චිත්‍ර ශිල්පියා!!

හීතල හිරිකඩ, විවෘත වූ ජනෙල් කවුළුව සිසාරා මාගේ දුප්පත් කාමරය තුල කැරකෙයි. එයින් නැගෙන සීතල දරා ගත නොහී මා සිත මෙන්ම ගතද භීතියට පත්ව ඇත. කවුළු තිර රෙදි මදින් මද සෙලවෙමින් හිරිකඩ කාමරය තුලට යොමු කරන අන්දම දුටු මා සිත තුල තෙරපෙන්නේ කෝපයකි. එයින් සවිමත් වූ සිත, ගත ජනෙල් කවුළුව වෙත යොමු කරන්නේ එයින් මිදීමේ අටියෙනි. දහසක් ශබ්ද, ඈතින් පෙනෙන රළු මුහුදෙන් නැග ඒ. එහි ශබ්දය කනට ඉතා හුරු පුරුදු වුවද, අද දින එහි යම් කන්දොස්කිරියාවක් ඇති බැව් මා හට දැනේ. ඝෝෂාකාරි ශබ්දය මා මනස බොහෝ සේ වියවුලට පත් කොට ඇත. 

ජනෙල් කවුළුව අසලට ගොස් එහි තිර රෙදි යම්තම් මෑත් කොට මා කවුළු පියන් පත් දෙක, අත් දෙකෙන් දෙපැත්තෙන් ම අල්ලා වසා දැමීමට තැත් කිරීමේදී නොසීතූ ලෙස බිම් මහල දෙස බැලීමට මා හට සිදු වීම වාසනාවක්ද අවාසනවාක්ද යන්න නිසි ලෙස මා හට නොවැටහේ.

යම්තම් කරුවල වී ඇති පරිසරය තුල, කනිපින්දම් දොඩමින් හිරු අවරට යමින් ඇත. එයින් මුක්ත වූ රන්වන් තැඹිලි පැහැ ආලෝකය තව දුරටත් වර්ණවත් නොවේ. එය අඳුරට මුහු වෙමින් පවතී. හිරුගේ වියෝවෙන් පන්නරය ලැබු මා ඇස් යුග අඳුරට ක්‍රමයෙන් හුරු වී ඇති අරුමය සැනෙකින් මා අවබෝධ කර ගතිමි.

ඇය සිටියේ පහල මාලයේ මිදුලෙහිය. එහි මායිම් තාප්පයට ඉතා ආසන්නව ඇති සිමෙන්තියෙන් වට කොට තිබෙන ළිදෙන් වතුර අදිමින් ස්නානය කරන ඇයගේ මල් වැටුන චීත්ත රෙදි වතුරෙන් පෙගී ශරීරයට මුළුමනින්ම ඇලී ගොස් ඇත. පනිට්ටුවෙන් හිසට වැටෙන ජල කඳ දරාගත නොහී ඇයගේ හිස පහළට නැවෙන්නේය. මට මුහුණ පා ස්නානය කරන ඇයගේ ඉරියව් තුල ඇත්තේ විස්තර කළ නොහී අපුරු වූ සුන්දරත්වයකි. හිසෙන් පහලට රෑටන ජල කද, හිසෙන් දෙබෑ වී ඇයගේ ශරිරය තෙමමින් පහලට වැටෙන්නේය. එයින් ඉක්බිති හිසෙන් වැටෙනා වතුර බිදු නිකට තෙක් වැටී, එයින් පසු කෙලින්ම ඇයගේ පපු පෙදෙස ස්පර්ශ කරමින්, මල් චීත්තය පසා කරමින් අැයගේ සිරුර තුලට කා වැදී අතුරුදන් වෙයි. එකින් එක වැටෙන පනිට්ටුවෙන් නික්මෙන ජල පහරින් ඇය තම සිරුර තෙමා ගනිද්දී, තෙත් නොවු මාගේ දෑස හැලහොල්මනක් නැතිවම ඒ දෙස තම කිරණ විිදිමින් තත්පරෙයන් දහයෙන් පංගුවක් පවා හසු කර ගැනීමට තැත් කරයි.

විඩාවට පත් නොවූ මා නෙතින් ලැබෙනා විධානය පරිදි මා හට කිසි ලෙසකින්වත් කවුළු පියන් පත් වසා දැමිය නොහැකිය. හීතල හිරිකඩ මා ගත වටා දැවටෙන වගක් මට සිහි නොවේ. ඇයගේ තෙතබරිත සිරුරින් දිස් වන මනා අගපසගෙහි ඇති මනස්කාත්තභාවය මා දැහැනකට පත් කොට ඇත. ඇයගේ නිරුවත් පා යුග හා උර පෙදෙස මද ආලෝකයෙන් දිස්නය දෙන්නේ වතුර බිඳු ඇයව සිපගන්නා හෙයිනි. කුමක් කරම් දැයි නොදත් මා නිසොල්මනේ ඇය දෙසම බලා සිටිමි. මා සිටිනා බවක් නොදක්නා ඇය, තම අගපසග හසුරුවමින් පිරිසිදු කරමින් සිටින්නීය. කලවා පෙදෙස චීත්තයෙන් මතු කරමින්, වරෙක තම පියවුරු අත ගාමින් ඇය ස්නානය කරනු අයුරු දකින මා සිත ආශාවෙන් වල්මත් වී ඇත. කිසි ලෙසකින් වටහාගත නොහැකි ලෙස, මාගේ සිත පාෂාණිභූත වී ඇත්තේය. ඉහල මහලේ සිට පැන ගොස් එක් වරම ඇයගේ තෙතබරිත සිරුර වෙලා ගැනීමට මගේ සිත බල කරයි. එසේ නැතහොත් මා මිය යනු ඇතැයි සිතන තරමට මගේ ගත වෙවුලුම් කයි. තව දුරටත් මෙම සිතුවිලි දරා ගත නොහැක. 

මීට පෙර කිසිදු දිනක මා ඇය මෙම ළිද අසලදී දැක නැත්තේ ඇයි දැයි විටින් විට මා සිත ප්‍රශ්න කරයි. අවශේෂ හේතුවකින් තොරවම එය මාගේ නොසැලකිල්ල බව මා විශ්වාස කරමි. 

ඉන් පසු දිනපතාම පාහේ ඇයගේ රෑ සපුව දැකීම මා හට තිබු එකම ආශාව විය. එයින් පිබිදෙන මා, ඇය බලාපොරොත්තුව පැය ගණන් කව්ළුව අසල ගැවසෙමි. එහෙත් ඒ කිසිදු දිනක ඇය මා දුටු බවක් නොදකින මා සැනසුම් සුසුම් හෙළමි. එය මද අස් වැසිල්ලකි. තව දුරටත් ඇයගේ පහස ලැබීමේ ආශාවක් මා තුල නොමැත. කවුළුවෙන් පැන ගොස් එක වරම ඇයව කිටිකිටියේ වෙලා ගැනීමේ මා ආශාව යටපත් වී ඇත. ඇයගේ සිරුරේ ලාලිත්‍යෙයන් ඔකඳ වූ මා මනස එයින්ම සෑහිමකට පත්ව ඇති සේය. 

ඇය දුට පළමු දවසේ මා සිතින් මතුවු සිතුවිලි සමුදාය තව දුරටත් ගලා නොඑන්නේ මන්දැයි තව දුරටත් මා හට ප්‍රශ්නයක් නොවේ. ඇයට මා පෙම් කරමි. එහෙත් ඒද ඇය ළිද අසල ගැවසෙද්දි පමණය. ඉන් තොර අනාගතයක් මා හට නොමැති බව පසක් වීමෙන් විටෙක සිත කඩා වැටුනද, ලාලිත්‍යෙයන් සපිරි ඇයගේ තෙමුනු සිරැර නැවත දුටු වනම එම සිතුවිලි කීති කීතු ඉරී බිමට පතිත වේ.

නැවත අවස්ථාවක් එළබෙන්නේ නැත. මේ අනර්භ දසුන මා අත රැදි පින්සල මත ඒ අයුරින්ම සටහන්ව තිබේදැයි සැක හැර දකින මා  හට, සිතුවම ගැන මතු වන්නේ ඉමහත් සතුටකි..