යකඩ අඬයි!!!

මම ඉස්සර වැඩ කරපු තැන, බොහොම පොඩි තැනක්. එතැන හිටියේ හරියටම 31 යි මාත් එක්ක. ඒ හාදයන්ගේ පඩි නඩි, කම්පැනියේ ෆිනෑන්ස් පැත්ත විතරක් මම බලපු හින්දා මගේ එකම ටාගට් එක තිබ්බේ මාසේ අන්තිමට 15% ප්‍රොෆිට් එකක් තියෙන විදියට වැඩ කරන්න. හැබැයි මේ ටාගට් එක කව්රුවත් දුන්න එකක් නෙමෙයි මම හිතින් හදාගත්ත එකක්. මොකද මම ඉස්සෙල්ලම වැඩට ගියපු දවසේ අයිතිකාරයා මට කිව්වේ,

“මල්ලි, මම මේක අමරුවෙන් දුවන්නේ.. ලාභයක් හම්බ වෙනවනං ඒක සෑහෙන්න කලාතුරකින් තමා. ඒත් ආසාවටයි මගේ ඕන කමටයි තමා මේක දුවන්නේ“ කියලා.

ඔය හේතුව හින්දා මට උවමනාවක් තිබ්බා මේ ගැන හොදට හොයල බලන්න. මේක තරමක් සාර්ථක රජයේ අනුමත ගරාජයක්. ඉන්සුරන්ස් වැඩ, වැලුවේෂන්, ෆිට්නස් රිපෝට් වගේ ඒවත් එක්ක ගරාජ් එකේ රිපෙයාර් වැඩ වැඩි හරියක්ම කරගන්නේ ආණ්ඩුවේ කන්තෝරු. ඒ වාහන වල ඩ්‍රැයිවර්ල හරියට ගැරේජ් එකේ වැඩ කරන උන් වගේමයි. උන්ට මෙතැන කිසි අමුත්තක් නෑ. හැබැයි රිපෙයාර් එක ඉවර උනාම සම්පුර්ණ ගාස්තුවෙන් 10% ක් දෙන එක අනිවාර්ය දෙයක්.

කොහොම හරි මම මාසයක් විතර බැලුවට කිසිම දෙයක් වෙනස් කලේ නෑ. හැමදේම ඒ විදියටම යන්නත්, මගේ හරස් පරික්ෂාවන් හා අනෙක් නිරික්ෂණ ටික කරගෙන ගියා හෙමින් සීරුවේ. මාසේ අන්තිමට මේ ගරාජ් එකේ එකවුන්ට් එකෙන් ඉතුරු වෙන මුදලින් (ඒ කියන්නේ ඔක්කෝම හිලව් උනාට පස්සේ) හරියටම භාගයක් අයිතිකාරයගේ එකවුන්ට් එකට දානවා, මිනිහටත් පඩිය කියල ගානක් තමා ගෙවන්නේ. ඉතුරු බාගේ තමා මාසේ මුල් දවස් දෙක තුන පාවිච්චි කරන්නේ. එහෙම යද්දි කීයක් හරි චෙක් එකකින් ආවොත් තමා මිනිහා කියන්නේ ගිය මාසේ මෙන්න මේ ගාන තමා ලාභ කියල. ඒ කියන්නෙ අර සල්ලි එනකොට ඉතුරු වෙච්ච ගාන..

මාසයක් තිස්සේ මේ වැඩ පිළිවෙල බලපු මට තේරුනා.. අනවශ්‍ය විදියට භූමිතෙල්, අත් පිහිදන, ග්‍රීස් වගේ දවස ගානේ ගේන භාණ්ඩ කිහිපයක ලොකු අවුලක් තියෙනවා කියන එක. ඒකේදි තවත් හොයාගත්ත කාරණයක් තමා කැට්ලෝපේස්ට් සීන් එක. මොකද ඒවා ගෙනැත් තියන්නේ නෑ මුං ඒවා කනවයි කියල. ඒ වගේ තවත් කාරණා කිහිපයක් තිබුනා. එකක් දවල් කෑම සපයන එක, අත්තිකාරම් මුදල් දවස ගානේ ගෙවන එක. මේ හැම දෙයක්ම කරන්නේ ලියන්නා කියල එකෙක්. ඌ වගේ වෙට්ට පිත්තල එකෙක් නං මම අවුරුදු ගානකින් දැක්කේ නෑ. සීයක් හිටියත් මිනිහට අඹරන්න ඕන ගුලිය අඹරනව යස අගේට. දිනපතා මුදල් පාලනය තිබ්බේ මිනිහගේ අතේ. ඒකට මට ඇගිලි ගහන්නත් බෑ අනික ප්‍රායෝගිකව මිනිහ ඒ වැඩේ කරන්නත් ඕන. අන්තිමට බැලුවම සාමාන්‍යෙයන් දවසක වියදම රු. 25000 ක් විතර වෙනවා. 

මට සිද්ධ උනා තරමක් මේ ක්‍රමවේදය වෙනස් කරන්න. අත්තිකාරම් සතියට එක දවසක් දෙන්න. ඒකත් රෙජිස්ටරයක් මගින්. භූමිතෙල්, ග්‍රීස් වගේ දේවල් සදහා සංචිතයක් තියාගන්න. කැට්ලෝපේස්ට් සතියකින් ගෙවන්න පුළුවන් වෙන්න ක්‍රමයක් හදාගන්න. හැබැයි කෑම කතාවට අත තිබ්බේ නෑ. එහෙනං මට කන්න කටකුත් නැති වෙයි. තව සීන් එකක් මම දැම්මා, දිනපතා වියදං කරන ලියන්නාට දෙන සල්ලි ටික එදිනෙදා මට හවසම, බිල් දාලා සෙට්ල් කරන්න ඕන කියල. මේකට මිනිහා අදිමදි කරාට, ඕවා වැඩිය නොතේරෙන අයිතිකාරයා මම කියන විදියට එයාට වැඩ කරන්න කිව්ව නිසා කරබාගෙන හිටියා.

පොඩි පොඩි කඩා පැනීම් වගේ දේවල් මම කරන්න ගත්තා. ඒකෙදි අහුඋනා කැට්ලෝ පේස්ට් ගේන ප්‍රමාණය බිලේ ප්‍රමාණයට වඩා අඩුයි කියල. ඒ විතරක් නෙමෙයි ඔයිල්, ඔටෝ ඉලෙක්ට්‍රිකල් අයිටම් පවා එහෙමයි. වැඩිම ප්‍රමාණයක් භාණ්ඩ අධි මිලට ගෙන ඒමක් තමා තිබුනේ.

මාස දෙක තුනක් යද්දී, අයිතිකාරයට තේරුනා පොඩි ලාබයක් තියෙන විත්තියක්. මාස හයක් විතර යන කොට ලොකු පාලනයක් කරන්න මට පුළුවන් උනා. ඒකෙන් මම ලොක්කටවත් නොකිය එකම එක දෙයක් කරා. මාසේ අන්තිමට ලැබෙන ලාබෙන් වැඩිම ප්‍රමාණයක් (අඩු ගානේ 80% ක් වත්) මිනිහගේ එකවුන්ට් එකට දාන්න. මම එදා මේ දේ මිනිහට නොකිය මිනිහගේ හොදටම කරාට ඒක මට පස්සේ පඩිසන් දුන්නා.

තව මාස 8 ක් විතර යනකොට මිනිහගේ අකවුන්ට් එකට දාපු සල්ලි ප්‍රමාණය රු. ලක්ෂ අටකට වැඩිය තිබ්බා. පොරත් කවදාවත් පොත අප්ඩේට් කරන්නෑ.. කාඩ් එක දාලා උවමනා සල්ලි ගාන ගන්නවා එච්චරයි. ඒ ගැන තැකීමක්වත් නෑ මොකද පොර දන්නවා සාමාන්‍යෙයන් රු. 40000 කට වඩා මාසෙකට මිනිහට ගන්න බැරි විත්තිය.

එක දවසක් කරුමෙට පොත ඉවර වෙලා අප්ඩේට් කරද්දි ලක්ෂ හයකට වැඩි ගානක් පොතේ තියෙනවා දැක්කට පස්සේ පොර හති හලාගෙන ගැරේජ් එකට ආවා. ඇවිත් මට කිව්වා ඔක්කෝම පොත් ටික බලන්න ඕන කියලා. මම හා කියල ඔක්කෝම දුන්නා. හැබැයි මිනිහා බැලුවේ අන්තිමට ලාබේ විදියට ඉතුරු වෙන ගාන විතරයි. එහෙම බැලුවම භාගේට භාගේ කතාව මේකට ගැලපෙන්නේ නෑ. මාත් කිව්වේ නෑ පොර සේ හිටියා. පැය දෙකක් විතර ඒ ටික ඔක්කොම බල බල ඉදල, මිනිහා හවස යන වෙලාවේ මට කිව්වා හෙට ඉදල එන්න එපායැ කියල වැඩට. මටත් මොකද කියල මාත් නැවතුනා. ඒත් මම දන්නවා මම අවුලක් කරේ නෑ කියලා. හිතට ටිකක් දුකයි. ඒත් ඉවසගෙන වචනයක්වත් නොකිය මම ගෙදර ගියා. 

සති දෙකකට විතර පස්සේ හැන්දෑවක මිනිහ ආවා අපේ ගෙදර. ඒ එනකොට මම මොකක් හරි පත්තරයක් බල බල හිටියේ.

“මිස්ට දේශා, අයි ඈම් වෙරි සොරි“

“ඇයි මොකද අයියේ“

“නෑ.. මම අද තමා දැක්කේ ඔයා කරපු වැඩේ.. ඇත්තටම මට සමාවෙන්න.. මම මේ කිසිම දෙයක් නොදැනයි මෙහෙම දෙයක් කරේ.“

“ඉතිං මොකක්ද කරේ.. මාව අයින් කරපු එකද?? ආ ඒක මට එච්චර අවුලක් නෑ“

“එහෙම බෑ.. හෙට ඉදල වැඩට එන්න ඕන.. මම එන්නං එක්ක යන්න“

“අයියේ.. මම කීයටවත් අයේ ඔතන්ට එන්නෑ.. වෙරි සොරි“

ඔය විදියට වාදේ ඇදිල ගියා.. මම කැමති උනේම නෑ වැඩට යන්න. බලකිරිම හින්දම පහුවෙනි දා උදේ ගැරේජ් එකට ඇවිල්ල යනවයි කියල මම පොරොන්දු උනා.

කිව්වත් වගේ මම උදේ 9.00 ට විතර එහාට ගියා. මම එනකං බලං හිටියා පොර, මුළු ගැරේජ් එකේ සෙට් එකටම එන්න කිව්ව රූම් එකට. කාමරේ ෆුල් පැක්.

“මම ඕගොල්ලන්ට එන්න කිව්වේ...දේශා මහත්තයා අයින් කරල මම ලොකු වැරැද්දක් කර ගත්තා. අඩුම ගානේ කිසිම දෙයක් හොයන්නේ බලන්නේ වත් නැතිව තමා එහෙම කරේ. හැබැයි මේ කිසිම දේකට දේශා මහත්තයා මට වචනයක්වත් කිව්වේ නෑ. ඒක නිසා මම හිතනවා එයා මට වැඩිය උසස් කෙනෙක් කියලා. මම ඇත්තටම හිතුවේ දේශා මහත්තයා ගැරේජ් එකේ සල්ලි හොරකං කරා කියලයි. ඒත් මම ඊයේ තමා ඒක දැනගත්තේ.. කොල්ලනේ මේ අවුරුද්දේ උඹලට බෝනස් දෙන්න මම රට වටේ ණය ගන්න ඕන නැති තරමටම දේශා මහත්තයා මගේ එකවුන්ට් එකේ සල්ලි ඉතුරු කරල තියෙනවා. ඒකට අපි දේශා මහත්තයාට ස්තුති කරන්න ඕන. හැබැයි ආයේ වැඩට එන්න බෑ කියල මට කිව්ව හින්දා අපි එයාගේ තීරනේ ඉන්න කියමු. අද හවස තියෙන පාටියට නං ඔක්කෝමල එන්න ඕන.“ කියල කතාව නවත්තල, මුළු සභාව ඉස්සරහම අත්දෙක එකතු කරල, 

“මට සමාවෙන්න දේශා මහත්තයා“ කියල කිව්වම ඇත්තටම හිතුනා යකඩ එක්කයි, යකඩ වගේ මිනිස්සු එක්කයි හැප්පුනාට කොයි තරං හිත සුවදද කියලා..

ප/ලි - පද්‍ය වලට ආසම නං බලන්න මේක. 

ඊයේ ඉදලම මගේ හිත අඩවන කවි ටිකක් මෙතන.