පිච්ච මල් සුවඳ!

“ඔයාට හිතෙන්නැද්ද මම කරන්නේ වරදක් කියලා“ මම ඇහුවේ අවංකවමයි.

ඒක ඇහුණු ගමන් මේනු ඔළුව ගස්සල මගේ උරිස්සෙන් අයින් කරගත්තා. මෙපමණ වෙලාවක් ඇඟටම එතිල තිබ්බ මේනුගේ ශරිරේ මගේ ශරිරෙන් අයින් කරගෙන එයා, මා දිහා එක එල්ලේම බලන් ඉන්නවා. ඇයි මම වැරදි දෙයක් කිව්වද? ඔව් බය වෙන්න එපා කිසි ප්‍රශ්නයක් නැහැ මමත් සම්පුර්ණ ඇදුම් පිට, මේනුත් සම්පුර්ණ ඇදුම් පිට, සුවපහසු සෝෆා එකක් උඩ තමා ඉන්නේ.. මම වාඩි වෙලා ඉන්න කොට, මේනු මගේ ළගින්ම වාඩි වෙලා මාව තුරුල් කරන් එයාගේ ඔළුව මගේ වම් උරිස්සෙන් තියාගෙන අපි විනාඩි ගානක් ඔහේ බලන් හිටියා. 

******************************************************

පිච්ච මල් සුවද මම පොඩි කාලේ ඉදලම පුදුමාකාර ආසාවක් දක්වපු සුවදක්. ඒ සුවදට මගේ නහය කිති කැවෙනවා. මට තාම මතකයි, ඒ දවස් වල අපේ ගෙවල් පල්ලමේ චිත්‍රා ඇන්ටිලගේ ඉනි වැටට හේත්තු වෙන්න තිබ්බ පිච්ච වැල. ඉඩ හසරක් ලැබුන ඕනැම වෙලාවක මම ඒ වැල් අතරේ එතෙමින් පිච්ච මල් සුවද වින්ද හැටි. ඒක මගේ ජීවිතේටම බද්ද වෙච්ච පිච්ච වැලක්. ඒ පිච්ච වැල ජීවිතේ සුවද සම්පුර්ණයෙන්ම වෙනස් කරා. පිච්ච මලක සුවඳ තරම් මා කුල්මත් කෙරූ වෙනත් සුවඳක් ඇත්තේම නැහැ. සත්තමයි.

******************************************************

මේනුගේ කෝණ්ඩය කිසිම දෙයක් නාහා විදුලි පංකාවේ පිහිටෙන් මගේ මුව අසල රැදෙන කොට, ඒ කෙහෙරැලි වල පැටළුනු හිත වංකගිරියක් බදු අතීතය දිගේ ආයෙත් මුලටම ගමන් කරන්න ගන්නවා. එතකොට මට හැමදේම පැහැදිලිව පේනවා. අතීතය හෝ මා ආ මග මගේ සිතුවිල්ලකින් වෙනස් කළ හැකි නම් මා වරද්දා ගත් තැන් නැවත සකසන්න තිබුනා නොවේදැයි මටම සිත් දෙනවා. ඒ අතරේ කළුවර ගුහා අතරින් හිත ඇවිදින කොට ඈතින් දිලිසෙන එකම තාරුකාවත් මේනු වන්නට ඇතැයි මගේ හිත වටහාගන්නේ, කිසිම දෙයක් නොවුන ගානටයි.

******************************************************

මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් මට මේනුව ඉස්සෙල්ලාම හමුඋනේ මම වැඩ කරපු කාර්යාලයේදියි. උදේ පාන්දරම පැහැපත් සාරියක් ඇදල, කියුබිකල් එකට එබුන රුවැති යුවතිය කව්රු කියල හිතාගන්න බැරි උනත්, ඇතුලට එන්න සන් කරාම බොහොම හිමින් ඇවිත් ගුඩ් මෝර්නිං කියල කිව්ව හැටි මට තාම මතකයි. ඒ දවස මේනුගේ පළමු කාර්යාලයීය දිනය. සැළසුම් නිර්මාණ ශිල්පිනියක් විදියට පත්වීමක් අරන් රාජකාරියට වාර්තා කළ මේනුට පැවරිය යුතු වගකීම් හා අත්‍යාව්‍ය කරුණු කාරණා විනාඩි ගානක් ඇතුලත අඩි පහක දුරක ඇති මගේ පුටුවේ සිට ඉදිරියේම ඇති පුටුවේ ඉන්න මේනුට දෙන්න මට හැකියාවක් ලැබුනා. ඉතිරි උපදෙස් අනෙත් අය දෙන බව දන්නා නිසා අවශ්‍ය කටයුතු සදහා ඇයට මගේ කියුබිකල් එකෙන් සමුගන්නට සිදු උනා. කොහොම උනත් ඇය දුටුවනම මා ඇගේ සුන්දරත්වයක් දුටුවා. මේ කාලේ අගර දගර දාන යුරේනි නොෂිකා නලඟන තරම්ම රූමත් නොවුනත් මේනුගේ හැඩරුව හා නාරි දේහය ඒ හා පෑහෙන වගක් මට දැන් හිතෙනවා. ඒ මම අර නළඟනව මේ ළගදි දැනඅදුන ගත්ත නිසාත්, එයාගේ ඡායාරූප ගොන්නම කවදාවත් පින්තුරු නොදැකපු මිනිහෙක්ගේ ගානට හතර අතටම කරකව කව රස වින්ද හින්දාමත් වෙන්න ඇති.

මේනු සකස් කළ සැළසුමක්, සැළසුම් මේසය මත තිබියදී, ඇයට ළංව එය පරික්ෂා කිරීමට සිදු වීම අහඹු සිදුවීමක් නෙමෙයි, ඒත් ඒකට නැඹුරු වෙච්චි මුල්ම තත්පරේ මේනුව මුල්ම දවසේ දකින කොට නොදැනිච්ච දෙයක් එක පාරටම විදුලි වේගෙන් මගේ හිත අස්සේ කැරළි ගහන්න ගත්තා. ඇයගෙන් නික්මෙන විළවුන් සුගන්ධය. ඒක අර පිච්ච මල් සුවඳමයි. 

මං ආයෙත් චිත්‍රා ඇන්ටිගේ වැට ගාව පිච්ච වැලේ එතිල ඉන්න විත්තියක් දැනුනා. ඒ සුවඳ  මාව පිච්ච වැල ගාව කැරකි කැරකි සුවද වින්ද පොඩි එකා ගානටම පත් කළා. සියළු දේ අනිත්‍යයයි කියන්නාක් මෙන් මා දන්නා සියල්ල අමතක උනා. ඒ සුවද ඔස්සේ තව දුරටත් හිත වල්මත් වීමෙන් කරන්නේ කුමක්ද, කළ යුත්තේ කුමක්ද කියන දේ හිතෙන් ඈතටම ගියා. සැළසුම් මේසය මත තිබු මගේ අත් දෙක දුර්වල වෙන්නේ ඇයිද කියන කාරණය ඒ වෙලාවේ මේනුටත් ප්‍රශ්නයක් වෙන්න ඇති. හැබැයි ලොකුම ප්‍රශ්නය වෙන්න ඇත්තේ පොඩි ළමයෙක් උනත්, තත්පර ගානකින් තේරුම් ගන්න රේඛා කිහිපයක් දිහා මා වැන්නෙක් විනාඩි ගානක් නොසෙල්වී බලා සිටීම වන්න ඇති.

මේනුගෙන් වහනය වන පිච්ච මල් සුවඳ හදවතේ විශාල ඉඩකඩක් අර ගෙන ඉන්න විත්තිය දින කිහිපයක ඇවෑමෙන් මට තේරුම් ගියා. ඒ සුවදට ලොබ බදින්න මිනිහෙක් විදියට මම කොයි තරං බොළද උනාද කියනවනං, ඒ හැඟීම මාව කුඩා දරුවෙක්ගේ මනසකින් ක්‍රියාත්මක වෙන ශරිරයක් ගානටම පත් කරලයි තිබ්බේ.

උවමනාව ඇත්නම් හැමදේම කරන්න පුළුවන් කියනව වගේ, මා ඇගේ පිච්ච මල් සුවඳ විදින්නට සමත් උනා. මේනු මා ගැන උනන්දු උනා හැබැයි මා ඒ බවක් ඇයට පෙන්නුවේ නැහැ. කුමක්දෝ කරුණක් අරබයා අප අතර, හිතවත්කම් වැඩි දියුණු වෙන්නත්, අදහස් එකිනෙකා අතර හුවමාරු කරගන්නත් අපි සමත් උනා. ඒ සබැඳිය මෙපමණ දවස් ඈතින් තිබූ අප දෙදෙනාගේ අවබෝධය පුළුල් කරන්න දායක උනේ සිඝ්‍රගාමි විදියටයි. ජීවිතය ගැන ඇය දුටු සිහිනත්, මා දකින සිහිනත් සමහර තැන්හි සමපාත වන විට අප තුල ඇති සබඳතාව වැඩි දියුණු උනා. ඒකෙන් විවෘත මනසකින් යුතුව කතා කරන්නත්, මා විවාහ වන්නට සුදානමින් සිටින වගත්, ඇයට පෙම්වතෙකු සිටින වගත් ඒ සම්බන්ධ තවත් කරුණුත් එකිනෙකා අතර හුවමාරු උනේ ඒ විදියටයි. හැමදෙක්ම විවෘත මනසකින් සිදු වීම මත, සියළු දේ අභිබවා පිච්ච මල් සුවද මගේ හිතෙන් පැන නැග වචන වී ඇයගේ කන් පෙති ළග නතර උන නිමේෂයේ ඇය කිංකිණි නගමින් සිනාසුනේ මා වික්ෂිප්ත කරමින්. එක් වරම සියළු සබැඳින් බිද වැටුනා වගෙයි මට දැනුනේ.

“ඔයා කියන්නේ මාව ඉඹින්න දෙන්න කියලද...??“

“අපෝ නෑ මට එහෙම උවමනාවක් නෑ.. මට ඒ සුවඳ විදින්න ඕන“

“බැරි වෙලා හරි ඔයාට මාව අයිති කරගන්න ඕන උනොත්“

“නෑ එහෙම වෙන්නෑ. මම ගැන මම දන්නවා“

“පිරිමි කියන්නේ එකක්. හැබැයි අන්තිමට කරන්නේ එකක්. ඒකයි ඇහුවේ“

“මේනු.. මම ඔයාව විඳිනව විතරයි. එතැනින් එහාට දෙයක් නෑ“

කාර්යාලය තුල තවදුරටත් වචන හරඹයන් කිරීම කළ නොහැකිය. මේ කතාව දැන් අවසන් කළ හොත් අවසන් කළ තැනින් නැවත ඇරඹිය හැකිද? එයින් සිත දුර්මුඛ වන්නේ, අපහසුවෙන් එළියට ඇද දැමු සත්ත්වයා නැවත ඇතුලට ඇද ගැනීමට සිදු වන නිසාය. කෙසේ වෙතත් සවස් වරුවේ කාර්යාලයෙන් නික්මෙන්නට පෙර, දොර ඇරගෙන පැමිණි ඒ පිච්ච සුවද කාමරයේ ඔබ මොබ විනාඩියක් පමණ සැරි සරන්නට විය. 

“එනවා යන්න අපේ ගෙදර“ රවුම් අකුරින් ලියන ලද පොඩි කොළ කැබැල්ලක් මා දෑස් අබිමුව රැඳුන විට, මා ඉදිරිපිට කල්පයක කාලයක් නතර වූ සේ දැනිනි. ඒ කාලය තුල සෙමින් ලියවුනු එකම අකුරු දෙක “ඕකේ“ පමණකි.

කිසිම කෙනෙක් නොරඳන පැය දෙකක පමණ කාලයක් මේනුගේ නිවහනේ සොෆාව මත, නිවි සැනසිල්ලේ ඇගේ තුරුල්ලේ ගෙවුන අවුරුදු දෙකක පමණ කාලය, මල් නොතලා සුවඳ විඳි කාලයකි.

******************************************************

“මට හිතෙන්නෑ ඒක.. එහෙනං මමනේ වැරැද්දක් කරන්නේ. ඔයාව තුරුල් කරන් ඉදගෙන. අනික අපේ ගෙදරම. දැං කොච්චර කාලයක්ද අනේ. අවුරුදු දෙකක්ම හැම දාම හවසට... ඔයාට පිච්ච මල් එපා වෙන්නැත්ද?“

“නෑ.. මම ඔයාට හෙටත් එයින් පර්ෆුයුම් එකක් අරන් දෙන්නද?“

“ඔයාට පිස්සුද? හෙට සංජීව එනවා ලංකාවට“

“ඉතිං මට මොකෝ.. මම එනවා හවසට“

“අපෝ මේ.. ඔයා හින්දා එයා මාව දාල ගියත් මම ඔයාව බදින්නෑ.. හරිද“

දඟකාර රුවැත්ති නැවත මා වැළද පිච්ච මල් සුවද මගේ නාස් පුඬු අතර රදවා, හීන් සිරුවේ ඔබ මොබ දුවද්දී, පරණ පුරුදු සෙයියාවෙන්ම නිද්‍රාගත වූයෙමි.

තවමත් මා ඒ සුවයට ආදරය කරමි. ඒ අදටත් මේනු හා මා අතර කිසිඳු සම්බන්ධයක් නොමැති හෙයිනි.

පලි- පටලා නොම ගනු.. කාලයන් බද්ධ වන්නේ පිළිවෙලට නොවේ.