වෑවර (හොරට කන)

අද මං විතරයි වැඩට ආවේ වෙනද එන පනහක් විතර උන්ට නිවාඩු උනත්. ඒත් ඔපීසියේ වැඩට එක්කෙනයි තව ෆුල්ටයිම් ඩියුටි දාපු බුවෙකුයි විතරයි පළාතපත්තුවටම ඉන්නේ. උදේ දහයට විතර මට තේ එක හදල දීල මිනිහා මාරු උනා. ටික වෙලාවක් යන කොට මම දැක්කා කාමරේ ජනේලෙන් එපිට අර හාදයෝ දෙන්නා එනවා එකෙක් ගෝනියක් කර තියාගෙන. මේ මොන වස්තරයක්ද කියල මම බලන් හිටියේ ඇයි යඩකෝ අදත් මුං මොනා හරි උස්සන්න හදනවද කියලයි. 

තව ටිකකින් ඔපීසියේ පොර ඇවිත් මගෙන් අහනවා. “සෑර්.. වෑවරයක් බොමුද??“

“කොහෙන්ද වෑවර?“ මම ඇහුවා.

“ගාමිණීයි මමයි කැඩුවා ගහෙන්“

“ඕවා කරල අහු උනොත් එහෙම බොලාට තමා ගෙදර යන්න වෙන්නේ“

“හැක් හැක් ඒකනේ සෑර් ඉන්න දවසෙම කරේ“ කියල මු කියාපි. 

ඒ පාර එළීයට ගිහිල්ල කපල දුන්න වෑවර ගෙඩිය මං රස කර කර බීලා ආයිත් ඇවිත් වාඩි උනා.

ඉස්සෙල්ලම හොරට කඩපු වෑවරයක් බිව්වෙත් ඉස්කෝලේ යන කාලේ කොහේ හරි මළගෙදරක නයිටක් ගහද්දි කියල මට මතක් උනා. අපේ ගමේ තමා පාර්ලිමේන්තු මන්තිරියගේ ගෙවල් තිබුනේ. ඊට ගෙවල් හත අටකට එහා තිබුනා හොද සාර පොල් ඉඩමක්. ඔය භීෂන කාලේ නිසා මන්තිරියගේ ගෙදර වටේටම ෆැලෑෂ් ලයිට් ගහල ආස්සාවට කීප දෙනෙක්ම රෑට හිටියා. අපේ සැට් එකේ හිටියා මන්තිරියගේ අයියගේ පුතා. ඒක නිසා ඌ අර හාදයෝ හොදට අදුනනවා. ඒකෙන් අපි අර පොල් වත්තට යන්න සැට් උනා. අනේ ද කියන්නේ වටේට තිබුන ආරක්ෂාව නිසා පොල් ඉඩම හොදට රැකිලයි තිබුනේ අයිතිකාරයා ගොරව ගොරව නිදාගත්තත්. නොමිලේ ආරක්ෂාව..

මම මුලින්ම හොර වැඩකට යන නිසා පපුව ගැහි ගැහි ගියාට, අනිත් උන්ට ඒක ගානක් නෑ. කට්ටියම ගිහිල්ල හොද ගහක් තෝරගෙන එකෙක් නැංගුවා ගහට. ඌ කරටියට ගියාම ඌට පස්සෙන් තව එකෙක් ගහේ. ඒ වගේ තුන් දෙනෙක් ගහේ. ගහෙන් බාගයක් විතර යන කං අතින් අතට එන කඩාපු ගෙඩි ටික ඊට පස්සේ පල්ලෙහාට දාන කොට අපි අතින් අල්ලගන්නවා. බැරි වෙලා හරි ඩිග් ගාලා බිමට වැටෙන සද්දේ ඇහුනොත් අනාතයි නේ. ඔය විදියට සෑහෙන තරමට ගෙඩි ටික කඩාගෙන මන්තිරියගේ ගේ ගාවට ගිහිල්ල එකේ ආරස්සාවට ඉන්න හාදයොන්ටත් ගෙඩි තුන හතරක් දීල මගට ඇවිත් තමා අපි ගෙඩි ටික කපාගෙන කෑවේ.

ඒ තමයි මුල්ම සිද්ධිය. ඊට පස්සේ ඔය වෑවර කඩන වැඩේ එච්චර හිතට ගතට අමාරු උන දෙයක් නෙමෙයි. මළගෙයක් නං වටේ පිටේ පොල් ගස් වල ආරක්ෂාව අනිවාර්යෙන්ම තර වෙනවා. කොච්චර සිකිරුටි තිබ්බත් අපි ගෙඩි ටික නං කඩාගෙන කනවා. හැබැයි එක දවසක් නං වෑවර එපා වෙන සිද්ධියක් උනා.

එක පාරක් බීච් එකට කිට්ටු තැනක තිබුන මලගෙයක් වෙලාවේ රෑට කඩන්න කියල කිසිම ගහක් ඒ කිට්ටුවක තිබුනේ නෑ. ඒ පාර බීච් එකට ගිහිල්ල බැලුවම එතන ගස් ටික හැමදාම වගේ හෝදාපාළු වෙලා. ඒත් අංශක 45 ක් විතර මූද පැත්තට ඇල වෙචිචි එකම ගහක බඩු තියෙන විත්තිය දැක්කත් කව්රුවත් ඒකට නගින්න බයයි. මොකද හුළගට කෙලින් අතට පැද්දෙන එක අවුලක් නොවුනත් ගහ පැත්තට පැද්දෙන එක භයානකයි.

මොකෑ කරන්නේ කියල බැලුවම අහල පහල බස් හෝල්ට් එකේ හැමදාම නිදාගන්න “සම්පත් පිස්සා“ කියල හැමෝම හදුන්වන ගමේ කරක් ගහන පිස්සු ගෝතයා ඉන්නවා. අපේ එකෙක් කිව්වේ මෙන්න මේකා එක්ක ගියා නං වැඩේ කරගන්න පුළුවන් කියලායි .ඒ පාර හෝල්ට් එකට ගිහින් මේකාව නැගිට්ටුවා. පව් අසරණ මිනිහා. අපි පොලිසියෙන් වගේ ඇට් කරාම ඌ ඒකට අහු වෙලා අපිත් එක්ක ආවා.

ඊට පස්සේ ගහ ගාවදි පොලෝසියේ ලොකු මහත්තයට වෑවර ඕන උඹ කඩල දියන් කිව්වම මේකා ගස් නගින්න බෑම කියනවා. අපිත් අතෑරියේ නෑ මූව හොදටම බය කරල කොහොම හරි ගහෙන් බාගයක් නැංගුවා. ඉතිරි බාගේ නගින්න බෑම කියල මේකා කෑගහනවා. පස්සේ තොට වෙඩි තියල මරල මූදට දානවා කියල බය කරාම යන්තං ඒ ටිකත් නැගල අමාරුවෙන් ගෙඩි හත අටක් බිමට දැම්මා. ඒ අතරේ ගහ පැද්දෙන කොට අපි ටික දෙනෙකුට තේරුනා මේ හාදයා ගහට යවල අපි කරගත්ත ගොං කම. දැං ඇති කියල ගහෙන් බහින්න කිව්වාම මේ හාදයට පල්ලෙහාට එන්න තේරෙන්නෑ. වෙව්ල වෙව්ල ගහේ එල්ලිල ඉන්නව. දැන්නං හාට් කූල් වෙලා. මොන වෙලාවේ පොර වැටෙයිද කියලා. 

වැඩේ හරියන්නැති නිසා කට්ටියම එකතු වෙලා කෝකටත් කියල මිනිහට පල්ලෙහායින් අපි වලල්ලක් වගේ හැදිල හිටියේ. බැරි වෙලා වැටුනොත් හෙම නොමැරී බේරගන්න හරි කියලා. ඒ අතරේ අපි පොල් ගහෙන් බහින හැටි ගැන මිනිහට තෑපෑලෙන් උපදෙස් දුන්නා. බයේ වෙවුල වෙවුල මිනිහා ගහෙන් බාගයක් ඇවිත් ඉතිරි බාගේ බහින්නම බෑ කියල එක ලෙසටම අඩනවා. ආතල් කිතල් වෙලා අපි ටික නන්නත්තාරයි. මොකද කරන්නේ කියලා. කෝම හරි තග දාලා, අඩල, දොඩල මුව ගහෙන් බස්සගත්තා. ගහෙන් බැහැපු මේකා ගහ මුලම වාඩි වෙලා මැරෙන ගානට හති හලනවා. අපි කරපු වැඩෙන් තව ටිකෙන් මේකා මැරෙනවා නේද කියල කල්පනා වෙලා අපි හෙම්බත් වෙලා. මේ ගැන මුලින්ම කතා කරපු එකා තමා කුනු බැනුම් ඇහුවේ. 

මොනා උනත් අන්තිමේ කාගෙන්වත් උපකාරයක් නැතිව හිටිය සම්පත් පිස්සව අපි එක්කන් ගියා, ගිහිල්ල වෑවරයක් කපල බොන්න දීලා අහල පහල යාළුවෙක් වෙචිච හිච්චි පුතාගේ ගෙදර ලිදෙන් අර මහ රෑ මේ හාදයට නාවල හිච්චි පුතාගේ සරමකුයි කමීසෙකුයි අන්දල උණූ උණූවේ තේ එහෙකුත් දීල තමා යැව්වේ. එදායින් මෙදායින් ඒ යකා මැරෙනකංම ගමේ කිසිම කෙනෙකුට මිනිහට කරදරයක් කරන්න අපි ඉඩ තිබ්බේ නෑ. පව් අසරණයා.