සිරිපා වන්දනාව අංක 1

ඉස්කෝලේ එකොළහේ ඉදිද්දි අපේ උන්දැලට ඕන උනා සිරිපාදේ යන්න. ඒ මගේ දෙවැනි සිරිපා වන්දනාව. ඉතිං අපි දොළහක් විතර සැට් වෙලා දවසක් දාගෙන ඔන්න කොටුවෙන් නගින්න ගියා උඩරට මැණිකේට. හත් ඉලව්ව්වේ.. මඩයගේ තාත්තා ඇවිල්ල ඌව ඉස්ටේසමට දාන්න.. මඩයා දුවං එනවා.. “අනේ මචං දේශා මොකක් හරි කරපං. මම තාත්තට කිව්වේ අපි වොලිබොල් ටීම් එකේ සර් එක්ක මේ ගමන යනවා කියල බං“. දැං මොකද කරන්නේ ආතුරය මේ ළග ළගම එනවා. කොල්ලෝ ටික බෑග් ඔක්කොම කරේ තියාගෙන කෝචිචය එන එක බලන එක පැත්තක තියලා මඩයාගේ තාත්තා එන දිහා බලනවා.

හිත හිත ඉන්න වෙලාවක් නෑ. බැලුවා වටපිට. එළ කිරි. හොදට ඇදපු සර් කෙනෙක්ගේ හැඩරුව තියෙන පොරක් ඉන්නවා මං ළගම. ගියා පොර ගාවට. 

“අනේ අයියේ බෑ කියන්න එපා පොඩි උදව්වක් කරන්න“

“මොකක්ද මල්ලි“

“අයියේ මේ අපි සෙට් එක සිරිපාදේ යන්න හදන්නේ. එක යාළුවෙක්ගේ තාත්තා කෙනෙක් ඇවිල්ල ඉන්නවා. මිනිහා කියල තියෙන්නේ අපි සර්ල එක්ක ට්‍රිප් එක යනවා කියලයි. අනේ අයියේ පොඩි ඇක්ටින් පාරක් දාලා අපිව බේරගන්න. නැත්නං වැඩ් හබක්“

මම එක හුස්මට ඇරල දැම්මම මිනිහා ලාවට හිනාවක් දාලා හරි හරි කියලා මගේ නම අහගත්තා.

මම මඩයගේ තාත්තා ගාවට ගිහිල්ල එක්කං ගියා සර් ගාවට.

“අංකල් මේ අපේ වොලිබෝල් සර්. සර් මේ අපේ මඩයගේ තාත්තා“

ඔන්න ඒ පාර අපේ ගැලවුම්කාරයා වැඩේට බැස්සා. 

“හා.. මඩයගේ තාත්තා බය වෙන්න එපා. මාත් එක්ක තමා කට්ටිය යන්නේ. ප්‍රශ්නයක් වෙන්නේ නෑ. නේද දේශපුතා.. “

මාත් සැප කනේ තියාගෙන ඔළුව වැනුවම මඩයගේ තාත්තා සන්තෝසෙන් හිටියා. යාන්තං දන්න දහංගැට ඔක්කොම දාලා අංකල් කාරයා පන්නගෙන කෝච්චිය එන්න ඉස්සෙල්ලා ඇක්ටින් දාපු අයියට ලොකු තැන්කුයි පාරක් දුන්නම පොර කිව්වේ මොකක්ද දන්නවද?

“මල්ලිල, බොහොම පරිස්සමින් ගිහිල්ල එන්න. කව්රුවත් වැඩිහිටියෙක් නැති එකේ හරිද“

අපි ඉතිං ඔක්කොම ඒක හොදට අහගෙන ගොඩ උනා නෑ.. පැන්නා කෝච්චියට. ඒත් කනගාටුයි තුන්වැනි පන්තියේ ආසන නොමැත. හිටගෙන යාමක් හා තැලී යාමක් පමණයි ඉතුරු උනේ.

ටික දුරක් යද්දි ලකියා ඉදිරිය බලා ගොස් ආවා.

“ඒයි මචං. සෙකන්ඩ්ක්ලාස් ඉඩ තියෙනවා බං. යමං“

“අපෝ බෑ. උඹ කියන්නේ දඩ කන්න කියලද“ ඔක්කොම එක හඩින් කිව්වා.

“නෑ බං හිටගෙන ගියාට දඩ ගහන්නේ නැතෙයි කියල එතන හිටිය බාප්පා මට කිව්වා. මං කිව්වා 12 ක් ඉන්නවා කියලා“

අඩේ සන්තෝසේ බැරුවා ලකියගේ නැගෝෂියේෂන් කොහොමත් එළ. ගත්ත බෑග් ටික ගියා පෙට්ටියක මැදට. පෙට්ටියේ මැද තියෙන්නේ මොකක්ද දන්නවා නේ.. ටොයිලට්. කස්ටිය දැං බෑග් ටික රැක් වල දාලා පොඩි බජව්වක් දාන්නයි ලෑස්තිය. ඔන්න එතකොටම සැන්ඩ රැක් එකේ තිබ්බ මිනිහගේ බෑග් එක ගෙනැල්ල බිම තිබ්බා. ඔන්න ඒකෙන් එනවා එළියට ගල් තඩියක්. බොකා දුන්නේ සෝඩා සහ පකඩ. හිහි කියල කස්ටියම පළමු වටේ සොට් එක යැව්වා. දෙවෙනි බෝතලෙත් ඒ විදිය සුරුස් ගාලා ගියා. තුන්වෙනි එක මැද හරිය යන කොට බජව්ව එළට යනවා. ටොයිලට් එකේ ෆෝමිකා බිත්තියට ලකියා උඩ පැන පැන බෙර ගහනවා. සැන්ඩ බේස් ඩ්‍රම් එක වාදනය කරනවා බිත්තියේ. අපරාදේ කියන්නේ සැන්ඩයි ලකියයි ලේන්සු වලින් නහයයි කටයි වහගෙන හිටියේ මං හිතන්නේ.. මොන මගුලකටද මන්ද. බාප්පාල සැට් එකක්ම ඒ පෙට්ටියේ හිටියා වගේම උන් මේ සද්දේ දිරවන්නෙ නැති විත්තිය මුණු වලින්ම පෙන්නුවා.

එක පාරටම සලාං... සලාං. චිරි චිරි කියල සද්දයක් ආවා ටොයිලට් එක ඇතුලෙන්.. බජව්ව නැවතුනා. කොල්ලෝ ටික මුණු දික් කරගෙන සද්දේ පරික්ෂා කරනවා. ඒ අතරේ දඩොං ගාලා බාප්පාල එතැනට බැහැල. එකෙක් ටොයිලට් එක ඇරියා. අනාථයි. ඒකේ එල්ලල තියෙන කණ්නාඩිය බිම වැටිල කුඩු වෙලා. කොල්ලෝ අන්දොස් උනා. බාප්පල ඒකෙන් පොරවල් උනා.

“අපි බලං හිටියේ තොපි මෙතන බජව් දානව මහ සද්දේ. මිනිස්සුන්ට නිදහසේ යන්නත් බෑ. ඒ මදිවට රාජ්‍ය දේපළ හානි කරලා. අන්න අර මුණු වහපු උන් දෙන්න අල්ලගන්න. උං තමා ඒක කරේ. හරි ගනින්ල බලන්න ටිකට්“

අපි ටිකට් දුන්නම දෙන්නෙකුට විතරයි සෙකන්ඩ් ක්ලාස් තිබුනේ. ඒත් එකෙක්ගේ ටිකට් එක අනිත් පැත්ත ගහල පරික්ෂා කරපු බාප්පා,

“තමුසෙගේ ටිකට් එකේ විදියට ගෑනියෙක් නේ යන්න ඕන.. බලනවා මේක වොරන්ට් ටිකට් එකක්. “

“අනිත් උන් ඔක්කොම තර්ඩ් ක්ලාස් ටිකට්. ගනිල්ලා බෑග් ටික.. වරෙල්ලා එකා පස්සේ එකා..“

සැන්ඩා බෑග් ගනිද්දි බොතලේ බාගේ ඩිග් ගාලා වැටුනා.

“තොපි අරක්කුත් බිව්වද, ගනිං ඕක. .තව තියනවද බෝතල්.. අපි පර්ක්ෂා කරන්න කලින් ඒවා දීපල්ලා. නැත්නං අපි අරගෙන ඒවා සීල් තියනවා.“

අනේ ඉතිං උංගේ බහට අවනත වෙලා බෑග් අස්සේ තිබ්බි බෝතල් තුනක් උන්ට දුන්නම උන්ට ටිකිරි හිනා යනවා අපි දැක්කා. 

“තොපි ගාව ආයුධ එහෙම තියෙනවද“

“නෑ සර් මුකුත් නෑ“

“හරි එහෙනං යමල්ල. ඊළග ඉස්ටේසමෙන් තොපි බස්සල පොලිසී ගෙනියනවා.“

දැං කට්ටියටම වෙව්ව වෙව්ල එකා පස්සේ එකා ගාඩ් රූම් එකට යනවා. අපි දොළහ ඒකට ගියාම, බාප්පාල දහයක් විතර ආරක්සාවට අපි වටේ ඉන්නවා. 

“හ්ම් බැහැපල්ල.. බැහැපල්ල.. කාලකන්නි“

අපි ඉතිං බැහැල ආරක්ෂාව යටතේ දැං ඉන්නේ පොල්ගහවෙල ඉස්ටේසමේ.. අර යක්කුන්ගේ ඔපීසියේ. මුං දැං අපේ දඩේ හදනවා.. ඒත් යන්න දෙන පාටක් නෑ. අපිට ගෙවන්න සල්ලිත් නෑ. දැං හවස් වෙලා. එකෙක් ඇහුවම අද යන්න දෙන්නේ නැද්ද කියලා, “හිටපල්ල අර බින්ද වීදුරුවේ ගාණ කොලඹින් කියනකං. ඊට පස්සේ දඩ ගෙවල යන්න පුළුවන්“

“හ්ම්. දැං ඔන්න හරි.. තමුසෙලගේ දඩේ රු. 2650 යි. අලාභහානිය රු. 960 යි. එතකොට ඔක්කොම 3610 යි. ගෙවනවද“

අපි එක එකාගේ මුණ බලන්න ගත්තා. කොහෙන් ගෙවන්නද? යන්තං පොකට් ටික හුරල දාලා බැලුවත් තුන්දාහක් හොයාගන්න බෑ. මොකද කරන්නේ.. අපි කිව්වා මෙච්චරයි තියෙන්නේ කියලා. උන් ගෝරනාඩු කරා. එහෙනං උසාවි දානවා කියලා. මට චූ යන්න සයිස් එකට ඇඩුනා.. ඒක අහලා..

“ආ.. තමුසේ මොකද අඩන්නේ..“

“නෑ සර්.. උසාවි දැම්මොත් ගෙදර යන්න විදියක් නෑනේද“ මං අඩ අඩ උත්තර දුන්නා. 

“ඔව් උඹලව හිරේට දානවා“ ඒක අහල දැං මාත් එක්ක තව එකෙක් අඩනවා. 

“අනේ සර් එහෙම කරන්නා එපා. අපේ අම්මලට බොරු කියලයි ආවේ.. “ කියල ට්‍රම්පට් අඩනවා. අපි දෙන්නගේ ඇඩිල්ල අහන් හිටපු එතන ඉන් චාර්ජ් කාරයා තියෙන ගානක් ෂේප් කරල යන්න දෙන්න කියල ඕඩර් කරා.

“ඔන්න මේක කරන්නේ.. තොපි දෙන්න අඩපු හිනදා. නැත්නං මේවා නීතිවිරෝදි වැඩ. අපිත් ගස් යනවා“ එහෙම කියල තියෙන ගානට දඩේ ගෙවල දැං අපි නිදහස් උනා. එතැන එකම ප්‍රශ්නයයි. දැනට තියෙන්නේ ටිකට් ටික විතරයි. ඉදිරියට යන්න පුළුවන්. ඒත් එන්න බෑ. ආපස්සට යන්නත් බෑ. කන්න කියල එක කඩල ඇටයක් වත් නෑ. ඒ මදිවට මහන්සිය. තෙහෙට්ටුව. විදවිල්ල.

දැං හවස 2 වත් වෙන්න ඇති. අපිට ආයේ සිරිපාදේ යන්න නං මේල් එකේ යන්න ඕන. ගෙදර යන්න නං 3 ට ද කොහේද එකක් තියෙනවා. මොකක් කරන්නත් දැං බඩගින්න යවා ගන්නත් ඕන, සල්ලි තියෙන්නත් ඕන. කස්ටිය සාමුහික තීරණයකට ආවා.. ගෙදර යන්න. හැබැයි සල්ලි... ඔව් කියන්න දුකයි අපි හිගාකන්න තීරණය කරා. ඔව් අනේ.. පාරක් පාරක් ගානේ ගිහිල්ල අපේ දුක කියල කියක් හරි හොයාගන්න. ඔය විදියට පොල්ගහවෙල ටවුමේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර ඇවිද්ද දුක කිය කිය.

හුගක් අය උදව් කරා. ඒ අතරේ උදව් නොදීපු අයත් හිටියා. ඒත් මේ පොඩි කොල්ලෝ ඉන්නේ බඩගින්නෙත් කියල දැන ගත්ත ස්ටේසම පිටිපස්සේ ගෙදරක අයිය කෙනෙක් අපිව එහාට එක්කං ගිහිල්ල පාං ගෙනැල්ලා සම්බොලයක් එක්ක කන්න දුන්නා. අර බාප්පාලට බැන බැන. හැබැයි අපි මොන වෙලාවකවත් කිව්වේ නෑ අපි බීල විකාර කරයි කියලා. හැක්.. ඒක ඒ වෙලාවේ දිව්‍ය භෝජනයක් වගේ කට්ටියටම දැනුනා. ඔය රවුම ගහල එනකොට ගෙදර යන්න කෝච්චියක් නෑ. දැං ආයේ සාකච්ඡාව. හිකා කෑමේ ප්‍රතිපල ගැන. ඔක්කෝම එකතු කරල බැලුවම අපි දඩ ගෙව්වට වැඩිම ගානක් තියෙනවා. දැං පොඩි සතුටක් එනවා. ඒ පාර තීරණය ආපු ගමන සිරිපාදේ යන්න නේ. එහේ යමු කියල. එහෙම හිතල නයිට් මේල් එකට කස්ටිය නැග්ගා. 

ඊට පස්සේ මොකද උනේ කියල පස්සේ කියන්නං.. මේක දිග වැඩියි වගේ..