පිනා චෑන්ස්!!

මීරිගම නරගයෙන් කෙටි දුරක් ඈතට වන්න වූ ගම් පියසෙකි. නිල්පැහැ තුරු සෙවනින්ද මනරම්ව ගලා බස්නා ඇළ පහරකින්ද යුතු ඒ ගම් පියසේ යම් වැදගත් කමක් වේ නම්.. නැත. එහි කිසිදු වැදගත් දෙයක් සිදු නොවේ.

එහෙත් ටික දිනක පටන් එම ගම්මානයේ පිහිටි නිවසක් අසල මහ රාත්තිරියේ නොයෙකුත් පන්නයේ වාහන නවතා තිබීම නම් මුළු ගම්මානයටම වැදගත් දෙයක් විය. එය කෙසේද යත් මෙතෙක් කල් නිහඬ සමනලයකුගේ වේශයෙන් සිටි ගම්මානය එක් වරම එළුවෙක් මෙන් ශබ්ද නගන්නට වීමක් හා සමාන වීමය. තැනින් තැන කුඩා තේ කඩ ඉදි විය. ගමෙන් සොයාගත් අල බතල තම්බා වේල සරිකරගන්නා තවක් පිරිසක්ද බිහිවිය. එයිනුදු නොනැවතී වැඩි මිලට මහ රෑ අරක්කු විකුණන තිත්පළක්ද, ඊටම සරිලන සේ තිප්පළේ හිමිකාරයා විසින්ම සකසන ලද මැසි මදුරුවන් ගහනයෙන් යුත් එක එක වර්ගයේ අජූත බයිට් සමගින් අරක්කු පානය කළ හැකි කුඩා කාමර කෑල්ලක්ද රෙස්ටෝ එකක් ලෙස ඉදි කර ඇත. 

මහා රාත්තිරියේ පමණක් සිදු වන මේ ගිණිවිජ්ජුම්බරය සෑබැවින්ම ගමේ ඇත්තන්ට මහාම ප්‍රෙහ්ලිකාවක් විය. කෙසේ වෙතත් ඇල්ලූ පානෙන් එළිය බැලීමනම් වූ අති පෞරාණික පුරුද්ද හා හැකියාව හේතුවෙන් වගවිභාගයකින් තොරවම ඔවුන් වැඩට බැස ඇත.

රථ වාහන නවතා ඇති නිවස අසළ බෝඩ් ලෑලි කිහිපයක් ඇත. එකක් වාහන ගාලට යනුවෙන් අගුරු කෑල්ලකින් ලියු බෝඩ් ලෑල්ලකි. තවත් එකක් නම් පෝලිමට එන්න යනුවෙන් සදහන් එකකි. මිදුලට ඇතුල් වූ වහාම දකුණු පැත්තේ කාමරයේ දොර අසල තවත් බොඩ් ලෑල්ලක් ඇති අතර වම් පස කාමරය තුලට දික්ව ඇති පෝලිම එබෙන බව දක්නට ලැබුනි. වම් පස ඇති කාමරයේ බෝඩ් ලෑල්ලේ මෙසේ සදහන් විය. “ආධාර හා උපකාර මෙතැනට බාර දී රිසිට් පතක් ලබා ගන්න“

අති ප්‍රභල ඉන්ඩස්ට්‍රියල් සීඑෆ්එල් බල්බයෙන් එළිය වූ කාමරයේ දොර අසල මීමැසි පොදියක් ලෙස පෝලිම දිගුව පවතී. කාමරය තුල කිසිදු සෞම්‍ය බාවයක් නොමැත්තේ කාමරයේ මුල්ලකට වන්නට මේසයක් තබා ඒ මේසය මත පරිගණක දෙකක් පමණ තබාගෙන කුමක් හෝ කාර්යයක නියැලෙමින් පෝලිමේ පැමිණෙන්නන් සමග වාද විවාද කරන පුද්ගලයා හේතුවෙනි. කැහැටු සිරුරින් යුත් ඔහු කර නැති ටීසර්ට් එකක් පැළද සිටියද, මේසය වැසි ඇති නිසා යටට කුමක් ඇද සිටියේදැයි කිසිවෙකුත් නොදක්නා ලදි. අක්බමරු වන් කෙහෙරැල්ලක් ඔහුට පිහිටා තිබුණු බවට උපන් ලක්ෂණ ඇත. කළු ගැහුණු දෙතොල මත පොපියන වචන කළු පැහැයට හැරවූ දෙයෙහිම ඇති ගන්ධස්කාරය වඩවයි.

පෝලිමේ ඉදිරියෙන්ම පැමිණි පාරිභෝගිකයා හට දැඩිව කතා කරන ඔහු ඒ පුද්ගලයා ඉදිරිපස අසුනේ වාඩිකරවීමට හෝ උනන්දුවක් නොගන්නා ලදි.

“මනුස්සයෝ මට ඕවා නං බාරගන්න බැහැ. මොකද මේවයින් වක්‍රාකාරව මාව වලපල්ලට යවන්නයි හදන්නේ. මොකක්ද අර ලන්ඩන් වල හිටිය සර්ලොක් හෝම්ස් අල්ලල දැම්මේ. ඔහේ හදන්නේ මාව දංගෙඩියට දක්කන්නෙයි. ඒ මදිවට පේනවනේ මේ තියෙන අනිත් ඒවා.. මට බෑ ඔහේ ඔච්චර දුර ඉදල ආපු එක ඇත්තයි. දැං ඉතිං දෙයියනේ කියල තංගල්ල බස් එහෙක නැගල මෙතැනින් තොලොංචි වෙනවලා.. හ්ම් අනිත් කෙනා“

ඔහු තංගල්ලට එළවා දැමු විට අනිකා ඉදිරියට පැමිණේ.

“මෙන්න මේකයි ඔයා ගැන මට සන්තෝසයි ආපු එකත් ඇති..(ඉන්දියාවේ සිට විෂ්කි බෝතලයක් ගෙනැවිත් ඇති බව රිස්ට් පතේ සදහන් වේ) ප්‍රශ්නේ මේකයි.. දැම්ම ඔයාට චෑන්ස් එකක් දෙන්න බෑ මොකද මීට කලිනුත් මේ වගේ කට්ටිය ආවා. (විස්කි ගෙනාවා) ඒ අය ඉන්න අනුපිළීවෙලට තමා දාන්නේ. තරහ වෙන්න එපා.. අනිවා මං ඔයාගේ වැඩේ නං කරනවා. මල්ලි ඔය රෙඩ්බුල් එක මට දෙන්න. දැං යන්න. ළගනේ.. ඉන්නේ මතක ඇතිව දෙහිවලින් බහින්න නැත්නං ගල්කිස්සෙන් තමා බහින්න වෙන්නේ හරිනේ“

සන්තෝසෙන් ඉවත යනු ඔහු දිහා පෝලිමේ සිටි අනෙක් අය නොරිස්සුම් බැල්මක් හෙලනු පෙනේ.

“ආහ්.. අප්පච්චියේ දැං නේ දන්නේ.. අපොයි අපොයි සිංහයෝ අල්ලන්ට මෙහෙට ආවාට කමක් නෑ ඔය එක එක ගැජට් කෑලි දාලා අපේ ගෙදර කන්ෆිගර් කරනවා හෙම නෙමෙයි හරිද? (රිසිට්පත බලමින්.. බුස්ටර් නැති ඇන්ටනාවක් ලෙස එහි සදහන්ව ඇත) මේකනේ ඔහේගේ වැඩ ගැන මට එච්චර සන්තෝසයක් නැහැ. අනික මේ වගේ එනකොට ඔහොමද එන්නේ. මොකක්ද ඔය අතේ තියෙන මල්ල. ලේ යන එක නවත්තන්න.. තමුසෙට පිස්සු අයියේ.. යනවා යන්න.. අන්න අර කලින් ගියපු හාදයත් එක්ක එක බස් එකේම යනවා දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් හරි ඇහැරිල ගියොත් හොදා.. යනවා ඉතිං.. මෙතැන ස්ටැට්ස් බල බල ඉන්නැතිව“

බලු වූ සිංහයෙකු සේ ගිය ඔහුට පසුව කාන්තාවක් ඇතුලට පැමිණේ. රිසිට් පත බැලු විට යම් කෝපයක් හට ගත් බව පෙනෙන්නට විය.

“ආ. මේ නංගි.. කේක් ටිකේ එක්ස්පයර් ඩේට් බැලුව නේද/ මොකද ඔය කේක් දවසකට වැඩිය තියාගන්න බැරි ඒවයි කියලයි මට ආරංචි. අනිත් එක අර ගෙනාපු මගුල් ත්‍රීඩී මොනරා ඔයාම අරන් යන්න. අපේ සුදු හාමිනේ ඕක දැක්කොත් වෙන වැඩක් කරන එකක් නෑ ඕවා හදන්න ගනීවි. තේරුනානේ.. කනගාටුයි ඔයාටත් චෑන්ස් එකක් දෙන්න බෑ මොකද ඔයා වගේ වීනස් දෙව්දුවක් එක්ක මං කතාකරනවට අපේ හාමිනේ කැමති නෑ. ඊට පස්සේ මට වෙන්නේ තනියම ටොයිලට් එකටවත් යන්න බැරි වෙන එක තමා. නංගි එහෙනං දෙයියනේ කියල මහරගම බස් එකක නැගල ගියානං අපිට ලේසියි“

ඔය ආකාරයෙන් මුළු පෝලිමම අවසන් කරන විට ගෙයි ඉදිරිපස වම් කාමරය නොයෙකුත් බඩුභාණ්ඩ වලින් පිරී පැවතුනි. සමහර අය නාකි සුද්දියන් පවා කාමරයට භාර දී තිබුනි. සමහර අය මුදු වැලි නෑවූ ෆෝන් කටු හා කැමරා ආම්පන්න භාර දී තිබුනි. කෙසේ වෙතත් කිසිදු කෑම වර්ගයක් අඩු ගානේ හැලපයක් වත් කාමරයේ නොතිබු අතර, ඊට සරිලන ආකාරයට පිසින ලද හරක් මස්, මෙලෙක් කරන ලද කුකුල් මස් ආදිය නම් තිබුණි.

රාත්‍රි කඩ ද දැන් වැසී ගොස්ය. චන්ඩි අයියා වොෂ් එකක් දාගෙන පැමිණ වම් කාමරයේ ඇති බඩු බාහිරාදිය තම සුදු හාමිනේ සමග පරික්ෂා කරනු පෙනේ. ඒ එක්කම වේගයෙන් පැමිණි කාරයක් නවත්වනු ඇසුනෙන් සුදු හාමිනේ එළියට ගොස් ඒ කුමක්දැයි බැලිය යුතුයැයි අණ කළ හෙතෙම බඩු බැලීමේ කාර්යයේම නිරත විය.

කාර් රථයෙන් බට පුද්ගලයා දුටුවනම හදුනාගත් සුදු හාමිනේ ඔමරි සිනා පාමින් ඒ අසළට ගියාය.

“ආ.. අතා. අයියා.. කොහොමද මොකද මේ මහ රෑ.. ඔව් ඉතිං ඔයාලා මෙයාව ඩැහැගෙන යන්නේ මහ රෑටම නෙව“

“මොකක් කිව්වා අතා..“

“අප්පේ අපේ අතා අයියගේ කටහඩ වෙනස් වෙලා නේ.. ඇයි ඔයා කොන්ඩෙත් කපලා. ටිකක් සුදුත් වෙලා“

“ඔයා කව්ද.. මට අර 16 පිටුව කරන මලයා හමුවෙන්නයි ඕන.“

“ඇත්තට ඔය සමන් අයිය නෙමෙයිද.. අනේ සොරි මම රැවටුනා ටිකක් ඒ වගේ නිසා. මේ ඉතිං රෑනේ.. සතෙක්වත් හරියට අදුරගන්න බෑ.“

“ඇපොයින්ට්මන්ට් එකක් දාන්න වෙනවද?“

“ඔව් නැතිව. ඔයා ගෙනාපු ආධාර ටික අරන් අර කාමරේට එන්න“ අත සන්කොට වම් පස කාමරය පෙන්වූ ඇය ආපසු හැරුනාය.

කාරයේ ඩිකිය ඇර අලි පෙට්ටගමක් අමාරුවෙන් කර තබා ගත් ඔහු ඉදිරියට ගොස් එය භාර දී රිසිට් පත බාර ගත්තේය. රිස්ට් පතේ “ඩොලර් මිටි පිරවූ පෙට්ටියක්“ ලෙස සටහන් වී තිබුනි.

“ආ එන්න අයියා. අපේ හාමිනේ මට කිව්වේ සමන් අතා අයියා ආව කියල නේ. මං ඒත් බැලුවා මොකද මිනිහා මගේ යාළුවා උනාට කවදාවත් මෙහෙම එන්නෑ.. හැක්“

“මල්ලි මං ආවේ...“

“ඔව් මං දන්නවා...මේකයි ඔයාට මං කොහොමත් දැං උදව්වක් කරන්න හිතලයි තියෙන්නේ.. මම දන්නවා ඔයා අහිංසකයි කියලා. ඒක නෙමෙයි අර ලියල කියල හොයපු ඔක්කෝම සල්ලි ටික ඇයි ආධාර විදියට බාර දුන්නේ“

“අනේ කමක් නෑ මලයෝ.. 16 පිටුවෙන් මට තැනක් ලැබෙනවනං ඔය වගේ පෙට්ටි තුන හතරක් වත් හොයන්න බැරිය. නැද්ද“

“හා හා. අන්න එහෙම එන්න. හැබැයි ඔයාගේ වාසනාවට තමා ඔයා බැනල වගේ මට ලිව්වෙ. නැත්නං මං ඔයා කව්ද කියලවත් දැනං හිටියේ නෑ ඇත්තටම. හරි වැඩේ කෙරුනා කියල හිතාගන්න“

“අනේ ඉට්ස ග්‍රේට් හෙල්ප් බ්‍රෝ. නව් අයි ෆිල් ලයික් අ කිං. තැන්ක්ස් අ ලොට්“

චුරු චුරු වැස්සක් මෙන් බර බර ගාමින් කාරය දෙසට යන කුම්භාණ්ඩයා දෙස මොහොතක් බලා සිටි 16 පිටුවේ මහත්තයා නැවත බඩු බැලීමට පටන් ගත්තේය.