පිස්සු බුවෙක්!! (සිතුවිලි බුවා නොවේ)

මම ඉස්සර හෙන බුවෙක්ය. ඒ කාලේ මට තිබුනේ කෙලි පැටික්කි පිස්සුවය. ඒක හොද කරගන්න බැරි උන මට විභාග පිස්සුවද ඇති විය. පසුව විභාග බියද ඇති විය. 

මෙසේ කල් ගත වෙද්දී මට ඇති වු පිස්සුව වන්නේ සර්කිට් පිස්සුවය. කොයි ලෝකේ තිබුනත් ස්ර්කිට් පොත් හොයාගෙන ඇවිත් අයිසී, රෙසිස්ටර්, ට්‍රාන්සිස්ටර්, ඩයොඩ්, වයර් කෑලි ගෙන එක එක විජ්ජුම්බර සර්කිට් හදන එකය, හොදම පිස්සුවක්ය. ඒ දවස් වල නැගලම ගියේ නයිට් රයිඩර් ලයිට් පේලිය හැදීමය. ඒකටත් පසුව බුදුරැස් ලයිට් වැල් හදන්නටත්, වෙසක් එකට එල්ඊඩී බල්බ් වලින් රෙසිස්ටර් අරගෙන වයර් ඇද ගේ වටේ ලයිට් වැල් අදින්නටත් පිස්සුව තදම විය. ඒ පිස්සුව එසේම තිබියදී, මට ඇන්ටෙනා පිස්සුවක් හැදුනේය. ඒක එසේ මෙසේ ඇන්ටනා පිස්සුවක් නොව උතුරට වහින කාලයට අපට දුරදර්ශන් බලන්න හැකි පරිදි පැරබොලික් ඇන්ටනාවක් හදන්නටය. එස්ලෝන් බට අරව මේවා, ඇලුමීනියම් යකඩ තහඩු ගෙන දත විකාගෙන තඩි පැරබොලික් ඇන්ටනාවක් හැදුවත් අහුවෙච්චි දුර්දර්ශනයෙක් නැත්තේය. ඒක වත්තට විසික් කොට වීඑච්එෆ් නිකං ඇන්ටනාව දමා ටීවී බලද්දී, මෙන්න බොලේ ටියුං කරන විට කරුමෙට දුරදර්ශන් ලාවට පේනවාය. අර ලඩියට වියදං කොරපු සල්ලි මතක් වී ආපු සන්තෝසෙට එවෙලේම ගොස් වත්ත පුරා විසිරෙන ලෙස ඒකා කුඩේ කුඩු කර දැම්මේය. මොනා උනත් ඒකෙන් එක දෙයක් ඉගෙන ගත්තේය. බැරබොලික් ඇන්ටනාවට ඒ දවස් වල කළු සුදු ටීවී තිබ්බ අපි පාවිච්චි කළ පටි ඇන්ටනා වයරය ගැලපෙන්නේ නැති බවය. ඒක තේරුං ගත්තාම ඇතිය. ඊට එහා යන්නට තවත් සල්ලි තිබුනේද නැත. ඒත් පිස්සුව හොද උනේද නැත.

සබීතාගේ මුණට තිබූ මාගේ ඒකපාර්ශ්වික ප්‍රේම පිස්සුවට පින්සිදු වන්නට, පාරේදි දැක්ක සබීතාට ටිකක් අහලින් යන නෑම්ඹියෙක්ගේ මූන දැකීමෙන් මාගේ කෙලි පැටික්කි පිස්සුව නැවත ඇති වී උත්සන්න විය. පිස්සුව කොයි තරං ද යත්, ලොවෙත් උදේ පහට අවදි නොවෙන දේශකයා, පාන්දර පහට අවදි වී, එක්සයිස් කොරන්නට ග්‍රවුන්ඩ් යනවා කියා අම්මා රවටා, අර නෑම්ඹිය ඉස්කෝලේ යනවා බලන්නට බයිසිකල් කටුවෙන් ගාටන්නේය. ඒ අතරේ එක්සයිස් පාරක්ද ලාවට දාගෙන කෙල්ල එන්නට වෙලාව ඇත්නං ඉස්ටේසම ළග ඇති කැද ලෑල්ලෙන් කැද වීදුරුවක්ද සීනි හකුරු කෑල්ලක් සමග හලා ගන්නේය. ඒක නං හෙනට ඇගට පනකද එන බීමක්ය. අපේ මහ වෙදනලා ඒවා හදන හැටි අපට කියා දෙන්නේද නැත. ඒක නිසා කවුරු හෝ හදලා දුන්නොත් පමණක් බොන්නේය. නැත්නං නිකං ඉන්නේය. ආ.. මට කැද පිස්සුවක්ද ළාවට තිබුනේය. ඒ අර නෑම්ඹිය සමහර දවසට මා කූජීත වෙන තරං පරක්කු වී ඉස්ටේසමට එන නිසාය. 

ඔය කෙලි පිස්සුව යාන්තං හොද කරගන්නට ලියුං කරදහි ලිව්වේය. අන්ඩර්වර්ල්ඩ් ගේම් ගැහුවේය. කැමතියි අකමැතියි සෙයියාවක් දුටුවේය. එහෙත් කැමති විත්තිය හොදටම දැන ගෙන හිටියේය. ඒ හන්දා ෆලෝ පාර එළටම දුන්නේය. මා දත කා ලියු පෙම් හසුන තාප්පයක් උඩ තබා දුවන විට පන්තියේම ඇඹලයෙක් ඒක අරගෙන මගේ චෑන්ස් එක නැති කොට මා නැතිභංගස්ථාන කොට දැම්මේය. ඒකා සමග ආ තරහ කියල නිම කරන්නට බැරිය. ඌට වගේ ගොං පිස්සුවක් මට නොතිබූ නිසා කෙලි පිස්සුව ටික දවසකට හොද කරගත්තේය. නැතහොත් නෑම්ඹිය මට කැමති උනේය. මම සුරලොව දොර ගාව කිහිප දොහක්ම ගත කලේය. ඔය අතරේ ද කෙලි පිස්සුව තිබුනේය. ඒක වෙන වෙන පැති කරා දිව්වේය. පෝය දා රෑට පන්සල් ගානේ හොල්මන් නෑම්ඹියන්ටද අසුවුනේය. ඒ ගැන පස්චත්තාප වි හිටියේය. හිටි ගමන් කවියක් ලියා ඒ පිස්සුවද හොද කර ගත්තේය.

ඔය විභාග පිස්සුව ඔළුවට ගැසුවේය. විභාගයට දින නියම උනේය. ඒක නිසා අනෙක් පිස්සු වලට ආගිය අතක් නොමැති වන්නේය. ඒකායන බලාපොරොත්තුව ඩී අටක්ම ගැනීමය. ඒක නිසා පස්ස උඩ තියාගෙන මාස දෙකක්ම පාඩං කොලේය. පාඩං කොලේය. පිස්සු ද හැදුනේය. නින්දෙන් ඉලක්කං ඇවිත් මට කොචොක් කරන හීන ද දුටුවේය. එකේ ඉලක්කම වරක් හෙල්ලයක් වේසෙන් පැමිණ මා ගෙල බින්දෙය. අටේ ඉලක්කම මට මාංචු දැම්මේය. හයේ ඉල්ක්කම මාව බාල්කයේ එල්ලුවේය. මා මැරුනේ නැතිය. ඒවා හුදු හීන පමණක්මය. ඒකේන්ම විභාග පිස්සුවේ හැටි තේරෙන්නේය. 

පිස්සුව තද වෙන්න ඔන්න මෙන්න කියා තියෙද්දී විභාගය ලිව්වේය. ඔක්කෝම ලිව්වේය. මාර සන්තෝසෙකින් ගෙදර අවේය. ඒ ආපු දාම බේබදු පිස්සුව ගැසුවේය. එදා රෑම අම්මාට කනිපින්දං කියා පන්සියක් හදි ගහගෙන ගොස් කොල්ලන් සමග බේබදු පිස්සුව ඇරඹුවේය. එළි වෙන කං බිව්වේය. වැල්ල පුරා කබර දමා දමා නිදා ගත්තේය. රෑ දෙකට පමණද යාන්තං ඇස් දෙක ඇරිය විට බෝතල් කාලක් පමණ අත පොවන මානයේ තිබී කටට හලා ගත්තේය. ඒකෙන් මස්තබාල්දු වී ගියේය. පහුවදා උදේ මිත්තරයෝ ටික මාව උස්සගෙන මුදට දමා නවා යාන්තං වත්තං කොරගෙන අවුත් නාවා දෙහි ගා ලෙමනේඩ් පොවා පියවි සිහිය ගත්තෝය. ඒකෙන් මේකෙන් දවස් තුන හතරකට බේබදු පිස්සුව හොද විය. 

මිත්තරයන්ගේ මළ ගෙවල් පිස්සුවක් ඊළගට ආවේය. ගමේ මරණ හතේ කතාව ඇත්ත උනේය. එක දිගට සති ගානක් මළ ගෙවල් වල නිදි වැරුවේය. බිව්වේය. ඒ දවස් වල ගාන අඩු නිසා මළ ගෙවල් වල බ්‍රිස්ටල් දුන්නේය. අපටද සල්ලි නැති නිසා යාන්තං බ්‍රිස්ටල් පැකට් එකක් දෙකක් උස්සා සැනසුනේය. තාප්ප උඩ, බෝක්කු උඩ බ්‍රිස්ටල් එක දෙක පත්තු කලේය. දවස් දෙක තුනක් මේක කොරද්දී බ්‍රිස්ටල් පිස්සුවක් අවේය. විනාඩි විස්සකට තිහකට සැරයක් බ්‍රිස්ටල් එකක් නොබීම බැරි වෙන තරම ට පිස්සුව තද උනේය. කොල්ලන්ට කනිපින්දං කියා උංගේ මළගෙවල් වල මාමලා, අයියලා අන්දා බ්‍රිස්ටල් පැකට් ගත්තේය. එක හුස්මට බිව්වේය. මට වගේම තව දෙතුන් දෙනෙකුටම බ්‍රිස්ටල් පිස්සුව ගැසුවේය. ඒත් ඒකේ කප් එක ගත්තේ මමය. මුළු වීදිය පුරාම බ්‍රිස්ටල් බ්‍රිස්ටල් නමින් මා හදුන්වන්නට ගත්තේය. අවුරුදු විස්සක් පමණ අතීතය පරණ වුවද, ඉද හිට වීදියේ පරණ බුවාලා මා දුටු විට බ්‍රිස්ටල් යැයි ආඩම්බරයෙන් ආමන්ත්‍රණය කරන්නේය. තනියම යන නිසා හොදය. පවුල පිටින් ගියානං කන්නට වෙන්නේ වහය. ඒක ඒ තරංම පිස්සුවක් වූවේය. 

අම්මාගෙන් නොසෑහෙන්න ගුටි කා, දොරවල් වසා කාමරේ තබා, වේල් දෙක තුනක් කන්න නොදි තියා, කාමරේ ඇර ආදරයෙන් වටහා දුන්නාට පසුව බ්‍රිස්ටල් පිස්සුවට තිත තිබ්බේය. අම්මාද ආඩම්බර වුවාය. බේබදු පිස්සුවට ද එසැනින්ම තිත තිබ්බේය. ඒ විදියට අම්මා උජාරුවෙන් මම එයාගේ පුතා බවත්, මේ මුළු ගමේම එයාගේ පුතා තරං ගුණ ගරුක පුතෙකු නොමැති බවටත් හැමෝටම පාරම් බෑවේය. ලැජ්ජාවට ඉවසා ගෙන හොද ළමයෙක් උනේය. ඒක නිසා ගමේ උන්දැලාද දේශක කොලුව හරිම සත්ගුණවත් (සිරා?????) එකෙක් බව ප්‍රතිරාවය කලේය. ඒක නිසා මට ගමේ හෙන ගැම්මක් තිබ්බේය. ආසාව තිබ්බත් අර පිස්සු දෙක කොරන්නට විදියක් තැති වන්නේය. එහෙම හිතුවාම වැරදිය. අවුරුදු දෙකකට වඩා ඉවසා ඉන්නට බැරි විය. හොරෙන් හොරෙන් ලාවට පිස්සුව පටන් ගත්තේය. පහු පහු වෙන කොට ජයටම පිස්සුව හැදුනේය. ගමේ මට තිබු තත්වය නැති උනේය. ඒක වලපල්ලට ගියේය. දේශක කොලුවා පජාත වුවේය. ඒ මදිවාට අනේ කිව්වට හරිද මන්ද, නොසන්ඩාලයෙකු ලෙස හංවඩුද ගැසුනේය. ඔය අල්ල පනල්ලේ විස්සවිද්‍යාලෙට තෝරන විභාග පිස්සුවද ඇති උනේය. කොයි තරං පිස්සු තිබුනත් ඒක නං ගොඩ දාගත්තේය. මම පිස්සා උනත් කටපාඩං කොරන දේට පිස්සෙකු නොවන්නේය. ඒක නිසා ගොඩ ගියේය.

ඔය පරණ පිස්සු නිසා ඉද හිට මට තාම පිස්සු හැදෙන්නේය. ඒත් හිරේ දැම්මාට පසුව කෙලි පැටික්කි පිස්සුව ස්වයංක්‍රීයවම හොද විය. පිස්සුද?? ඒ පිස්සුව ගොඩ එන්න බැරි විදියටම යටට ගිහිල්ලාය. දැං පැටික්කියෝ පනහක් එක්ක උනත් සතියක් දෙකක් මේකා තිව්ව හැකිය. මේකාට මුකුත් වූවත් මේකා අතින් කාටවත් වරදක් නොවන්නේය. නෝටි පෝට් වෙන විට වෙන දේ දැම්ම කිව නොහැකිය. නෝට් පෝටිද පට්ට පිස්සුවක්ය. ඒක හැදිච්චි උන් තනිකර පිස්සු කෙලින්නේය. ඒවා බලා අපටද පිස්සු තද වෙන්නේය. අනේ අනිච්චං කියවෙන්නේය. අපටද ඕක ම වේදැයි කියන්නට නොදන්නේය. ඒක නිසා කටවහගන්නේය. අනෙක් පිස්සු නං තාමත් ලාවව තියෙන්නේය. ඒවා කවදාවත් හොද වෙන්නේද නැතිය. බෙහෙත්ද නැතිය. බෙහෙත් තිබුනත් ගන්නේද නැතිය. මාගේ අනන්‍යතාවය ඒ පිස්සු නිසා රැකෙන්නේය. ඒ නිසා ඒ පිස්සු වල මං කැමතිය. ඔය ගොල්ලා මොනා කිව්වත් මට පාන්ද???

මට හැදිච්චි බ්ගොග් පිස්සුව ගැන කතා කිරීම වැඩක් නැත්තේය. ඒ බව හැමෝම දන්නවාය. ඒත් මගේ බ්ලොග් කටුවේ ඇනෝ ඇවිත් උත්තර ලියන ඇනෝ දේශකයාත් මා වගේම පිස්සෙක්ය. ඒකාට වැඩ නැතිය. ඒකට මං මක්ක කරන්නද? ඒත් මාවම කන්නේය. ඌට පිස්සුය.

හුටා... මාතලං දැක්කොත් මට කෙලින්නේය. කන හරහා ගහන්නේය. පස්සෙන් එළවන්නේය. තෝම්බුව එළටම දෙන්නේය. නිකමට ට්‍රයි කොරලා බැලුවේය. මං හරි ආසම ලියන විදිය මාතලංගේය. කියවන්න කියවන්න ආසා ඇති වන්නේය. ඒක නිසා කනගාටුවෙන් උනත් මංකොල්ලකාරයාගේ ශෛලිය මං+කොල්ල කෑවේය. ඒක මට හෙන ආතල්ය. මාතලං ටද ආතල් විය හැක. ඒ නිසා දුකක් නං නැත්තේය. ගැහුවත් ඉවසන්නේය. ඒකා මට සප් එක දුන් හොද එකාය. නරුමයා වගේ උනත් හිත හොද එකාය. මම යන්නේය. කියන්නට තියෙන දෙයක් ඔය යටින් කොටල යන එකක් ඇත්තේය. අනේ මන්ද මම මේක මොකට ලිව්වාද කියා තාම නොදන්නේය. ඒක නිසා මේක මඤ්ඤං දේශනයක් වන්නේය.