හැලපයි!!!!!

බ්ලොග් අවකාශයේ ඇනෝ පරිප්පුවක් ක්‍රියාත්මක වෙන හින්දා, ඒකෙන් පරිප්පු ඉල්ලං කන්න අවශ්‍ය නැති අපේ බ්ලොග් පතාක යෝදයන් වන මාතලං හා වෙනී තම තමන්ගේ ගිණුම් පරිස්සමින් පාවිච්චි කොරන්න පටන් ගත්ත නෙව. ඒත් මේ කරදරේ ඉවර වෙන පාටක් නැත්තේ දැං ෆේක් එකවුන්ට් වලින් ඇවිල්ලත් අපි කොහොමත් දන්න, ආයේ කියල දෙන්න අවශ්‍ය නැති කුනුහරුප තාමත් මාතලං ගාව මේ හාදයෝ දාන හින්දයි. 

මට නං උන් ගැන කියන්න තියෙන්නේ තමන්ගේ රෙද්දේ ගූ ගෑවිල විත්තිය පස්ස අතගාලා බලල, ඒත් දැනෙන්නේ නැත්නං අත නහයට තියල බලල, මෝඩ කමට ඒකත් දැනෙන්නේ නැත්නං පැට්රියට් මලයා කිව්වා වගේ ඉවර වෙනකං කාලම බලන්න කියලයි. 

ඒත් තේරෙන්නේ නැත්නං ඉතිං කියන්න තියෙන්නේ රාජ් කිව්ව වගේ (රාජ් ඒක අහුලගත්ත තැන මට මතක නෑ මොකද මම නිද්‍රාශිලියි) සමහර උන්ට, කොච්චර උන් ගදද කියල තේරුම් කරන්න හැදුවත්, උන් ගාව ගද බව තේරුම් ගන්නේ නැති බවයි. මේ අස්සේ අපේ සැන්ඩර් මලයත් බ්ලොග් කල්ලිවාදයක් පිළිබදව කලකිරීමෙන් ඉන්න විත්තියක් ආරංචි උනා. සැන්ඩර් මලයටත් කියන්න තියෙන්නේ දෝහා හිටියත් කොල්ලෝ මොන දේවත් වැඩිය ඕන නැති බවයි. මේක අපි හදාගත්ත පුංචි ලෝකයක්. ඒ පුංචි ලෝකයේ අපි මිතුරන් ඇති කර ගන්න කැමතියි, නැතිව හදාගත්ත එකාව නැති කරගන්න නෙමෙයි. 

මාතලං කිව්වා වගේ වෙන මිතුරන් නැතුවද, මෙහෙම කරන්නේ... නෑ.. ඕන තරං ඉන්නවා. ඒත් තව එකෙක් හරි අදුරගන්න එක කොයි තරං දෙයක්ද? මිනිහෙක් විදියට ඉපදිල ගොබ්බයෙක් වගේ මැරිල යන්නේ නැතිව තමන්ගේ බිස්නස් එකක් බලා කියා ගෙන පාඩුවේ අනුන්ට කරදරයක් නොකර ඉන්න ටිකේ වත් ඉන්න කියල තමා කරුණාවෙන් ඒ බොග මහත්තුරුන්ට කියන්න තියෙන්නේ. 

ඕං මම ගාව පහරන්න ආවොත් දෙකක් නෑ එළවල දානවා මොකා උනත් එච්චරයි. හැදිච්චි විදියට කතා කරනවනං මට කෙලල ගියත් මම අත් දෙක උස්සන් ඉන්නවා. ඒක තමා අපේ මනුස්සකම. වෙන විදියට කෙලින්න ආවොත් ඇට දෙක ඇදල කන්දෙකේ ගහනවා ඉයර් පෝන් එකක් විදියට හැමදාම කනේ ගහං ඉන්න. එච්චරයි.

හරි... අටෝරාසියක් කරුණු එක පෙළට කියන්න උනේ දැං මේ දවස් වල තියෙන ට්‍රෙන්ඩ් එකට අපිත් ඉතිං මුක්කුවක් නොගැහුවොත්, ඒක අඩුවක් වෙන හින්දයි. නැතිනං ඔය මොකා එක්කවත් මට ඇති තරහක් නෑ. පහරන එවුන් ඇර.

මේ දචස් වල අපේ පුංචි ලෝකයේ මාර්කට් කරන්න ඕන හොදම බ්ලොග් එක මොකක්ද කියල ඇහුවොත් දෙන්න තියෙන උත්තරේ මොකක් වෙයිද? අනේ මන්ද බොලා නං එක එක වැල සයිට් වල නං හෙම කියාවි.. හෙහ්... හෙහ්.. ඒත් ඉතිං මොනා උනත් අපිට මේ දවස් වල හම්බ වෙලා ඉන්නවා අවංක පැණියෙක්. කතා සාගරයක්. නියම අක්ෂර වින්‍යාස අනුව භාෂාව හසුරුවන්නෙක් කියල පොර කිව්වට මම නං දන්නෙ නෑ මොකද මම බාසාව හරියට හසුරුවන්නේ නැති හින්දා. වෙන කව්රුවත් නෙමෙයි ඒ අපේ හැලපීයා.. (ඕං කුනුහරුපයක් වගේ හින්දා හැලපයියා කියන නම වෙනස් කොරා. පේටන්ට් එක ලබා දෙන්නෙයි කියල ඉල්ලා හිටිනවා)

අපේ හැලපීයාට සමාජය ගැන හොද දැනුමක් වගේම සමාජයේ අඩිය තියල ලබා ගත් අත්දැකීම් එමටයි. අපි හුගක් දෙනෙකුට නැති ස්මරණ ශක්තියක් මිනිහට තියෙනවා. ඒකේ තියෙන ප්‍රයෝජනය දැන ගන්න නං අපි අතීත කතාවක් දෙකක් ලියන්න ඕන. ඕං එතකොට සිහි වේවි අඩේ කොයි තරං දේවල් අමතකද කියලා. ඉතිං එහෙම එකේ මිනිහා ලියන එකක් මේ දවස් වල නොකියවා ඉන්න එක ලොකු අඩු පාඩුවක්. හුග දෙනෙකුට තාම කියවන්න බැරි උනත් කාලයත් එක්ක වැඩිම දෙනෙක් කියවන තැනක් බවට හැලප කඩේ පත් වෙන බව සිකුරුයි. ඒක නිසා තව හොද හොද හැලප ටිකක් තම්බ ගන්න, තව තව මිනිහට තර්ජනය කරමු. 

මම මිනිහගේ බොහොම කැමති අර බේබදු කතා වලට. කරුමෙට මේකේ කාල් ගාන නංගිල මිනිහට කියල නෙව “ඔයා බොනව වැඩියි කියල“. ඒක නිසා පොර දැං බේබදු කතා නවත්තලා දාලා. හරි එහෙනං බලපු නැති කස්ටිය ඉන්නව නං හැලපීයගේ මම ආසම කතා කීපයක ලින්කටු දාන්නං ගොහින් බලල පොඩි තර්ජනයක් හෙම දාලා එන්න. මිනිහා හෙන බය ගුල්ලා. අනිවා බයටම ලියාවි.

ගමේ ලර්නර්ස් කතාව

බුරු පුතා

කතා දෙකක්

දූපතේ නිවාඩුව

මේවට වඩා හොද ඒවා තියෙනවා. මගේ හිත කාපු කතා හතරක් තමා මේ දැම්මේ. 

ඉතිං හැලපීයට තව හොද හොද සෙල්ලං බ්ලොග් ලෝකයේ දාන්න හැකි වෙන්නෙයි කියල බොක්කෙන්ම ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන් බේබදු කතා සැට් එකත් නවත්තන්න එපා කියල ඉල්ලීමක් කොරන්න වෙනවා.