කට පාඩං!!

අපි ඉස්කෝලේ යන කාලේ කොයි තරං පාඩං කරල තියෙනවද? ගණං හදල තියෙනවද? පොත් කියවල තියෙනවද? ඒ හැම දේකම අවසාන ප්‍රතිඵලය වෙන්නේ විභායගෙන් පාස් වෙන ඒක නේ. ඒ උනත් ඒ විභාග පාස් කරගන්න දාපු ක්‍රෑම මෙන්න මෙච්චරයි කියල විස්වාස කරන්න පුළුවන්ද? බැහැනේ.

සමහර අය මුළු දවසම පාඩං කරනවා. අඩුගානේ දවසට පැය හතරක් වත් නිදා නොගෙන පාඩං කරල යන්තං ෂේප් වෙන්න ඒ ලෙවල් පාස් කර ගත්ත මගේ මිත්තරයෙක් ඉන්නවා. කරුමේ කියන්නේ මිනිහට එතැනින් එහාට පාඩං කරන්න සිද්ධ උනේ නැති එකයි. එහෙම බැලුවම ඒක අනාගත ආයෝජනයක්. ඇයි අප්පේ ලයිට් බිලවත් ඉතුරුයි නේ.

තව මිත්තරයෙක් හිටියා මිනිහා පාඩං කරන්නේම නැහැ. ඉස්කෝලේ ගිහිල්ල ඇවිල්ල, හැන්දෑවට ජිල්බෝල අරබෝල මේබෝල ගහන්න යනවා. ඊට පස්සේ හොදටෝම කරුවල වැටුනම ගෙදරට එනවා. ඇවිල්ල හොදට සප්පායං වෙලා ලෑලි ඉර ඉර, එළි වෙනකං නිදාගන්නවා. උදේට අම්මා වදෙන් පොරෙන් නැගිට්ටුවම, “මළවදේ“ කියල නැගිටල ලක ලැහැස්ති වෙලා ඉස්කෝලේට යනවා. දවල්ට ඇවිත් කෑම කාලා ආයේ රෑ වෙනකං ජිල්බෝලේ.. ඔන්න ඔය චක්කරේ මිනිහා ඕ ලෙවල් වෙනකම්ම කරා. මධ්‍ය වාර පරික්ෂණ වල විෂයන් දෙක තුනකටවත් මිනිහා යන්නේ නැහැ. විභාගේ දවසට ගෙදරින් පැනල, ඔය කොහේ හරි කැලයක් අස්සේ රවුන් ගගහා, වල් ගෙඩි කකා එක එක පැල්කොට වලට වෙලා රස්තියාදු ගහනවා තමන්ගේ සයිකල් කටුවෙන්. ඊට පස්සේ ඉස්කෝලේ ඇරෙන වෙලාවට ආයි බබා වගේ ගෙදර ඇවිල්ල,..... අර චක්කරේමයි අනේ ආයිමත්.

හැබැයි අවසාන වාර පරික්ෂණයේ පටන් ගන්න මාසෙකට විතර කලින් මිනිහා වෙනස් වෙනවා. ඉස්කෝලේදි ලස්සනට ලියන කියන, මිනිහගේ පොත් ටික ඔක්කෝම අරගෙන ගෙන, මිනිහා ඉස්සෙල්ලම පොත් මේසේ හදාගන්නවා. ඊට පස්සේ පොත් මේසේ ලස්සනට තියෙන විදිය ටික වෙලාවක් ආසාවෙන් බලා ඉදල, බොහෝම සන්තෝසෙන් එළියට බැහැල යනවා... ආයෙත් අර චක්කරේමයි.. මහ ජරා සිසුවෙක්..

ටිචර්ල සර්ල නං මිනිහට හොදටෝම දෙහි කපනවා. “ළමයා... ඉස්කෝලේ වැඩ ටික හරියට කරනවා උනාට.. මොකද විභාගෙට එන්නේ නැත්තේ.. මට ආරංචියි මුළු දවසම සෙල්ලං කරනවයි කියලත්. ඒ උනාට අවුරුද්ද අන්තිමේ විභාගෙට ඔහොම කරනන් බෑ හරිද??“

හැම පන්තියේම පංතිභාර ගුරුතුමාගේ උදාන වාක්‍යය තමා ඕක.

හැබැයි සමහර අවුරුදු වලදි එක දිගට අවුරුදු දෙකක් එකම පන්තිය බලාගන්න ටීචර් නං මේ යකාගේ වැඩ පිළිවෙල අල්ලගන්නවා. 

එතකොට මෙන්න මෙහෙමයි කියන්නේ.

“ඔය ළමයි.. මේ ළමයා වගේ වැඩ කරන්න ලැහැස්ති වෙන්න එපා. ඉස්කෝලේදි දගල දගල ඉදල, දවස් තිස්සෙම සෙල්ලං කරලත් අන්තිමට මෙයා විභාගේ හොදට පාස් වේවි. මෙයත් එක්ක කල්ලි ගැහිල පිස්සු නටල ඔය ළමයි අමාරුවෙ වැටෙන්න එපා. විශේෂයෙන්ම ඔය ළමයත් එක්ක එක පේලියේ ඉන්න පස් කට්ටුවට තමා මම මේ කියන්නේ“

හැම පන්තියේදිම වල-සැට් එක විදියට පස්සේ ආසනේ බෙදාගන්න ඒ පස් දෙනා විවිධාකාරයි. ගිනි පොලියා, පැට්‍රල් කාරයා, ටොට්ටා, ටික්බෝලේ සහ ගැරඬියාගෙන් සමන්විත මේ පස් දෙනා කවදාවත් පාඩං කරන විදියක් ගැන කව්දරුවත් එක්ක කතා කරන්නෙ නැහැ. ඒක නිසා අර යකා මොන විදියට පාඩං කරත් මට මොකෝ කියල හිතාගෙන දගලන එක විතරමයි කරන්නේ. 

ආයි කතාවට අර ජිල්බෝල ගහන හාදයා අවසාන වාර විභාගෙට සතියක් විතර තියල, ඔන්න අර හිනා වෙවි මිනිහා එනකං බලන් ඉන්න, පොත් ටික ගාවට එනවා. ඒ සතියට මිනිහා හැමදේම අමතක කරල, පොත් ටික ඔක්කෝම කනවා. ආයි නිදාගැනිල්ලක් නං නැහැ. අම්මා වදෙන් පොරෙන් නිදි කරවන්න හැදුවත් මේකා නෙමෙයි නිදාගන්නේ. ඒ සතියක් නයිට ගහන කාලය ඒ යකාගේ. විභාගේ පටන් ගන්න කොට මිනිහා පොත් ටික කාවෝ කෑවා වගේම කාලා දාලා ඉවරයි. එතැනින් එහාට මිනිහට බලන්න දේකුත් නැති හින්දා විභාගේ කරන සතියේ කරන්න තියෙන්නේ උදේට ඉස්කෝලේ ගිහිල්ල විභාගේ ලියන එකයි, අර අර. සුපුරුදු චක්කරෙයි විතරයි. මේ මිනිහට අහු වෙච්චි උන් ඉතිං අනාතයි. උං විභාග පේල් වෙනවා ඒක සිකුරුයි.

සතියක් ක්‍රෑම දාන අපේ හාදයා තනිකරම කඩපාඩං කරගන්නවා හැම දේම ගිරවෙක් වගේ. ඔය නිකං ඉන්න වෙලාවටත් මිනිහට කියවෙනවා.. අංග, මගධ, කාසි, කෝසල, වජ්ජි, මල්ල, චේති, වත්ස, කුරු, පංචාල, මච්ඡ, සුරසේන, අස්සක, අවන්ති, ගාන්ධාර, කාම්බෝජ වගේ දේවල් එක දිගටම..

සමහර වෙලාවට තව දෙයක් ඔළුවේ තියාගෙනත් මිනිහා අර චක්කරේ හිතෙන් කියවනවා. ඒක හරියට බාගෙට ටියුන් වෙචිච චැනල් දෙකක් එකපාර ඇහෙනවා වගෙයි. ඒ උනාට මිනිහට ඒක ගානක් නැහැ. ඒ අපහැදැලි තාවයට මිනිහ තව චැනල් එකක් එකතු කරනවා. කළු, දුඹුරු, රතු, තැඹිලි, කහ, කොළ, නිල්, දම්, අළු, සුදු...ඕම් වර්ණ කේතය..

චැනල් තුන හතරක් එක පාර බාගෙට ඇහෙන මේ හාදයා අවසාන වාර විභාගෙන් අනිවාර්යයෙන්ම පාස් වෙනවා. එහෙම නෙමෙයි උඩින්ම පාස් වෙනවා. අඩුගානේ එක, දෙක, තුන වත් තමා ඉතිං. අන්න එතකොට පංති භාර ගුරුභවතුන්ට මේකා මොකාද කියල තේරුං ගන්න සිද්ධ වෙනවා. අවුරුදු දෙකක් එකම පන්තියේ වැඩ බලන ටීචර් එතකොට අර වගේ කතා කියන එක අහන්නත් දෙයක්යැ.

ඊට පස්සේ ඒ ලෙවල් කරද්දි ඔය ලෙඩේ අඩු වෙලා එදිනෙදා වැඩ එදිනෙදා කරගෙන බොහොම සෙමෙන් දැහැමෙන් ගත කරපු මේ හාදයට අර චැනල් තුන හතරක් එක පාර ඔළුවේ බාගෙට අහගෙන ඉන්න එක රෝගයක් වගේ උනා. ඒක නිසා ඒ කාලෙදිත් පොඩි පොඩි දේවල් හු.ආ.පි. සදහා කරනවා. භෞතික විද්‍යාව උගන්නපු සර් කාරයා, කට පාඩමෙන් තත්පර ගානෙන් කියපු එකක්, ඊට වඩා අඩුකාලයකින් කට පාඩමෙන් කියන්න අපේ හාදයා උත්සාහ කරා.  

“රික්තයකදී ක්‍රිප්ටන් දෙක පී දහය පහ ඩී පහ ශක්ති මට්ටම් අතර සිදුවන ඉලේක්ට්‍රෝන සංක්‍රමණයේදී මුක්ත වන රන්වන් තැඹිලි පැහැ ආලෝකයේ තරංග ආයාමය මෙන් 1650763.73 වාරයක් මීටරයක් වේ.“

ඕක මීටරයේ එස්අයි අර්ථ දැක්වීම තමා. දැන්නං ඒක වෙනස් වෙලා. ඒ උනත් මේ හාදයා සමහර වෙලාවට තාමත් එක එක දේවල් අස්සෙත් මේ චැනල් එක ඔළුවේ දුවනවා. සමහර වෙලාවට ඉදිරියෙන් කරන්න තියෙන දේකුත් හිතින් කියව කියව ඉන්නවා. මෙන්න මේ වගේ.

බස් එකට නැගල ටිකට් ගන්න ලක ලැහැස්ති වෙන මේ පිස්සා කොන්දා දැක්ක වෙලාවේ ඉදල හිතෙන් කියවනවා “ගල්කිස්ස එකයි ගල්කිස්ස එකයි“ කියල විසි තිස් පාරක් වත්. ඒ අස්සේ මිනිහගේ ඔළුවේ තව චැනල් එකක් වැඩ කරනවා. බාර් එකට ගිහිල්ල ගන්න ඕන ගල් එකක්.. ඊට පස්සේ ඒකත් හිතින් කියව කියව ඉන්නවා. “ගල් එකයි ගල් එකයි“ විසි තිස් පාරක් විතර.

කොන්දෝස්තර මහත්තයා ටිකට් ගන්න කියල කිව්වම චැනල් මාරු වෙලා, අපේ පිස්සා “ගල් එකයි“ කියල සල්ලි දික් කරාම වෙන නවනිංගිරාව ගැන හිතල බලන්න වටිනව නේද??

ප.ලි - ගැරඬියා