ඊටිං මීටිං

අපි කන හැටි ලිපා දනි කියල කිව්වට අපි බොන හැටි දන්නේ මොකාද කියල ඉතිං ගෙදර උන්දැලවත්, බදින්න කලින් නං අම්මලවත් දන්න එකක්යැ. ඒ විදියට බීල චොර කරගත්ත සීන් ගැන, දෙන්නෙක් එකම දවසේ තමන්ගේ බ්ලොග්කටු වල එල්ලන්ට කියල තමා කතා කරගෙන ඉන්නේ.  ඒක ගැන පොඩ්ඩක් බලාපොරොත්තු තියාගන්න පුළුවන් මොකද, මටත් වැඩිය අනිකා ඒකට සුවර් පොර නිසා. කව්රුවත් නෙමෙයි, නිවාඩුවට සාජා ගිහිල්ල වාහනේ වැනි වැනි ඊළග දවසේ ගෙදරට එන අපේ ගමන් මගේ මගියා තමා අනිකා.

ඔය ආන්ඩුවේ කන්තෝරු වල තියෙනව නෙම හැම වෙලේම මීටිං. සමහර දවසට උදේ නමයට විතර පටන් ගන්න මීටිං පෝලිම සමහර වෙලාවට හැන්දැවේ හය විතර වෙනකම්ම ඇදෙන වෙලාවලුත් තියෙනවා. සමහර මීටිං තියෙනවා උදේට පටන් ගත්තම හවස් වෙනකම්ම ඇදෙන.

ඔය මීටිං වලට එන්නේ මේ අපි වගේ බයියෝ නෙමෙයි නෙව. සමහර එන උන් හිතන් ඉන්නේ උං සක්‍රයගේ අයියල මල්ලිල කියල තමා. උං එක්ක එන මාතලං ලත් (??මේ අපේ යකා නෙමෙයි) ඒ වගේම දෙවියන්ගේ පලු වගේ තමා හැසිරෙන්නේ.

හැම මීටිමක්ම පටන් ගන්න කලින් කරන වැඩ කිහිපයක් තියෙනවා.

1 කොනෆරන්ස් රූම් එක වෙන් කරවා ගැනීම

2 එන්නෙයි කියල ලියුං කරදහි යැවීම

3 ඔන්න ඕක තමා වැදගත්ම දේ... මොනවද දෙන්නේ කියන කාරණය

සාමාන්‍යයෙන් පැය භාගයක් විතර තියෙන පොඩි ටීඊසී (තාක්ෂන ඇගයීම් කමිටුවක්) නං මොනවද චීස් කෑල්ලයි, බිස්කට් දෙක තුකකුයි, ටී එකයි. ඒ චීස් මීටිම

හැබැයි මීටිම පටන් ගන්නේ දහයට කිට්ටු වෙලා නං ඔන්න කෑම ජාති වෙනස් වෙනවා. කේක් කෑල්ලයි, කට්ලට් එකයි, පුවාළු කෙහෙල් ගෙඩියයි, ටී එකයි. ඒ කේක් මීටිම.

සමහර ඒවා තියෙනවා එකොළහට විතර පටන් ගන්නවා. ඒවා ඔය වෙලාව දාගන්නෙම හොර හිතින්. මොකටද දොළහ වෙනකං අදින්න කියල හිතාගෙන. අන්න ඒ වෙලාවට මීටිමේ ඉන්න දිව්‍ය රාජපුත්තරයෝ ඔරලෝසු කරකව කව මීටිමේ ලේකම් දිහා බලන කොට ලේකම් දිවැස් තිබ්බ වගේ තේරුං ගන්නවා. දිව්‍ය රාජපුත්තරයන්ට කෑම තමා ඕන කියලා. ඒ වෙලාවට ලේකම් ට තියෙන්නේ තමන්ගේ ගෝලයට අත වනන එක විතරයි. හැක්.. කෑම ඕඩර් කරල ඕයි තියෙන්නේ. ඒක අරන් එන්න කියල විතරයි කියන්නේ. බලන්නකෝ මුංගේ තියෙන හොර හිත. තව ටික වෙලාවක් යනකොට නිලධාරි මට්ටමින්ම එතැන ඉන්න දිව්‍ය රාජපුත්තරයා ලේකම්ගෙන් අහනවා. “ආ. මිස්ටර් ලේකම්.. මේ මහත්තුරුන්ට ලන්ච් එක දෙමු නේද? එහෙම හොදයි නේද?“ කියල. අනේ මන්ද කවදාවත් නැති තරං කරුණාවෙන් අහන්නේ.

එතකොට ලේකම් නැගිටල හරිම ගැහෙන කටහඩින් කියනවා. “හරි සර්.. චුට්ටක් ඉන්න. දැනටත් කෑම අරන් එනවා ඇති“ කියලා. ඔන්න ඔය වෙලාවට තමා දිව්‍ය රාජපුත්තරයෝ ටික ඔක්කෝම කට ඇරල හිනා වෙලා, මාර විදියට ෆෝම් වෙලා මීටිම රත් කරන්නේ.. ඊට පස්සේ ඉතිං මොනවද, තියෙන හොදම තැනින් සෙට් මෙනු මික්ස්ඩ් ෆරයිඩ් රයිස් එකයි යෝගට් එකයි ලැබෙනවා. හරිම සන්තෝසෙන් කට්ටිය හිනා වෙවි කෑම කනවා. හැබැයි අනේ කෑම වෙලාව හින්දා මීටිම වෙන දවසකට කල් දානවා. මොකද කියන්නේ මේ මීටිමෙන් විතරක් කාලා හරියන එකක්යැ. තව මීටිං තියෙනව හවසට යන්නත්. මේ කෙහෙම්මල් කෑම කකා ඉදල හරියනවද? ඒවට දුවන්න ඕන. අන්න ඔය කෑම මීටිම

තවත් පොඩි මීටින් තියෙනවා ඔය බිඩ් ඕපනින් වගේ. මොලෝ රහක් නැති. මොකක්ද ඉතිං විනාඩි දහයක් යන එකක්යැ. ඔය ටික කඩල අත්සන ගහල, නෝට් ටික දාගන්න. විනාඩි 10 ක් විතර උනාට මොකද, මොනවත් කෑමට නැත්තං අර නිලධාරින් අඩනවා “යකෝ එහෙනං අඩුගානේ යෝගට් එකක්වත් ගෙනැත් දියං“ මුං ඔක්කෝම එකම ලෙවල් එකේ පොරවල් නේ. ඔන්න ඉතිං ඒ මීටිමේ අයිතිකාරයා අරුංගේ කතා මාසයක් විතර අහගන්නේ මොකටද කියල පර්ස් එකෙන් සල්ලි ඇදල ගෝලයට දෙනවා ඔන්න යෝගට් අරන් එන්න කියල. හැක්.. බය වෙන්න එපා.. ඒ සල්ලි ආයෙත් පොකට් එකට එනවා.. රිඉම්බර්ස් කරාම.. ඒවා ලයිට් පාර්ටීස් (හුටා වැරදුනා), ලයිට් මීටිං.

අතිජාත මීටිනුත් තියෙනවා. හැන්දැවේ තුනට පටන් ගන්න. එතකොට ඉස්සෙල්ලම අර කේක්, කට්ටට් සත්කාරෙ දෙන්න ඕන. ඒත් ඔන්න හතරයි තිහ පහුවෙන කොට ඈනුං යනවා. ඇයි දෙයියනේ ගෙදර යන වෙලාවත් පහු වෙලා නෙව. ඒකට මොකද කරන්නේ. ඔව් චීස් කෑල්ලක් බිස්කට් දෙක තුනක් විතර එක්ක ගිලල දැම්මම හරි. හැබැයි හය විතර උනත් මේක නං ඉවර වෙන්නේ නෑ. මේ වගේ මීටිං වල ඉන්නවා හැට හුටාමාරක් දිව්‍ය පුත්තරයෝ. උන් ගේන කෙස් පැලෙන තර්ක වලට ඔළුව බේරගන්නත් අමාරුයි. හැබැයි හයාමාර වෙනකොට ඩිනර් පැකට්ස් ගේන්න කියල නියමයක් තියෙනවා. මොන.. කන්නෑ ගෙදර ගෙනියන්න. ඉතිං සන්තෝසෙන් ඒකත් කිහිල්ලේ ගහගෙන ගෙදර යනවා. ඒවා වැල මීටිං.

තව එක්ස්ටා ස්පෙසල් මීටිං තියෙනවා. හරිම උපාසක දිව්‍ය පුත්තරයෝ මීටිමට එන්න කලින්ම කෝල් කරල කියනවා “පුතා.. අද අපි හත් අට දෙන නෙව මීටිමට එන්නේ. අපි තුන්දෙනෙක්ම වෙජිටේරියන්. ඒක හින්දා හොද පුතා වගේ ඔය ග්‍රේප්ස්, ඇපල්, ඔරෙන්ජ් වගේ ෆෘට්ස් ටිකක් ගේන්න. ඒ ඇති“ කියලා. ඔව් එතකොට කෙසෙල් ගෙඩිත් ගේන්න තරං පුතා කරුණාවන්තයි. වෙජිටේරියන්ල ටී බොනවද??? නැතිව කට කපල ටී එකක් ගහන්න ඕන. නැත්නං කොහොමද මීටිම රන් කරන්නේ.. ඔය පළතුරු මීටිම..

ඔය මොන විකාර කරත් අන්තිමට එකම පොකට් එකෙන් තමා උන්ගේ සංග්‍රහ වියදම් ගෙවන්නේ. මගේ පොකට් එකෙන්. ඇයි උඹේ. ඔව් පල්ලෙහා ගෙදර කුලි වැඩ කරන සිරි අයියත් සපෝට් එක දෙනවා. ඇයි අපේ පොල් කඩන සිමං මිනිහත් ගානක් දෙනවා ඕවට. ඔව් ඔව්.. රට හිටියට හැන්රියලත් සල්ලි එවනවා. ඇයි හැලපෙල ඒ යකත් ඕවට සල්ලි දෙන්න ලෝස් නෑ.

මොනවද ඉතිං අවුරුද්ද අන්තිමට සංග්‍රහ වියදම මිලියනේකට විතර කිට්ටුයි. එතකොට ලබන අවුරුද්දේ බජට් ඇලෝකේෂන් එක. එකවුන්ටන්ට් කාරය නං කියන්නේ “මිස්ටර් දේශකයා ටූ මිලියන්වත් දෙමු නේද?? නෙක්ස්ට් ඉයර් ඉස් අ වෙරි ඉස්පෙෂල් වන්.. ෂුවර්ලි දෙයා විල් බී ලොට් මෝ මීටින්ග් දෑන් දිස් ඉයර්“

“යර්ස් මිස්ටර් එකවුන්ටන්ට්. ලෙට්ස් ඩු දැට්“

හැක් හැක්.. මේවට ඇලෝකේට් කරද්දි ඩෙස්ක්‍රිප්ෂන් එකට “ඊටිං මීටිං“ කියල දානවද කියලයි මම කල්පනා කරේ..

ප ලි/ දේශගේ සීයට කන පැලෙන්න අදහස් දක්වපු අයට හුගක්ම ස්තුතියි. උම්මා... හැබැයි අනේ වෙන වෙනම උත්තර දෙන්න මට හෙට වෙනකං කල් දෙනවනේ.. ප්ලීස්..