බීම සහ තේරුම් නොගැනීම

වෙඩින් එකක් උනාම බොන්ට තියෙන්න එපායැ. නැත්නං කොහොමෙයි හවස් වෙනකං පාටිය ඇදගෙන යන්නේ. හැබැයි සමහර වෙඩින් වලදි මුලින්ම දැනුම්දීමත් එක්කම බොන්න දෙන්නේ නැතෙයි කියල දැනුම් දීමත් කරනවා. හුගක් අය වෙඩිමකට යන්නේ බොන්න දෙනවා කියන පුර්ව නිගමනයකට බැහැල නිසා, ඒකෙදි බොන්න නොදුන්නොත් හැම එකාගෙම මුණු ඇඹුල් වෙනවා. එහාට පැද්දෙනවා මෙහාට පැද්දෙනවා. මනමාලයගේ ඔක්කෝම හොද ටික ඒ වෙලාවෙම දිය කරල දානවා, නෑයෝ ඉස්සරහම.

ඔය වෙඩින් තියන හෝටල් වලට අදාළවත් කරුණු කාරණා වෙනස් වෙනවා. තරු හෝටලයකදි නං බොන්න වෙන්නේ වෙනම විදියකට නෙව. සමහර තැන් වල ඕපන් බාර් එකේ සෙල්ෆ් සර්විස්. සමහර ඒවගේ මිනි බාර් එකේ හිටගෙන බොන්න ඕන. දුම දාන්න විදියක් නෑ ඒසී තියෙන නිසා. තවත් සමහර ඒවගේ මුළු හෝල් එකටම සර්ව් කරනවා. ඒ වෙලාවට ගෑනුන්ට හොරෙන් බොන ඈයොන්ට නං අබ සරණයි.

මම එහෙම වෙඩිමකට ගියා, කඩවත පැත්තේ. වැලිවේරිය පාරට හැරෙන හන්දියේ ෂෙඩ් එකට උඩින් තියෙන රිසෙප්ෂන් හෝල් එකේ. මට ඒකේ නම මතක නෑ. මේකට ආවේ ගණේමුල්ල, ගාල්ල, කුරුණෑගල පැත්තේ නෑයෝ තමා වැඩි පුරම. මේ හාදයෝ බොන්න හොය හොය හිටියට මෙලෝ හසරක් නැති බවක් තමා තේරුනේ. ඉතිං හැමෝම ඒසි කරපු හෝල් එකට වෙලා තමන්ගේ බවලත්තු ටිකත් එක්ක සෝකෙන් ඉන්නවා. ටික වෙලාවකින් වෙල්කම් ඩ්‍රින්ක් එක සර්ව් කළා. ඊට පස්සේ තවත් ටික වෙලාවකින් ග්‍රීන් ඇපල් වෙඩ්ජස් ප්ලේට්, ජම්බෝ පීනට් ප්ලේට්, හපන බයිට් ප්ලේට් එහෙම ආවා. ඒවා දැක්ක ගමන් හැමෝම හිතුවා අඩේ මේක මරු හොටෙල් එකක් නේ. නිකං ඉන්න වෙලාවට කන්නත් දේවල් දෙනවනේ කියලා. ඊට පස්සේ ඔන්න එනවා පැන්ටා, කෝලා, සෝඩා මෙගා බෝතල්. අර කාපු උන්දැල ඇති පදමට බීම ජාති ටිකත් බිව්වා. බැරි මරගාතේ සෝඩා ටිකත් බීලා දැම්මා. මම බලාගෙන හිටියේ මේස කීපයක අය විතරයි අරවට අත වත් නොතිය බලන් හිටියේ. කසකාරයෝ එන විදියට පෙරහැර ළගම එන විත්තියක් දැනගෙන උන්නේ බොහොම ටික දෙනයි. ටික වෙලාවකින් මෙන්න එනවා, රෙඩ් ලේබල් ඩ්‍රැම් එක ගානේ දාපු අසෝක වීදුරු. කාල බීල හිටි ඈයෝන්ගේ ඇස් කන් ඇරිලා, දැං මොකද කරන්නේ කියලා. සමහර උන් අමුවෙන් ගහනවත් මම බලාගෙන. දැඩි විරෝධතා නිසා තොල් පෙරල පෙරල අසෝක වීදුරු දිහා බලන් ඉන්න මහත්තැන්ල හෙම හිටියා.

අපේ මේසේ හිටියේ මාත් එක්ක තව තුන්දෙනයි හැබැයි පිරිමි පරාණ. එකම පරහට තිබ්බේ දේශිකාගේ තාත්තා හිටි එක තමා. මොනා කරන්නද, කෝක් ටිකක් වැඩිපුර දාල හොරෙන් ගත්ත රෙඩ් ලේබල් ටික විගහට පොරට පේන්නම ඇරල දැම්මේ මිනිහටත් කෝක් වීදුරුවක් දෙන ගමන්. යන්තං සැක නොහිතෙන්න ලොක්කා ඉස්සරහම ඩ්‍රින්ක් එක දැම්මා. පොර බලන් හිටියා අපි කෝක් බොන්න කොයි තරං කෑදරද කියලා. පොරට දීපු දෙවෙනි කෝක් වීදුරුවත් එපැයි කියල, වෙන මේසෙකට ගිහිල්ල වාඩි උනාම, අනිත් උන්ට කියල ඕඩර් කරපු රෙඩ් ලේබල් ඩ්‍රැම් ටිකත් අපිම වගකිව්වා. අන්තිමට මගුල් ගේ බොහොම සාර එකක් කියලා හැමෝම කිව්වේ, අර තිබුන සෝකපරකාස ගති හිතින් අතෑරලයි.

දැන් තමා හොදම කතාව. මේක සිද්ධ උනේ මගේම හෝම් කමින් එක දවසෙයි කියල දුකෙන් උනත් කියන්න වෙනවා.

මම කලිනුත් කිව්වා නෙව දේශිකාගේ තාත්තා තනිකර අමධ්‍යප එකේ හොද කකුලක් ය කියලා. මේ හේතුවෙන් කිසිම උත්සවයකදි කවදාවත් මත්පැන්, දුම්වැටි අඩුගානේ බුලත් විටක් වත් සපයන්නේ නෑ. තමන්ගේ එකම දුව වෙච්චි දේශිකාගේ මගුලත් යස අගේට ගත්තට, අර ජාති මොනවත්ම තිබුනේ නෑ. කලින් ඉදලම බොන එකට විරුද්ධ මේ අදුරුමිස්ට මාමාන්ඩි, අපේ අම්මත් එක්කත් එකගතාවයට ඇවිත් තිබුනා දෙවැනි දවසෙත් බොන්න නොදෙන්න. මොකද එතුමා කපටි සුට් එක අදින බොහොම වැදගත් ඉස්කෝලේ මහත්තයෙක් හින්දා අපේ අම්මලත් ඒවා දොහොත් මුදුනිත් තමා පිළිගන්නේ. අම්මා දාපු රතු එළිය මම ඩබල් කරන්ම පත්තු කරන් හිටියේ, හිතේ වෙන අදහසක් තියාගෙන. මාත් බොන්න නොදෙන්න වගේ හිටිය හින්දා, කොහොමත් ඒ වෙනකං මම බාර් එකක් කිට්ටුවෙන් වත් යන එකෙක් නොවෙන විත්තිය (පුහ්) සහසුද්දෙන්ම දැන ගෙන හිටිය මාමාණ්ඩි මං ගැන හෙන ආඩම්බර උනා. කවද කාපු ටකරන්ද කියල මම මගේ වැඩ පිළීවෙල ගානට කරගෙන ගියා.

ඔන්න දෙවැනි දවසේ පාටිය තිබ්බ හෝටලේ අපිට දීපු කාමරේට උදේ පාන්දරම  බෝතල් ටික ගෙනැත් දෙන්න මගේ මිත්තරයෙක් වෙච්ච පැට්‍රල් කාරයා කටයුතු කරල තිබ්බා. බයිට් හදන්න ටොට්ටලයි ගෙදර වැඩ කටයුතු සම්පාදනය කර තිබුන අතර, අනෙක් අවශය අටකලම්පන්න ද සැපයීම පිළිබද කටයුතු මා විසින් ජංගමයා මාර්ගයෙන් නිසි පරිදි සංවිධානය කළා. කොහොම උනත් උදේ පාන්දරම ජෝඩුවත් එක්ක යන්න බලාගෙන ආපු මාමණ්ඩි වෙඩින් කේක් පෙට්ටි දෙක හෝටලේ තියන්න අර කාමරේට ගිහිල්ල හදිස්සියේම. කාමරේ තිබ්බ බෝතල් ටික දැක්කම පොරට කලන්තේ හැදෙන්න ඔන්න මෙන්න ඇවිල්ල. වහාම එතැනින් පිට වෙලා අපේ ගෙදර ගිහිල්ල මේක අම්මගේ කනේ තියල “වහාම දේශා මහත්තයට කියන්න කිව්වලු මේක නවත්තන්න“ කියලා. නැත්නං වෙන දේ ඒ වෙලාවෙදි බලාගන්න පුළුවන්ය කියලත් කිව්ව කියලයි ඔය ආරංචිය ජංගමයට දුන්න අම්මා ඉස්තිරෙටම කිව්වේ.

අනේ දෙයියනේ යන්තං පෙරුං පුරල පුරල, දවස් දෙකයි ආතල් එකක් ගත්තේ. මේ බොන සීන් එකෙත් ඒකටත් කනකොකා අඩන්න යන විත්තියත්, එන පොට හොද නැති බවත් තේරුං ගත්ත මං වහාම තීරණය අවලංගු කර, සංවිධායක කමිටුවේ ප්‍රීති ගෝෂා මැදින් (පැට්‍රල් කාරයා, ටොට්ටා එවපු මනරම් එස්එම්එම් පණිවිඩ තාමත් මං ගාව තියෙනවා සුරක්ෂිතව පරණ සිම් එකේ) කීර්ති ප්‍රසංසා ලබමින්, බෝතල් ටිකයි, අඩුම කුඩුම ටිකයි ගෙදරට ගිහිල්ල දැම්මා.

මගුලේ අයිතිකාරය බොන නිසා උගේ මගුලේ, අනිවා බොන්න තියෙනවා කියල හිතාගෙන ආපු මගේ ඇම්බැට්ටයෝ ටික, කුල් ඩ්‍රින්ක් එකෙන් පස්සේ හෝන්දුමාන්දු වෙලා ඉන්න විත්තියක් මම දැක්කා. උං තැන තැන කල්ලි ගැහිල ඇවිදිනවා. එබෙනවා. මොනවද හොයනවා. මට කරන්න දේකුත් නෑ ඔහේ බලාගෙන ඉන්නව ඇරෙන්න. පස්සේ බැරිම තැන සැට් එකක් මං ගාවට ඇවිල්ල, මාව පොඩ්ඩක් එහාට අරන් ගිහිල්ල කනට කරල ඇහුවේ “මොන @$@$$ ක්ද යකෝ අද බොන්න නැත්ද??“ කියලා. මම ඉතිං අනේ පිඩුසිගා සේ, වෙච්චි සන්තෑසිය උන්ට අකුරක් නෑර කිව්වා. මම කියපු ඒවට හූ මිටි තියන්න පැට්‍රල් කාරයයි, ටොට්ටා කාරයි වග බලාගත්තා. තවත් කුනුහරුප වැලක් සන්තෝසෙන් අහගෙන මම ගිහිල්ල දේශිකා ගාව සැටියේ වාඩි උනාම, අරුන් සැට් සැට් වෙන වෙනම කතා කරපු එක දැං ඔක්කෝම හාදයෝ එකතු වෙලා කතාව. එතන හරියට පොකට් මීටිමක් වගේ. ටික වෙලාවකින් එකා දෙන්නා වාෂ්ප උනා. ඒ තිබ්බ උණුහුමත් නැතිව ගියා. මටත් ඔය ගැන සම්පුර්ණයෙන්ම අමතක උනා.

දවල් කෑම කාලා එළියට බහින්න ඔන්න මෙන්න තියල, ගෙදර තියෙන පිළීගැනීම ලෑස්ති කරන්න විගහට ගියපු මල්ලි ජංගමයා මගින් මාව අමතා කියා හිටිය දෙයින් මම පුල් අන්දොස් වෙලා ගියා.

“අයියේ, මාර සීන් එක නේ. අන්න අයියගේ යාළුවෝ සෙට් එකම අපේ ගෙදර!!!“

“මොකා.. හොටෙල් එකට ආපු උන්ද??“

“ඔව්.. උන් වෑන් වල නැගල ගෙදර ඇවිල්ල, පුංචිට කියල අයිය කිව්වයි කියල, මෙහේ බොන්න ලෑස්ති කරාය කියලා..“

“ඒ පාර“

“යාළුවො ටික කුස්සියේ තිබ්බ මස්, මාළු ඔක්කෝම ටික හදාගෙන, බෝතල් ටිකත් අරගෙන අන්න ආතල් එකේ සාලෙට වෙලා බොනවා. ඔක්කෝම උන්ට වැඩියි.. ලෝඩ් එකෙන් බාගයක් වත් ඉවර ඇති“

“අම්මා ගායි බැට් එකෙන්.. දැං මොකද කරන්නේ..ඔන්න ටොට්ටාට ෆෝන් එක දෙන්න“

“අලෝ.. අලෝ.. අඩෝ දේශා... මරු පාටිය බං“

“යකෝ.. කව්ද කිව්වේ අපේ ගෙදර තියන් බොන්නය කියල තොපිට“

“ඇයි ඩෝ.. තෝ කිව්වේ එහෙනං ඔක්කෝම ටික ගෙදර ගිහින් දැම්මයි කියලා“

“ඉතිං බං බොන්න කියල කිව්වේ නෑ නේ මං“

“ඒක අප්පේ වැඩක් ඩෝ.. ඔක්කෝම තියාගෙන හෙළුවෙන් ඉන්න කියලද තෝ කියන්නේ. ඒයි පැට්‍රා. මෙන්න මූ බනිනවා බං. ඒයි වරෙල්ලා යමං හෝටලේට මුට දෙකක් ඇනල එන්න හක්කක්කා“

“අනේ මේ දගලන්නැතිව හිටහල්ලා. තව ටිකකින් අපි එනවා. බොලා ඔය බීම නවත්තල පලයල්ල යකුනේ.. සාලේ අස්කරගන්න.. කැ# බල්ලෝ..“

මම දඩාං ගාලා පෝන් එක තිබ්බට පස්සේ මුන් ටික ගෙදර දෙක වෙන්නම හක හක ගාලා විනාඩි ගානක්ම හිනා උනා කියල තමා මල්ලි පස්සේ මට කිව්වේ.

කොහොම හරි නෑසැට් (ඥාතීන් සමුහයා) එකත් එක්ක ගෙදරට එනකොට මුං ටික මිදුලට වෙලා බඹරු වගේ හැසිරෙනවා. මිදුලට දාලා තිබ්බා හිස් බෝතල් සමුහය දැක්ක, දේශිකාගේ තාත්තා, මං ගාවට ඇවිල්ල කිව්වා,

“දේශා මහත්තයා එහෙනං මම කියපු දේ ඇහුවේ නෑ නේද“ කියලා.

අර රාජ් අහුලගත්ත උපහැරණේ එදා සෑබැවටම උනා. මම මොන තරං දහිරිය දාලා තේරුං කරල දෙන්න උත්සාහ කරත්, සමහර දේවල් මොන විදියෙන් වත් තේරුං කරල දෙන්න බැරිය කියන එක ආදි කාලෙත් මට තේරුනා..