මඟුල් මුද්ද!!

කාර්යාලයේ සේවය නිමවා නිවසට ගොඩ වූ සමන්, දහදියෙන් තෙත් වූ නළල් තලය පිටි අත්ලෙන් පිසිමින් තම කාමරයේ ඇති මේසය කරා ගොස් ඒ මත තම කාර්යාල බෑගය තැබුවේය. සමන් ගෙට අඩිය තබද්දි ඒ හඬ ඇසෙන සමන්ගේ බිරින්දෑ දයානි කොතැනක සිටියද සාලයට පැමිණීම සුපුරුදු සිරිතකි. එහෙත් අද දින හාත්පස අඳුර පැතිරුණ සාලයේ ඒ රුව දක්නට නොමැත. ඇයගේ නොපැමිණීම සමන්ගේ සිත තුල රෝපනය වී තිබු කුකුස වැඩි කරන්නට විය. කිහිප දිනක සිට අඩ නින්දේ සිටින අයුරින් තම බිරිඳගේ වචන හා ක්‍රියාකලාපය ගැන සැළකිලිමත් වූ සමන්ට අද නම් නිහඬ බව අරුමයක්ම බැව් දැනෙන්නට විය. නිහඬ මුහුදු තෙර ඇති ගැඹුරත දන්නා ධීවරයෙකු මෙන් සමන් බෑගය මේසය මත තබා වහා සාලයට පැමිණීයේය.

*****

උදෑසන තැපැල්කරු ගෙන ආ ලියුම දුටු දයානි, සමන්ගේ නමට තිබු ලියාපදිංචි තැපෑල් ලිපිය කඩා බැලුවාය. ලිපියේ පිට කවරයේ සඳහන් වූ ප්‍රසිද්ධ ෆීනෑන්ස් සමාගමෙහි නමද, මේ තාක් තමා දන්නා තරමින් සමන් ඒ සමඟ ගණූදෙනු නොකර තිබීමත් හේතුවෙන් එය ඉක්මනින් කඩා බැලීමේ උවමනාවක් දයානි තුල විය. ලිපියේ ඇති විස්තරය කියවීමෙන් කිසිකලෙක තමන්ගේ සිතට නොදැනුනු විශාල භීතියක් ඇය වටා රොක් වන්නට විය. ඇත්තටම ඇයට කිසියම් හෝ කුඩා සැකයක් සමන් ගැන තිබුනද එය විශ්වාස කිරීමට තරම් ඇයගේ සිත බොළද නොවීය. කෙසේ වෙතත් ඇස් පනාපිට ඇති අමු සාක්ෂිය ඇය අවුලවන්නට විය. ඒ අතරේ ඇයගේ කල්පනාව අතීතයට ගමන් කරන්නට විය.

*****

මාස කිහිපයකට එපිටදී සමන් හා දයානි සහභාගී වූ මංගල උත්සවයකි.

තරමක බමණ මතින් පසු වූ සමන් කෙරෙන් දිස් වූයේ හොන්දු මාන්දු ස්වරූපයකි. මුහුණ පුරා දහදිය දමා තිබු ඔහුගේ සිරුරේ ඇති අස්වාභාවික ගතිය දිස් වූ සැනින් දයානි ඔහු වෙතට ගියාය.

“ඇයි මොකද සමන්.. ඔයාට මොකක් හරි අවුලක්ද??“

“නෑ නෑ.. එහෙම නෑ.. මට ප්‍රශ්නයක් නෑ.. “

“නැති වෙන්න බෑ. මොකද ඔච්චර දාඩිය දාලා. මොකක් හරි අමාරුවක් නං කියන්න“

“දැං මං කිව්ව නේ..මුකුත් අමාරුවක් නෑ. මට ටොයිලට් එකට යන්න ඕන“

“හා හා ගිහින් එන්න“

ඔහු එනතෙක් තමා බලා සිටි ආකාරයත්, තාලෙට පැද්දී පැද්දී තමන්ගේ දෘෂ්ඨි සීමාවෙන් එපිටට ඔහු යන ආකාරයත් දුටු දයානි “සමන්ට ටිකක් වැඩියි වගේ“ ලෙස සිතා තම හිත හදාගත්තාය. වේලාව ඒ තරම් නොයික්මූවද තව දුරටත් නොරැදී මෙතැනින් යාම සුදුසු බව සමන්ගේ කෙරුවාවල් දන්නා දයානි හට පසක් විය.

සමන් නැවත පැමිණෙන විටම කතා කරගෙන කෑම මේසයට යාමට ඇවිටිලි කළ ඈ බලෙන්ම මෙන් ඔහු සමග දිවා භෝජනය ගෙන ටික වෙලාවක් එහි සතුටු සාමිචියේ යෙදී ඉක්මනින්ම නික්ම ගියහ.

නිවසේදි සියළු දෙයින් සැහැල්ලු වූ සමන් වෙරි බහිනතෙක් තම ඇද ඉහත්තාවේ කොට්ටයක් තබා එය බිත්තියට හේත්තු කොටගෙන කල්පනා කරන්නේ කුමක් ගැන දැයි දයානි නොසැලකූවාය. වෙනදාටද රහමෙර පානයෙන් අනතුරුව ගෙදරට ගොඩ වන සමන්ගේ දිනචරියාවේ අදද වෙනසක් නොමැති බව ඇය දැන සිටියාය.

කාමරයේ සිවිලින් පංකාව සෙමින් කැරකුනද තම සිත ඊටත් වඩා වේගයෙන් කැරකෙන බව සමන්ට හැඟේ. කුමන හේතුවක් හෝ මත තම සිතම රවටාගන්නට වෙර දරන සමන්ගේ මුහුණ අඳුරු වී ඇත. එහි මලානික බව සමන්ගේ මුළු ගතම වෙලා ඇති මකුළු දැලක් මෙන් විටින් විට සිතෙහිද එතෙන්නට වන්නේ මහා අපරාදකාරයෙක් කුදලායන්න ට සුදානම් වන්නාක් මෙනි. සමන්ගේ සිත තුල බය, සැකය, හා උවමනාව යන ත්‍රිත්වය එක් වර සිත තුල රඟන්නට වීම ඔහුට මහත් හිරිහැරයක් විය. නමුදු ඒ හිරිහැරය තමා මේ වෙලාවේ විදින්නට අවශ්‍යම බව සමන් දැන සිටියේය. සමන්ගේ උඩුතොල දෙවරක් සැපී ගියද ඔහුට නිච්චියක් නැත. බියෙන් බියෙන් හෝ එඩිතර තීන්දුවක් ගත යුතු බව පමණක් සමන්ට වැටහිනි.

අවසානයේ තීන්දුවක් ගත් සමන්, දයානිට යම් සිද්ධියක් පවසන්නට විය. එය බොහෝ වෙලාවක් පැවති, ඇත්තටම මහ රෑ වෙනතුරු පැවති කතාවක් විය. කතාව අවසානයේ සතුටකින් තොරවම දෙදෙනා නිදන්නට විය.

*****

කාමරයෙන් එළියට පැමිණි සමන් වෙත සුදු පැහැති ලිපි කවරයක් රැගෙන පැමිණී දයානි එය දුර සිටම සමන් වෙත දිගු කළාය.

“මේ මොකක්ද එල් බී ෆිනෑන්ස් එකේ ලියුම?“

“මං.. මං දන්නෑ..මො. මොකක්ද ඔය“

“ඔය තියෙන්න බලාගන්න එකයි ඇත්තේ“

“වෙන්දේසි කරන්න යන... මොකක්.. මම දන්නෑ මේක“

“නිකං බොරු කියන්න එපා සමන් හරිද? මේක නේද මුද්ද“

“මගේ මුද්ද? මං දන්නෑ ඒක.. හා දැං මතක් උනේ. ඔපිසියේ යාළුවෙක්ගේ එකක් මං උකස් කරා නං තමයි. මේ ඒක වෙන්න ඇති. මං හෙව්වෙත් නෑ ඒ ගැන“

“ඇයි යාළුවට අයිඩන්ටියක් නැද්ද ඕවා තියන්න“

“නැහැ මිනිහට ටවුමට යන්න විදියක් නෑ කියල මට කිව්ව කරං එන්න කියලා“

“මං බැලුවා මුද්දේ බිල් එක. මේක ඔයාගේ නැති වෙච්ච මුද්දේ බර ම තියෙන එකක් නේ“

“ඒවා මං දන්නෑ. මගේ මුද්ද නැති උනා මං දන්නේ එච්චරයි. මේ මං උදව්වක් කරේ. අනික මිනිහා ඒකට ගෙවනවද නැත්ද කියලවත් මං දන්නෑ“

“මෙහෙම බැලුවම මං නොදන්න තව කොච්චර දේ ඇද්ද? කව්ද දන්නේ“

“අනේ මේ විකාර කියන්න එපා දයානි.. මගේ මුද්ද පව්මක එකක් නේද? මේක පවුමට අඩුයි නේ“

“ඒ බරම තමා. මෙන්න බිල.. බර ග්රුම් 7.27 යි“

“ඉතිං මේකේ බර 7.28 යි නේ“

“ඒවා එහෙම තමා කඩේ ස්කේල් එකට වැඩිය ඩිජිටල් එකෙන් හරියට මනිනවා. මේක හරිම පුදුමයක් නේ. එකම බර මුද්දක් නෙ යාළුවටත් තිබිල තියෙන්නේ“

“මං ඒවා දන්නෑ මං බර බලන එකක්යැ. කෝ දෙනවා ඔය ලියුම. මං ඕකාට ගිහින් දීල කියනවා නිකං මාව කරදර වලට පටලවන්න එපායැ කියලා“

“දැං ඕක ලබන සතියේ වෙන්දේසි කරනවලු නේ. මිනිහා බේරගන්නැත්නං අපි බේරගමු..“

“අපිට කොහෙන්ද එච්චර සල්ලියක්“

“කොහෙන් හරි හොයමු. ෂුවර් නේද මේක ඔයාගේ මුද්ද නෙමෙයි නේ“

“දැං මං කිව්වනේ ඔයාට. මගේ මලදානයක් නෙමෙය් මේක“

ලිපිය ගෙන කාමරයට ගිය සමන් එය මේසය මතට දමා තුවායද ගෙන නාන කාමරයට වැදුනේය. දයානි සෑදු තේ එක නිවෙන්නට පෙර වෙනදා ඇග පත සෝදා එළියට එන සමන් අද තේ එක බීමට ගන්නා විට එහි මදක් හෝ රස්නයක් නොතිබිණි.

******

පිටරටක සිටින සමන්ගේ සහෝදරයා අත තිබූ දුරකතනය බීප් බීප් නාදය නඟමින් කෙටි පණිවිඩයක් ලැබී ඇති බව දන්වන්නට විය. සුළු මොහොතකින් එය කුමක්දැයි ඔහු බැලුවේය.

“Bro, Im in a deep trouble. If there is any possibility please help me, otherwise my head will be off. My ring is going to be auctioned next week. I need 15k at least to overcome this problem. Pl reply"