හොර අරක්කු!!

ඊයේ අපේ අල්ලපු ගෙදර වෙඩිමක්. ලොකු කේටරින් සර්විස් එකක් දාලා වැඩේ කරපු හන්දා වෙන්න ඇති දේශිකාට විතරයි එන්න කියල ආරාධන පත්තර කෑල්ලක් දීලා තිබුනේ. මට ඉතිං දුක තමයි. ඒකේ අසාධාරණේකුත් නෑ බැලුවම ඒ කොල්ලත් එක්ක මං මූන බලල හිනා වෙන එකක් යැ අඩු ගානේ. හැක්.

මේකනේ උනේ දවල් හිටන් තිබ්බ මගුල් ගෙදර, රාත්තිරි දහයට විතර අපේ ගේ පිටිපස්ස පැත්තේ මහ ගෝරියක සද්දයක් ඇහුන නිසා විගහට ගිහින් මාත් එබිල බැලුවා. අපේ ගෙයි පිටිපස්ස මායිං වෙන්නේ ඇළකට නෙව. ඇළට මායිම තවත් ගෙවල් දෙකතුනකට යන පාර. ඒ පාර දිගටම ගියාම ගෙවල් ටික පහුකරගෙන අඩි දහයක් පැන්න තැන මහ පාර.

මගුල් ගෙදර බොන කන තැන තිබුනේ මේ ඇළට කිට්ටු වෙන්න. ඒක අර කානු ඇළක් නිසා පළල ඕනනං අඩි 6 ක් ඇති. වෙලා තියෙන්නේ මේකනේ, කස්ටියක් බිබී ඉන්න අතරේ ඒ එක හාදයෙක් ප්ලාස්ටික් පුටුවේ අන්ඩ නැමිල වැටුනම අනිත් හාදයෝ ටික නැගිටල හිහින් අර හාදයව නැගිට්ටවල. ඊට පස්සේ ඇවිත් බලන කොට මේසේ උඩ තිබ්බ තුන්කාලක් ඉතුරු ගල් බෝතලේ නෑලු. වට පිට බලන කොට කව්ද එකෙක් හෙමින් සැරේ ගැරඬියා වගේ කානුව දිගේ ඇදිල පාර පැත්තට ගොඩ වෙන එක දැකල තියෙන්නේ ලයිට් එළියට මිනිහගේ අතේ තිබ්බ බෝතලේ දිලිසෙන නිසයි. ඒ පාර කස්ටිය හෙන චන්ඩි පොරවල් වෙලා අර ඇදුං පිටිංම කාණුවට බැහැල හොරාව අල්ලගන්න. කොහේද ඌ ස්රුස් ගාලා පැනල ගිහින්. කොහොම හරි අන්තිමට සියළු බෙබේලා අපේ ගෙවල් පැත්තේ ඉදං හෙන සාකච්ඡාව වෙච්ච පාහර වැඩේ ගැන කිය කිය. 

හැබැයි දොර ඇරල බලපු මට සීන් එක දැනගත්තට පස්සේ ගියේ පස්ට හිනාවක්.. බෝතල් හොරු. අනේ අම්මප මෙහෙමත් උන් කියල උන් බනින කොට මම හෙමින් සැරේ මාරු වෙලා ඇවිත් පුටුවේ වාඩි වෙලා අතීතය මතක් කරන්න පටන් ගත්තා.

මම එතකොට සාමාන්‍ය පෙළ ඉවර වෙලා රිසල්ට් ඇවිත් ඒ ලේවල් කරන්න ඔන්න මෙන්න. ඔය කාලේ හැන්දෑ වෙනකොට අපේ එකම අරමුණ තමා ටිකක් රස්තිය ගහල රෑබෝවෙලා ගෙදර එන එක. හැබැයි බැරි වෙලා හරි අහල පහළක මළගෙයක් තිබුනොත් පහුවෙනිදා උදේ තමා ගෙදර එන්නේ.

එක දවසක් මයිකල් මාමගේ තාත්තා නැති වෙලා මළගේ ආරංචි වෙලා අපි ගියා හැන්දැවේ මළගෙදර. ගිහිල්ල පුරුදු විදියට බිස්ටල් පැකට් එකකුත් අරගෙන එළියට වෙලා තාප්පයක් උඩ ලැගල පන්දං පාලිය පටන් අරගෙන ටික වෙලාවක් යද්දි පොලියාද කොහේද කිව්ව ළගපාත තියෙන මගුල් ගෙයක් ගැන. ඌ දැක්ක කිව්ව දවල් වෙරි වෙලා දගර දාපු පොරවල් අල්ලන් යන විදිය හෙම. ඉතිං අපි කතා උනේ පොඩිඩක් ගිහිල්ල බලන්න ඒ පැත්තේ වෙරි කාරයෝ හෙම දාන සෙල්ලං දිහා.

ඔහොම හිතල සැට් එකම ඒ පැත්තට ගියා. මගුල් ගේ තියෙන්නේ ප්‍රසිද්ධ පිරිවෙනනක් ඉස්සරමයි. පිරිවෙනට එහා පැත්තේ ප්‍රභු පවුලක සුසාන භූමිය. සුසාන භුමියට ඉස්සරහ තියෙන්නේ අපි “වයිට් ඩයමන්ඩ්“ යන නමින් හැදින්වූ අපට වැඩිය අවුරුද්දක් බාල, අපේ ගනං පන්තියටම එන නංගිගේ ගෙදර. අපේ එකෙක් ඒකිට ට්‍රයි කරල වැඩේ කරගත්තා උනත් අපි කෙල්ලට දාපු නම තාම එහෙමමයි. රෙජිස්ටරඩ්.

මගුල් ගේයි ලයිට් හෙම දාලා අගේට තියෙනවා. පාරටම මායින් වෙන්න තාප්පේ. ඒක ඕන නං අඩි පහක් උස ඇති. තාප්පෙට එහා පැත්තේ පුටු මේස තියල බොන තැන සැට් කරල. ඊට එහායින් තමා කෑම දෙන මඩුව. අපි හෝදිසියෙන් බැලුවට මොන නයිනාටකයක් වත් එතන නෑ. ඒත් පොරවල් බොනවා. බෝතල් වලට ලයිට් වැදිල ඒවා එක එක පාටින් පේනකොට අපෙත් ඉහ මොල රත් වෙන්න ගත්තා.

“ඒයි මචං.. බලපං අදුරන එකෙක් වත් ඉන්නවද කියල අපිට අඩියක් වත් ගහන්න“ මොලේ අවුල් වෙච්චි එකෙක් කිව්වම කට්ටිය ටික ටික ඔළුව දාලා බැලුවට එහෙම එකෙක් අහු උනේ නෑ. දැන්නං ඉවසන්නම බෑ අප්පා අර බෝතල් හිස් කරන දිහා බලං ඉදලම. අන්තිම තීරණේ ගත්තා ඕන මගුලක් කියලා සැන්ඩව තාප්පෙන් පන්නල බෝතලයක් උස්න්නන. ඇයි වදේ මේවා බලන් ඉන්න පුළුවනෑ.

අපි අර සුසාන භූමියේ උස තියෙන සොහොනක් ගාවට වෙලා වැඩේට නියම වෙලාව එනකං ඇගිලි ගැන ගැන හිටියා. එක පාරටම අපි දැක්කා බොන අයට කෑමට වතුර අල්ලනවා. ටිකකින් මේස දෙක තුනක කට්ටිය බෝතල් හිස් කරල ගියාට එක මේසෙක විතරක් කට්ටිය හිටියා. බෝතලෙත් ඉවර උනා. ඒත් යන පාටක් නෑ. මෙන්න අඩේ තව බෝතලක් ආවා. ඒක කඩල දෙන්නෙක් විතර සොට් දෙකක් දාගත්තට අනිත් උන්ට හොදටම බඩු. නැගිට ගන්නත් බෑ. ඒ අස්සේ එකෙක් කබරය දාන්න ගත්ත නිසා මේසේ උන්දැලගේ අවධානේ ඒ දිහාට ගියා. උන් අර කබරයව වත්තන් කරං ඊට එපිටහ තිබුන තැඹිලි ගහට පෝර කරවන්න දක්කන් ගියා. අන්න නියම වෙලාව කියල මිෂන් එකට සැන්ඩට ඕඩර් එක දුන්නා.

සැන්ඩා දෙපැත්ත බැලුවා. පාර පැන්නා. පොඩ්ඩක් තාප්පෙට මුවා වෙලා මගුල් ගේ දිහාම බැලුවා. සාර්ථකයි. අත් දෙක තාප්පෙට තිබ්බා. ඇග ඉස්සවා. දඩාර් ගාලා කකුල් දෙක තාප්පෙට තියල එක පාරටම පැන්න වදුරු පිම්මක්. පාත් උනා. පොඩිඩක් වෙලා ගියා. මූ නැගිට්ටේ නෑ. තව ඩිංගකින් අතක් තාප්පෙට ආවා. අනිත් අතින් බෝතලක් හිමින් සැරේ තාප්පේ දිගේම තණකොල ගොඩට වැටුනා. සැන්ඩා ආපිට පැන්නා. බෝතලේ ගත්තා පාර දිගේ පිට්ටනිය දිහාට දිව්වා. හැක්.

අපිත් ඉතිං ඒ පාර සැන්ඩ පස්සෙන් පිට්ටනියට ම දුවල තමා පස්ස හැරුනේ. මොන මොකෙක්වත් නෑ. සන්තෝසේ බෑ ඉස් ඉස්සෙල්ලම හොරකං කරපු ගල් බෝතලේ දැක්කම. කස්ටියම ඒ පාර පැවිලියන් එකේ වාඩි වෙලා අහල තිබුන කඩේකින් සෝඩා එකකුත් ගෙනැල්ල, පකඩ වගේකුත් හප හප හොදට බෝතලේ ගැහුවා.

දුක කියන්නේ ඔහොම කරපු දෙවෙනි සීන් එක මාට්ටු උනා..