“බලුප් එක“

“සුදු පාට මීදුම් ගලාලා“ ගීතය වෙරි මරගාතේ දෙපැත්තට වැනෙමින් තොල් දෙක බරු කරගනිමින් හයියෙන් ගායනා කරන ගමන්, සයිමන් ගෙට ගොඩ උනා. වෙනද වගේම දොර අඩවන් කරල තිබ්බ නිසා දොරට අත තිබ්බම මත්පැන් බලයෙන් දොර දඩාං ගාලා බිත්තියේ වැදිල, තුවාල වෙච්චි බිත්තියෙන් හුණු කුඩු බිමට වැටුනා. හැමදාම උදේට ගේ අතුගාන සයිමන්ගේ හාමිනේ, බිමට වැටිල තියෙන හුනු ප්‍රමාණය, සයිමන්ගේ බීමත්කම මනින ඒකකය විදියට භාවිතා කරා. 

රෑට පුස්පාට් දාන සයිමන්, උදේට කොස්ස අතේ තියන් පුස්පාට් දාන නෝනගේ කතා යන්තරෙන් චොර චොර ගාලා වැගිරෙන එක වචනයක්වත් කනකට ගන්නේ නැහැ. ඇහුන නෑහුන ගානට කාමරේටම වෙලා බිල්ල වගේ ඉන්න එක තමා සයිමන්ගේ පක්ෂපාතිත්වය.

හුණු වැටෙන ගානට ඉස්සරහ දොර ඇරපු සයිමන්, උළුවස්සෙන් ලී කුඩු හැලෙන ගානටම ඩෝං ගාලා ආයිත් දොර වහල, ගෙයි ඇතුලට ආවා. රවුමක් ඇතුලේ ඕන සෙල්ලමක් කියනව වගේ, ගෙයි ඉස්සරහ දොරයි පස්සේ දොරයි ඇරුනම එක කාමරේකටවත් දොරක් නැහැ. හැබැයි පුදුමෙකට වගේ සයිමන්ගේ කාමරේ දොර රෙද්දක් තියෙනවා. ඒකට හේතුව රෑට විකාර කරන සයිමන්ගේ සරම උදේට ඇදේ අහලකවත් නැති නිසයි. මේ වැඩේ හින්දා සයිමන්ගේ හාමිනේ ඒකට දොර රෙද්දක් දාලා තිබුනට සයිමන්ට නින්ද යනකං කියවන විකාර ඇහෙන එක නං ඒකෙන් නවත්තන්න බැහැ.

කාමරේ දොර රෙද්ද මෑත් කරගෙන ඇතුලට ආපු සයිමන් ‍යන්තං අතපත ගාලා ස්විච් එක දැම්මා. මොන ටකස් ටකස් සද්දෙන් දෙතුන් පාරක් ඒක උඩට යටට දැම්මත් පත්තු වෙන පාටක් නැහැ.

“මොන රෙද්දක්ද?? මේ යකා කොහේ ගිහින්ද?“ සයිමන් බිත්ති හෙලවෙන්නම ගුගුරනවා. ආයෙත් උත්සාහ කරල ස්විච් එක කැඩෙන තරමටම දහ දොළොස් පාරක් දැම්මත් ඒක නං පත්තු උනේ නැහැ.

“ඇයි යකෝ මූ මොන එහෙකට එළියට ගියාද... දැං කෝ මගේ සරම?? රෙද්ද“

“මම ගියපු තැනක් නෑ යකෝ“

මහ සද්දෙන් ආපු ඒ ගෝරනාඩුවට කොච්චර බීල හිටියත් සයිමන් බය උනා. කළුවරේ මොන දෙයක්වත් පේන්නේ නැහැ. හැබෑටම මොකෙක් හරි කාමරේට රිංගලාද සයිමන් කල්පනා කරා. බීපු වෙරි ටිකක් බැස්සත් එක්ක බය වැඩි කමටම..

“ක් ක්... කව්ද මේ?“

“ඇයි ඕයි මේ මම.. මම“

“මම මම කියන්නේ වදේ මට තමුසෙව පේන එකක්ද“

“ඔව් තමුසෙට මාව පේන්නැතිව ඇති.. මට හොදට පේනවා තමුසෙව නං“

“දෙයියන්ගේ නාමෙට මොකාද මේ.. කියහංකෝ“ සයිමන් පින්සෙන්ඩු වෙනවා.

“ඉස්සෙල්ල සරම ඇදගන්නවා ඉතිං.. තමුසෙගේ වම් පැත්තේ තියෙන පුටුව උඩ ඔය සරම තියෙන්නේ.. ගන්නවා ඒක“

අන්ධයෙක් වගේ වම් අතින් අවකාශය අතගා පුටුව උඩ තිබ්බ සරම අරගෙන කිසි සද්දයක් නැතිව ඒක ඇගට දාගන්නයි සයිමන් ලැහැස්ති වෙන්නේ. ඉස්සෙල්ලම කමිසෙ ගලවල අර පුටුව උඩින්ම තියල, ට්විට් රේද්ද ගැට ගහල තිබ්බ හම් පටිය ගලවල ඒකත් පුටුව උඩින් තිබ්බා. ඊට පස්සේ අතේ තිබ්බ සරම රෝල් කරල ඔළුවට උඩින් දාගෙන අන්තර් මාරුවක් කරන්නයි ලැහැස්තිය.

“අනේ ඕයි.. තමුසෙගේ ඔය රෙද්ද මම දැකල තියෙනවා. ආයේ ලමිස්සියෙක් වගේ ඕක අදින්න දෙයක් නෑ.. ඕක ගලවල එක පාරට ඇදල දානව. තමුසෙ හෙළුවෙන් ඉන්නව මම ඕන තරං දැකල තියෙන එකේ ඕක ලොකු දෙයක් නෙමෙයි.. හා හා ගලවනවා පුරුදු විදියටම“

මේ අණත් එක්ක සයිමන් ගේ ලේ ගමනාගමනය වැඩි උනා. ඒ උනත් මේ දෙන විධාන වල හැටියට ඒක නොකරත් බැහැ සයිමන්ගේ හිත කියනවා. හැම දේටම කලින් මිනිහගේ මත ප්‍රතිචාර දක්වන්න පටන් ගත්තා. 

“හරි ඕන රෙද්දක්“ කියල සරම කඩල බිමට දාලා ඒක ආයිත් අරන් පුටුව උඩින් තිබ්බට පස්සේ කරේ තිබ්බ සරම හෙමින් සීරුවේ සයිමන් ඇදගත්තා.

“දැං හරිද... කියනවා ඉතිං තමුසේ කව්ද??‘

“වාඩිවෙයන් මිනිහෝ.. මට තමුසෙත් එක්ක කතා කරන්න ඕන“

“තමුසෙ මගෙං හොරකං කරන්න නං යන්නේ.. ඒවා සුම්මා කියල හිතාගන්නවා“

“අනේ තමුසෙගේ මගුල.. මම දන්නව නෙව තමුසේ ගාව තියෙන ඒවා.. බලනවා තමුසෙගේ සාක්කුවේ තියෙන්නේ රුපියල් විස්සයි“

“තමුසේ කොහොමද ඒක දන්නේ... “

“ඇයි සයිමෝ තමුසේ එළියට ගියේ රුපියල් පන්සියක් අරන් නේ.. මම ඒක දැක්කා“

හත්දෙයියනේ මේකා අද දවසෙම මෙහෙද හිටියේ එතකොට. සයිමන් හිතන්න ගත්තා. ඒ එක්කම තමන්ගේ හාමිනේත් මතක් නොවුනම නෙමෙයි. මේ ගෑනි මේ වෙනකං මට ඒක කිව්වේ නැත්තේ ඇයි. සැකයේ බීජ අහිංසක සයිමන්ගේ හිතේ ගොඩගැහෙන්නට විය.

“අම්මට කෙලින්නැතිව කව්ද කියපං ඔය“

“ඇයි සයිමෝ උඹ මට මොනව කරන්නද.. වාඩි වෙයං යකෝ .. .තව තියෙනවා අපිට කතා කරන්න දේවල්“

“මම තොගේ ලබ්බ කඩනවා කියපං මොන බල්ලද මේ“ සයිමන් ද තර්ජනය කරයි.

“ඇයි ඕයි මේ මම ඉන්නේ.. බලනවා උඩ“

“මොන තමුසේ වහලෙද ඉන්නේ...“

“නැහැ ඕයි තමුසෙට අඩි ගානක් විතර උඩින්“

“එතකොට තමුසෙද බේ බලුප් එක පැන්නුවේ“

“පන්නන්න ඔය යස අගේට තියෙන්නේ“

“එහෙනං ඇයි ඒක පත්තු නොවෙන්නේ“

“ඒක තමයි මම තමුසෙට කියන්න හැදුවේ සයිමෝ“

සයිමන් කට ඇද කර උඩින් එන සද්දයට ඇහුන්කන් දෙයි.

“මම තමුසෙට මීට කලිනුත්, සිග්නල් දුන්නා බලුප් එක පිච්චෙන්න ලගයි කියලා. කොහේද තමුසෙගේ කටේ හැම වෙලේම අර ජරාව නේ.. ඉතිං කොහේද ඔළුවක්.. දැං ඉතිං කරන්න දෙයක් නෑ.. බලුප් එක පිච්චුනා. මම මේ තමුසෙට ඒක කියන්න නෙව හැදුවේ.. ඇයි ඕයි අර ස්විච් එක තමුසේ කඩනවා නෙව තව ටිකෙක්“

“හැක් හැක්.. එතකොට තමුසේ... ඕයි ඕයි.. තමුසේ ස්ව්ච් එකද???“

“නැහැ ඕයි.  මේ මම. පිච්චුන එකා..“

“හිටපිය තොට පරයා....“ සරම කැහිපට ගහගත් සයිමන් වේගෙන් පුටුව ඇද, කළුවරේම බල්බ් එක ගාවින් එය තබා උඩට නැග බල්බ් එක ගලවා ඒ සැනින් පොලවේ ගසා දමයි.

“තෝ.. ආවා මට රැස්පොට් දාන්න.. ගැහිච්ච බලුපා.. මදනයකා.. දැක්කනේ මං තොට කරපු වැඩේ“

චිරි චිරි හඩින් කකුලට පැගුන විදුරු කටු ඇනී රිදුම් දෙන කකුල් ගැනද සැලකිල්ලක් නොමැතිව සයිමන් ඇදට වැටී ගොරව ගොරවා නිදන්නට විය.