නම කන උන්!!

පහු ගිය වතාවේ නම් ගැන කියන්න ගියාට කිව්වේ මං අප්‍රබංසයක් නෙව. ඒකටත් එක්කම අපේ පත්තරයා මාව අබිලික් කරලම දැම්මා ආයි නෝ හෙල්ලුං වෙන්නම. ඒකෙන් මේකෙන් උනේ මට සමහර කමෙන්කටු වලට උත්තර දෙන්න බැරි වේච්චි එක තමා. හැක්.

පුරාණයේ ඉදලම සිංහල සමාජය තුල එක් පවුල් ඒකකයක පුද්ගලයන් හැදීන්වීම බොහෝ දුරට එම පළාතට ආවේණික වූ ක්‍රමයකට තමා සිද්ධ උනේ. දකුණේ එක විදියක්, කන්ද උඩරට එක විදියක්, මාගම්පත්තුවේ එක විදියක්, ඌවේ එක විදියක්. මොන විදියට උනත් ඒ නම් කිරීමේ කලාවක් තිබුවා. ඉස්සර ඉදල පැවත ආ පවුලේ සාමාජිකයන් හැදින්වීමේ ක්‍රමය දැන් නං හුගක් දුරට අඩපන වෙලා නැති වෙලාම ගිහිල්ල වගේ. එහෙමමත් නෑ. තවමත් ගම් වල එවැනි නම් දීම් සිද්ධ වෙනවා.

කලින් දවසක මම කිව්වා අපේ යාළුවෙක්ගේ අයියට දාපු නම. අම්මා පොඩි කාලේ ආදරේට ඒකාට රත්තරන් පුතා කියන්න ගත්තම, දිගටම නම රෙජිස්ටර් වෙලා පැවතගෙන ආවා. අනිතිමට පොර විශේෂඥ වෛද්‍යවරයක් වෙලත් තාමත් අම්මට “රත්තරං පුතා“, මල්ලිලාට “රත්තරන් අයියා“, අයියලාට “රත්තරං මල්ලි“. දොස්තර කෝමත් රත්තරං කියල හිතන නිසා ඒකේ අවුලක් නෑ. අවුල තියෙන්නේ යාළුවෝ ගෙදර ආවම තමා. මොකද අම්මා රත්තරන් පුතා රත්තරන් පුතා කියල බෙරිහන් දෙනකොට උන්ටයි හෙනම ආතල් එක .කොහොම හරි පේරාදෙනියෙනුත් පොරට රත්තරං කියල බෞතීස්ම කරපු නිසා තාමත් පොර රත්තරං.

අපේ දේශිකාගේ තාත්තගේ පවුලේ නම් තියපු විදිය බලමුකෝ.

ඥාතිකම (දේශිකාට)	පවුලේ හැදින්වීම	සමාජීය හැදින්වීම
ලොකු තාත්තා	ලොකු මහත්තයා	ලොකු අයියා
මද්දු තාත්තා	මද්දු අයියා	මද්දු අයියා
පොඩි බාප්පා	පොඩි අයියා/මල්ලි	පොඩි මහත්තයා
ලොකු නැන්දා	ලොකු හාමිනේ	ලොකු අක්කා
නැන්දා (1)	පැටි හාමිනේ	පැටි අක්කා/නංගී
නැන්දා (2)	නැලි හාමිනේ	නැලි අක්කා/නංගි
නැන්දා (3)	හිචිචි හාමිනේ	හිචිචි අක්කා/නංගි
බාල බාප්පා	බාල මහත්තයා	බාල අයියා/මල්ලි
කුඩා බාප්පා (හිචිචි බාප්පා)	හිචිචි මහත්තයා	හිචිචි අයියා/මල්ලි

ඔය විදියට හිටියට ඔය අයගෙන් තරමක් ඉගෙන ගෙන හිටියේ ලොකු තාත්තා විතරයි. එයා තැපැල් ස්ථානාධිපති කෙනෙක්. අනිත් අයට කෙසේ වෙතත් දේශිකාගේ තාත්තටත් පොඩි ගැම්මක් තිබුනා එයා ප්‍රින්සිපල් කෙනෙක් නිසා. පවුලේ අය ඉස්කෝලේ අයියා/මල්ලි කියද්දී ගමේ අය කට පුරාම ඉස්කෝලේ මහත්තයා කියල තමා කිව්වේ. පොරත් එක්ක තරහ වෙලා හිටිය පහල ගෙදර අංකල් කාරයා නං බීගෙන ඇවිත් කියන්නේම “ඉස්කෝලයා. නොට්ටිගේ පුතා“ කියලම තමා.

මේවා ඉතිං ගම් පළාත් නේ ආයිබෝවන්ඩ. ඔතන හිටිය බාල බාප්පා බැන්දේ නුවර පැත්තේ මැණීකේ කෙනෙක්. ඒ අයට දූවරුම හතරයි. අරයා බාලඅයියා උනා, හාමිනේ නුවර මැණිකේ උනා. ඒකටත් එක්කම දුවලට මෙහෙමයි කතා කරේ.

ලොකු දුව	ලොකු මැණිකේ	ලොකු අක්කා/නංගි (ලොකූ)
දෙවැනි දුව	රතු මැණිකේ	රතු අක්කා/නංගි (රතූ)
තෙවැනි දුව	හිච්චි මැණිකේ	හිචිචි අක්කා/නංගි (හිච්චී)
හතරවැනි දුව	සුදු මැණිකේ	සුදු අක්කා/නංගී (සුදූ)

අපේ ගෙදරට අනිත් පැත්තේ ගෙදරත් ඉන්නේ නුවරින් මැණිකේ කෙනෙක් ගෙනාපු හිචිචි මහත්තයෙක් තමා. ඒ ගෙදරත් දුවල තුන් දෙනයි කොල්ලෝ දෙන්නයි. කොල්ලෝ දෙන්නං ලොකු පුතා, පොඩි පුතා. හැබැයි කෙල්ලෝ තුන් දෙනා නං මැණිකෙලා. ලොකු මැණීකේ, රතු මැණිකේ සහ චූටි මැණිකේ. මේ චූටි මැණිකේ නං පූසොන්ට හරි ආදරේයි. රෑට මං බැල්කනියට වෙලා දුං යවන කොට පුස් පැටියට කතා කරනව මට අහෙනවා.

“අනේ චූටි මැණික, ඔයා රෑට කෑවේ නෑ නේද? එන්න පැටියෝ කවන්න. කෝ ඔයාගේ අම්මා, එයා ආවේ නෑ තාම. කන්න මයේ මැණික..“

ඔය චූටි මැණීකේගේ පූසා දවසක් වාහනේක හැපුනයි කියපු ආරංචිය ගෙදරට ඇවිත් ගෑනි කලන්තේ දාලත් වැටුනලු. 

අපේ ගෙදර නං ඉතිං මොකක්වත් නෑ ඔක්කෝම පුත්තු. මම ලොකු පුතා, අනිකා පොඩි පුතා, අනිකා චූටි පුතා සහ දුව. වෙන නම් කීමක් නෑ. හැබැයි මේ අවකාශෙට ඇවිත් මං අහගන්න නං ටික දැක්කොත් වගේ සැතපිල ඉන්න අපේ අම්මා දුවං ඇවිල්ල බොලාට නෙලනවා ඒක සිකුරුයි. 

අම්මෝ මාර සීන් එකක් උනා එක දවසක්. අපේ ග්‍රවුන්ඩ් එක ගාවින් තමා රේල් පාර තියේනේ. අම්මා ටවුමට යන්නේ රේල් පාර දිගේ. ඉස්කොලේ කාලේ එක දවසක් මං නැති වෙලාවක අම්මා රේල් පාරේ යන කොට කොල්ලෝ ටික මෙන්න මෙහෙම කියල තිබුනා. අම්මට රේල් පාරේ යන කොට කොල්ලෝ ග්‍රවුන්ඩ් එකේ ඉදගෙන අම්මට ඇහෙන්න මෙන්න මෙහෙමයි කියල තියෙන්නේ.

“මචං අර දේශා ඉන්නවා නේද? ඕකා අමු කුපාඩියා. ගැනු ළමයෙක් පේන්න බෑ බං.. “

“ඔව් බං එක පාරක් ඕකා රේල් පාරේදි ළමයෙකුගේ මිරිකලත් තිබුනා“

“ඒක තමා බං. ඕකා මහ අමු කුපාඩියෙක්“

මේ ටික අහගෙන ඉදල අම්මා අඩාගෙන ගෙදර ඇවිත් මට මෙහෙම කියනවා.

“බලපං මට මේවා අහන්න පුළුවන්ද? අර පිට්ටනියේ කොල්ලෝ උඹට කුපාඩියා කිය කිය කතා කරනවා මට අැහුවා. මං ඇස් දෙක වගේ උඹලව හදන්නේ. එක එකාට කියල නං හදාගන්න නෙමෙයි. අනික මේ පාරේ හැමෝම දන්නවා මගේ කොල්ලෝ තුන් දෙනා කොයි තරං අහිංසකද කියලා. උන් මූන බලල කතා කරන්නෙවත් නැති වැදගත් විදියට හැදුන කොල්ලෝ වෙලත් මේ කසඩ කොල්ලෝ එහෙමයි කතා කරන්නේ. උඹ යන්න එපා ඕකුන් එක්ක තැක් ගැහෙන්න ආයිත් හොදද“

මං ඉතිං ඊට පස්සෙන්දම ගිහිල්ල කුනුහරුප ලෝඩ් එකක්ම බෑව පිට්ටනියේ.. හැක්.

ප.ලි. - ඔන්න පත්තරයගේ බ්ලොග් එක. හැබැයි අපිටම කොහේද තමා ඒකේ ලියන්න වෙන්නේ.

පත්තර මල්ලීගේ බ්ලොග් කඩමාල්ල