ගිනිකූරු විකිණූ පුංචි දැරිය!! (The Little Match-Girl)

ඒක පිච්චෙන තරම් සීතල දවසක්.. මුළු පරිසරයටම බරට හිම වැටෙන වෙලාවක්. ඒ මදිවට හවස් කාලය ආපු නිසා අවට පරිසරය කළුවර වෙන්නටත් පටන් අරගෙන. මේ කළුවර හැන්දෑව, අවුරුද්දේ අවසන් හැන්දෑව. කුඩා දැරිවියක් සීතල, අදුරු සැන්දෑවේ මාවත් දිගේ ඇවිද යනවා, හිසටවත් පයටවත් කිසිම ආවරණයක් නැතිව. ඒත් ඇය ගෙදරින් පිටත් වෙන කොට නම් ඇයට සෙරෙප්පු කූට්ටමක් තිබුනා. ඒකෙන් ඇති පලේ මොකක්ද? ඒවා මහ ලොකු සෙරෙප්පු, දැරිය ඒක දාගෙන එන්න කලින් ඒ සෙරෙප්පු පාවිච්චි කරේ ඇගේ අම්මායි. ඉතිං ඒවා බරසාර නොවී පුළුවනෑ. ඒත් අතරමගදී, පාරේ මහ වේගෙන් තරගෙට දුවපු කරත්ත දෙකක් නිසා ඇයට සෙරෙප්පු දෙක අහිමි උනා. එක් සෙරෙප්පුවක් හොයාගන්න බැරි උනා, අනිත් සෙරෙප්පුව රටක් රාජ්‍යයක් වගේ කියල හිතල කොලු ගැටයෙක් උස්සන් දිව්වා. ඒ හාදයා හිතන්න ඇති මේ අලි සෙරෙප්පුව තොටිල්ලක් වෙන්න ඇති කියල, ඉතිං කවදා හරි දවසක එ් කොල්ලා කසාද බැදල එයාගෙම දරුවෝ ඉන්න කොට මේ තොටිල්ලේ තියල ළමයි නලවන්න පුළුවන් වෙයි කියල හිතල වෙන්තැති ඕක උස්සන් දිව්ව‍ෙ.

ඉතිං දැරිවියට සිදු උනා තද සීතලේ තම ගල් ගැහුණු රත් පැහැ නිරුවත් දෙපා ඔබමින් මාවත දිගේ ඇවිදගෙන යන්න. ඇය පැළද සිටි පරණ උඩ ගවුමේ ගිනීකූරු ගොඩක් අරගෙන මේ ඒවා විකුණන්න යන ගමන්. ඒ වගේම තව ගිනීකුරු ගොඩක් ඇයගේ අතෙත් තිබුනා. ඒත් කිසි කෙනෙක් ඇයගෙන් ගිනිකූරු මිලදී අරන් තිබුනේ නෑ වගේම මේ වගේ දවසකවත් අඩු ගානේ පයිසයක් වත් ඇයට දේන්න කව්රුවත් උන්නේ නෑ.

කට කට ගා ගැහෙන සීතලේ බඩගින්නෙම ඇය තනිව සෙමෙන් ගමන් කරමින් සිටියා. පව් පුංචි අසරණ කෙල්ල, හරියට බැලුවම දුක හිතෙන පින්තූරයක් වගේයි. ඇයගේ ගෙල තරමට වැවුනු රැලි ගැසුනු රූබර කෙහෙරැල්ල පුරාම කුඩා හිම පියලි ඇලිල තිබුනා. ඒත් මේ ඒ ගැන සිතන්න හැකි වෙලාවක් නෙමෙයි. පාර පුරා ඇති නිවාස වල ජනෙල් තුලින් ලාම්පු ආලෝකය දීප්තිමත් ව පෙනුනා, මුළු වීදි පුරාම පාත්ත මස් වල ඉමිහිරි සුවඳ හැමුවා. මොකද ඉතිං මේ අළුත් අවුරුදු උදාව නේ. ඇයට සිතුනේ එහෙමයි.

මාවතේ ගෙවල් දෙකක පිට බිත්ති දෙකකින් සැදුන කුඩා මුල්ලක ඇය වාඩි උනා. සීතලේ ගැහෙමින් මිරිකෙමින් වකුටු වෙමින් ඇය තම කුඩා පාදය සෙමින් ඇදගත්තා. ඒත් හීතල අඩු උනේ නැහැ. මේ සීතලේ කොහොමද ගෙදර යන්නේ. ඊටත් එක ගිනිකූරක් වත් විකුණ ගන්නේ නැතිව තාත්තගෙන් ගුටි බැට කන්නද? ඇය තවත් බය උනා. ඇයි ගෙදර? ගෙදරත් සීතලයි නේ. මුළු ගේ පුරාම කිසිම කරදරයක් නැතිව සීතල සුළග කැරලි ගහනවා. කිසිම දෙයක් නැති ගෙයි වහල බෝම අමරුවෙන් තමා අටවන් තිබුනේ පිදුරුයි රෙදිකඩයි ගැටගහල.

ඇයගේ පුංචි අත් සීතලෙන් ගල් වෙලා. අහ්.. ගිනිකූරක් පත්තු කරානං මේ සීතල අඩුවෙයි කියා ඇය සිතුවා. ඊට පස්සේ බිත්තියට මුවා කරගෙන ඇය එක් ගිනිකූරක් දැල්වූවා. චිස්..!! ගිනීකූර දීප්තිමත් දැල්වුනා. ඒකෙන් ආපු එළියත් හරිම උණුසුම්. හරියට පුංචි ඉටිපන්දමක් දැල්වුනා වගේයි. ඇය තම අත් ඒකට තියල උණුහුම් කරගත්තා. දැල්වුන ගීනිකුරේ එළියෙන් බිත්තිය දිහා බලද්දි, හරි ලස්සන දෙයක් ඇය දැක්කා. දිස්නේ දෙන පිත්තලෙන් හදපු ගිනි උඳුනක්. ඇය ඒ උඳුන අසල වාඩි වී උණුහුම් වෙමින් සිටියා. ගිනි උඳුන දැල්වෙද්දි එයින් එන උණුහුම කොයි තරං සුවදායකද? ඒත් පුංචි ගිනී කූර නිවිල ගියා. ඒ එක්කම ලස්සන ගිනි උඳුනත් අතුරුදන් උනා. දැල් වී අවසන් වූ ගිනි කූරෙහි කුඩා කොටසක් පමණක් ඇය අතෙහි රැදී තිබුනා.

දෙවැනි ගිනිකූරත් බිත්තියට මුවාවී ඇය දැල්වූවා. එය දැල්වී ආලෝකය නැවත බිත්තියට වැටෙද්දි ඇය දුටුවේ ඒ බිත්තිය හරියට විනිවිද පෙනෙන තිරයක් වගේමයි. ඒකෙන් ඇයට ඇතුලු කාමරය දකින්න හැකි උනා. කාමරයේ මේසය මත කිරිසුදු පාට මේස රෙද්දක් එලා තිබුනා. ඒ වගේම මේසය උඩ ලස්සනට දිලිසෙන කෑම භාජන පිඟන් ආදිය හරියට උත්සවයකට රාත්‍රි කෑම මේසයක් වගේ සුදානම් ව තිබුනා. මේසේ උඩ උණු උණුවේ දුම් දාන පාත්ත මස් තිබුනේ ඇපල් හා මිදි වලින් ලස්සන සරසපු ගමන්මයි. ඇය වඩාත්ම පුදුම උනේ අර දුම් දාන පාත්තයා එක පාරටම මේසෙන් බිමට පැනල ගාට ගාට බිම දිගේ ඇය දිහාට එන අයුරු දැකලයි. ගෑරුප්පුවයි පිහියයි පාත්තයගේ පපුවේ අමුණගෙනම දුමා දාන පාත්තයා දැරිය ගාවට ආවා. එතකොටම ගිනිකූර නිවිල ගියා. ඉතුරු උනේ මහ ඝණ කළු සීතල බිත්තියයි, කෑලි කැපිය හැකි කළුවරයි විතරයි. 

ඇය තවත් ගිනි කූරක් දැල්වුවා. එවිට ඇය අලංකාර නත්තල් ගහක් පාමුල වාඩි වී සිටියා. ඒ නත්තල් ගහ ඇය දැකපු පෝසත්ම වෙළෙන්දා ගාව තිබුන නත්නල් ගහටත් වඩා ලොකුයි ඒ වගේම ඊටත් වඩා ලස්සනට සරසලත් තිබුනා.  කොළ පැහැති අතු වල දාස් ගානක් ඉටිපන්දම් දැල්වුනා. ඒ වටේ තිබුන හැම දෙයක්ම ලස්සන පින්තූර විදියට දීප්තිමත්ව පෙනුනා. පුංචි දැරිය තම අත් ඒ දිහාට දිගු කරද්දිම ගිනි කූර නිවී ගියා. නත්තල් ගහේ තිබුන සියළු ආලෝකයන් එක පාරම අහසට ගියා. ඊට පස්සේ ඒවා තරු විදියට දැරියට පෙනුනා. ඒත් එක්කම අහසේ තිබුන එක තරුවක් දිග වල්ගයක් හදාගෙන ඔන්න කඩා වැටුනා.

“අයියෝ දැන්නං කව්රු හරි මැරෙන්නයි යන්නේ“ පුංචි දැරිය සිතුවා. ඇත්තටම මේ දේ ඇයට කියල දුන්නේ ඇයට ආදරය කරපු එකම කෙනා, එයාගේ මැරුණු ආච්චි අම්මා. ආච්චි අම්මා දැරියට කියල දුන්න අහසෙන් තරුවක් කඩා වැටෙද්දි හරියටම ඒ වෙලාවට කාගේ හරි ආත්මයක් දෙවියන් වහන්සේ වෙත එසවෙනවා කියලා.

අසරණ දැරිය තවත් ගිනි කූරක් දැල්වුවා. ඉතිං නැවතත් එතන ආලෝකමත් උනා. ඒ ආලෝකය අතරින් ආච්චි අම්මා කරුණාබරව ආදරෙයන් ඇය දිහා බලා ඉන්න මිහිරි ආකාරය පුංචි දැරිය දැක්කා. 

“ආච්චම්මේ!!“ ඇයි සතුටින් බෙරිහන් දුන්නා.

“අනේ.. අච්චම්මේ ඔයා මාවත් එක්ක යන්නකෝ. මං දන්නවා මේ ගිනි කූර නිවුන ගමන් ඔයත් මාව දාලා යන්න යාවි. අනේ.. හරියට අර ගිනි උඳුන ගියා වගේ, දුම් දාන කෑම ටික ගියා වගේ, නැත්නං ලස්සන නත්තල් ගහ ගියා වගේ ඔයත් යන්න යාවි. ආච්චම්මේ“

ආච්චි අම්මා වැඩි වෙලාවක් තමා අසල රදවා ගැනීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් අහිංසක දැරිය එයාගේ අතේ තිබුන ගිනී කුරු ගොඩම එක පාර පත්තු කරා. ඉරු බැබලෙන දීප්තිමත් දහවල් කාලයේ පේන ආලෝකයටත් වඩා දීප්තිමත්ව ඒවා දැල්වුනා. ආච්චි අම්මා කවදාවත් මේ තරං ලස්සනට දීප්තිමත්ව ලොකුවට හිටියේ නැහැ. ආචිචි අම්මා පුංචි දැරිය ආදරයෙන් තම අත් දෙකට අරගෙන දෙන්නත් එක්ක අහස් තලයට පියාඹල ගියා. ඔවුන් සන්තේසෙන් උඩටම පාවෙලා ගියා. උඩටම උඩටම.. ඔව් උඩටම අහසේ මුදුනටම.. ගියාට පස්සේ මොනවක් වත් නෑ.. සීතලක්,.. බඩගින්නක්, දුකක්, ඔව් කිසිම දෙයක් නෑ. ඔවුන් දෙවියන් වහන්සේ අඹිමුව සිටියා.

ඒත් බිත්ති අතර මුල්ලේ ඇලවී රතු කම්මුලෙන්, සිනහ පිරුනු මුවෙන් යුතුව පුංචි අසරණ දැරිය සීතලෙන් ගල් වී අළුත් අවුරුද්ද ලබද්දි මියගොස් සිටියා. පුංචි දැරියගේ කුඩා සිරුරට ඉහලින් අළුත් අවුරුද්දේ මුල්ම ඉර පායා තිබුනා!! ගිනිකූරු බන්ඩලයක් ම දල්වපු ඇය ඒ අයුරින්ම සීතලේ එතැනම වාඩි වී උන්නා.

“අනේ අසරණී. එයා සීතලෙන් බේරෙන්න කොච්චර මහන්සි වෙලාද? පව්!!“ වට පිටාවට රොක් වූ මිනිසුන් කිව්වා.

ඒත් ඒ කිසිම කෙනෙක් දන්නවද.. අඩුගානේ හිතාගන්නවත් පුළුවන්ද.. ඒ අයට මොන තරං අපුරු දේවල් ඇය දැක්කද කියලා.. මොන තරං සන්සෝසෙන් උද්දාමයෙන් ඇය තමන්ගේ ආච්චම්මත් එක්ක යන්න ගියාද කියල.. හරියටම අළුත් අවුරුද්ද උදා වෙද්දිම.

හාන්ස් ක්‍රිස්ටියන් ඇන්ඩර්සන්

The Little Match-Girl - Hans Christian Andersen

Disney Cartoon