල ඩිටේයිනීස්ලාගෙන් ප්‍රශ්න කරන කාමර දිහා ඒජන්ත වරුන් බලා ඉන්නා රූපරාමු වල පමණි. එවැනි අරුම පුදුම වීදුරු කණ්නාඩි ඇත්ත වශයෙන්ම ඇති බවක් නොදැන සිටි මා පුදුම වීම අරුමයක් නොවේ. අම්මා කිව්වා මෙන් පැනි බීම අල්මාරිය දිලිසි දිලිසී කාමරයේ හරි මැදම ඇති අතර, අල්මාරිය ඉදිරියෙන් කවුන්ටරයක් වැනි අඩ කවයෙන් යුත් අඩි 4 ක් පමණ උසැති මේසයක් ඇත. ඒ මේසයට ඉදිරියෙන් කුෂන් කරන ලද අළුත්ම දිගු අඩු සහිත ලී බංකු හතරක් ඇත. අල්මාරිය පසු පසින් බාබකිව් ග්‍රිල් එකක් ඇති අතර, ඊට පිටු පසින් ඇත්තේ තඩි ගෑස් ලිප් දෙකකි. එයට සවි වූ අඩි 6 ක් පමණ උස වූ නිල් පාට ගෑස් ටැංකි දෙකක් වූ අතර, එම ගෑස් ටැංකි දෙක, වසා ඇති ජනේලය ආසන්නයේ සිටුවා තිබුනි. මෙතැන කුස්සියක් වන්නට ඇතැයි මා සිතුවේ මහප්පොච්චිට ඕන කරන කිසිම මස් කෑල්ලක් චෙෆ් අංකල් අපේ ව්‍යවහාර කිචනයේදී පිසිනු මා දැක නොමැති බැවිනි. මේ කාමරයේ සිට චෙෆ් අංකල් එළියට යන අයුරු දැක ඇතත්, ඔහු යන විට දොර ඇරගෙන එය මුර කරන්නේ මහප්පොච්චි බැවින් ඇතුලේ වන ගිනිවිජ්ජුම්බරයන් කිසිදා මා දැක නැත. ආහ්.. එතකොට බයිට් ටික හදන්නෙත් මෙතැන වෙන්ටැති කියා පුංචි මට සිතුනු එක ගැන ආඩම්බරයක් පහල විය. 

කාමරයේ දකුණූ පැත්තට වෙන්නට පත අයිස් පෙට්ටියක් ඇත. එහි පියන අති විසාල වන අතර එය උඩට ඇරිය යුතුය. හජ්ජියාර්ගේ අයිස්ක්‍රීම් කඩයේ එවැනි අයිස් පෙට්ටි දෙකක්ම ඇති බව මා දැක් ඇත්තෙමි. හජ්ජියාර්ද අයිස්ක්‍රීම් පෙට්ටි සතියකට වරක් අපේ ගෙදරට එයාගේම වාහනයෙන් ගෙනැත් දෙන නිසා මා ඔහු හදුනයි. එහෙත් මහප්පොච්චිගේ බූදල් කාමරයට ඔහු කිසිදා යන්නේ නැත. මහප්පොච්චිම ගොස් ඒවා අර අයිස් පෙට්ටියේ දමා, හජ්ජියාර් ලබන සතියේ එනකොට පෙට්ටි හතරක් අඩුවෙන් ගේන්නයැයි හැමදා කිව්වත් ගේන අයිස්ක්‍රීම් පෙට්ටි වල අඩුවක් නම් මා දැක නැත. එයා එහෙම කියන එක පුරුද්දක් වන්නාක් මෙන්ම හජ්ජියාර් අංකල් එයාගේ බඩු ගෙන ඒමද පුරුද්දක් විය.

රන් තැලිය ගිය දුරක්.. මම කියන්නට ගියේ මහප්පොච්චිට ඇති දේපල ගැන නොවේද? ඔහු දිනක් මන්නාරමේ කරවල වාඩියේ හිටියි. ඊළග දවසේ නුවරඑළියේ බංගලාවේ ඉන්නා ඔහු, ඊට පසු දින කුරුණෑගල පොල් වත්තේ හිදීමටද ඉඩ ඇත. සතියක එක දවසක් වත් යන්නට බැරි වෙන, නුවර පිහිටි හෝටලය, වත්තල ඇති තට්ටු දෙකේ රෙදි කඩය, දික්වැල්ලේ පොල් ඉඩම, වැල්ලවායේ රටකජු වගාව ආදි තැන් වලට මාසයකට වරක් හෝ යෑම ඔහුගේ පුරුද්දකි. එසේ නොයා ඉන්නේ නම් අනිවාර්යෙයන්ම ඒ තැන් වල ඉන්නා මැනේජර් අංකල්ලා අපේ ගෙදරට පැමිණිය යුතුය. එසේ එන විට මහප්පොච්චිගේ නමේ මුල් අකුරු වන එස් අකුර ලොකුවටත් අනිත් ඒ අකුර හා එම් අකුරු පොඩියටත් කොටුවක් තුල ලියා දොරේ ගසා ඇති වාහනයකින් පැමිණිම සිදු වීම සාමාන්‍ය දෙයකි. පසුව එළියට බැස වාහනය දිහා බලා, එහි ඇති අඩුපාඩු රියදුරු අංකල්ගෙන් දැනගෙන, වාද්දුවේ පිහිටා ඇති මහප්පොච්චිගේ වාහන ගැරේජයට එය දැමීමට දිනයක් දී එහි ඇති වාහනයක්, මහප්පොච්චිට  පෙන්වා අරගෙන යන ලෙසත් නියෝග කරයි. එහෙත් අප කිසිදු දවසක ඔය අකුරු ගසා ඇති වාහනයක ගොස් නැත. අපට ගමනක් යාමට අවශ්‍ය වන්නේ නම්, අප කැමති රියදුරු අංකල් හෝ වාහනය හෝ තෝරාගැනීමේ අවස්ථාව උපරිමයෙන්ම දී තිබුනි.

කාලය මෙසේ ගත වෙද්දී මහප්පොච්චි තමන්ගේ බිස්නස් ආදිය සියල්ල විකුණා දමා ඒ සල්ලි බැංකුවේ දැමු බවත්, එයාට සල්ලි ඕන වූ විට බැංකුවෙන් වාහනයක් පැමිණ මුදල් දී අත්සන් ගැනීම සිදු වීමත් සුලභ දසුනක් විය. ඒ සල්ලි වලින් සෑහෙන්න ප්‍රමාණයක් පළාතේ පන්සල්, පාසැල්, එක එක සමිති වලට දුන් බව මට හොද හැටි මතක් වන්නේ ඔය තැන් වල තියෙන උත්සව වල ප්‍රධාන ආරාධිතයා හැටියට සහභාගී වෙන මහප්පොච්චිගේ පස්සෙන් මාද ගාටන බැවිනි. මොන දේ උනත් එයා ළගින්ම ස්ටේජ් එකේ ලොකු පුටුවක වාඩි වී උජාරුවෙන් පහල ඉන්නා ඔළු ගෙඩි දිහා බලා හිදිම මට නං ලොකු ආස්වාදයක් විය. ඔවුන් කටවල් ඇරගෙන මා දිහා බලා ඉන්නා විදිය දුටු විට හිනා පහල වීම නවත්වා ගැනීමට නොහැකි වුවද, හිත තුලින් එන ගර්වය නිසා, එය මැඩගෙන මහප්පොච්චිගේ මුනට සමාන ලෙසම මගේ මුහුණද පුප්පා ගෙන සිටියෙමි.

මහප්පොච්චි මැරුණ දා සිට වළදාන දවස වෙනකං ආපු ජන ගංගාව හා වාහන කන්දරාව මුළු පළාතම වසා ගෙන තත්තපරයක් ගානේ පැවතීම හේතු කොට ගෙන ඒ අවට ප්‍රෙද්ශය සම්පුර්ණයෙන්ම පොලිස් මාමාල යොදවා හසුරුවන්නට සිදු විය. රටේ ලෝකයේ ඉහලම අය ශෝක ප්‍රකාශ, බැනර්, මල් වඩම් නොසෑහෙන්න එවා තිබු අතර, හැම පැය දෙක තුනකටම වරක් සාලේ පිරෙන මල් වඩම් අයින් කොට පසු පස ඇති වාහන හයක් සදහා වෙන් කර ගරාජය පුරවන්නට සිදු විය. අවසාන දිනයේදි ලොරි දෙකක් යොදවා මෙම මල් වඩම් ඉවත් කරන ලද අතර, පරවී තිබු මල්, තට්ටුවක් ලෙසින් ගරාජ බිම පුරා එකාකාරයෙන් පැතීරී තිබුනි. එයින් පසුව තුන් මාස දානය, අවුරුද්දේ දානය සදහා මහ සෙනගක් ආවද, ඊට පසුව නෑදැයන් පමණක් දානමාන වලට සහභාගී වන්නට වූයේ අර මහා සේනාවට එන්න එපා යැයි අපිම කීවාදැයි සැක හිතෙන තරම් දෙයක් සිදු වී ඇති සෙයියාවෙන්ය.

මහප්පොච්චිගේ මරනෙන් පසුව පිරිස් බලය, සිවිල් බලය හා ධන බලය ද එකලෙස අවම වීම හේතුවෙන් එතරම් කාලයක් සමාජයෙන් ලැබ තිබු තත්වය අපට අහිමි විය. ලොකු මහත් වී මා ඉගෙන ගත් සුපිරි පාසැලෙන් අධ්‍යාපන කටයුතු හමාර කොට උසස් අධ්‍යාපන කටයුතුද නිම කොට මා හට සමාජයේ හිමි ස්ථාවරය ගොඩ නගා ගත්තද පෞද්ගලිකව මා හට බලපාන කරුණු/ගැටළු කිහිපයකට කුමන හේතුවක් නිසා හෝ පිළිතුරු සොයා ගැනීමට නොහැක. මේ හේතුව මත මෙම ගැටළු වලට සාදාරණ පිළිතුරු ඔබගෙන් ලබා ගැනීම උදෙසා ඒවා පහතින් දක්වමි.

මා විසින් මේ කාලය තුල තැන්පත් හා සුරුකුම් වශයෙන් තබා ගෙන සිටින මුල්‍ය වත්කම් අභිබවා මා විසින් ඇච්ඇස්බීසී නම් බැංකුවකින් ලබා ගත් ප්ලැටිනම් වර්ගයේ මස්තබාල්දු ක්‍රෙඩිට් කාඩ් දෙකක් හේතු කොට ගෙන මිලියන ගණනක අයිරාවක් ඇත. ඒවා පියවීම සදහා කටයුතු කළ හැකි වුවත් ඕවා ට ගෙවා මාගේ කීර්ති නාමය නැවත ලබා ගැනීම කෙලෙසවත් කළ නොහැක. සිහ්. සල්ලිද මනුස්සකමද යන්න අතර මා දෝලනය වේ. මීට විසදුමක් තිබේද???

මා භාවිතා කරනු ලබන වාහන සංඛ්‍යාව ඉතා අල්ප වුවත් ඒවා නිසි පරිදි අළුත්වැඩියා කිරීමට ලංකාවේ සුඛෝපභෝගි වාහන ඒජන්තවරුන් කටයුතු නොකරන හෙයින්, මෙම වාහන අළුත්වැඩියාව සදහා වෙනත් රටකට යොමු කිරීමේ හැකියාවක් ඇතිද??

මහ නගර සභාවේ අනුමැතියකින් තොරව මාගේ ව්‍යාපාරික ස්තානය හා බංගලාව එකම ගොඩනැගිල්ලක මහල් පහකින් යුක්තව ඉදි කර ඇති අතර, දැනට සිදු වන පෙත්සම් ආදි කරුණු කාරණා හේතුකොට ගෙන මෙම ගොඩනැගිල්ල සදහා ආබාධිත පුරවැඩියන් සදහා ප්‍රවේශ මාර්ගයක් සකස් කරන ලෙසත්,  ගොඩනැගිල්ල සදහා විසි දෙනෙකුට එක වර ගමන් කළ හැකි සෝපානයක් ස්ථාපිත කරන ලෙසත් නාගරික කොමසාරිස් විසින් මා වෙත දැනුම් දී ඇත. කියා ඇති කරුණු දෙක ඉටු කිරිම මා හට ටොයිස් වැඩක් වූවද, මාගේ සිවිල් තත්වයට ඇතිවන හානිය සලකා එය කිසිසේත්ම ඉටු කල නොහැක.ඔහු රවටා මෙම කාර්යය යට ගැසීමේ ක්‍රමයක් තිබේද??? .

ඕං ඔය ප්‍රශ්න තුනට උත්තර දෙන ගමන්, මේවා විස්වාස නොකරන යම් කිසිවෙකු වේ නම් ඔහුට මානසික ව්‍යාධියක් ඇති බව නොපැකිලිව සදහන් කරමි. මා සදහන් කරන කාරණා ඔබ පිළිනොගන්නේ, අවංකව ඔබට හීන්නෝන්මාදය (Schizophrenia)  වැලදී ඇති නිසා බවත්, මේ සදහා වහාම ප්‍රතිකාර ලබා ගත යුතු බවත් සදහන් කරමි. (මහවෙදනා මීට සමත්කම් දක්වයි)

*********************************************************************************
ප/ලි

අර පොඩි කුමාරිහාමි කියල කෙනෙක් ඉන්නවා නේ.. එයාට මට කියන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි.

I am unconditionally and irrevocably in love with you (මේකට කොටන්න)

තව ඉන්නේ නදිනි කියල සාස්තරකාරියෙක්. එයා ට කියන්න තියෙන්නේ

ඔයා දේශපාලනේට ගියාට අර ඝණත්වය වැඩි නොවෙන විත්තිය තමා.. පව් අනේ.. හික්..(මේකට කොටන්න)

Why Should I

අද උදේ බොහොම කාලෙකින් අහන්න ලැබුනා නිමල් ගුණසේකර නම් වූ හුදකලා වූ ගායකයාගේ ගීත කිහිපයක්ම. ඒ ඔස්සේ මගේ සිත දිව ගියේ මේ ගායකයා මොන තරම් කාලෙක ඉදල සරල ගීත ක්ෂේත්‍රයට පෑයු මිනිකැටයක් මෙන් දිදුලනවද කියන එක. දැං කාලේ ගැටයන්ට මේ කව්ද කියල අමුතුවෙන් හදුන්වලා දෙන්න වෙලා තිබුනත්, අප තාමත් ගායකයා මතකයේ නොමැතිව වුවත් ගීතය අහපු ගමන් මේ කව්ද කියල කියන්න පුළුවන් තරම් විඥානයක් ලබා ගෙන තියෙන්නේ, ඒ දවස් වල ගුවන්විදුලි සංස්ථාව (මේකට මොන එහෙකට ගුවන් විදුලි කියල නම දැම්මද මන්ද.. නැත්නං රේඩියෝ කෙහොමද ගුවන්විදුලි වෙන්නේ. මං හිතන්නේ ඒ දචස් වල තිබුන නොදැනුවත්කම මත සිංහල භාෂාවට ඇතුල් වෙච්චි නරකම තේරුමක් ඇති වචන වලින් එකක් තමා මේ) අපට හොද සරල ගීයක රස විදින්න සලස්වපු හින්ද නෙව. අහන්න තිබුනෙත් එක චැනල් එක වෙච්චි එකේ ඒකෙන් සමාජයට වෙච්චි සේවය මොන තරංද කියල කිරල මැනල බලන්න බෑ. ඒ ඔස්සේ බිහිවෙච්චි ශිල්පීන් සංගීතය, සරල ගීය, ගේය පද රචනය කියන කාරණා වලදී ඉතා විශිෂ්ට නිර්මාණ ඇති කිරීමට පෙරමුණ ගත්තා, පර්යේෂණ කටයුතු කලා. 

ගුවන් විදුලියෙන් අහපු සංගීත වැඩසටහන්, ගුවන් විදුලි නාට්‍ය, සාහිත්‍ය වැඩසටහන් හරහා අපි සාහිත්‍යය, කලාව පැත්තට යොමු කළාය කියන එක අතිශයෝක්තියක් නෙමෙයි. ගුවන් විදුලි සංස්ථාව කියන්නේ ඒ දවස් වල විශිෂ්ටයන් බිහිකරන තැනක් උනේ, ඒ උදවිය පඩියක් ලඩියක් බලාගෙනම වැඩ නොකර හින්දයි. අපේ හැලපයියා කිව්වා වගේ ඒ දවස් වල තිබුනේ ඇම්මක්. මේ ඇම්ම හින්දම ලාංකිය සාහිත්‍යය, කලාව හොද තැනකට අරගෙන එන්න ඒ උදවිය ට හැකියාව ලැබුනා.

නමුත් 1977 න් පසුව සමාජය උඩුයටිකුරු වීම හරහා හැමදේම මුදලට මනින පරිසරයක් තුල, එවැනි ශිල්පීන්ගේ රදාපැවැත්මට බාධා එල්ල උනේ, අනිවාර්යෙන්ම වැටෙන්න තියෙන ගස් වල තත්වෙට එම ශිල්පීන් පත් වූ හින්දයි. යම් යම් දේශපාලන තර්ජන ගර්ජන හින්දා කලාව පෝෂණය කිරීමට අත්වැල් දෙන්න බැරි උන ශිල්පීන් විශාල ප්‍රමාණයක් ඉන්නව වගේම ඒ හින්දම කලාව ආපස්සට යෑම සිදු උනා. හැම දේම මුදලට තීරණය කරන සමාජයක ඊට වියුක්තව නැගී සිටීම ඇත්තටම අභියෝගයක් උනත් තාමත් අතලොස්සක් තරම් වූ කලාකරුවන් ප්‍රමාණයක් උඩුගම් බලා පීනන්න වැර දරනවා. එය අපට ශක්තියක් උනත් කුරවල් වෙච්චි සමාජයක් තුල ඔවුන්ගේ පැවැත්ම අවිනිශ්චිතයි. 

මේ හේතුන් හින්දා ලාංකිය ගීත කලාව, නාට්‍ය කලාව, ටෙලි නාට්‍ය කලාව, චිත්‍රපටි ආදි හැමදේම ආපස්සට ගමන් කරන්නේ මාර්කට් කරන්න බැරි දේ සමාජය තුල බලෙන් එබ්බවීමේ අභිලාෂයක් කළු කඩ කාරයන්ට නොමැති හින්දයි. දැං ටෙලි නාට්‍යයක් හදලා ඒක විකුණන්නේ මොකක් හරි ටීවී චැනල් එකකට. ඉස්සර එහෙමද නෑ. කවුරු හරි ස්පොන්සර් කෙනෙක් ඒක මිලදී අරගෙන අපට වෙලාවක් හදලා බලන්න දෙනවා. එතැනදි වැල වගේ ඇදෙන දැන්වීම් නොමැතිව නැරඹීමේ හැකියාවක් තිබුනා. දැං කොහොමද වචන දෙකක් කිව්වා ඇඩ් පනහක් විතර දානවා. මේ යක්කුන්ට ඕන සල්ලි මිසක් නිර්මාණ නෙමෙයි. මේ තත්වය හින්දම සමාජයට හොද නිර්මාණ දායාද කළ ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි වැන්නවුන්ට නිහඩ වන්නට සිදු වෙනවා. වේදිකාව ජයගත් ලූෂන්ලට, සල්ලි දීලා රිප්‍රඩක්ෂන් කරන්න වෙනවා. එහෙම නැත්නං නිහඩව ඉන්න සිදු වෙනවා.

ඒ ඔක්කොම හරියි කිව්වත් මොනවද මේ පෙන්නන නිර්මාණ. ඇත්තටම බැලුවොත් ඊට වඩා හොද ටෙලියක් දෙකක් අපිට හදන්න පුළුවන්. අර තිරිමාදුර කියන නළුවා කෙලින්ම කිව්වේ දැං කලාකාරයෝ හරියට කුලීකාරයෝ වගෙයි කියල. ඒක ඇත්තම කතාව. හුගක් අයට ඩෝං ගියත් දැං වැඩ සිද්ධ වෙන්නේ ඒ විදියට තමා. දිනක සේවය = දිනක පඩිය

මේකෙන් කලාවක් ඇතිවෙනවද නැත්නං කළුකඩ කාරයන්ට සල්ලි හොයල දෙනවද කියන එක ප්‍රශ්න කරන්නවත් ඕන නැති දෙයක්. ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි වෙද හාමිනේ කරල ඒක රූපවාහිනියේ පෙන්නන කොට මොන වැඩ තිබුනත් ඒක බලන්න වෙලාව හදාගත්ත අපි, ජයන්තගේ ඊට පස්සේ ආපු ටෙලි බලන්න තොල කට ලෙව කකා හිටියේ. ඒ වගේ හොද ටෙලි ගණනාවක් පහුගිය අවුරුදු වල රූපවාහිනියේ පෙන්නුවත් දැං තියෙන එක වාණිජ නාලිකාවකවත් අවුරුදු දෙකකින් මෙහාට පිරිපුන් නිර්මාණයක් ඉදිරිපත් කරල නෑ. තනිකරම කසඩ රූප පෙළක් විතරයි පෙන්න්නේ. 

ගීතයට වෙලා තියෙන්නෙත් ඒ සෙතේ මයි. සරල ගීත ශිල්පීන් දැන් නිර්මාණකරනයේ යෙදෙන්නෙ නෑ. ඇත්තටම හොද නිර්මාණ කරුවන්, ගේය පද රචකයන්, සංගීත ශිල්පීන් හිටියත් ඔවුන් කරන නිර්මාණ මාර්කට් කරන්න මේ හිවල් වෙළද අරමුණූ මුල් කර ගත් ආයතන වලට අවශ්‍යතාවයක් නෑ. ඔවුන් දෙකේ කොලේට දාලා වැඩ කරාම, ඊට කොහේතම විරුද්ධ හොද කලා ශිල්පීන් නිහඩ වීම හැර වෙන දෙයක් අපිට පෙනෙන්නේ නෑ. අපිත් කලාව කලාව කිය කිය හිටියට හොද දේ වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවාද? නැහැ අවංකව කිව්වොත් අපත් ඔවුන් සේම ගොදුරු බවට පත්ව තියෙන විත්තිය හොදා කාරවම පේන්නේ, හැම මිනිහම තමන් හදාගත්ත ලෝකයේ අඩිය තබනව විනා වෙන කිසිම දෙයක් ගැන විශ්වාසයක් වත් උනන්දුවක් වත් නැති මොට මිනිසුන් බවට මේ ආර්තික, සමාජ හා දේශපාලන රාමුව අප හැඩගස්වා ඇති නිසයි. වෙනසක් දකින්න ආසාව තිබුනත් ඒ සදහා සුළු හෝ සකැපවීමක් තබා, උනන්දුවක් වත් නැති නිවට ගතියෙන් කල් ගෙවීම තව ටික කාලයක් යන කොට අපට තේරෙන එක අනිවාර්යයි.

First they came for the Socialists, and I did not speak out--

Because I was not a Socialist.

Then they came for the Trade Unionists, and I did not speak out-- 

Because I was not a Trade Unionist.

Then they came for the Jews, and I did not speak out-- 

Because I was not a Jew.

Then they came for me--and there was no one left to speak for me.

Martin Niemöller (1892-1984)

අන්තිමට නිමල් ගුණසේකර ගැන නොලියා වෙන මගුලක් තමා ලියන්න උනේ. ඒත් කමක් නෑ ගී පැදුරේ ඔය විස්තර තියෙනවා රස විදින්න පුළුවන් විදියේ..

ආවා ආවා.. යුරේකා ආවා..

ඊයේ මා ලියන ලද අපේ උතුම් ශ්‍රීමතාන්ගේ පරමාදර්ශි චරිතය සම්බන්ධ කතාව පිළිපදව සැක පහල කොට කිසිත් නොදොඩා හැංගී සිටි දේශද්‍රෝහි බ්ලොග්කරුවන් හට මාගේ උපරිම දියාරු විරෝදය පළ කරමි. අප විසින් ඉතා අපහසුවෙන් හා දේශප්‍රේමිත්වයෙන් යුතුව කරනු ලබන දේශන වලට සවන් දීමෙන් වැලකී සිටිම ඉතා නොහොබි, මක් නිසාද යත්, මව්බිම ආපස්සට යැවීමට කැස කවන අතලොස්සක් වූ පිරිසකගේ උත්සාහයන් සාර්ථක කිරීමට ඔබද පංගුකරුවෙකු වන නිසාය..

ඕං ඊයේ ලියපු අටුවාව කියවපු නැති අය කියවන්න.. මේ රට මගේ රට

අම්මෝ.. යාන්තං යුරේකා ආවා... ඒ කියන්නේ ඊයේ මම කිව්ව කතාවේදි කොයි තරං තෙපර බබා හිටියත් කියන්න අමතක වූ කතාව දැං මතක් උනා. ඒක හැබැයි ටෙලිපෝන් කෝල් එකක් විතරයි. ඕං බලාගන්ටකෝ එහෙනං..

දේශකයා	හලෝ... කබ්බා
කබ්බා	ඔව් දේශා මොකෝ බං
දේශකයා	යකෝ උඹ ඊයේ එනව කිව්වට අරක හදල දෙන්න, ආවේ නෑනේ? ඇයි බොල ඒ...
කබ්බා	අනේ සොරි බං හෙන වැඩ
දේශකයා	බලපං බං උඹට මම ගිය සිකුරාදා ඉදල කියන්නේ අද බලපං ඉරිදා.. උඹට ඒත් වැඩ. අනේ පලයං යන්න
කබ්බා	ඔව් ඔව් හරි මම දන්නවා පොඩ්ඩක් හිටපංකෝ තව දවසක්
දේශකයා	තව දවසක්.. උඹ කුනුහරුප කියනවද යකෝ
කබ්බා	ඔව් බං එක දවසක් හිටපං මම හෙට හවස් වෙන කොට එනවා
දේශකයා	හැබැයි උඹ හෙට එන කොට මම තොට සුදු වෑන් එකක් එව්වත් ගණන් ගන්න එපා හරිය
කබ්බා	ඇයි තෝ එහෙම කියන්නේ
දේශකයා	තේරෙන්නැද්ද යකෝ දවස් තුනක් තිස්සේ මේ මගුල් ඇන්ටනා කචල් එක හින්ද,   ටීවී එකේ පේන්නේ ජාතිකෙයි ස්වාධීනයි විතරයි. උඹ කියන්නේ දැං මේ දවස් ටිකේම ඔය දෙක බලල මගේ මොලේ අවුල් වෙලා. හෙටත් ඔය දෙකක බල බල හිටියොත් මට වෙන දේ මම වත් දන්නෑ යකෝ.. ගිහිල්ල පොරට වදීද දන්නෙත් නෑ...
කබ්බා	හෙහ්.. උඹට පිස්සු
දේශකයා	නෑ ඕයි.. මේ දවස් දෙකට ඒකේ කියපුව  අහපු මගේ ඔක්කෝම අදහස් ඩෝං ගාලා වෙනස් වෙලා තියෙන්නේ.. දැං නං ඉතිං අපේ ශ්‍රීමතා තරං උතුම් කෙනෙක් මේ ලෝකේම නැති විත්තිය මට සුවර්ම සුවර්...
කබ්බා	ඈ.. හිටපං හිටපං.. මම විනාඩියෙං එන්නං.. මොන මගුලක් වෙලාද මන්ද මේකාට
ඇමතුම විසන්දි වේ

මේ රට මගේ රට....

පර්සි මහේන්ද්‍ර රාජපක්ස 

(හා හා ඕක දැක්ක ගමන් අකුලං යන්න හදන්නෙ නැතිව, සත්‍යය යනු කුමක්දැයි සෙමෙන් හා උවමනාවෙන් කියවා වටහා ගන්න)

ඔව් කියන්න දෙයක් නෑ මේ තමා ලංකාවේ 6 වැනි විධායක ජනාධිපති ශ්‍රීමතානන්.. ඕං මේ ශ්‍රීමතාගේ වැඩි පුර විස්තර දැන ගන්න අවශ්‍ය අය ඉන්නව නං බුවා අමතා ලබා ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටින්නේ, මට ඒ තරං දැනුමක් වත් ඕව මතක තියා ගැනීමේ උවමනාවක් වත් නැති හින්දයි.

ජේ ආර් උතුමා විසින් ආරම්භ කරන ලද ශ්‍රී ලාංකේය කස පෙරහැරේ සැමවිටම වැටි වැටි නැගිට්ට එකම ජනාධිපති වරයෙක් හෝ හිටියේ නැති බව මේ ශ්‍රීමතාගේ දේශපාලන චක්කරය දිහා බැලුවම හොද හැටි බලාගන්න පුළුවන්. ඔය එක එක කතා කාරයෝ මෙතුමාට නොසෑහෙන්න අරක මේක කියන්නේ, උනුත් ජන්දේ දීල ඉවර වෙලා බව අමතක කොරන එක කොයි තරං කනගාටුදායකද? 

මේ වෙන කොටත් අහස් තලය සිසාරා පැතිරී යන ජයමංගල ගාථා හඩින් මගේ දෙසවන පිරී ඉතිරී ගොසින්, මා අමන්දානන්දයට පත් කර තිබෙන බව නොකියාම බැරිය. එවන් පෞඩත්වයක් මාගේ මව්බිම මෑත ඉතිහාසයේ පෙන්නුම් කලේ නම් ඒද අප ශ්‍රීමතානන් විසින් ජනතා අයිතියට පත් කළ විසිස්ට නිර්මාණයක් වූ හම්බ වරාය අප අයිතියට පත් කළ අවස්ථාවේදීය. මේ රට තුල කාලාන්තරය පුරාම ඔය එක එක පියවරුන් හිටිය බව අමතක නෑ නොවැ. බත් දුන් පියා, බනිස් පියා, ඩප්පියා වගේ පියවරුන් රැසකගේ අභිමතයෙන් අප විසින් එකම නිවහල් ජාතියක් බවට පත් කර ගත් අපේ මාතෘභූමියට, නියම වටිනාකමක් ලබා දුන්නේ වෙන කව්රුවත් නොව මහින්ද රාජපක්ස අපේ ආදරනීය නායකයාය. එතුමා විසින් 2005 දි ප්‍රකාශිත අති විශ්ස්ට වූ “මහින්ද චින්තන“ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය අනුමත කල මා ඇතුලු දස ලක්ෂ සංඛ්‍යාත දූපත් වැසියන් එතුමාගේ උපන්දිනය දාම, එතුමාට දුන් තෑග්ග වුයේ “අනේ මාමේ අපිව බේරාගන්න“ කියන තෑග්ගට වඩා වූ අහිංසක ඉල්ලීමයි.

ඒ ඉල්ලීමට මුලින්ම ඇහුන්කම් දුන් එතුමානෝ නොවක් උත්සාහයෙන් යුතුව ත්‍රස්තවාදය මුලිනුපුටා දැමීම සදහා අවුරුදු දෙකක යුද්ධයක් කොට අපව එම සාපයෙන් මුදා ගත් බව අමතක කරන ලද හිපාටුවන් පිරිසක් සේ සමහරක් මාධ්‍ය ගොබිලයන් හැසීරීම ගැන මා හට ඇත්තේ අසීමිත කනගාටුවකි. සමහර අය කියන්නේ ෆොන්සේකා මහත්තයා කිව්ව දේ කරන කෙනෙකු හින්දා එතුමා අවුරුදු දෙකෙන් යුද්ධය අවසන් කරන බව ප්‍රස්ද්ධියේ පවසා ඒ අනුව කටයුතු කරන ලද බව නොවේද? එසේ නම් එවැනි, උත්තමයෙකු (ෆොන්සේකා) වැනි කෙනෙකුට අද වෙලා තියෙන දේ මොන විදියෙන් වත් වීමට හැකියාවක් නැත. එතුමා හැම පැත්තෙන්ම අබ සරණ වී සිටින්නේ එතුමා බොරු කාරයෙකු වන නිසාය. ඇත්ත වශයෙන්ම අවුරුදු දෙකකින් යුද්ධය නිම කරන ලෙස නියත නියෝග ලබා දුන්නේ වෙන කිසිවෙකු නොව අපේ ශ්‍රීමතානන් විසිනි. එසේ නියත නියෝග දීමේ පරම අයිතිය එතුමා සතුව ඇතිවාක් මෙන්ම, වෙන කෙනෙකුගේ ගෞරවයක් බලෙන් උකහාගැනීමේ නොනිමි ආසාවන් කිසිවක් අපේ ශ්‍රීමතානන් සතුව නොමැති බව ලාංකිකයෙකු ලෙස ආඩම්බරයෙන් ප්‍රකාශ කල හැකිය. තව කෙනෙකුගේ ගෞරවය බලෙන් තමා විසින්ම තමා පිට පටවා ගැනීමට කටයුතු කල ෆොන්සේකා මහතාට අද අත් වී ඇති ඉරණමට වග කිවයුත්තේ අපද? නැතහොත් ආණ්ඩුවද? නැති නම් අපේ ශ්‍රීමතානන්ද? ශ්‍රීමතාන්ගේ දෙටු සොයුරු ගෝඨාභයද?? නැත ඒ කිසිවෙක් නොව ෆොන්සේකාම ඊට වග කිව යුතුය. කර්මය විසින් දෙටුවන් බිමට ඇද දමන බව අප අපේ ධර්මය අනුව දැක ඇත්තෙමු, විශ්වාස කර ඇත්තෙමු, අත්විද ඇත්තෙමු. ඉන් එහාට මේ සම්බන්ධයෙන් වෙන කිසිවක් මා හට කීමට අවැසි නොවන්නේ, අපේ ශ්‍රීමතානන් එරෙහි මතුවන මෙවැනි කූඨ අදහස් තූ තූ කොට පිළිකෙව් කිරීමට අප සැදී පැහැදි සිටින හෙයිනි. ශ්‍රීමතාතන් එරෙහි කිසිවක් පැවසීම අපගේ කෝපයද, අප සිත්හි තැන්පත් වී ඇති භෞමික අඛණ්ඩතාවයද(????) ඉරිතලා ගොස් පටු අරමුණු වලින් තොර වාදයන් සදහා එවැනි හිපාටුවන් කැදවීමට අප සිත අපටම බල කරයි. අප උපන් මාතෘභූමිය කෙරෙහි බැදි සංසාරගත ආදරය හේතුවෙන් අප ශ්‍රීමතා විසින් ඉටු කරනු ලබන කුදු මහත් වූ සංවර්ධන විශ්මකර්ම කාර්යයන් ආසියාවේ ආශ්චර්යය නොවන බව පැවසීමට අතලොස්සක් පමණ වූ චෞරයන් පිරිසික් කටයුතු කිරීම කිසිසේත්ම බහුතරය නොව 99% ක් පමණ වූ ශ්‍රීමතානන් හට පක්සපාතී වූ අප හට සිදු කරන සිත් රිදවීමකි.

අපේ ශ්‍රීමතානන්, තමන් විසින් රටේ දියුණුව ඇවැසිව මාස ගණන් නිදි වරා එතුමාගේ අවංක, සුවච කීකරු, රටට ආදරයක් ඇති අති ජනප්‍රිය විමල් සහෝදරයා, පාඨලී සහෝදරයා ඇතුලු (මෙම සහෝදරයන් දෙදෙනා තම උපරිම සහෝදරත්වයෙන් කටයුතු කරන දෙදෙනෙකු බව අප හොදා කාරව විස්වාස කරමු) පිරිවර හා බැදි සතත උත්සාහයෙන් හා අවංක උවමනාවෙන් හා චේතනාවෙන් යුතුව එළිදක්වන ලද, මෙම විශ්වයේ කෙටුම්පත් කරන ලද ආශ්චර්යෙයන්ම යුත් ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය වන “මහින්ද චින්තන“ ය අප හට ඉදිරිපත් කළාහු, අප නොපැකිළිව එය අනුමත කොට ශ්‍රීමතාන්ගේ එකම අභිලාෂය වූ මගේ මව්බිම (1), මව්බිම(2) හා මව්බිම(3) ආරක්සා කිරීමේ හා දියුණු කිරීමේ අනුපමේය උත්සාහය සාක්ෂාත් කර ගැනීම සදහා උරදුන්නෝ වෙමු. එහෙත් මාද අදොමැයි...කාලයක් තිස්සේ ශ්‍රීමතානන්ගේ වෛරක්කාරයන්ගේ ගොදුරක් බවට පත්ව, ඔවුන් තෙපලන මුසා බස් කෙරේ විස්වාසය තබමින් අපගේ එකම ගැලවුම්කාරයා වන ශ්‍රීමතානන් කෙරෙහි සැක උපදවා ගෙන සිටියෙමි. ඒ තරම් අඥාන වීමට මා පෙළඹවූ ඒ වෛරක්කාරයන් කෙරෙහි මා අද සිට මෛත්‍රිය පතුරමි. මක් නිසාද යත් මාගේ දෙවියන් වහන්සේ මා හට දන්වා ඇත්තේ එළෙසින් නිසාවෙනි. “ඔබේ වම් කම්මුලට පහර දුනහොත් දකුණු කම්මල ද පා, පහර කනු“ මේ උත්කර්ෂවත් අවස්ථාවේ මගේ සිත තුල නොයෙකුත් පන්නයේ සතුටු මල් වැසි වසිමින් සිත ගුවන් තලය සිසාරා හමා යන්නේ කිසිදු වගවිභාගයකින් තොරවය. එය සම කල හැකි වන්නේ, අප ශ්‍රීමතානන් හට රට ආරක්ෂා කිරිමේ වගකීම භාරදී අග්‍රවිනිශ්චයකාරයා ඉදිරියේ එතුමා දිව්රුම් දුන් අවස්ථාවේ එතුමාගේම සිත් හි පැන නැගි මල් වෙඩි සමුහයක ආහ්ලාදජනක ස්වරූපයම බව නොකියාම බැරිය.

අප ශ්‍රීමතානන් රට ආරක්ෂා කරන්නටත්, රට දියුණුවෙන් දියුණුවට පත් කරන්නටත් දයාපර්ශවෙන් යුතුව සිදු කරන ලද කුදු මහත් අති විශාල වූ සංවර්ධන ව්‍යාපෘතින් කෙරෙහි මාගේ සිත්හි ඇල්ම දැන් දැන් වැඩි වෙමින් පවතින්නේය. ඒ සියළු දේ අප ශ්‍රීමතානන් තමන්ගේ සුඛවිහරණය වෙනුවෙන් සිදු කරනු ලබන්නේ යැයි ශ්‍රීමතානන්ගේ වෛරක්කාරයන් විසින් වැපුරු බිජු අනුභව කොට මාගේ උදරය හා සිත් තුල වැඩී පැවති එම වෛරී ශාකය දැන් දවස් දෙක තුනක් තිස්සේ මිය යමින් පවතී. එය මිය යෑම මගේ සතුටට හේතුවක් වන්නේ එනයින් අප ශ්‍රීමතානන් රට, දැය, සමය වෙනුවෙන් කරන අනුපමේය සේවයත්, කිරීමට බලාපොරොත්තු වන අනුපමේය සේවයත්, විශේෂයෙන් අප ශ්‍රීමතානන්ගේ නොකැලල් විස්වාසයත්, අවංකත්වයත්, අවිහිංසත්වත්, මෛත්‍රීසහගත සිතුවිල්ලත් පිළිබද ධනාත්මක අදහස් මා සිත්හි බිජු වැපිරීමට පටන් ගෙන ඇති නිසාවෙනි. එයින් මා සිත කුල්මත් වන අතර, නැවුම් පසක් ලද බිජු මෙන් ඒවා ඉතා ඉක්මනින් අතු ඉති ලා වැඩී මහා වෘක්ෂයක් වීමට තව වැඩි කාලයක් ගත නොවනු ඇත. මා ආදරය කරන්නේ මගේ රටට බව අප ශ්‍රීමතානන් ඊයේ පැවසු අයුරු මා හට මනරම් සහනයක් ගෙන දේ. එය ඔය ලේක්හවුසියේම වැඩ කරමින් සිළිදුලාට මත්තල යන්නට අඩගසනා මුවාවෙන් ව්‍යාංගයෙන් තම නොකැමැත්ත ලාවට ඉදිරිපත් කරන මාධ්‍යෙව්දීන්ගේ කල්කිරිමයාව ට ඉදුරාම වෙනස් වන්නේ මා, එතුමා ගැන වෛරයෙන් පසූ වී පහුගිය දින දෙක තුන තුල ස්ථිර වූ සත්‍යය මේ යැයි සක්සුදක් සේ පසක් කර ගෙන ඇති නිසාය. වෛරයේ බිජුවට වපුරන, අතේ ඇගිලිද අහිමි වූ ප්‍රමාණයක් වත් නැති තරම් වූ (එ කියන්නේ දහයටත් අඩුයි කියල නෙව) කුහක මාධ්‍යෙව්දීන්, 99% ක් පමණ වූ සියළු ජනතාවගේ ඒකායන අරමුණ වන අප ශ්‍රීමතානන් මගේ මවුබිම ආශ්චර්යේ බිහිදොරක් කිරීමට කැප වී සිටින ආකාරය නොදැකීම එක් අතකින් අරුමයක් වන්නේ මෙතරම් සංවර්ධන සිද්ධි දාමයක් මුළු රට වෙලා ගෙන පැතීරි ඇතත්, අන්ධයන් බිහිරන් සේ සිටීම නිසාය. එහෙත් මුන් ගොළුවන්ද වූයේ නම් මැනවයි මෛත්‍රියෙන් යුක්තමා හට දැන් සිතෙන්නේ, මුන්ගේ ඇති අධම ක්‍රියාකලාපය හේතුවෙනි..

අප රටට මහත් වාසනාවක් ගෙන දෙන මත්තල රාජපක්ස ජාත්‍යාන්තර ගුවන්තොටු පල විවෘත කිරීමේ මහෝත්ස්වය මා දෙනෙතින් බලමින්, ඒ නිසා හටගත් අසිරිමත් වූ තුටින් වැගිරෙන කදුලෙන් යුතුව ලියා දන්වමි.. මා හට ද අපේ ශ්‍රීමතානන් තෙපලූ ලෙසම 1, 2, 3 වන්නේද ආසියාවේ ආශ්චර්යයේ පෙරගමන්කරු වන මාගේ මව්බිමයි..

මෙතුවක් කරුණු පැවසූවද තවත් මා හට පැවසීමට අමතක වූ හෝ අතපසු වූ කරුණක් ඇති බව මගේ සිත පුන පුනා පැවසුවද එය සිහියට නගා ගැනීමට නොහැකිව ලතැවෙමි. ඔබට හැගෙන්නේ නම් මට උදව්වක් හැටියට එය මතක් කර දෙන මෙන් ඉතා අවිහිංසකව, මෛත්‍රියෙන් යුතුව ඉල්ලා සිටිමි. තෙරුවන් සරණයි!!! ඔබට සුභ අනාගතයක්!!!

පිස්සු හැදෙන ඩයරි කතා (A diary for you!!!)

(ආර්නෝල්ඩ්ගේ ටෝටල් රිකෝල් ෆිල්ම් එකේ හිටියේ මෙන්න මේ වගේ තිසර තුනක් ඇති කතක්)

මට මේ අවුරුද්දේ දින පොත් ඒ කියන්නේ ඩයරි හම්බ උනා හරියටම කිව්වොත් 12 ක්. ඕං ලැයිස්තුව.. මේක මේ ඩුඩේ කොරනව වගේ හැම එකකටම ලිස්ට් තියාගෙන ඉන්න තරං නොස්ටැල්ජියා එකක් නොවෙයි හරිය..

දුන්නේ කව්ද	වර්ගය	ප්‍රමාණය
හිතවත් කස්ටර්මර්	LOLC Diary	01
ඉංජිනේරු පැට්ටෙක්	CECB Diary	01
බැංකුවේ මැනේජරයා	BOC Diary	01
මගේ මිත්තරයා රාමයා	Nations Trust Diary	01
දේශිකාගේ බොසා	HNB Diary	01
වැඩ කරන තැන මහ එකා	Institutional Diary	03
එක එක ලපයි සිපයි	Normal Diary	04
එකතුව		12

මේ අවුරුද්දෙත් පරණ පුරුදු විදියට අන්තිමට බැලුවම මං ගාව තියෙන ඩයරි ප්‍රමාණය ශුණ්‍ය අගයක් ගන්නේ, පරණ පුරුදු විදියටම මේ නව වසරෙත් දිනපොත් භාවිතය කරන්න තීරණය කරල නැති හින්දයි.

ආ. ඒවා බෙදපු උංගේ නං ඕන නෑ... මට මතක නෑ... මම නිද්‍රාශිලියි.

හුගක් අය ඩයරි එකක් හම්බ උනාම බොහොම ආසාවෙන් ළගට අරන් , තියෙන හොදම අකුරු, බෝල කරල ඒකේ මුල් පිටුවේ විස්තර එහෙම ලස්සනට ලියල වැඩේ පටන් ගන්නවා. එතකොට දිනයක් ගානේ ඕකේ කරපු ඒවා, කරන්න තියෙන ඒවා වගේම හිතට ආපු දේත් ලියනවා නෙව. සමහර අය නං ඕකේ කවි එහෙමත් ලස්සනට ලියාගෙන ඉන්නවා. තව සමහරුන්ට ඕන වෙනම පොඩි ඩයිරි, ඒ කියන්නේ සාක්කුවේ දාගෙන හෙම යන්න පුළුවන් ඒවා. ඒවයිං මේ යක්කු කරන එකම දේ තමා, එක එක ටෙලිපෝන් නම්මර ලිය ලිය කෝච්චියේ යන එක. (කව්ද කියන්නේ නලින් එහෙම කරනවයි කියල)

මගේ පත්තර මිත්තරයෙක් ඉන්නවා, මිනිහා නිදහස් මාධ්‍යෙව්දියෙක්. හැම අවුරුද්දෙම දෙසැම්ර් 31 ට කලින් මිනිහට සාක්කු දිනපොතක් ලැබීමට සැලැස්වීම මගේ රාජකාරියක් හැටියට තමා පොර සලකන්නේ. ඔය සාක්කු දිනපොත දෙසැම්බර් 31 ට මිනිහගේ අතට ලැබෙන්නේ අවංකව කිව්වොත් කෝල් දහයක් පහළොවක් විතර මට දීල, ඒ මදිනං දෙතුන් ගමනක් මගේ ඔපීසිය පැත්තෙත් ඇවිල්ල මට අමතක නොවෙන්නම ඒක ඔළුවට වැදුනම තමා. මම ඒත් මේ හාදයට කීප ගමනක්ම කිව්වා උඹ ඔය කෝල් වලටයි, මගේ පස්සෙන් එන්න පැට්‍රල් වලටයි වියදං කොරන සල්ලි ටික බැලුවනං මම දෙන එකට වැඩිය සුපිරි එකක් උඹට කඩෙන් ගන්න පුළුවන්ය කියන එක. ඒත් මේකා නොවේ කවදාවත් මට හිරිහැර කරන එක නවත්තන්නේ. මිනිහා හිතන්නේ ඩයරියක් කාගෙන් හරි වැදල ඉල්ල ගන්න එක හෙන ලොකු කමක් කියලා. 

ඒ මදිවට තව ඉන්නවා “ආ... ඉන්න මට ඩයරි හම්බ උනාම ඔයාට හොද එකක් දෙන්නං“ කිය කිය ගෑනු ළමයි රවට්ටන සත්පුරුෂයෝ. ඕන්න ඔය වගේ සත්පුරුෂයන්ගෙන් තමා හෙනම කරදරේ. කොහොම හරි එකක් දෙන්නෙයි කියල කුරු කුරු ගාල මොකක් හරි දුන්නම, ඒත් යන්නෑ කැරකි කැරකි ඉන්නවා. “මචෝ මීට වඩා හොද එකක් නැත්ද බං“ කිය කිය. ඔහොම උන්ට නං මම කොච්චර කරත් හොද එකක් දෙන්නේ නෑ ඇත්ත කතන්දරේ කියනකං. සමහරු ඉතිං ලැජ්ජාවෙන් ගැලවෙන්න එක්ක මොන දහං ගැටේ දාලා හරි ගැල්ලමයින්ට හොද ඩයරි හොයල දෙනවා. ඕව කියන කොට මට හිතෙන්නේ අවුරුද්ද ලබන කොට වැඩිපුරම හුවමාරු වෙන්නේ සුභපැතුම් නෙමෙයි ඩයරි කෝල් කියලයි. ඒක නං පුදුම සීන් එකක්. මොකෙක් හරි එක්ක කතා කරන්නත් බෑ.. වචන දෙක තුනක් කියල ඊළග වචනේ එන්නේ ඩයරි එකක් ඩැහැගන්න තමා. 

ආ... ඔව් කියන්න ගිය එක අමතක උනා.. ඩයරි වල ලියන ඒවා... සමහර අය ඔය දිනපතා ආදායම් වියදම් විස්තර ඉදල සතේට ලියල මාසේ අන්තිමට අතේ ඉතුරු ගානත් එක්ක ඩයරි සැසදුම් ශේෂය පරික්ෂා කරලත් බලනවා. අරක්කු සිගරට් නොබොන්න හිතා ඉන්න අය ජනවාරි පළවෙන්දා ලොකුවට ලියනව මම මේ අවුරුද්දේ බොන එක නවත්තනවා කියලා. ඒත් ඉතිං ඊළග අවුරුද්දේ ජනවාරි පළවෙනිදත් අර උදාන වාක්කිය තමා මුලින්ම ලියන්නේ. ඔය අතරේ ඩයරි වලින් වැඩ ගන්න කස්ටිය කොයි තරං ඉන්නවද මේ මං වගේ. හැක්...

ඔව් ඔව් ලොක්කොන්ට නං ප්ලෑනර් එකක් මෙසේ පුරා පතබාවගන්නේ නැතිනං මුකුත් කරන්න මතක නෑ. අර මීටිම, මේ මීටිම, මේ ගමන, අර ගමන, අර ටීඊසී එක, අර ප්‍රොෙග්‍රස් රිවිව් මීටින් එක ඒවා මේවා. ඒ කස්ටියට ඉතිං ලේකම් කෙනෙක් නැත්නං ප්ලෑන්ර් එකේ පිහිට ඇර වෙන පිහිටක් නෑ. හැබැයි දැං හුගක් අය ඒවගේ ෂෙඩුල්ඩ් ප්‍රෝගෑම්ස් වල ඩේට්ස් ආවම පෝන් එකේ රිමයින්ඩර් එකටත් දාගෙන ඉන්නවා. ඒකත් හොද ක්‍රමයක් තමා.

කොහොමින් කොහොම හරි මේ සේරම මගුල් ඔළුවට ආවේ ඊයේ හැන්දාවේ මගේ ඓතිහාසික පෙට්ටගම අවුස්සපු වෙලාවේ හම්බ වෙච්චි ඉස්කෝලේ යන කාලේ පාවිච්චි කරපු ඉතා වැදගත් ඩයරියක මතකයක්.

මම ඔය ඩයරිය හම්බ වෙන කොට සාමාන්‍ය පෙල කරනවා. මේ කාලේ වගේම තමා ලස්සන වටිනා මේ ඩයරිය තෑග්ගක් හැටියට ලැබුනත් ඕකේ ලියන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ. ඉතිං අකුරු බෝල කරල බෙහෝම අමාරුවෙන් මුල් පිටුවේ විස්තර ටික ලිව්වාට වෙන ලියන්න දේකුත් නෑ. එතකොට මතක් උනා අඩේ හැමදාම අපේ ගෙදරට මාත් එක්ක පාඩං කරන්න එන බුවාල මගේ මොන තරං දේවල් අරගෙන ගිහිල්ල තියෙනවද කියලා. ඕං එතකොට මීටර් උනා ලියන්න ඕන මුංට දීපු බඩු වල විස්තර... එහෙම හිතල ඩයරියේ දෙයියනේ කියල ජනවාරි පළවෙන්දට ලොකු අකුරෙන් ලිව්වේ මේ යක්කුන්ගේ බඩු පැහැරගැනීම ගැන තමා.

දිනිත්

මොඩර්න් ටෝකින් කැසට් පීස් එක

විදුලි පරිපථ සගරා 3

ගණිතය අච්චු පොත

ලයිටරය

නිලාජ්

බයිසිකල් පොම්පය

කවකටුව

පාට පහේ පෑන

ටොට්ටා

වීඩියෝ පීස් රිවයින්ඩර් එක (පුස් ගලවන්නෙ ඕකේ දාලා නෙව)

සොදුර පත්තර 2

ඩේ කාඩ් පැක් එක ( ඒ දවස් වල තිබ්බ වැල පින්තූරු දාපු ඩේ කාඩ් වගයක්)

ආර්නෝල්ඩ්ගේ Total Recall (තං තුනේ) වීඩියෝ පීස් එක

පොලියා

රු. 100

LED බල්බ් 20

බවුත් එක

ටෙනිස් බෝල් 1

ඉතිං මම බොහොම සන්තෝසෙන් ඔය අකුරු ටික හෙන ලස්සනට ඩයරියේ ලියල කියල, ඒ ලියපු විදිය ගැන මම බොහොම සතුටෙන් ටික වෙලාවක් බලං ඉදලා, පැත්තකට දාපු ඩයරිය ආයේ මතක් උනේ සති දෙක තුනකට විතර පස්සේ. ඒ මොකද කියනවනං ඒ වෙන කොට අර බුවාලා අරන් ගිය බඩු බොහොමයක් මට ආයේ ලැබිල තිබුන හින්දා, දැං කල්පනාව ලස්සනට අඩිරූල තියල රතු පෑනේං ඔය ටික කපල දාන්න තමා. කොච්චර සෝයිද මට ආයේ ඩයරියේ ලියන්න හම්බ වෙච්ච එක කියල හිතාගෙන පොත් මේසේ උඩ තිබ්බ ඩයරිය අරන් පෙරලල බලන කොට තමා මගේ ඉහමොළ රත් උනේ.

අනාථයි නෙව.. මම ලස්සනට කපල දාන්න හිටි බඩු ලැයිස්තුවට අර පාහරයෝ කෙලල. මුං කරල තියෙන වැඩේ දැක්කම මට ම ලැජ්ජාවේ බෑ ඕයි.. සික්.. මම මුන්ට පේන්න ඒක නොතියන්නයි තිබ්බේ කියල හිතුනා. ඇයි හත්දෙයියනේ මුංගේ බඩු ටික මතක තියාගන්න බැරුවෙයි මම ඕකේ ලිව්වේ. කාපු ටකරම ගැන කියල වැඩක් නෑ. උන් කරල තියෙන්නේ, තම තමන් ආයි ගෙනාපු බඩු ටික ඩයරියෙන් කපල දාන එක, සමහර ඈයෝ විස්තරත් ලියල ඒකේ.. හප්පා.. ඒ වගේ නෝන්ඩියක්... (ඒත් මං බැලුවා මොකද අප්පේ මෙච්චර ඉක්මනට මුං බඩු ගෙනාවේ කියල... නැත්නං ඉතිං අවුරුදු තුන හතරක් ගිහිල්ල ඇහුවම මට මතක නෑ ඕයි කියන එකනේ අහගන්න වෙන්නේ)

කොහොම හරි ඔය ලිස්ට් එකෙන් කපල දාලා නොතිබ්වේ ටොට්ටා අරං ගියපු මේං මේ ටික විතරයි.

සොදුර පත්තර 2

ඩේ කාඩ් පැක් එක 

“(මේ ටික දීපු ඉන් ආපහු දෙනකං තොට දෙන්න විදියක් නෑ - ටොට්ටා)“

ඕං ඔහොම මේකා ලියලත් තිබුනා. හික්

දිනිත් නං අවංකව ලියල තිබුනා “තෝ මේවා ලියනව කියල දන්නවනං තොගේ අලයක් වත් ගන්නේ නෑ“ කියලා.

වැඩේ කැත බව මුං කිව්වම, මම ඕවා ලියල දාපු හේතුව කොච්චර කිව්වත් උන් නෙමෙයි කනකට ගත්තේ... සමහර දේවල් කොයි තරං තේරුං කරන්න උත්සාහ කරත් තේරුං නොගන්න විත්තිය නොසෑහෙන්න තේරිච්ච දවසක් තමා ඒක.. නේද ලාස්ට් රෝ හෝ රාජ්