ගජ කෙලිය...

එක දිගටම කඩාගෙන වැටෙන කරදර වල ඉවරයක් නැතෙයි කියාගෙන ගේ පඩි පෙල ගාව බෙරිහන් දෙන සෝමදාසගේ කට හඩ ඇහුනම, වෙනදා වගේම දැළිකඩේ ඇදගෙන කුස්සියේ දර ලිපේ ගින්නට, දුම්බටෙන් පූස් පූස් ගගා දුම් පිබ පිබ හිටිය නන්දා, නොසැලකිල්ලෙන් ඇස් අහකට ගත්ත හින්දා, පූස් පූස් සද්දෙට ලිපෙන් එළියට පැන්න, ගින්දර අළු ටික නහයෙයි කටෙයි හැම තැනම ගියා. අත් දෙක, දැළිකඩේ වගේ තියෙන වස්තරෙන් පිහිදගත්තට පස්සෙ, නාහේ ගෑවිච්චි අළු ටික අතින් අයින් කරල, කටේ තියෙන අළු ටික අයින් කරන්න තුප් තුප් ගගා, ලිපේ ගින්දර අඩුකරගෙනම එළිපත්තේ දොර ගාවටම ආවා.

“නන්දෝ.. මේ පාර නං හේනේ බව බෝග ටික අහවරයි බං“

“ඒ මොකෝ.. මොන සන්තෑසියක්ද ඒ පාර උනේ“

“මං දන්නෑ බං. දැං මම හේනට ගාටන කොට එතන හේනක් තිබ්බේ නෑ බං. ගස් කොළං ඔක්කෝම ටික බිමට චප්ප කරල දාලා. අපරාදේ බං මෙච්චර දවසක් වෙච්ච මහන්සිය.. ඔන්න ඔය වතුරෙකක් ගනිං මෙහාට..“

නන්දා හෝන්දුමාන්දු වී ගියාක් වැනි වූ, ඇත්තෙන්ම නන්දා හැම වෙලේම ඉන්නෙත් ඒ වගේම තමා, ඒත් මේ නරක ආරංචියෙන් ඒ තත්වේ හොදටම වැඩි වෙලා, සෝමදාස කිව්ව දේ ගැනවත් ඒ තරං නිච්චියක් නැතිව ඔළුව වෙන කොහේදෝ ගාටන බවක් තමා පෙනුනේ.. තත්පර ගානක් ගියත් හේතුතු වෙච්චි බරාදෙට තිබ්බ බර අයින් නොරකපු හින්දා සෝමදාසට කේන්ති ගියා.

“ඈ බං බොන්ඩියේ.. බොට මං වතුරෙකක් අරන් වරෙන් කියලයි කිව්වේ“ තමන්ගේ ගෑනිගේ තත්වේ තේරුං ගත්ත, සෝමදාස බොහොම ආදරෙන් කිව්වා. ඒ ආදර බසට අවනත වෙච්ච නන්දා, කට පිරෙන්නම වතුර බෙලෙක්කේ අරන් ඇවිල්ල, සෝමදාසට දුන්නම ඒ තරං වතුර කන්දරාවක් ගෙනේවි කියල සහසුද්දෙන් දැන නොහිටි සෝමදාස එක පාරටම ඒකෙන් ටිකක් කට පුරාම ඉහිරවගත්තම, බුලත් කෙල පාර කටෙන් හේදිලා රතු පාටට නිකට දිගේ ගලාගෙන ගිහින් ඒක මවිල් වලින් පිරිච්චි පපුවට වැටෙන හැටි නන්දා බලන් හිටියේ කිසිම හැගීමක් නැතිවයි. 

“යකෝ තව ඩිංගෙක් වතුරෙක ඉස්මොල්ලෙ යනවා. ඉහින් කනිං බේරෙන්නම වතුර කෝප්පෙට දාලා ගේනවා. මෝඩ ගෑනි“

“ඉතිං ඔහේ කෝප්පේ ගත්තම බලන්ට එපායැ.. ඔහේ ඕනකමින් කරගත්තට මං මක්කරන්නෙයි“

“කටවහ ගනිං මෙතන.. මගේ රැවුල පත්තු වෙලා ඉන්න වෙලාවේ උඹ එනවා තව වද දෙන්න“

එහෙම කියාගෙන කැහිපට ගහපු සරමේ උන්ඩි කරල තියාගෙන හිටිය බුලත් ඩිංග අරගත්ත, සෝමදාස, බුලත් කොළ දෙකක් මැද්දට, හපලා කෑලි තුනට කඩාගත්ත පුවක් ටික දාලා, පැත්තකින් තිබ්බ හුණු ඩිංගක් ඇගිලි දෙකෙන් අරන් බුලත් කොළේ උඩින් තියල, ඇගිලි දෙක පිහිදල දැම්ම සරමෙන්. ඊට පස්සේ දුං කොළ කෑල්කුත් අරන් ඔක්කෝම මිටියට ගුලි කරල අරන් එක පාරටම කට පුරවගෙන ලොබු කටෙන් ඒක හප කරන්න ගත්තේ, කොනේ තියෙන බදාම ගියපු සිමෙන්ති පඩිය උඩින්. කකුල් දෙකත් පද්ද පද්ද අත් දෙක සිමෙන්ති පඩියේ දෙපැත්තෙන් තියාගෙන සෝමදාස බුලත් හපේ පිහිටෙන් වෙන ලෝකෙකට පියාඹල යනව දැක්කම, නන්දා කොහොමත් එතැනින් එහාට සෝමදාසත් එක්ක සිහින ලෝකෙට යන්නේ නෑ. කෙලින්ම යනවා කුස්සියට. ආයේ ගිනි පිඹින්න.

යසපාලයා, සෝමේගේ හොදම යාළුවා. දෙන්න එක්ක කඩ මැද්දට ගිහිල්ල, හැන්දා කරේ කසිප්පු අඩියක් හෙම ගහල තමන්ගේ වගා කටයුතු ගැන හෙම කතා බහ කොරල, කියල රෑ ජාමේ වෙන කොට ගෙවල් වලට යනවා. හැමදාම කරන මේ කසිප්පු වඩියට පින් සිද්ද වෙන්න, යසපාලයා සෝමේගේ බෙල්ලටම තොණ්ඩුව දැම්මා. ගමේ තියෙන හේන් වලින් වැඩිම ගානක් ආණ්ඩුවේ කැලෑ කපල වගා කරපු ඒවා. ආණ්ඩුවට ඉඩං වැඩි හින්දා වෙන්ටැති කවදාවත් ඒ මහත්තැන්ල තමන්ගේ ඉඩකඩං බලාගන්න කියල මේ ගම්මානෙට එක දවසක්වත් ඇවිල්ල නැත්තේ. ඒකෙන් මේකෙන් වේලිලා ගිය කැලෑ කපල, ගිනි තියල, කොහෙන් හරි කපාගෙන ආව ගිනීසීරියා දඩු ටිකෙන් තමන්ගේ මායිම් ලකුණු කරන්නේ හරියට අර පෘතුගීසිකාරයා ලංකාවට ඇවිල්ල කරා වගේමයි. මොන එකක්ද කාටවත් දැනෙන එකක්යැ. .තමන්ගේ හිතුමනාපෙට ඉඩකඩ වෙන් කරගන්න එක නෙව තියෙන්නේ. යසපාලයා, සෝමේගේ හේන් කෑල්ලට හූවක් විතර එපිටින් කොටාගෙන ඉන්න හේනට, සෝමදාසගේ අයිතිය පෙන්නන දඩු වැටේ ඉදලම අයිතිය තියෙන්නෙත් යසපාලයටම තමා. ඒත් සෝමෙගේ හේන් කෑල්ලේ ඉදල යසපාලගේ හේන් කෑල්ලට යනකං තියෙන එක බූසියට වැවිච්ච කැලෑ ඩිංග කපල දාන්නේ නැත්තේ වෙලාවක් නැති හින්දයි කියල තමා, මිනිහ නං කියන්නේ. 

ඔය හේතුව හින්දා ගමේ උන් පොඩි ආරෝවක් තියාගත්තේ තමන්ගේ හේන් කෑල්ලට ගිනි තියන්න බැරි වොලාවට තමා. එතකොට යසපාලය ඇවිත් මායිමෙන් අඩි හය හතක් විතර කැලේ සුද්ද කරල දැම්මත්, එතැනින් එහාට නං කැලේ සුද්ද කරන්න අම්ම මුත්තේ කිව්වත් කටයුතු කරන්නෙම නෑ. 

සෝමේ වවාගත්ත බවබෝග ටික විකුණල කරල හොයාගන්න පනං හතරෙන් දරුවෙක් මාල්ලෙක් නැති ජෝඩුව කාලා බීල හිටියට, යසපාලය ගමේ කරන වැඩ වල හැටියට සෝමෙ ගේ හිතෙත් යාළුවා වෙච්චි යසපාලය ගැන ඉරිසියාවක් තිබුනා. කොහොම උනත් නැති බැරි වෙලාවට කස්ප්පු වඩිය හිටං අරන් දෙන යසපාලයගේ පැවැත්ම ගැන, ඉරිසියා හිතන එක සෝමේ හැන්දෑව වෙන කොටම හිතින් අතෑරල දානවා.

තව ටිකකින් ගිහිල්ල ගස් කොලං ටික සුද්ද බුද්ද කරල දාන්න හේන පැත්තට ගාටන්න ඕනය කියල හිතාගෙන තමන්ගෙම මනෝ ලෝකේ ඇවිදගෙන හිටිය සෝමදාසට ගේ කඩුල්ල හරියෙන් ඇහුන සද්දෙත් එක්ක විගහට පොළවට අඩිය තියන්න උනා.

“සෝමේ අයියේ, සෝමේ අයියේ“

“මොකෝ බං සේතෝ.. බෙරිහන් දෙන්නේ..“

“උඹ දන්නවැයි අයියේ ඊයේ රාත්තිරියේ වෙලා තියෙන සන්තෑසිය“

“මොකක්ද අර මගේ හේන චප්ප කරපු එකද උඹ කියන්නේ“

“අනේ උඹේ මගුල... ඊයේ රාත්තිරියේ පොලෝසියෙන් ඇවිත් යසපාලය, කුදලං ගිහිල්ල“

“මොකෑ කිව්වා.. යකෝ ඌ මාත් එක්ක නේ රාත්තිරි ආවේ කඩ මැද්දට ගිහිල්ල“

“ඔව් බං.. ඒ ආවට පස්සේ තමා“

“ඉතිං මක්කටෙයි කුදලගෙන තියෙන්නේ මේකව“

සෝමදාසගේ ළගටම ආපු සේතං, කටට අත තියල, අත සෝමදාසගේ කනේ වදින ගානට ආවම මෙහෙම කිව්වා.

“මොකටවත් නෙමෙයි බං.. ඌ හේනේ කංසා වවලලු ගජරාමෙට. ඔත්තුවකටලු ඇවිත් තියෙන්නේ“

“ඇත්තෙයි බොල.. අපි ඒවා දන්න එකක්යැ බං.. “

“පොලෝසියේ උන්දැල උඹේ හේන උඩින් තමා ගිහිල්ල තියෙන්නේ.. පනහක් විතර ආවයි කියන්නේ.. ලොකු ලොරියක. ඒක කඩ මැද්දට ත් ඩිංගක් එහායින් තමා ගාල් කරල තියෙන්නේ..“

“ඔව් බං මගේ හේන චප්ප කරල තියෙන්නේ උන්දැල තමා. මොකෑ කරන්නේ බං.. දැං ඉතිං ආයේ හේන කොටල කරල ගන්න එපායැ.“

“ඈ බං සෝමයියේ. උඹේ ගජයා වෙචිචි කොට යසපාලයා.. බොට ඔය ගැන කෙලබිංදුවක් වත් හැලුවේ නැත්ද“

“ආ... නෑ... නෑ.. ඕකා මට මොලෝ දෙයක් කියල නෑ.. අනික බං මම යසපාලගේ හේනට ගොහිල්ලවත් නැති කොට මං කොහොමෙයි ඕව දන්නේ... උඹ පලයං.. මාත් හේනට ගොහින් එන්න කියල හැදුවේ“

සේතං ගියාම, ආයේ පඩි පෙල උඩින් වාඩි වෙච්චි සෝමදාසට තමන්ගේ හීන ලෝකේ පුරාම පෙනුනේ. යසපාලයගේ එක හුස්මට උඩට වැවිල තිබ්බ කංස හේන..

ප.ලි/ මේ ටිකේ තිබ්බ වැඩ රාජකාරි හින්දා බොලා ලියපු බයිල වැඩිය ටියුන් කරන්න ලැබුනේ නෑ.. ඒ ගැන අහිතක් තියාගන්න එපා යකුනේ..