බාගේ බලේ!!!

ගෝරියා කෝල් එකක් දුන්නා.

“ඒයි යකෝ දේශා.. අද වරෙන් පැට්‍රොල් ගේ කඩේට උඹ වැඩ ඇරිල යන ගමන්.. “

“මොකටද බං මට ඉක්මනට යන්න ඕන. මගුලක් තියෙනවා බං යන්න“

“හරි වරෙන් බං. මාත් ඉක්මනට යනවා වරෙං එහෙනං තිබ්බා“

ගෝරියා කෝල් එක දුන්නට පස්සේ දේශකයගේ ටයිම් ටේබල් එකට අනුව 4.15 ට එළියට බැහැල හැන්දැවේ පහ වෙද්දි පැට්‍රල් කාරයගේ කඩේ ගාව මම. ගෝරියා ඌත් එක්ක හුටුහුටු බයික් කටුව ට හේත්තුවක් දාගෙන මං එනකං කතාව.

මාව දැකපු මුන් දෙන්න දොහොත් මුදුන් දීලා පිළි අරගෙන වාඩි කරවල තේ එකක් හෙම හදලා දීල “බීපං යකෝ“ කියල හෙන ආදරෙන් කිව්වම නොබී හැකිය, බීල දැම්මා.

මම කලිනුත් කියල ඇතිනේ ඔය ගෝරියා සහ පැට්‍රල් ගැන කතා කිහිපයකම. දැන් මේ වෙලා තියෙන්නේ ගෝරියට බීමේ දොළ දුකක් ඇති වෙලා. මිනිහා කැමතිම බ්‍රෑන්ඩ් එක බ්ලැක් ඕපල් එක හින්දා එයින් එකක් ගෙනැල්ල බොන්න. ඒකට තමා මූ මටත් “කාක් කාක්“ ගාලා තියෙන්නේ. මමත් ධනපාල පර්ස් එකේ නැති බව කියාගෙනම වැඩේට සෙට් උනා. තුන් දෙනා එක්ක බැදපු මස් කෑලි ටිකකුයි, ඔය ගල් මාළු කුරි දෙක තුනකුයි එක්ක කඩේ ඇතුලෙන් සෙට් වෙලා හිටියේ. තුන්කාලක් විතර යද්දි, පැට්‍රොල් කාරයට “දුරකතන ආතල්“ එක ආපු හින්දා කෝල් එකක් දීලා එන්න කිව්ව ඉබ්බට. 

අපේ ඔය ඉබ්බත් එක්ක මං වැඩිය බොන්න කැමති නැත්තේ ඌත් එක්ක බීල ඉවරවෙන කොට දෙතුන් පාරක්ම බිම දොයි වෙලා තමා ගෙදර යන්න වෙන්නේ. මොකද ටිකක් වදින කොට මූට ඩාන්ස් කරන්න ඕන. සින්දු නැත්නං ෆෝන් එකෙන් හරි දාගෙන ඩාන්ස් කරනවා. එහෙම කරද්දි අපිවත් ඇදගෙන ගිහිල්ල ඩාන්ස් කරන ගමන් කාගේ හරි කකුල් දෙකෙන් උස්සගෙන දුවනවා. ඉතිං බීපු මතෙත් එක්කම අඩි දෙක තුනක් ගියපු තැන උඩ ඉන්න එකාගේ දැගලිල්ල හින්දම දෙන්නම වැටෙනවා. ඔය සීන් එක හින්දම ඕකා බොන්න සෙට් උනාම මම ටිකක් දුරින් තමා ඉන්නේ. හැක්.

ඒක ඉවර උනාම “මදි උණ“ හැදිලා. ඉබ්බා ආපු අළුතම හින්දා ඌ එකක් ගෙන්නං කියල බයිසිකල් කටුව අරන් ගිහිල්ල එකක් ගෙනාවා. ඒකත් බිව්වා. ඒත් මදි ඒ පාර පැට්‍රල් කාරයා දුවල ගිහිල්ල තව එකක් ගෙනාවා. ඒකත් මදි. ඒ පාර ගෝරියා ගිහිල්ල තව එකක් ගෙනාවා හොද එකෙන්ම වැනි වැනි ගිහින්.

ඒකත් මදි. හැබැයි දැං මොකාටවත් හෙල්ලෙන්නවත් බෑ. ඒත් ගෝරියට බොන්නම ඕන. ඒ පාර ගෝරියගේ බයික් කටුවේ නැගල ඌට තනියට මමත් පස්සෙන් ගියා ටවුමට. ගිහිල්ල භාගයක් ගත්තා. ඔන්න දැං භාගේ අරන් වැනි වැනි දෙන්න එක්ක එනවා පාරේ. ටික දුරක් එනකොට (ටිකක් පටු පාරක්) ඉස්සරහින් ගියපු ට්‍රයිෂෝ එක, දඩාං ගාලා බ්රේක් කරා. මම අරූට කෑ ගැහැවා යකෝ බ්රේක් ගහපං කියල. මොන.. කකුල් පැටල් කර කර බ්රේක් ගැහැවත් අහන්නේ නෑ. වදින්නමයි යන්නේ. මූ කරේ බයිසිකලේ කානුව පැත්තට දැම්මා. මේ කානුව සිමෙන්ති කානුවක්. දැං බයිසිකලේ ඉස්සරහ රෝදේ කානු ගැටි දෙක උඩ. අපේ අත් ලෙලි ගිහිල්ල යන්තං වගේ එතන තිබ්බ තාප්පෙට බයිසිකලේ හේත්තු වෙචිචි හින්දා. දැං දෙන්නම ආතල් එකේ තාප්පෙට හේත්තු වෙලා ඉන්නවා ඔහේ උඩ බලාගෙන. මොන විදියෙන්වත් හෙල්ලෙන්නවත් බෑ. මොකෝ උඩින් යන්නම බඩු නෙව. 

මේ වෙලාවේ පාරේ ගියපු දෙතුන් දෙනෙක් එකතු වෙලා මළ මිනි දෙකක් වගේ හිටිය අපි දෙන්නව බයිසිකලෙන් බස්සල, බයිසිකලෙත් පාරට අරන් දුන්නා. ඒ අතරේ කාර් එකක ගියපු බුවෙකුත් හෙඩ් ලයිට් එහෙමම තියෙද්දි කාරෙකෙන් බැහැල ඇවිත් අපට උදව් වෙන්න. ඔය පොඩි පොඩි තුවාල තිබුනට එතන හිටිය හැමෝටම ගෝරියා සැරෙන් සැරේ කියනවා “නෝ ප්‍රස්.. නෝ ප්‍රස්“ කියලා. ඔය අතරේ අපි දෙන්න වැනි වැනි ආයේ බයිසිකලේට නගින්න එන කොට අර කාර් එකේ පොර මං ගාවට කිට්ටු වෙලා කියනවා.

“මල්ලි අර කානුවේ වැටිල තියෙන අඩුපාඩුවත් අරගෙනම යන්න“ කියල කින්ඩි හිනාවකුත් එක්කම.

එකපාරටම මට බඩ අතගැවුනා. හත් ඉලව්වේ මෙච්චර අමාරුවෙන් බඩ යටින් තියන් ආපු බාගේ නෑ නෙව. මොන වෙරිද. අඩි දෙකහමාරක් විතර ගැඹුර කානුවට බැහැල බාගේ අරන් ආයේ පුරුදු විදියටම බඩේ ගහගන්න කොටත් පොර හිනා වෙවි බලන් හිටියා කාර් එකේ දොර ඇරගෙනම. ඒ පාර එන ගමන් මම ඇහුවේ මොකෝ යකෝ බ්රේක් කරේ නැත්තේ කියල ගෝරියගෙන්.

“යකෝ බ්රේක් තියෙන්න එපැයැ. ඉස්සරහ කේබල් එකත් කැඩිල තිබ්බේ“

“මොන එහෙකට ද එහෙනං මේකේ යන්නේ“

“අනේ පලයං යන්න. එහෙනං තොගේ එකේ අපි ආවේ නැත්තේ ඇයි“

ඔව් සුදෝ.. මට කියන්න අමතක උනා මගේ බයික් කටුවේ අරූගේ තරංවත් බ්රේක් නෑ නෙව. හැක් හැක්. 

ඔය විදිය ඒ බාගෙත් ගල් කරල, ඉබ්බගේ කරදරේනුත් බේරිලා ගොළු බෙලි ගමනින් කොහොම හරි ගෙදර ගෑටුවා.

ගෙදරට ආවට වඩා හොදයි කියල හිතුනා නෑවිත් හිටියනං. 

“දැං අර මගුල් ගෙදර යන්නේ හෙටද????“ දේශිකා අහනවා

“මොන“

“ඇයි අනේ අල්ලපු ගෙදර කොටහළු මගුල“

“ආ හෙට යං.. හෙට යං“

“ඉතිං ඒක අදනේ. දැං ඒක ඉවරයි නේ“

“එහෙමද එහෙනං අද යං“

%$#^$^&$ #^^$^