කයිකතන්දර (පේටන්ට් එක කකා සතුයි)

දේශකයා ඒ කාලේ කවි කාරයෙක් නෙව. ඒක හොදටෝම පිස්සුවක් වගේ තිබ්බා. හැබැයි කවදාවත් ඕවා කව්රුවත් දැකල නෑ. ඔන්න ගෙදරට එක්කං ආවට පස්සේ දේශිකා නං ඒවා බැලුවා. නැත්නං අනිත් හැම දේම වගේ (??) ඒවත් හංගන් තමා හිටියේ. කාලෙකින් කවියක් දෙකක් ලියන්න බැරි උනා නේද කියල කල්පනා උනේ, ඇත්ත නේන්නං දේශක කවි කියල ටැග් එහෙකුත් තියෙන්නේ. 

ගියපාර මම දැම්ම නෙව අක්ක කසාද ගැන එකක්. කසාද කෙසේ වෙතත් ලව් හිලව්, පල හිලව් නං අනන්ත තිබුන අක්කලත් එක්ක. වැඩිපුරම මම පෙම් කරල තියෙන්නේ අක්කලටද කොහේද තමා. හැක්. 

අක්කා කෙනෙක් ගැන මගේ හිතේ, ඒ කියන්නේ ඉස්කෝලේ යන කාලේ තිබ්බ ආසාවක් හින්දා ලියපු කවියක් තිබිල හම්බ උනා නෙව අද. ඒක හරිම මිහිරි මතකයක් උනා. තවමත් බර්ත්ඩේ එකට මම ඒ නාකි අක්කට කෝල් එකක් දීල විෂ් කරනවා, අවංක පෙම් මල්ලෙක් විදියට. ඔන්න ඒ කවිය

ජීවිත ගමනේ පියගැට මත

ඉදිරියෙනි නුඹ මට වඩා

නවතන්නට නොහැකි නුඹ

එලෙසින් මටද බෑ හිදිනට

මාරුතයේ වෙලී ඉගිලෙන

නුඹේ කියඹු වැල‘ග සිසිල දැනේ මට

කොතරම් දුර වුවත්

අත් වැල් පටලා ගනිමු අපි

ළංවන්නට බැරි ජීවිත ගමනේ

යෞවනය මේ යැයි

හඩගා කියන්නට

ඉතින් සොදුරේ..

දිගුකරන් නුඹේ දෑත්

මා වෙත.....

සෙනෙහසින්

තවත් දවසක් මා පෙම් කළ යුවතියක් දුටු මතින් ඇති උන විරහ වේදනාව (සිරාවට කරාට මොකෝ මේකි බුට් එක තිබ්බා) විදගන්නම බැරි තැන ලිව්ව කවියකුත් තියෙනවා. මේ සිද්ධියෙදි නං කෙල්ල උදේ වරුවේ පාරේ කිසිම හැගිමක් නැතිව මං දිහා බලාගෙන ඉවතට ම යන කොට හිතේ ඇති වෙච්ච හැගීම විස්තර කරන්න බැරි තරං වේදනාවක් උනාම, ඒක කදුලක් වෙලා එළියට ආවා. ඔන්න ඒකට ලිව්ව කවිය

ගිලී ගිය දෑස මත

උණු කදුලක් තෙරපේ

අතීතය ආ නිසා

හාරා අවුස්සා

පීඩා හැගුම්...

නුඹ ආවා..

පෙර මෙන්ම තනියට

විදි අපමණ දුකට

කීරි ගැසි..

කනගාටුවෙන්

මහළු වූ දුබල හදට

අවසන පැන් කදුලක් මෙන්

ඕවා පුරාණ කවි.. ඒක නිසා කල් ඉකුත් වෙලාද මන්දා. 

අන්න අන්න

පිස්සු යකෙක්..

ඔව් ඔව් ඔව්

ඌට පිස්සු

ඇයි අනේ අර අතන එකා

ඌටත් හොද එකෙන් පිස්සු

කියන්නෙපා කාටවත්ම

අරයාටත් පට්ට පිස්සු

ඔව් ඔව් ඔව් මම දන්නවා

බොටත් පිස්සු...

(මටත් පිස්සු...)

මට විතරක් නෙමෙයි අනේ

මුටත් පිස්සු.

අරූ.. මූ.. අරූ.. වගේ තමා

මොන එකාටමත් පිස්සුයි..

කකාගේ සැප්තැම්බර් විප්ලවේ නිසා කයිකතන්දර මතක් වීමකි...