අව් රැල්ල මෝදු වෙමින් එද්දී, නදී රේල් පාර දිගේ ගොස් දුම්රිය වේදිකාවට ගොඩ නැගුනාය. තම නිවසේ සිට අඩි තිහක් හතලිහක් පමණ දුරින් වූ දුම්රිය නැවතුම්පළ වෙත අද දින ඇය පැමිණි ගමන, පැය ගණනක වෙහෙසක් ඇයට ගෙන දී ඇත. විටින් විට හිස උස්සා බලමින් සීරුවට අඩිය තබන ඇයගේ සාරි පොටේ දවටා ඇති රීදි පැහැති දම් වැල සිලි සිලි හඩින් දෙපැත්තට පැද්දෙන්නේ ඇය යන තාලයටමය. වෙනදා දකින කිසිවෙකු වුවද නදීගේ මුහුණේ රැඳි ශෝකි ස්වරූපය හදුනාගන්නවා නිසැකය. එහෙයිනි ඇය වඩාත්ම බියට පත් වූයේ. වෙනදා මෙන් කෙළිදෙළෙන් කට හඩ අවදි කරන්නට හෝ නෙතු අගින් ගිනි පුළිඟු වන් කිරණ කදම්බයන් මුදා හැර හඩ නංවා සිනා සෙන්නට ඇය වෙර ගත්තී, කිසිදු වෙනසක් නොපෙන්වා සිටිමේ අරමුණ ඇතිවය.
තවත් ස්වල්ප මොහොතකින් වේදිකාවට පැමිණි කෝචිචියේ ඇත්තේ මැදිරි තුනක් පමණි. එයින් අවසාන මැදිරියේ පුරුද්දක් ලෙස ගමන් ගන්නා ඇය දැන හදුනන බොහෝ පිරිසක් දැන් එම මැදිරියේ සිටිති. මැදිරියේ අවසාන භාගය පමණක් මගීන්ගේ ගමනාගමනය සදහා වෙන් කර ඇති එහි ඉදිරි කොටස දුම්රිය නියාමක හට අයිති කොටස වේ. ඒ අනුව වෙනත් මැදිරියකට සිට මෙම මැදිරිය වෙතට පැමිණීමට නම් වේදිකාවෙන් බැස මෙම කොටසට ගොඩ විය යුතුමය. එහෙයින් දිනපතා ගමන් ගන්නා මගීන්ට අමතරව මෙහි ගමන් කරන්නේ අතලොස්සකි.
තමාට හුරු පුරුදු ආසනය වෙනදා මෙන්ම නිසොල්මනේ තමා එනතෙක් බලා සිටින වග දන්නා, නදී එතැන හීන් සීරුවේ වාඩි වූවාය. ඇයට අනෙක් පසින් ඇයගේ යෙහෙළිය වන කුමුදු වාඩි වී සිටි. කුමුදුට ඉදිරිපස ආසනයේ කව්ළුව අද්දරට වන්නට පුරුදු පරිදිම ශ්‍යාමල් වාඩිී වී සිටින අතර, ඊළග නැවතුමේහිදි තවත් සගයෙක් හා යෙහෙළියක් සමාගමයට එක් වන්නට සුදානම්ය.
“මොකෝ බං අද මූණ එල්ලං. කෝ උඹේ වෙනද තියෙන සිරික්කිය ඈ??“ කුමුදු මහා සද්දෙන් නදීගෙන් ඇසූයෙන් ශ්‍යාමල්ද තම නෙත් විසල් කොට ඒ දෙස බැලුවේය.
“ඔව් නේනං.. මොකෝ නදී නංගි.. අසනීපයක්ද?“
“අනේ නෑ ශ්‍යාම් අයියා.. මේ කුමුදුට පිස්සු නේ“
“අනේ පලයං යන්න නදී. උඹට මොකක් හරි අවුලක් තියේ අද නං“
“නෑ නෑ. එහෙම අවුලක් නෑ..ඊයේ රෑ වෙනකං ෆිල්ම් එකක් බැලුවා“
“හා හා.. හබියා ආපු නිසා බොලා ෆිල්ම් එකක් ඇට් කරාද කව්ද දන්නේ“
“හොක් හොක්.. කුමුදු නංගි. පව් නේ නදී ඔහොම විහිළු කරන්න එපා“
“හරි හරි සොරි සොරි... හරි නදී ෆිල්ම් එකක් බලල දැං නිදි මතයි නේ.. නිදාගනිං පැටියෝ එහෙනං“
නදීගේ සිත තුල කැකෑරෙන වේදනාව නැවත දනි පනි ගා නැගිටින්නට වෙර දරයි. ඇය අපහසුවෙන් පැය ගණනක් ආපස්සට සිත ගමන් කිරීම වළක්වන්නට තැත් කරද, කුමුදුගේ වදන් තුලින් පන්නරය ලබා සිත ඉබාගාතේ පියාඹා යයි.
රාත්‍රි අට පමණ වෙද්දි කිසිදු දැනුම් දීමකින් තොරවම සුමාල් නිවසට පැමිණියේය. ඔහුගේ බඩී ට්‍රක් රථය ගේට්ටුව පසු කොට වැරෙන්ඩාව දෙසට එද්දී එහි ශබ්දය ඇයට ඇසුනේ. ගල්කිස්සේ කරවල කඩයක් පවත්වාගෙන යන ඔහු දැන් කරවල වෙළදාමේ නිපුණයෙකි. මුලින්ම ගල්කිස්සට ඔහු ගොඩ බැස්සේ හිතවතකුගේ කරවල ව්‍යාපාරයකට උදව් දෙන්නටය. එහෙත් කාලය විසින් සුමාල්, කරවල දෙසටම තල්ලු කරන්නට වූයේ එහි ඇති අමිහිරි ගන්ධයත්, අපහසුවත් ඉක්මවා පැමිණෙන ලාභයේ පිහිටෙනි. ඒ අනුව තමා විසින්ම කරවල වෙළදාමක් පටන් ගන්නා විට සුමාල්ගේ වයස යන්තම් අවුරුදු දහ නමයක් වන්නට ඇත. වසර පහකින් පසුව සුමාල් ගල්කිස්ස නගර සීමාව තුල ප්‍රසිද්ධ කරවල මුදලාලි කෙනෙකු විය. රට වටේම කරවල තොග රැගෙන යාමත්, රැගෙන ඒමත් ඔහු සතු ලොරි රථ දෙකකින් සිදු කරන ලද අතර, ඔහුගේ පහසුවට තබා ගත් බඩී ට්‍රක් රථයද කරවල ගෙන ඒම සදහාම යොදවන ලදි.
නදී, සුමාල්ගේ පාසල් පෙම්වතියකි. පාසැල් කාලයේ සියළු පෙම්වතුන් මෙන් ඔහුද නදීගේ රුවට වශී විය. බාලිකා විද්‍යාලයේ එම වසරේ සිටි රෑමත්ම බාලිකාව නදී බවට කිසිවෙකුටවත් සැකයක් නොතිබුනි. නදීගේ බැල්මට හසු වනු වස් සිය ගණනක් ඇයගේ නෙත් මානයේ පෙළහර පෑවද, අවසානයේ ජයග්‍රාහකයා සුමාල් විය. නදීගේ පහසෙහි වෙලුන මුල් දිනයෙහි තමා කෙතරම් වාසනාවන්ත වීදැයි ඔහුට සිතුනි. ඒ සිතුවිල්ල මතින් නදී කෙරෙහි ඇති ආකර්ශනය තිව්ර වූයෙන් අවසන නදී, සුමාල් යුග දිවියට එළඹියේ නෑදැ සනුහරයන්ගේ පූර්ණ කැමැත්ත ඇතිවය.
පාසැල් කාලයේ සිටම කෙළිලොල් කම උපරිම අයුරින් තිබූ නදීගේ සිනහව, වක්කඩ කැඩුවාක් මෙන් පිට වන කට හඩ සීනුවක් මෙන් පාසැල් කාමරය තුලත්, පිටතත් රැව් දෙන්නට විය. ඇයගේ සූසැට මායම් අසංඛය විය. නදීගේ සිරුරේ ලාලිත්‍යෙයන් පාසැලේ ගුරුවරුන් පවා අමන්දානන්දයට පත් වූ බවට ඕනෑ තරම් සාක්ෂි විය. ඒ කෙසේ වෙතත් නදීගේ චර්යාව දගකාර හැසිරීමක්ම පමණි. කිසිදු විටක යුවතියකට නොගැලපෙන දේ ඇය සිදු කලේ නැත. තම පෙම්වතා සමගින් අනන්තයේ දොරකඩ ගී ගැයුවා විනා ඉන් එහා ලෝකයක් ගැන ඇය නොතැකුවාය.
සියළු දේ තීරණය වන්නේ කාලය මතින් බව බොහෝ දාර්ශනිකයන් පවසා ඇති වදන් සත්‍ය වන්නේ යැයි අපද විශ්වාස කරන්නේ එම වචන වලින් ගම්‍ය වන යථාර්ථයට පිටු පෑ නොහැකි නිසාය. හෙමින් සීරුවේ වැඩෙන ගසක්, අතු ඉති උස් මහත් කරමින් වැඩෙන්නේ පරිසරයෙන් එයට ලැබෙන අංශුමාත්‍ර හෝ වූ සහයෝගය නිසාය. සුවදින් පිරිණු කාමරයක් තුල ඒ සුවද අංශුවක් අංශුවක් ගානේ ගමන් නොකරන්නේ නම් එහි ගන්ධය අප හට නොදැනේ.
උදේ හවස එකම දුම්රියේ එකම ආසනය මත ගමන් ගන්නා ශ්‍යාමල්ගේ විනීතකම නදීගේ සිත් ගත්තේය. ඔහුගේ නිරහංකාර කතා බහත් හැසීරිමත් සියළු දෙනා තුලම ඔහු පිළිබද ගෞරවයක් ඇති කරලීමට සමත් විය. වෘත්තියෙන් ඉංජිනේරුවකු වන ශ්‍යාමල් මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරයේ සේවය කරයි. ශ්‍යාමල් පිළිබදව දුම්රිය මැදිරියේ සගයන් තුල ඇත්තේ ඉතා චාම්. ප්‍රියමනාප, සැහැල්ලු ගති පැවතුම් ඇති පුද්ගලයෙකු ගේ ස්වරූපයය.
ශ්‍යාමල් ගේ ඇදුම් වලින් නිකුත් වන ඉමිහිරි සුගන්ධය නදීගේ සිත කිති කැවීමට පටන් ගනිද්දී එය නහය උඩට ඔසවා නහය තුලටම ඔබා ගත හැකි නැවුම් සුවදක් බව ඇයට දැනිනි. නදී මෙන්ම අනෙක් අයද ශ්‍යාමල් වෙතින් නික්මුණ ඒ සුවදට ඇලුම් කළහ. එහෙත් මාසකට පමණ සැරයක් හිටි ගමන් ගෙදරට කඩා පාත් වන තම ස්වාමි පුරුෂයා, තම පෙම්වතා පිළිබදව සිතෙද්දී නදීගේ නහය හැකිලී යන්නට විය. මෙපමණ කලක් බැරෑරැම් ලෙස නොදැනුනු කරවල වල අමිරිහි ගන්ධය විටින් විට නදීගේ නහය හකුලුවා ලන්නේ ශ්‍යාමල් වෙතින් නික්මෙන සුවද පරදවමිනි. එය තමන්ගේ සිත තුල නැගුනු හිස් බව වේයැයි ඇය සිතන්නට ගත්තාය. එහෙත් තවත් ටික කලක් ගත වෙද්දී, කරවල සුවද තමා කෙරෙන් ඈත් කර තබන්නට ඇය ඉතා සතුටු වූවාය.
නිවසේ ගත කරන මොහොතක ඇයට, පෙර සුමාල් සිහිවී කඳුළු නැගෙන්නට විය. ඇයගේ නෙතින් ගිලිහුණු කදුල සැටියේ වෙල්වට් ආවරණය මත වැටී මල් රටා මවමින් විසිර යන අයුරු නැන්දා බලා සිටියාය. සුමාල්ගේ අම්මා හට, නැන්දම්මා හෝ අම්මා ලෙස ඇමතීමට නදීගේ සිත තවමත් සුදානම් නොමැත. නිවසට පැමිණි දා පටන් නැන්දා සමග කුළුපගව කටයුතු කරන නදීගේ සෙල්ලක්කාර, දගකාර හැසීරිම්, මද සිනහවකින් යුතුව ඉවසා වදාරන්නට නැන්දා නිතරම කටයුතු කළාය. ඇයට නදී තව දුරටත් ලේලියක් නොව තම දියණියක්ම විය. බොහෝ දේ, තම අම්මා සමග පවා නොකී දේ නැන්දා සමග පවසා සිටින්නට නදීට හැකි විය. එක ගෙදර සිටින කාන්තාවක් දෙදෙනෙකු තුල එවන් උසස් මිත්‍රශිලී සමාගමයක් පැවතීම ජීවත් වීමට කදිම පහසුවකි.
“නදී. මොකද දුවේ ඔයා අඩන්නේ“
“නෑ නැන්දේ.. මට සුමාල් ඉස්සර හිටිය විදිය මතක් උනා ඒකයි“
“ඇයි දැං සුමාල් වෙනස්ද?“
“අනේ නැහැ නැන්දේ.. ඉස්සර වගේම තරහ යනව එහෙම තමා. ඒත් ලොකු වෙනසක් නං නැහැ. මේ බිස්නස් එක නවත්තල වෙන එකක් කරමු කියල මං දවස් කීපයක්ම කිව්වා. එයා කැමති නෑනේ නැන්දේ මං කියන ඒවා අහන්න. මට ඒ ගඳ උහුලන්න බෑ“
“අපොයි. වැඩක් නෑ කියලා. මිනිහා ට්‍රක් එකේ ගෙදර ආපු දවසට මුළු ගේම නිකං කරවල වාඩියක් වගේ. හැබෑට දුවේ සුමාල් නෑවත් ඔය ගද එයාගෙන් එනවා ඇති නේද?“
“හා හා.. නැන්දේ.. පුතාට කියන්න එහෙනං හොදට නාගන්න කියලා. නැන්දට ගදක් ආවද සුමාල්ගෙන්??“
“මොකෝ නැත්තේ.. පුතා ගාව පුදුම ගන්දස්කාරයක් එන්නේ. වෙලාවකට මට ඔක්කාරෙත් එනවා. රෑට ආවත් ඔය වතුර ඩිංගක් හලාගත්තට හොදට නාගන්න එකක්යැ. අනේ මන්දා දුවේ.. මේ හාදයා සල්ලි පස්සෙම විතරයි නේ දුවන්නේ.. වෙන එකෙක් නං මේ වගේ ලස්සන වයිෆ් කෙනෙක් දාලා යාවියැ දුරකට... නැද්ද?“
“අපෝ නැන්දේ මං ලස්සනයැ... සුමාල් කියන්නේ දැං මං මහත් වෙලායි කියල නේ“
“මොකෝ නැත්තේ.. කට ඇති පුතයි. රුව ඇති දුවයි කියල කිව්වට මට ඉන්නේ ඒ දෙකට එකට තියෙන දුවෙක් නේ“
කඳුල සැටියේ දියවී වේලී යද්දී, නැන්දා හා නදී අතර කතාබහෙන් කඳුල පිළිබද කතාවද යටපත් විය. එහෙත් නැවත කඳුළු මතු වන්නට වැඩි දවසක් ගත වූයේ නැත. නදීගේ ඒකාකාර ඉල්ලීම වූ කරවල ව්‍යාපාරය නැවැත්වීම පිළිබදව සුමාල් ගේ සිත කෝප ගන්නවන්නට විය. නදී තමන් මුදල් සොයනා ආකාරය පිළිබදව නොදන්නා බවත් ඇයට එහි කිසිදු වගකීමක් නොමැති බවත් ආණ්ඩුවේ සොච්චං පඩියකට කම්මැලි රස්සාවක් කරන ඇයට තමා ගේ මහන්සියෙහි කිසිදු වටිනාකමක් නොමැති බවත් සිතට නැගීමෙන් සුමාල්ගේ කෝපය තීව්ර වන්නට විය. ඔහුගේ කෝපය හදිසියේ පුපුරා ගියේ, හදිස්සියේම නිවසට ගියදා රාත්‍රි කාලයේදීය.
තම කාමරයේ සයනය මත සුමාල් වැතිර සිටියේ ආසාවෙන් මුසපත් වී නදීගේ පැමිණීම අපේක්ෂාවෙනි. එහෙත් කණ්නාඩි මේසය ඉදිරියෙන් වාඩි වී කෙස් රැලි දිග හරිමින් නදී අනවශ්‍ය ලෙස කාලය කා දමන්නේ යැයි ඔහුට දැනින.
“ඒයි.. නදී.. ඉක්මනට එනවකෝ.. මං උදේ යන්නත් ඕන“
“පොඩ්ඩක් ඉන්න.. තව චුට්ටයි“
“තව ඉන්න බෑ.. මාස බාගෙකින් ගෙදර ආවමත් ගැණිගේ නෑනේ කිසිම සැලකිල්ලක්“
“අපෝ සලකන්න.. ගොම්බෙලි කරවල ගදයි මුළු කාමරේම.. මට නං වමනේ එන්න වගේ..“
“මොකද්ද කිව්වේ.. “ සැනින් ඇදෙන් බිමට බට සුමාල් කණ්නාඩිය දෙස වියරුවෙන් බලමින් ගොරවන්නට විය.
“අනේ සුමාල්.. මං කිව්වේ මං කිව්වේ.. “
“නෑ නෑ මට තේරුනා. කියනව බලන්න.. ආයිත්“
“අනේ ප්ලීස් සුමාල්.. මට ඒක නිකම්ම කියවුනා“
“එහෙම නෙමෙයි. ඔයාගේ හිතේ තියෙන දේ තමා එළියට ආවේ.. මට පේනවා. තමුසෙට දැං මාව කරවලයෙක් වගේ ගදයි නේ“
“මං එහෙම එකක් කිව්වේ නෑ නේ.. ඔයා වැරදියට ගන්නවා නේ“
“මම මේ ටිකේම දැක්කා.. තමුසේ මාව මගඅරින්න හැදුවේ.. ගිය පාර ආවම තමුසේ අපේ අම්මගේ කොන්දේ තෙල් ගාන්න ගියා. අඩු ගානේ උදේට තේ එකවත් මට හදල දුන්නෑ.. “
“ඉතිං ඒ ඔයාගේ අම්ම නේ.. එයාට අමාරු නිසා මං එතැන හිටියේ.. නැතිව වෙන කෙහෙම්මලකටද?“
“නදී මේ.. තමුසේ මාව අවුස්සගන්න එපා.. තමුසේ අම්මටත් කියල තිබුනා මං ගාව හඩු ගදයි කියලා.. තමුසේ දැනගන්නවා මේ නාවර පෙරං ඔක්කෝම කරන්නේ අපේ අනාගතේ වෙනුවෙන් හරිද??“
“මං ඔයාට මුකුත් කිව්නේ නෑනෙ. සුමාල්. ඇයි ඔයා මාත් එක්ක බොරුවට පැටලෙන්නේ“
“පැටලෙන්නෑ. මට අල්ලන්නෑ දැං තමුසෙගේ වැඩ ටික... ඉන්නවා මං හොයාගන්නං“
මහා සද්දෙන් කෙරුනු මේ සංවාදය සුමාල්ගේ මවද අසා සිටියා විනා ඒ මැද්දට පැනීමට ඇයට අවශ්‍යතාවයක් නොවීය. නදී පවසන දේ සත්‍ය බව ඇය දනී. එහෙත් තමා කියන දේ පවා විමසුමකට ලක් නොකරන සුමාල්ගේ අති ධාවනකාරී ක්‍රියාකලාපය සමග ඇයට හෙට්ටු වීමට නොහැක. පැයක් පමණ ඇදුන මේ යුද්ධයේ අතුරු පලයක් ලෙස නදී සුමාල්ගෙන් පළමු වරට පහර කෑමට ලක් වූවාය. කෙටි කාල පරාසයක් තුලදී නදී කිහිප වතාවක්ම සුමාල්ගේ පහර කෑමට ලක් වූයෙන්, ඒ පිළිබදව ඔවදන් දීමට ඇයට සිදු විය. ඒ සෑම විටම නදීගේ වෙනස් වීමක් පිළිබදව කරුණු දක්වන සුමාල්ගේ අදහස් වෙනස් කිරීමට අම්මා වුවද ඇයට හැකියාවක් නොමැති විය.
සිංහල නව වසර පසුවී එළබී පළමු වැඩ කරන දිනයේදී නදී තම කාර්යාලයේ සේවය සදහා ගියාය. එදින දුම්රිය මැදිරිය තුල ගමන් කළේ ශ්‍යාමල් හා තවත් දෙදෙනෙකු පමණි. නිහඩවම කව්ළුවෙන් එපිට බලමින් ගමන් කළ ශ්‍යාමල්, නදී සමග මුළු ගමනටම වචන කිහිපයක් කතා කරන්නට ඇත. එහෙයින් ඇයද නිසොල්මනේ ගමන් කරන්නට විය.
සවස් වෙද්දී කළු වළාකුලු පැමිණෙමින් අහසේ සැරි සරන්නට විය. විටින් විට අඳුරු පැහැ පරිසරය තුල වියළි සුළං හමන්නට වුයෙන් වර්ෂාව අත ළඟ බැව් පෙනෙන්නට විය. හරියටම කාර්යාලය නිම වී එළියට බට මොහොතේම ඇද හැලුනු ධාරාණීපාත වර්ෂාව හා තද සුළං හේතුවෙන් නදී හට දුම්රිය ස්ථානය කරා වේගයෙන් ගමන් කිරීම අපහසු විය. පාර පුරා ගමන් කළ මඩ වතුර පාරවල් දෙබෑ කරමින් ඇයගේ කුඩා පාද පොළව ස්පර්ශ කරද්දී එයින් කැලතුනු මඩ වතුර ඇයගේ සාරියෙහි යට කෙළවර පැල්ලම් ඇති කළේය. හමනා සුළං පහරට ඔරොත්තු නොදුන් සැහැල්ලු කුඩය වරක් නොව දෙවරක්ම කන පිට ගැසුනේය. එයින් හෙම්බත් වී සිටි ඇයට වර්ෂාවෙන් නික්මුනු දැඩි පහරවල් ඉවසා සිටින්නට සිදු විය. කෙමෙන් කෙමෙන් දුම්රිය ආරම්භ වන වේලාව කිට්ටු වෙද්දී තමාට එයට ගොඩ වීමට නොහැකි වනු ඇතැයි සැක කළ නදී තම ගමන වේගවත් කළාය. දුම්රිය වේදිකාව පෙනෙන මානයේදී දුම්රිය ආරම්භ කිරීම සදහා සංඥාව ලැබී එන්ජිමෙන් නළා හඩ නිකුත් වන්නට විය. තවත් මොහොතකින් දුම්රිය ගමන් ආරම්භ කරන බව දත්, නදී කුඩය අකුලාගෙන වේගයෙන් දිව විත් වේදිකාවට ගොඩ විය. මොරසූරන වැස්සේ ප්‍රධාන ලාම්පු දල්වා තිබූ එන්ජිමෙහි නළා හඩ නැවත වාතලයට මුසු වෙද්දි හෙමින් සීරුවේ එය ඉදිරියට ඇදෙන බව ඇය දුටුවාය. තවත් අඩි කිහිපයක් දිව විත් එන්ජිමේ අර්ධයක් පසු කරද්දී දුම්රිය තවත් වේගය වැඩි කර තිබුනි.
වසා තිබූ කව්ළුව තුලින් නදීගේ දිවයාම දුටු ශ්‍යාමල්, ඇයට මේ මොහොතේ නම් උදව්වක් අවශ්‍ය බව හැගී ගියෙන් තත්පරක් ඉක්ම යන්නටත් පෙර ඔහු මැදිරි දොරටුව දෙසට දිව ගියේය. සැනෙකින් දොර හැරගත් ඔහු යට පඩියට පැන නදීට ඉක්මනින් පැමිණ ගොඩවන්නැයි කෑ ගෑවේය. එයින් පන්නරය ලද නදී වේගයෙන් පැමිණියද ඇයට ධාවනය වන දුම්රිය පඩියට අඩිය තැබීම ඉතා අපහසු විය. පොදු කාන්තා බියෙන් සලිත වී සිටි ඇයට පාදය ඔසවා අඩිය තැබීම ඉතා දුෂ්කර හා බියජනක අත්දැකීමක් විය. තම අත අල්ලා ගන්නා ලෙස පවසා සිටි ශ්‍යාමල් දොර පඩිය වෙත ආසන්නයෙන් දුවමින් හැරෙමින් සිටි නදීව එක් වරම් තම අත් දෙකම නදීගේ බද වටා දවටා පුළුන් රොදක් මෙන් ඇය ඔසවා මැදිරිය තුලට ගත්තේය. වර්ෂා ජලයෙන් නැහැවී සිටි නදීගේ මුළු සිරුරම තෙමී ඇලි තිබුණි. ඇයගේ බය බිරාන්ත වීම ඇයගේ හෘද ස්පන්දය අතිශය වේගවත් කර ඇත. මැදිරියේ දොර අභියස නදීගේ බඳ වටා තම අත් දෙක දවටා සිටින ශ්‍යාමල්ගේ පපුවෙහි ගෑවෙන නොගෑවෙන ලෙස නදීගේ පපු පෙදෙස වේගයෙන් උස් පහත් වෙන අයුරු ඔහු දුටුවේය. තෙමී ඇති සාරි හැට්ටයත්, සාරි පටත් එකට ඇලී ඇයගේ වතෙහිම කොටසක් ලෙස පැවතීයේය. හිසකෙස් අතරින් දෝරේ ගලන ජලයෙන් පෝෂීත වී ඇයගේ රත් පැහැ දෙතොල් පෙගී යම්තමින් වේවිලන අයුරු දුටු ඔහු සැනෙකින් ඉවත බැලුවේය. එහෙත් නදීගේ තෙත් වූ සාරි පොට මැදිරියට ගලා එන සුළං පහරට හසුවී සරුංගලයක් මෙන් පාවෙන අයුරු දුටු ඔහු නදීගේ උරපත්ත එක් අතකින් තද කොට අනෙක් අතින් ඇයගේ සාරි පොට දොරෙන් ඇතුලට ඇද ගැනීමට වෙර දැරුවේය. එම අවසරයෙන් නදීගේ තෙමුන ගැහෙන පියවුරු තම පපු පෙදෙසේ ස්පර්ශ වී තම කමීසයද තෙත් කරනු ඔහුට දැනුනි. සාරි පොට ගෙන නදීගේ අනෙක් උරපත්තේ වෙලු ඔහු දීප්තිමත් දෑසින් නදී දෙස බැලුවේය. මුවැත්තියක සේ තෙමී අසරණව සිටි නදීගේ නිතර දිළිසෙන ඇස් යුග වෙනදාටත් වඩා දැන් පළිගු මෙන් දිලිසෙන්නේයැයි ඔහුට සිතුණි. වතුරෙන් පෙගුනු දෙතොල් මතින් සිහින් ජල බිංදු ඇයගේ නිකට මතට ගමන් කරනු ඔහු දුටුවේ නිරායාසයෙනි. මදක් විවර ඔහු නදීගේ රතු පැහැ දෙතොලේ ඝණකම ඔහු කුල්මත් කලේය. තවමත් තම පපුවෙහි ගැටී උස් පහත් වන නදීගේ පියවුරු වල දෝංකාරය ඔහුගේ සිරුර අඹරවා දමන්නට විය. සියල්ල අමතක කළ ඔහු එක් වරම නදීගේ දෙතොල මත තම උණුසුම් දෙතොල් තබදිදී, මහා කම්පනයක් සිදු වූ අයුරින් නදී එක වරම පසු පසට අඩියක් ගත්තෙන් බිය වූ ශ්‍යාමල් ඇය තම අත් දෙකින්ම වට කොට බදා ගත්තේය. කිටි කිටියේ තද වූ ඇයට ඔහුගේ උණුසුම, සුවද දැනෙන්ට විය. ඒ් අයුරින්ම තත්පර කිහිපයක් එකට වෙලී සිටි නදීගේ සිත තුල දෝංකාර දුන් සිතුවිලි කුමන බරකින් යුක්ත වීදැයි ඇයම නොදනී. එක් වරම සිහින ලොවක දොරටු හැරී එහි විල්ලුද පොළව මත ගමන් කරනා ආකාරයේ තෘප්තියක් ඇය තුල විය. තත්පර ගණකට උණුසුමෙන් කුල්මත් වූ නදී නිසොල්මන්ව සිටියදී, ශ්‍යාමල් නැවත ඇයගේ දෙතොල් තම දොතොලින් තෙත් කරන්නට සමත් විය. දිලිසෙන ඇස් අතරින් නික්මුණ කිරණ සමුහය පවසන වදන් කොරතම් දැයි ගණන් කළ නොහී.
ඇයගේ අත අල්ලගෙන පැමිණී ශ්‍යාමල් ඇයව ආසනයේ වාඩි කර වීය. මුළු මැදිරිය තුලම ඔවුන් දෙදෙනා හැර අන් කිසිවෙකුත් නොමැති බව දුටු නදී දැඩි ලෙස බියට පත් විය. එම බිය ඇයගේ සිරුරම සලිත කරෙන් එම හැගීම ශ්‍යාමල්ට දැනිනි. ඇය අසලින්ම වාඩි වී ඇයගේ දකුණට තම දකුණතින් අල්ලා ගත් ශ්‍යාමල් ඇයගේ උර මත තම වම් අත තැබුවේය.
“බය වෙන්න එපා. නදී.. මට සමාවෙන්න“
එහෙත් ඇයගෙන් කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් නොමැත. ඇයගේ ඇස් යුග තම අත රැදි ඔහුගේ අත කෙරේ යොමුව තිබුනි.
“අනේ වෙරි සොරි නදී. මට වෙච්චි දේ ගැන හරිම අප්සෙට්.. මං හිතුවේ නැති දෙයක් උනේ.. තරහ වෙන්න එපා නදී... මං ඇත්තටම ඔයාට උදව් කරන්න විතරයි හැදුවේ. ඒත් ඒත්.. මට තේරෙන්නෑ මං මොකක්ද කලේ කියලා.. අයිම් රියලි සොරි නදී“
තවත් මොහොතක් ගත වෙද්දී ඔහු තම දකුණතින් ඇයගේ අත ඔසවන්නය විය.
“අනේ ප්ලීස් නදී.. ඔයා තරහද.. මට කියන්න.. ඔයා තරහද?“
“ප්ලිස් කතා කරන්නකෝ.. නැත්නං මං නෙක්ස්ට් ස්ටේෂන් එකෙන් බැහැල යනවා. ආයි මේකේ මං එන්නෙත් නෑ..“
එම වදනින් නදීගේ සිතුවිලි එක් රැස් වන්නට විය. ප්‍රකෘතිය, ආවේගය ඉක්මවා වැඩෙන්නට විය. සෙමින් තම ඇස් ඔසවා තමා ළග සිටි ශ්‍යාමල්ගේ මුුහුණ දෙස බැලූ ඇයගේ බැලුම තුල පුදුමාකාර නිසසල බවක් තිබුණි. ඔහු තම අත නදීගේ උරය මතින් ඉවත් කර ගත්තේය. එහෙත් තවම දකුණත් එකට වෙලී පවතී. මොහොතක් ඔහු දෙස බලා සිටි නදීගේ මුවගින් නැගුනු මන්දස්මිය ශ්‍යාමල් කැලඹීමට පත් කළේය. වැහි වතුරෙන් පෙගී සිටි ඇයගේ සිරුරේ රෝම කූප කෙලින් වී තිබු බව ඔහු දුටුවේය. ඇයගේ වත කමලේ මේ තරම් සුන්දර බවක් ඔහු මෙතුවක් දැක නොතිබුණි. වර්ෂාව අඩු වූ සෙයක් නොමැත. පට පට ගා කව්ළු වීදුරුව මත විශාල වැහි බිංදු වේගයෙන් වදිමින් විසිර යයි. කෝච්චි තට්ටුවෙන් මතු වන ඩක ඩක ශබ්දය පරයා දෙදෙනාගේම හෘද ස්පන්දය වැඩි වී ඇත. මනසින් ව්‍යාකූල වූවත් තමා තවමත් සිහින ලෝකයක සැරි සරන බවත්, තමා මෙතුවක් ආසාවෙන් නහයට උරා ගත් ඒ සුවද දැන් තමා අසලම දැවටී සිටින බවත් කුල්මත් සිතින් සංඥා ලෙසින් නදීට දැන්වීය. එයින් පහසුවක් ලද ඇය තම දකුණතේ ඇගිලි තද කරමින් ඔහුගේ අත තද කළේය. ශ්‍යාමල්ද එලේසම තම ඇගිලිද තද කලෙන් තරමක් වේදනාවෙන් නදීගේ කට ඇද විය.
සෙමින් ඔහුගේ උරපත්ත මත තම හිස තැබු නදී ඇයගේ දෑස් පියා ගත්තාය. කර වටා තම අත දැමු ශ්‍යාමල් ඇයව හොදින් තුරුළු කර ගත්තේය.
මාස ගණනක ඇසුරකින් අනතුරුව නදීගේ හා ශ්‍යාමල්ගේ සම්බන්ධය වර්ධනය විය. අවිවාකයෙකු වූ ශ්‍යාමල් හට කිසිදු සමාජිය හෝ පවුල් බරක් නොවුයෙන් ඔහු සතුටට පත් විය. නදීගේ විස්මිත වූ ඇසුරින් ශ්‍යාමල් අළුත් ජීවිතයක් පටන් ගත්තේය. ඒ ලෝකය තුල නදීත් ඔහුත් හැරුණු කළ අන් කිසිවෙකුත් නොවීය.
කාලය ගෙවී යද්දී සුමාල්ගේත් නදීගෙත් අරගලය දැඩි විය. නදීද වෙනදා මෙන් නොව සුමාල් සමග කරට කර සිටීම හේතුවෙන් ඇයට පහර දීමට තැත් කිරීමට සුමාල් තුල පවා චකිතයක් විය. මේ සියළු කරුණු සාවධානව බලා සිටි නැන්දා කිසිවෙකුගේ පැත්තක් නොගත්තාය. එහෙත් යම් ප්‍රභල භූමිකම්පාවක් අත ළගම ඇති බව ඇයට දැනිනි.
රාත්‍රි නවය වෙත්දී නදී තම කාමරයට සක්මන් කලේ නැන්දාට වේලාසනින් නින්දට ගිය බැවිනි. එය අද වැනි දවසක කෙතරම් වටනේදැයි සිතු ඇයට සිනහ මතු විය. කාමරයේ ඇද යට තිබූ ට්‍රැවලින් බෑගය අතට ගෙන එය දොර කඩ තබා තව මොහොතක් නිසොල්මනේ පුටුවක් මත වාඩි වී සිටි ඇය හරියටම දහය පසු වෙද්දි ලහි ලහියේ තම ඇදුම් මාරු කරන්නට විය. පැයකට අධික කාලයක් ගත වී ඇති හෙයින් නැන්දා නිදිදෙව්දුව තුරුලට වී ඇති බැව ඇයට සැකයක් නොමැත. සෙමින් කාමරයෙන් පිටතට පැමිණි ඇය හඩ නොනැගෙන සේ සාලයට පැමිණ දොර සෙමින් විවෘත කරගෙන එළියට පැමිණියේය. කලින්ම විවෘත කර තිබු ගේට්ටුවට උඩින් සෙල්පෝනයක ටෝච් එළිය එහාට මෙහාට වන්නට වූයෙන්, තම ගමන ස්ථිර බව ඇයට හැගිනි. ගේට්ටුවට අත තබන්නට ඔන්න මෙන්න තිබියදී නැගුනු හඩින් නදී දැඩි ලෙස කැළඹුනාය.
“දුවේ.. උඹ යනවා නේද?? මං දන්නවා උඹට ඉන්න බැහැ කියලා.. ශ්‍යාමල් මාත් එක්ක මේ කතාව කිව්වා. මං දැනගෙන හිටියා අද ඔයා යන විත්තිය“
“අනේ නැන්දේ.. මට සමාවෙන්න.. මට ඒක කියාගන්න බැරි උනා.“
“ශ්‍යාමල්.. ඇතුලට එන්න. දුවේ. උඹ කරන දේට මට විරුද්ධ වෙන්න බෑ. ඒක උඹේ තීරණය. සුමාල් තමා දැනගන්න ඕන ඔයාව රැකගන්න. මට කරන්න දෙයක් නෑ දුවේ.. පරිස්සමින් යන්න. අනේ පුතේ මයේ දුව හොදට බලාගන්න... එයාට දුකක් දෙන්න එපා.. මටයි පාළු. මේ කෙල්ලගේ කෝලං බලාගෙන තමා මං මෙච්චර කලක් ජීවත් උනේ ටිකක් හරි හිනා වෙලා.“
“අනේ අම්මේ මට සමාවෙන්න. මට අම්මව උනත් තේරුං ගන්න බැරි උනා“
“හොදයි පුතේ.. ගිහින් එන්න“
දෙපසට පැද්දෙන ටෝච් එළිය රේල් පීලි මත වැටී දිස්නයක් දෙන්නට විය. කළුවරේ වුවද එකිනෙක් පැටලී ඇති අත් වල රැදි ඔරලෝසු දෙකෙහි රිදී පැහැය පැහැදිලිව පෙනෙන්නට විය. ගේට්ටුව වැසිනි.
.jpg)
.jpg)