මට තාම අවුරුදු, පැස්ටිවල්.. etc

ටික දවසකින් ලිව්වේ නැති නිසා අත නිකං ගල් වෙලා වගේ අනේ.. මිනිහා ලියන්න බෑම කියනවා. බුල ගහනවා.. කට්ටි පනිනවා. මොකක් හරි මලදානයක් කියනවා. පට්ට කම්මැලියෙක් වෙලා අප්පා.. කව්ද ඉතිං මගේ දුකට සැපට දෙකටම කොටපු අත් දෙක තමා.

එහෙමෙයි කියල නිකං ඉන්නයැ.. අපිරියෙල් 10 ද කොහේද තමා අන්තිමට මොකක් හරි ලිව්වේ. ඊට පස්සේ අවුරුදු නිවාඩු. 21 වැඩට ආවා. ඒ කාලය තුල මට නං ඉතිං නොනගතේම තමා. මොකෝ ඉතිං ඔය වෙනිලට වගේ ගැජට් බැජට් අපිට තියෙන එකක්යැ හිතුනු වෙලාවට ලොග් වෙන්න. හැක්.

බෝම සාර්ථක අවුරුදු නිවාඩුවක් ගත කරල ආවට පස්සේ, තාම බේරිල්ලක් නෑ.. අර නරි නලියා ඇතුලු උදවිය සංවිධානය කරපු විකාර පැස්ටිවල් එකේ පොටෝ බලන එකයි, ඒකදෙි උන්දැලි කරපු කියපු නවනිංගිරා වැඩ ගැන කියවන (??) එකයි නෙව මේ දවස් වල තියෙන්නේ. මාත් බලං හිටියා මුන්ට මේක ඇති වෙයි කියල. තාම හිතලවත් නෑ වගේ. කමක් නෑ කමක් නෑ සති දෙකක් වත් ඕක මතක තිබ්බොත් ඇති.

අවුරුද්දට කියල මුලින්ම බොන්න සැට් උනේ 13 රෑ. ඒ පටන් ගත්තා නේද, නොදෝමකින් බොන එක නැවැත්තුවේ 17 වෙනිදා. 18 ඉදල 21 වෙනකං දවස් තුන, මොනවත් නොබී ආතල් එකේ පොඩි උන් එක්ක ගෙදරටම වෙලා, ජාලගත නෑ කම් මුකුත් නැතිව ආතල් එකේම ඉන්නවා කියල හිතනං හිටියට එහෙම කරන්න පුළුවනෑ. ඔන්න 19 දවල් වෙන කොට එනවා ගෝතයෙක්.. ඌරු නාම්බෙක් අප්පා. එළු මස් කෑල්ලකුත් අරන් ඒකට හරියන්න බෝතල් දෙකකුත් කඳ ගහගෙන. ඉතිං බෑ කියන්නයැ.. අවුරුදු නිසා බේකරිත් නෑ ඉතිං කොහේද රෝස් පාං. එළු මස් ටික ප්‍රෙෂර් කුකර් එකේ තම්බල, ඊට පස්සේ හොදට ඉස්ටුවට හදාගත්තා. දෙන්නා එක්ක වාඩි උනා. එකක් ඉවර කරා. ඊට පස්සේ තවත් එකෙක් කෝල් කරල ගෙන්නගෙන ඉතිරි එකටත් වැඩේ දීලම තමා පස්ස බැලුවේ.

එළුමස් බයිට් එකට අරන් ගැහුවමත් ගතියක් තියේ ඈ. කියන්න අමතක උනා නේ නලියෝ.. මං නැවැත්තුවා.. උඹලට හොද උනාට මට ඒක නරකයි වගේ..මං ඉතිං නැවැත්තුවා ගල් පාවිච්චිය. ආයි මාව හම්බ වෙන්න බොලා එනවා නං මතක ඇතිව බ්‍රැන්ඩි හරි විෂ්කි හරි විතරක් ගෙනෙල්ලා හරිය..

ඔව් ඉතිං ඒක අහවර කරා නේ.. උන් ගියා යන්න හවස 05 විතර වෙද්දි. මාත් හොද නින්දක් දැම්මා. වැඩේ කියන්නේ මම 20 කන්නේලියේ යන්න දාගෙන තිබුනා නේ පොඩි උන් එක්ක. ඕකට අපේ මලයගේ පවුල් වල අය එහෙම සම්බන්ධ කරගෙන යන්න තමා මං කල්පනා කරල තීන්දු තීරණ අරන් තිබුනේ.

එක මලයෙක් මේ දවස් වල ලංකාවේ නැති නිසා මිනිහගේ පවුලයි ළමයි දෙන්නයි එන්න බෑ කිව්වා. මටත් මොකෝ බත් ටිකට යන වියදම හරි අඩු යි නේ කියල ඉවසුවා. අනිත් මලයා නං කරගහගෙන එනවා කියල පොරොන්දු වෙලා තිබුනේ. ඒ මදිවට අපේ ළගම ඥාති වෙච්චි හැමදාම සැට් වෙන අයියකාරයෙකුත් එන්න පොරොන්දු උනා.

හැන්දෑවේ හතට විතර නිදි මරගාතේ මොකෙක් හරි කකුලක් හොලවන හින්දා මං නැගිට්ටා. අනේ අම්මෝ.. මෙන්න අර අයියකාරයා මගේ දිහාට ප්‍රෑන්ක්ලින් එකක් දික් කරන් ඉන්නවා. මේ යක්කු ටික 20 යන ගමනට උදේ පාන්දරම එන එක කරදර නිසා, මට අනුකම්පා කරල රෑම ඇවිල්ලා අපේ ගෙදර නවතින්න. ඉතිං තවත් දං වලදන්න ඉඩ තියේයැ. මලයා දුවල පැනල මස් ටිකක් පුච්චල අරගත්තම, මං දැක්කේ නෑ වගේ හිටියා. ඒ වෙන කොටත් හරියට කකුල් දෙක බිම තියල ඇවිදගන්න බැරි පොඩි දරුවෙක් මං. ඊට පස්සේ උන් දෙන්නා එළියට පුටු අරන් ගිිහින් ස්ටූල් එකක් තියල ඒක උඩ කලමනා තියල සකස් කරන හැටි මට හොදටම ඇහුනා. චියර්ස් කියලා උන් දෙන්නා ස්ලාං ගෑවට පස්සේ මට තේරුනා තවත් ඉවසන්න බෑ කියලා. ඒ පාර වැනි වැනි ගිහිල්ල වාඩි උනා. ඊට පස්සේ මොකක්ද ඉතිං තව එකකුත් ගෙනැල්ල තමා පස්ස බැලුවේ. රෑ දොළහ විතර ඇති නිදාගන්න කොට. 

උදේ වෙරි මරගාතෙම ගියා යන්න කන්නෙලි. ගියපාර බීල කරපු වැඩ ටික මතක නිසා මේ පාර නං කන්නෙලියේදි බොන්නෑ කියල මං පොරොන්දු වෙලා ගියේ මටම. ඒ පොරොන්දුව නං දෙයියනේ කියල ඉෂ්ට කරගත්තා. කොහේ බොන්නද අනේ ඔච්චර.. හැක්..