දෙබිඩියෝ!!!!

සිරිනාථගේ සිත තුල කැකෑරෙන කෝපයෙහි නිමක් නැත. ගස් ගල් අඹරවා එන්නාක් මෙන් මේ කඩා පාත් වෙන හෙනය කුමක්දැයි ඔහු දන්නේද නැත. එහෙත් මෙවැනි හෙනයක් තමන්ගේම එකෙකුගෙන් තමාගේ හිස මතකට කඩා පාත් වන්නේ ඇයිදැයි ඔහු කල්පනා කලේ එක් නිමේෂයක් පමණි. ඒ සමගින්ම තමන්ගේ ඇටමිදුළු හරහා තමාගේය කියනා ලේ රත් වී ගමන් කරන රස්නය ඔහුට දැනුනි.

“මල්ලි උඹ හිතන්නේ මම උඩින් පාත් වෙච්චි එකා කියලද? ඇයි යකෝ මේ බෙදල නැති ඉඩමේ ගස් ගෙඩි කඩාගන්න මටත් අයිතිය තියෙනවා. උඹ ඒක දැනගනිං“

“මේ ඔහේට වෙනම ඉඩමක් තාත්තා දුන්නේ ගේ හදාගන්න.. අන්න ඒකේ තියෙන ඕන මලදානයක් තමුසේ කඩාගන්නවා. මගේ කොරහට අත නොදා තේරුනාද?? ඇයි යකෝ අපිට කාලා ඇදල අපේ තැන ඉන්න නෑ නේ මුංගේ සක්කිලි වැඩ නිසා“

“මේ ඕයි මම තමුසෙගේ කෙංගෙඩියක් ගන්න ආව එකක් නෑ. මම ඉන්නේ අපේ තාත්තගේ ඉඩමේ.. මේක උඹට වගේම මටත් අයිතියි. ඒක හොදට මතක තියාගනිං“

“ඇයි තමුසෙට ලියල දීපු අක්කර 2යි ඉඩමට දීපු පර්චැස් 20 යි මදිද? තමුසේ තාත්තගේ සබ්බ සේසතම හූරගෙන නෙ තමුසෙගේ ගේ හදාගත්තෙ. ලැජ්ජ නැතිව එනවා තව කියවන්න. මේවා අපිට හොද පාඩං. අපිත් තාත්තල මකබෑවෙන්න කලින් මේවා ලියාගත්තේ නැතිවට“

“යකෝ දෙමව්පියන්ට අපහාස කරන්න එපා. තොට තාත්තා මේක ලියල දෙන්න හිතල හිටියේ නෑ. ඒක තාත්තා මට කිව්වා. මේ නඩුවෙන් බෙදුනම තමුසෙට බාගේ හම්බු වෙන්නයි තාත්තට ඕන උනේ. මතකනේ තමුසෙට ලියපු තේ අක්කර 5 ට මොකද උනේ කියලා. තමුසේ ඒක තාත්තටත් හොරෙන් වික්කා. හෙන ගහනවා ඕයි ඒ වගේ අපරාධ වලට“

“මේ අයියේ.. අපි ඒවා විකුණුවේ අපේ ඒවා. ඔහේට ඒවා වැඩක් නෑ“

“ආ.. බොල.. පරට්ටියේ දැං උඹත් එනවද මට රැස්පොට් දාන්න.. නල්ල මලේ නෑනා..“

“ඇයි මගේ මිනිහගේ දේ මට අයිති නැද්ද.. නැත්නං ඔහේටද අයිති“

“තොට අයිති වෙන්න කලින් මේවා අපි හිටිය තැන්. මේවා අපේ මහ ගේ.. උඹ ආවේ මේ ඊයේ පෙරේදා. ඒවා මතක තියාගනිං. මාව නිකං අවුස්සගන්නේ නැතිව උඹේ ගෑනිගේ කටවහපං. නැත්නං මම දනී කරන්න ඕන දේ“

“ආ ඇයි.. උඹ මොනව කරන්නද? මම ඉවසුවේ අයියා නිසා.. නැත්නං උඹ මට මහ ලොකු කජ්ජක් නෙමෙයි. දැං පලයං යන්න මෙතනින්.. මේක මගේ ඉඩම. හොදට මතක තියාගනිං මේක මගේ ඉඩම. උඹේ වස්තරයක් නෙමෙයි හරිද?“

“ඈ බොල එහෙමද? හිටපිය තොට පර වේසිගේ පුතා“

“පල යන්න වේස සක්කිලියා.. වරෙන් ඇයි ගහන්නද? උඹව මරනවා මං වරෙන් වරෙන්“

සිරිනාථ පසු බසින්නට විය.

කිහිප දිනක් තිස්සේ සිරිනාථ තමන්ගේ ඉඩමේ කඩා ගැනීමට තරම් පොල් නැති වූ විටක තමාගේ මල්ලි සිරිසෝම පදිංචිව සිටි ඔවුනගේ මහ ගෙදර ඉඩමට පිවිස එක් ගසකින් පොල් කඩා ගැනීම වරින් වර සිදු කරන ලදි. එහෙත් මේ කිසිදු අවස්ථාවක මලයා ගෙදර නොමැති අවස්ථාවක් බලා පොල් කඩා ගැනීමට ඔහු වගබලාගත්තද, අද සිතු දේ එලෙස නොවී මලයා පමණක් නොව ඔහුගේ කටු ගැහුන බිරින්දෑට ගෙදර සිටීම මහා ලොකු ආරෝවකට මුල පිරිමක් විය. සිරිසෝමද අයියා කිහිප දිනක්ම ඉඩමේ පොල් කඩාගෙන ගොස් ඇති බව අසල්වැසියන්ගේ ඕපාදුප සංග්‍රහ වලින් දැන ගෙන සිටිය අතර, බිරින්දෑගේ බලපෑම් මත සිරිනාථ කෙරෙහි වූ වෛරයක් හිත තුල පැසවමින් සිටියේය. මේ සියළු කාරණා අද දින එළියට පැන්නේ බුර බුරා නැගෙන ගින්නක් පරිද්දෙනි. ගින්නට හසුවූ අමු තණකොල පත්ද කිරි කිරි ගා පිළිස්සෙන අයුරින් සිරිනාථ ඉඩමට පැමිණෙන විට සියළු ගිනි ඇවිලී අහවර වී තිබුනි. අඩුවකට තිබුනේ ගින්දරට දැමීම සදහා පිදුරු ස්වල්පයක් පමණකි. 

තමන්ගේ මහ ඉඩම හිතුමතයේ භුක්ති වීදීම පිළිබදව සිරිනාථ තුලද ඉරිසියාපරවස බාවයක් පැවතුනි. එය කිසියම් ක්‍රමයකින් හෝ එළිපිට පෙන්වා තමන්ගේද අයිතිය තහවුරු කර ගැනීමට සිරිනාථට අවශ්‍ය විය. ඊට අඩව් අල්ලමින් සිටි සිරිනාථට තම ඉඩමේ පොල් ගස් වල පොල් හිගවීම ප්‍රමාණවත් ධෛර්යයක් විය. එහෙත් මලයා නැති අවස්ථා බලා මහ ඉඩමට පැමිණියද කව්රුන් හෝ කුමන ඉසිඹුවක හෝ මේ පිළිබදව ඔහුගේ කනෙහි තවරන බව සිරිනාථට රහසක් නොවීය. කෙසේ කීවද සීතල යුද්ධයක් දෙපැත්තේම පැවති අතර, එය එළි පිට යුද්ධයක් බවට නුදුරේදිම පත් වන බව මේවාට උඩගෙඩි දුන් සිරිනාථගේ හා සිරිසෝමගේ කැහැටු බිරින්දෑවන් දැන සිටියහ.

මහා යුද්ධයකින් පසුව කඩුව අහිමි වූ සෙබලෙකු මෙන් තම නිවසට පැමිණි, සිරිනාථගේ මුළු ශරීරයටම රත් වී කෝපයෙන් වෙව්ලමින් පැවතිනි. මුහුණ ජම්බු ගෙඩියක් මෙන් රත් පැහැ වී, මිට මොලවාගත් අත සොලවමින් ඔබමොබ ඇවිදි සිරිනාථට කුමන අයුරකින්වත් කෝපය පාලනය කර ගත නොහැක.

ඌ මාව මරන්න කතා කරා එහෙනං.ඌට අමතකයි මම උගේ අයිය විත්තිය. ඌට මං කරපු ඒවත් මතක නෑ. ගුණ මකුවා. මූ මොන එහෙකට මයේ අම්මගේ බඩින් වැදුවද මන්දා. කාලකණ්නියා. මූට හොද පාඩමක් උගන්නන්න ඕන. නැත්නං ඕකා තනියම මහ ඉඩම කාවි. මට ඉතිං හුප්පේ තමයි. ඔව් මම ඕකගේ අඩු කඩනවා පාරේදි.

එහෙත් සැනෙකින් සිරිනාථට මතක් වූයේ තමන්ගේ මලයා වුවද, සිරිසෝම තමන්ට වඩා ඇගපතින් දැඩි හා කායශක්තියෙන් යුක්ත පුද්ගලයෙකු බවයි. සිරිසෝමගේ අත කැඩීම කෙසේ වෙතත් තමාගේ අත පය නම් සිරිසෝම කඩා දමනු ඇතැයි යන සිතුවිල්ල ඇතී විමෙන් බියට පත් සිරිසෝම ඒ අදහස සැනෙකින් වෙනස් කොට වෙනත් උපක්‍රමයක් කල්පනා කරන්නට විය.

ඔව්. මම මූට රෑට පාරේ යන කොට පොල්ලකින් කෙලල අරිනවා. ඒ වෙලාවට කාටද අදුරන්න පුළුවන්. ඔව් ජයරත්නයගේ පොල් කෑල්ලේ කැලේ හැංගුනා නං වැඩේ ලේසියි. එතන පාරේ ලයිට් ඇත්තෙත් නෑ. ඔව් ඒක තමා හොදම වැඩේ. ඕකා පයින් නේ යන්නෙ. හරියටම බලල ඔළුවට එකක් කෙලිනව හබක් වෙන්නම. දෙන්නං තොට.

ඒ සිතුවිල්ලද භයානක බව තේරුම් යන්නට වේව්ලමින් සිටි සිරිනාථට ටික වේලාවක් ගත විය. ඒ අනුව කළ යුතුදේ පසුවට කල් තබා සිරිනාථ තම බිරිද දෙසවත් නොබලා ගෙයින් පිටවිය. කළුවර වැටෙන තෙක් අක්කර දෙකේ පොල් කෑල්ලේ සැරි සරමින් පෝර වලවල් කපමින් තම කේන්තිය නිවාගන්නට මහන්සි ගත්තද, වලවල් කපා කඳු ගැහෙන පස් තට්ටුව මෙන් සිරිනාථ ගේ කෝපය වැඩෙන්නට වූවාක් විනා අඩු වීමක් නොවීය. ඉහවහා ගිය කෝපය සිරිනාථගේ වැඩ සියල්ලම ඉක්මනින් එකලාසයක් කළද, කසිප්පු වාඩියට යාමට තවත් වේලාව ඇති නිසා අඩු උසකින් යුත් ගමේම අය රතු ගහ ලෙස හදුන්වන පොල් ගස පාමුල ඇලවී නිදන්නට විය. බොහෝ වේලාවක් යන තුරු වෛරයෙන් පිරි සිරිනාථ ගේ රකුසු අස් ඊට අවනත නොවුවද අවසන පැයක පමණ විවේකයක් ලබා දීමට රකුසු ඇස් තීරණය කර තිබුනි.

නින්දෙන් අවදි වූ සිරිනාථ පොල් ගහ පාමුල ඇනතියාගෙන අසල ඇති කුරුදු ගහෙන් කොලයක් කඩා එහි නටුවෙන් තම දත් පිරිමදින්නට පටන් ගත් විට වැසී තිබු කහට දියවන්නාක් මෙන් තාවකාලික මතකය දියවී පැය ගණනකට කලින් සිදු වූ දෙය නැවත ස්මරණය වන්නට විය. එහි සිදුවීම් මතක් වන වාරයක් පාසා සිරිනාථට තම මලයා ගැන මෙන්ම, වහසි බස් දෙඩූ බැළලිය ගැනද දැඩි කෝපයක් ඇති විය. තමන්ගේ ඉඩ කඩම් තනියම බුක්ති විදිනවා මදිවට තමාටද අපහාස කොට බැන අඩගසා තමා ජීවිත කාලයෙන් තුන්කාලයක්ම ජීවත් වූ ඉඩමෙන්ද එළවා ගත්තේය යන හැගීම මතුවීමෙන් සිරිනාථ තුල අසීමිත ලැජ්ජාවක් ඇති විය. එම ලැජ්ජාව සිත තුල වැඩී අග්නි දාහයක් මෙන් කෝපය නැගෙන්නට විය. දත් මිටි කමින් පිටි අතිත් පොල් ගහට පහර දුන් සිරිනාථ වහාම නැගිට කසිප්පු වාඩිය වෙත පිටත් විය.

“සිරිනාථයියා. අද සෝමෙත් එක්ක වලියක් දාගත්තලු නේද?“ දෙවැනි කස්ප්පු වඩිය ගනිද්දි අසළ සිටි බන්දුවා පැවසීමත් සමග “හ්ම්“ ගා උත්තර සපයා සිරිනාථ නිහඩ විය. 

“දවල් සෝමෙ කඩමණ්ඩියට ඇවිත් කියව කියව හිටියේ මහ සද්දේට ඔය ගැන“

“ඌ මොකක්ද කිව්වේ???“

“ඔහේ උගේ ඉඩමට පැනල පොල් කඩාගෙන ගිහින්, ඒකට එපැයි කිව්වම හාමිනාටත් පත බාලා ගියයි කියලා.“

“මොන.. මූ මහ අසමජ්ජාතියෙක් නේ මං එහෙම කරේ නෑ. අනික පොල් කැඩුවෙත් නෑ. අපි අතරෙ ආරෝවක් උනා තමයි. ඒත් බැට දුන්නෑ. මු තියන්න වටින්නේ පාපතරයා බොරු කියනවට“

“හරි එහෙනං කඩේ කළුවගෙන් අහපං. මම කියන්නේ ඇත්ත අම්මපල්ල“

“හැබෑට ඌ තව මොනවද කිව්වේ“

“උඹ ආයේ ඒ පැත්තේ පස් පෑගුවොත් එදාට බලාගන්න පුළුවන් කිව්වා මොකද වෙන්නේ කියලා“

“ඇයි බොල මොනව වෙන්නද. ඒක මගෙත් ඉඩම“

“ඒක මං දන්නෑ. මොනව උනත් සිරිනාථයියා පරිස්සමින්. ඕකා මහ නහරයා. උඹව මරන්න උනත් ඇහැකි ඌට“

“අනේ පල යන්න බන්දුවා. ඌට ඇහැකි අම්මගේ කිම්බ...“

තව දුරටත් සිටීමෙන් පලක් නැති බව තේරුම් ගත් සිරිනාථ වැනෙමින් නිවසට සේන්දු විය. පැය ගාණක් යනතුරු තම කැහැටු බිරිද සමග හාහෝ හඩින් පැවති ඝෝෂාව කුනුහරුප වැලක් අමුණන ලද රතිඤ්ඤ වැලක් මෙන් පැය ගාණක් ම පැවති අතර, අහල පහල නිවාස වල අයද දවල් සිදු වූ අලකලංචිය හේතුවෙන් මේ දේ සිදු වන බව ඉවෙන් මෙන් දැන සිටියහ.

දින දෙකක් පමණ කල්පනා කළද සිරිනාථ තුල සිරිසෝම කෙරෙහි පැවති වෛරයේ අඩුවක් නොවීය. කුමන මොහොතක හෝ මූනට මුන නොගැසීමට සිරිනාථ වගබලාගෙන තිබුනද, පාං ගෙඩියක් ගේන්නට කළුවාගේ කඩයට ගිය ඊළග දවසේ එකට ආප්ප කමින් සිටි සිරිසෝම හා බන්දුවා දැකීමෙන් සිරිනාථ වේව්ලුම් කා ගියේය. නිහඩව පාං ගෙඩිය රැගෙන කඩයෙන් ඉවත් වීමට උත්සාහ ගත්තද, කඩේ කළුවා එය ප්‍රමාද කරමින් සිරිසෝම හා බන්දුවා ගේ කටවල් ඇරීමට ගත් උත්සාහය අවසානයේ සඵල විය. කඩු කිනිසි අමෝරාගත් සෙබලුන් දෙදෙනෙකු මෙන් ගොං පොරයට වැටි සහෝදර ගොනුන් දෙන්නා දෙස විමතියෙන් හා සතුටෙන් ඇස් දල්වා බලා සිටි දුසිං දෙකක් පමණ වූ පිරිස ටික වේලාවක් එහි රසය විද දෙන්නා දෙපැත්තට ඇදීමට සමත් විය. දෙදෙනා ඉවත් වන මොහොතේ නියම වීරයන් දෙදෙනෙකු මෙන් එකිනෙකා මරණ බවට දෙදෙනාම වහසි බස් පවසන ලදි. එමෙන්ම පසුව දැනගත් අයුරින් සිරිනාථ සහෝදරකං අතෑරිය බවත් සිරිසෝමගේ මරණෙට වත් ඉඩමේ පස් නොපාගන බවත් පවසන ලදැයි ගම පුරා ආරංචි විය.

සිරිනාථ දින කිහිපයකට පෙර රැගෙන ආ බීජ කිහිපයක්, පෝර, වතුර හා නියම පස ලැබීමෙන් දැන් කුඩා පැළ තරමටම වැඩී මුල් හොදින් පොළවට අල්ලා ඇති බව දැකීමෙන් සතුටට පත් විය. එහි වර්ධනය පිළිබද ඉමහත් සොම්නසට පත් සිරිනාථ තමන්ගේ සිතෙහි හොදින් වැඩී ඇති රෑස්ස වෛරී ගස ගැන නොදත්තේය. නැතහොත් නොදන්නා සේ සිටියා විය යුතුය.

කාටවත් නොකියාම සිරිනාථ තමන්ගේ කපටි මොලය වෙහෙසා තෙමේම උසුලා ඉන්නා වැඩකට නැති රෑස්ස ගහ කපා දැමීමට පිඹුරු පත් සැකසීය. සරුවට වැවී ඇති කුඩා පැල අතර වූ වල් පැල කිහිපය සීරුවෙන් ගලවා ඉවත් කර, පොඩි පොඩි ගල්බොරළු කැබලිතිද ඉවත් කොට පැළ පාත්තිය මනරම් ලෙස සැකසීමට සිරිනාථට හැකි විය. එය එතරම් පහසු දෙයක් නොවුවද සිරිනාථ තුල සැළැස්මක් විය. ඒ සැළැස්මට අනුව වල්පැළ සියල්ල උදුරා දමා, තම භූමිය පිරිසිදු කර ගැනීමට සිරිනාථට අවශ්‍ය විය.

******************************************************

සිරිනාථගේ මහ ගෙදර සිට හැතැප්ම පහක් එපිටින් පිහිටි යද්දෙහිවත්ත මාර්කට්ටුවට හැන්දෑවේ යෑම සිරිසෝමගේ පුරුද්දක් විය. ඒද තමන්ගේ මලකඩ කෑ තැපල් නයින්ටියේ නැගී පැට්‍රල් හා භූමිතෙල් සමසමව මිශ්‍ර කිරීමෙන් අනතුරුවය. එන්ජිම පනගැන්වීමෙන් පසුව මලකඩ වාහනයෙන් නැගෙන හඩ පරයා භූමිතෙල් දැවෙන ගද සුළි කුනාටුවක් මෙන් පරිසරය තුල සැරි සරයි. එහෙත් සිරිසෝමට ඒ පිළිබඳ වගේ වගක් නොමැත. ඔහු තම තැපැල් නයින්ටිය පැදගෙන මාර්කැට්ටුවට ගොස් එළවලු මිලදී ගෙන ඉර අවරට ගිය තැන සීල් අරක්කු කාලක්ද කටට හලාගෙන නැවත නිවස බලා පැමිණෙයි.

එදා හවස් වරුවේ පොලිස් ජිප් රථයක් සිරිසෝමගේ ගෙයි ඉදරිපිට නතර විය. මාර්කැට්ටුවට ගොස් සිටි සිරිසෝම රෑ බෝවන තෙක්ම නොපැමිණිම ගැන තෝන්තුවෙන් සිටි හාමිනාට පොලිස් ජිප් රථය පැමිණිම අප්‍රභංසයක් විය.

“තමුන්ගේ මහත්තයා දවල් කොහේද ගියේ??“

“ඇයි ඉස්පැට්ටර් සර්. මිනිහා යද්දෙහිවත්ත මාර්කැට් එකට ගියා. ඇයි සර්??“

“හ්ම්.. ඇදුමක් ඇදගෙන දොර වහල එනවල පොලිසීයට යන්න.. සිරිසෝමට පොඩි කරදරයක් වෙලා“

“අනේ දෙයියනේ මොකක්ද ඒ පාර උනේ. අයියෝ සෝමේ“

පොලිසීයට යන බව කිව්වද ජිප් රථය වේගයෙන් ඇදෙන්නේ ඉඹුල ඉස්පිරිතාලේ දෙසට බව හැඩු කදුලින් සිටි හාමිනාට පසක් විය. රෝහලේ පිටුපස කුඩා ගේට්ටුවෙන් ඇතුල් කළ ජිප් රථය මෝචරිය ලෙස සදහන් බෝඩ් ලෑල්ල ඉදිරිපිටම නවත්වන අයුරු හාමිනා දෙනෙත් විසල්ව බලා සිටියා විනා වෙන කිසිවක් පැවසීමට තරම් හැකියාවක් නොමැතව සිටියාය. සාජන් නෝනා කෙනෙකු පැමිණ හාමිනාව වත්තන් කරගනිමින් මෝචරිය තුලට පිවිස, තහඩු ඇදක තබා තිබු මිනිය වසා තිබූ සුදු රෙදි කඩ ඔසවා පෙන්වීමෙන් පසුව යටි ගිරියෙන් යුතුව බෙරි හන් දුන් හාමිනා සිහිමුර්ජා වී වැටෙන්නට යද්දී පොලිසියේ දෙදෙනෙකු හනිකට පැන හාමිනා වත්තන් කර ගත්තේය.

ගමේම ආරංචි වුයේ මෙපරිද්දෙනි.

සිරිසෝම බදාදා යද්දෙහි පොළට ගොස් එන අතරමගදී, කනාකටුව පල්ලමේදී තැපැල් නයින්ටිය පෙරලී වැටි ඇති අතර, මලකඩ කෑ තහඩුවකට බෙල්ල හසුවීමෙන් සිරිසෝමගේ බෙල්ල කැපී හමෙන් පමණක් එල්ලා වැටෙමින් තිබුන බවය. සිරිසෝම වැටුනු තැන එකම ලේ විලක් වන අතර, අහලක පහලක කිසිවෙකු නොමැති පටු ප්‍රෙද්ශයක් වීම හේතුවෙන් අනතුර සිදු වී පැයක් හමාරක් යන තෙක්ම එය කිසිවෙකු දැක නොතිබීම නිසා සිරිසෝමගේ මරණය එතැනම සිදූ ඇති බවය. සැක කළ හැකි කිසිවකුත් නොමැති නිසා මෙය සීල් අරක්කු වල පිහිටෙන් සිදූ මරණයක් බවට පොලීසිය සැක කරන බවටත්, විසීරී ඇති ලේ ප්‍රමාණය අනුව තැපැල් නයින්ටියේ ඇදවී ඇති තහඩුවකට බෙල්ල හසු වන්නට ඇතැයි පොලීසිය අනුමාන කරන බවත්ය.

හදිසි මරණ පරික්ෂක වාර්තාව අනුව විවෘත තීන්දුවක් දී ඇති හෙයින් සිරිසෝමගේ සිරුර ආදාහනය නොකොට එම ඉඩමේම මිහිදන් කරන ලදි. හදිසියේ සිදු වූ සිරිසෝමගේ මරණයෙන් කම්පා වූ ගම්වැසියන් නොවලහා තම යුතුකම් ඉටු කරන ලදින් දෙතුන් දිනකට පසුව සිරිසෝම අවසන් ගමන් ගියේය. 

කෙසේ වෙතත් වහසි බස් දෙඩු සිරිනාථ මළ ගෙදරට නොපැමිණියා සේම කිසිවෙකු හා කතා බස් කිරීමටවත් උනන්දුවක් නොදක්වා වහංගු වී සිටියේය. ඔහුගේ නිවස අසලින් යන ඕනෑ අයෙකු විමසිල්ලෙන් බැලුවේ සිරිනාථ ගෙදර ඉන්නවාදැයි කියාය. එහි සැකයක් නොමැත. සිරිනාථ ගෙයි වැඩ කටයුතු කරමින් නිසොල්මනේ සිටිනු සැවොම දුටු අතර, ගම්වැසියන් අතර සිරිනාථ සහෝදරකං නොදන්න හිවලෙකු ලෙස හංවඩු ගැසිණි.

සිරිසෝමගේ අභාවයෙන් පසු නිදහස් සාමකාමි සති දෙකක් පමණ ගත විය. එහෙත් සිරිනාථ පාරේ ඇවිදිනු කිසිවෙකු නොදුටු අතර, රාත්‍රියෙහි ඇති පදමට කසිප්පු බී මහ රෑ ජාමය වෙනතුරු විකාර කියවන සිරිනාථ අසල්වැසියන්ට සුපුරුදු දසුනක් විය. මොනවා කිව්වත් මිනිහට තමන්ගේ මලයා මිය ගිය සෝකය ඇති බවත් ඒ හේතුවෙන් කනමදයා සේ මුළු දවසම බීමතින් සිටින බවත් ආරංචි විය. සිරිනාථ ඉද හිට හෝ පාරේ ගමන් කරන්නේ කසිප්පු වාඩියට පමණක් වුවද ඒ ගමන් ගන්නා හැම විටම රෑකඩයක් මෙන් තම අතක් මුහුණට ඉස්සරහින් අල්ලාගෙන යන්නේ හරියට ඉරව්වෙන් බේරිමට සේය. විටෙක භීතියෙන් බෙල්ල අතගාන සිරිනාථගේ හැසීරීම ගම්වැසියන්ට අනුකම්පාව ගෙන එන්නක් විය. සිරිසෝම තමන්ගේ එක්කුස උපන් සහෝදරයාගේ අකල් වියෝව පිළිබදව පශ්චත්තාප වන බවත් ඒ ගැන සිතීමෙන්ම මිනිහාගේ මොලේ අවුල් වී ඇති බවත් වැඩි දිනක් යන්නට පෙර ගම පුරා පැතිර ගියේය.

පසු දින මහ රෑ ජාමයේ උණ විකාරයෙන් වේවලමින් විකාර කියවමින් සිටි සිරිනාථ ත්‍රිරෝද රථයක් රැගෙන ඉඹුල ඉස්පිරිතාලෙට ගෙන යාමට සිදු විය. සිරිනාථගේ තත්වය බරපතල විය. උණ විකාරෙන් කියවන ඔහු විටෙක ගැස්සී තම බෙල්ල අතගායි. තවත් විටෙක අත ඉදිරියට යොමු කොට අවකාශයේ යම් කිසිවක් සොයයි. විටෙක තම මල්ලී වන සිරිසෝම තමා මරන්නට හදන බවත් ඒ නිසා තමාව බේරාගන්නා ලෙසත් වැද වැටෙමින් කෑ ගසමින් පවසයි. පැයක් පමණ ගියද කියවිල්ලේ හෝ උණ සන්නිපාතයේ අඩුවක් නොවු තැන, සිරිනාථගේ ක්‍රියාකලාපය දරදඩු වීමට ගත් හෙයින් රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලය ඔහුව ඇදට තබා ගැටගැසීමට කටයුතු කරන ලදි. උණ බැස්වීම සදහා වතුර පොගවන ලද රෙදි වලින් සිරුර වෙලන ලද අතර, නින්ද යාම සදහාද එන්නතක් ලබා දෙන ලදි. 

උදෑසන නින්දෙන් නැගිටගත් සිරිනාථ පෙර දින රාත්‍රියේ පරිදිම කෑ ගසන්නට වූ හෙයින් ගැට ගසා තිබූ ලණු පටවල් ඒ අයුරින්ම තිබෙන්නට ඇර තිබුනි. මුළු වාට්ටුවටම විලාපයක් ලෙසින් ඇසෙන සිරිනාථගේ බිහිසුනු ශබ්දය අතිශයින්ම මරණයේ දෝංකාරය සිහිගන්වන්නක් විය. එහි අතුරු පලය වූයේ සිරිනාථ දැඩිව තිබූ රැහැන් කෙසේ හෝ කඩාගෙන රෝහලෙන් පැන යාමයි.

*****************************************************

පොලිසියේ පැමිණිලි අංශය අසල මේසයේ වාඩි වී සිටි පීසී තැන වේගයෙන් හති හලමින් තමා ළග නැවතී සිටින පුද්ගලයා දෙස බැලීය. ඉමහත් සේ භීතියට පත්ව සිටි අයුරක් දුටු ඔහු කෙරේ පීසී ගේ දෙනෙත් යොමු වුවද එවන් භීතියට පත් ඇස් දැක නැති අළුතින් පැමිණී පීසී තැන වික්ෂිප්ත විය.

“ඇයි ඇයි තමුසේ මොකද මේ..“

“සෑර්... මාව මරන්න හදනවා මාව බේරගන්න“

“කෝ කෝ.. කව්ද කව්ද“

“අනේ සර් මාව බේරගන්න.. මාව මරන්නයි හදන්නේ අරූ“

“තමුසේ වාඩි වෙනවා බය නැතිව.. කියනවා කව්ද එන්නේ තමුන්ගේ පස්සෙන්“

“ඉන්ට සර් මං කියන්නං.. අරූ.. සර්.. මගේ මලයා මිනිහා තමා මාව මරන්න හදන්නේ.. අනේ සර් මාව මේකෙම තියාගන්න.. මේකෙම තියාගන්න.. මට නං බෑ සර් පාරේ යන්න... සර් මාව එළවන්න නං එපා“

“කටවහගෙන හිටපං මිනිහෝ.. පිස්සු නැතිව හෙමින් කියනවා මොකක්ද කියලා.. සාජන් මහත්තයා... චන්දරේ සාජන් මහත්තයා ඉක්මනට එන්න“

“හ්ම් කියනව බලන්න මොකක්ද කියල මේ සාජන් මහත්තයට දැං“

“අනේ සෑර් මගේ මල්ලි මාව මරන්න පැලෑන් කරනවා.. මං මේ බේරිලා දුවල ආවේ“

“මොකක්ද තමුසෙගේ නම“

“සෑර් මම සිරිනාථ.. සිරිනාථ නානායක්කාර“

“දැං කව්ද තමුසෙව මරන්න හදන්නේ“

“ඒ මගේ එක්කුස උපන් මල්ලි සෑර්.. “

“මොකක්ද මිනිහගේ නම“

“සිරිසෝම නානායක්කර සෑර්“

“හරි .. කියනව බලන්න තමුසෙව මරන්න කඩුවක් අරන් ආවද ඒකා“

“නෑ සර්.. මිනිහා මේ බදාදට මාව මරන්න හදන්නේ යද්දෙහි මාර්කැට් ගිහින් එන කොට“

“තමුසේ කොහොමද දන්නේ.. එක්කෝ තමුසෙට පිස්සු“

“අනේ නෑ සෑර්. මිනිහා හදන්නේ කනාකටුව පල්ලමේදි මගේ බෙල්ලට ගහල දාන්න.. ඔව් සර් මං දන්නවා මාව මිනිහා මරණවා එදාට“

“ඉන්නවා පොඩ්ඩක්.. පීසී අර දෙන්නත් එක්ක මේකව ගාඩ් කරනවා මං එනකං“

ඉන්දරේ සාජන් යමක් අවබෝධ කරගත්තාක් මෙන් සැනෙකින් පොලිස් පරික්ෂකගේ කාමරයට පිවිස ටෙලිපෝනය අතට ගෙන පොලිස් පරික්ෂකගේ අංකය කරකවා ඇමතුමක් ගනී.

“සර් මම සාජන් චන්දරේ.. අර මේ ළගදි කනාකටුවෙදි වෙච්චි ඇක්සිඩන්ට් එක ගැන සබ්ජෙක්ට් එකක් ලැබුනා සර්.. ඉක්මනට එන්න පුළුවන්ද“

“හරි තමුසේ ඉන්නවා. කෝ සබ්ජෙක්ට් එක.. “

“සර් පොලිසීයේ ඉන්නෙ මම ගාඩ් කරනවා මිනිහව“

“හරි මම විනාඩි දහයෙන් එනවා“

“ඕකේ සර්“

අළුත්ම සුමෝ ජිප් රථයෙන් පැමිණි පොලිස් පරික්ෂක මහතා චන්දරේ සාජන් මහතාට අතින් සන් කරගෙනම තම නිල කාමරයට පිවිසි පසුව දෙපැත්තෙන් සිරිනාථව අල්ලාගෙන සාජන් චන්දරේ සමග සියල්ලෝම එක වර කාමරයට පිවිසෙති.

“ආ.. දැං තමුසෙ බය නැතිව ඉන්නවා. ඔන්න ඉස්පැට්ටර මහත්තයා තමුසේ බේරගන්නං කිව්වා. දැං කියනවා මොකක්ද කියලා ඔය හරුපේ“

“අනේ ඉස්පැට්ර මහත්යෝ මාව බේරගන්න“

“කියනව බලන්න මොකක්ද උනේ කියලා“

................
.....................

“දැං තමුන් කියන්නේ තමුන් යතුරු පැදියෙන් යන කොට තමුන්ව මරණවා කියලද? මොකක්ද තමුසෙගේ බයිසිකලේ අංකේ“

“ඒක සර්... 157 ඉරක් විසි පහයි තිස් අට වගේ මට මතක“

“සාජන් අර කුඩු වෙච්චි නයින්ටිය බලනවා ඉක්මනට“

“එතකොට තමුසෙගේ බෙල්ලට ගහන්නේ කඩුවෙන්ද?“

“නෑ සර්.. මිනිහා හදන්නේ කනාකටුව පල්ලමේදි පාර හරහා බයින්ඩින් කම්බියක් ඇලස්ටෝනියා ගස් දෙකේ බැදල මගේ බෙල්ල කපන්න සර්“

“මොනවා.. එහෙම කරන්න.. ඇයි ඕයි පාරේ තව මිනිස්සු යනවා නේ“

“නෑ සර් මං එන වොලාවට බල්ලෙක්වත් පාරේ නෑ.. ඕකට ඔය කම්බි ගැට ගහන්න පුළුවන් විදුලි බල මණ්ඩලේ එකෙක් වගේ.. මං දන්නවා ඒක සර්“

“දැං තමුසේ දන්නවද මොන කම්බියක්ද ඕකට ගන්නේ කියලා“

“ඔව් සර්... මම දන්නවා මිනිහා ඒක හංගල තියෙන්නේ රුප්පවත්තේ.. මම දැක්කා ඒක“

“ඉතිං මිනිහෝ කම්බිය පේන්නැද්ද පාර හරහ තියෙන කොට“

“කොහේ පේන්නද සර්.. මිනිහා මාව බෙල්ල කැපිල වැටුනම කැඩිච්ච කම්බිය කැලේට ඇදල අරගෙන ගිහින් ආයේ රුප්පෙ වත්තෙම හංගාවි. ඒකයි කරන්නේ“

“දැං තමුසෙට ඕක ෂුවර්ද? ඔව් මොකද සාජන්“

“සර් ඒක තමා.. අංකේ හරි“

“දැං කෝ තමුසෙගේ මල්ලි“

“ඌ මාව මරන්න ප්ලෑන් කරනවා ඇති සර් කසිප්පු වාඩියේ ඉදගෙන.. මම මේ ඒක දැනගෙන විගහට ආවේ.“

“තමුසේ අපිට කම්බිය පෙන්නනවා ඉතුරු ටික අපි බලාගන්නං. හරිද“

“හරි සර්.. මම ඒක තියෙන තැන දන්නවා.“

“සාජන් මූට මාංචු දානවා. දෙන්නෙක් ෆුල් ගාඩ් එක දෙනවා. පීසී තිලංග ගන්නවා මේ වැඩේට. මූට හැරෙන්නවත් දෙන්න එපා. හරි යමං එහෙනං මිනීමරුවා“