යකඩ සිරා (ගෝනිබිල්ලා)!!

සිරිසේන... අපේ ගෙවල් වට පිටාවේ කුලී වැඩ කර එදිනෙදා ජීවත් වීම සදහා ගතමනාවක් සොයාගන්නේ අයෙකි. ඔහුගේ නිවස කරා යන්නේ නම් අපගේ නිවස පසුකොට කන්ද දෙසට දිවෙන තාර (ගැලවූන) පාරේ අන්තයද පසු කළ යුතුය. ඉන්පසුව ඇත්තේ කන්දේ දියසීරාවට ගොදුරුව තැන තැන කාණු සකසන ලද මැටි පාරක් පමණි. එය වැසි දිනෙක නම් මඩවතුර ගෙන යන දිය දහරක් බඳුව දිස්වේ. 

සිරිසේනගේ නිවස ටකරන් හෙවිලි කළ, කපපාරු නොකළ බ්ලොග් ගලින් කළ කුඩා නිවසකි. නොහැකියාව මතම ගෙයි එළිපත්ත පමණක් සිමෙන්ති යොදා සකස් කර ඇති අතර, නිවසේ ඇත්තේ ජනේල තුනක් පමණි. එයින්ද ජනේල දෙකක් වැසීමට හා ඇරීමට නොහැක. එනම් ඉටි කොල ගසා ස්ථිර ලෙසම වසා ඇති බැවිනි. නිවසට පිවිසුනු කල දැක ගත හැකි වන්නේ කපරාරු නොකළ මුළු ගේ පුරාම බිත්ති දිගේ දුවන කළු පැහැයයි. එය නිවසට ඇතුල් වූ තැන සිට දිගටම වැඩි වන්නා වූ කළු පැල්ලමක් වන අතර කුඩා සාලය පසු කර යන විට හමුවන ලී උළුවස්සක් නොමැති උළුවස්සේ සිටම බිත්ති දැඩි ලෙස කළු පැහැ ගැන්වී ඇත. ඊට හේතුව ගෙයට යාබදව තනා ඇති ටකරං වට කර ඇති කුඩා කුස්සියේ ජයග්‍රහණයයි. කුස්සියේ ඉදෙන පැහෙන හැම වළදකම දුක උහුලා ඇත්තේ සිරිසේනගේ ගෙයි බිත්ති විසිනි.

අප කුඩා කල සිටම සිරිසේන දැකීම මහත් බියක් ඇති කරන දෙයක් විය. කැහැපට ගසා ගත් සරම පමණක් හැඳි ඔහුගේ කාලවර්ණ සිරුරෙන් මතුවන හැඩිදැඩි කම, යක්ෂයා දුටුවාක් මෙන් විය. උදේ පාන්දරද, දවල්ද නැවත හවසද පාරේ යන එන ඔහු සෑම නිවසක් අසලම මදක් නතරවී උගුරෙන් කුඩා ශබ්දයක් නගා බලා සිටියි. ඒ රකුසු බැල්ම මිදුලේ සිටින කුඩා අප දවා ලන්නට මෙන් වන නිසා සැනෙකින් ගෙතුලට වැදි සැගවීම අපේ සිරිතය. එසේ නමුත් සිරිසේනගේ කුඩා කෙඳිරිය ඇසුන විට සමහර දින වල අම්මා ඔහු ගේ නම කියා කෑ ගානු අප අසා ඇත. ඉන් ටික වෙලාවකට පසු අප නිවසේ කුමක් හෝ වැඩක ඔහු නිරතව සිටින බව අප ඒකාන්තයෙන්ම දන්නා නිසා ඔහු යනතුරු නැවත අපගේ එළිබැසීමක් නොමැත.

මෙයින් පන්නරය ලබන අපේ අම්මා සිරිසේනව ගෝනිබිල්ලෙකු ලෙස අපට හදුන්වා දී නොයෙකුත් ලාභ ප්‍රයෝජන අපෙන් ගන්නේ අපද දැඩි ලෙස ඔහුට බියපත්ව සිටින බැවිනි. අම්මා අපි ලවා කරවාගන්නා අයුතු ප්‍රයෝජන රාශියකි. අප කිසිලෙසකින්වත් ඒවා ඉටු කිරීමට අපොහොසත් හා අකමැති කර්තව්‍යයන් දේ වන අතර, සිරිසේන බිල්ලාට බියවී අපි ඒවා නිතැතින්ම ඉටු කරති. 

එයින් කිහිපයක් හෝ සදහන් කිරීම වටනේයැයි සිතේ. ගේ වටේ දුවගොස්වත් බත් කටවල් කිහිපයක් කවා ගන්නට අපොහොසත් වන අම්මා අපව කුස්සියේ කුඩා බංකුව මත හිඳුවා මහා බත් පිඟානක් අතටම ගෙනැත් දුන් විට එක හුස්මට එය ගිල වතුරද බී එතැනටම වී සිටින්නෙමු. 

ගෙයි පුරාම පිස්සන් කොටුවක් මෙන් තැන තැන අප විසින්ම දමනා සෙල්ලම් බඩු, කුණුරොඩු, කොළ කෑලි පැස්ටල් කෑලි ආදිය අපම අහුලා ගෙන ගොස් නියමිත තැන වල තබා ගෙය පිරිසිදු කරති. 

සෙල්ලම් කිරීම නිසා අතපසු වී අම්මාගෙන් ටොකු කා අතැර ඇති පාඩම් වැඩද ඉතා ඉක්මනින් කිරීමට ද අප පසුබට නොවෙමු. 

මේ හේතුන් නිසා පාරේ ගියද නොගියද සිරිසේන නම් ගෝනිබිල්ලා යන නම ඇසුන විටදීද අප බියවන්නෝය. එවන් විටෙක යන්තං හෝ මුහුකුරා ගොස් සිටි මා එඩිතර විලාසයෙන්  සිරිසේන නොදුටු බවක් කීවහොත් අම්මා හෙමින් සැරේ කුස්සිය පැත්තෙන් මිදුල ට පැමිණ සිරිසේන මෙන් උගුර කාරා එසැනින්ම නැවත කුස්සියට දුව ගොස් “ආ සිරිසේන ඔහොම ඉදිං“ කියා කී විට කුඩා අප නැවත අපගේ බිල්ලා හදුනා ගන්නෝය. අවාසනාව නම් ලොකු මහත් වන තුරුම මේ අනපනත්කම් අප නොදැන සිටීමය.

දශක ගණනක් පසු වූවද තවමත් සිරිසේනගේ දහඩිය අප නිවෙස් හා වට පිටාව තෙමා දමයි. ඔහු තවමත් ඒ ලෙසම වරු තුනට පාරේ යමින් එක් එක් ගෙයක් අසල නතර වී ගෝනි බිල්ලා වෙයි. එහෙත් අප දැන් ඔහුට බය නැත. එහෙත් ඔහු දැන් අපගේ දරුවන්ගේ ගෝනිබිල්ලාය. අසල්වැසි කුඩා උන්ගේ ගෝනිබිල්ලාය. 

සිරිසේනගේ මුහුණෙහි කිසිදු විටක සිනහවක් නොදුටු මා එක් වරක් පමණක් එය දැක ඇත්තෙමි. වසර කිහිපයකට පෙර අප නිවසේ පිටුපස වැට සකස් කරමින් සිටි ඔහු එක් වරම පය ලිස්සා මායිමට වන්නට තිබූ දොළ කාණුවට වැටුනේය. එය දුටු මා ගැට්ට අයිනේ සිට ඔහු නැගිටවීම සදහා අත දුන් විට ඔහු එය තම ගොරහැඩි අතින් අල්ලා ගත්තේය. එහෙත් කාලවර්ණ වාත්තු ශරීරයෙන් යුත් සිරිසේනගේ බර ගැන සුළුවට හෝ හැගීමක් නොතිබූ මා ඔහුගේ බර දරාගත නොහැකිව ජබෝග් ගා දොළ කානුවට වැටිනි. එවිට වතුරේ සිටිමින්ම දත් විලිස්සා ශබ්ද නගා සිනාසුනු සිරිසේන වහාම මා උඩට තල්ලු කලේය. ඉන්පසුව ද විනාඩි කිහිපයක්ම හිකි හිකි ගාමින් මා දිහා යටැසින් බලමින් වැට ගැසීමේ නිරත වූ ඔහු නැවත සිනාසුන දිනයක් පිළිබදව මා නොදනී.

සියළු දේ පිළිබදව සිතීමේදි යන්තම් හෝ කවි පද දෙකක් සිරිසේන ගැන මට ලිවිය හැකිය.

තනි ගලෙන් කළ “සිරිසේන“ නම් පිළිමයෙහි

ලෙය දුවන හදවතක් නම් තිබුණි..

ප.ලි.  - අරූ නං මොකෙක්ද මන්ද.... මට නං හරි අමරුයි මේ විදියට ලියන්න.. (http://arugeadaviya.wordpress.com)