කැත වැඩ ඔස්තාර්

පහුගිය දවස් ටිකේ අපිට තිබුනේ කාටවත් නැති තරං අමාරුවක් නෙව. එකක් හලාල්. අනික අර පින්තූරු තුන... බාලචන්දරන් කියා අපි සැක කරපු...

මාරයා දාපු බාලාගේ මරණය පිළිබද පෝස්ට්කටුව දුටු අප නාගයින් සේ පෙන පුම්බන්නට ගත් අතර, සියළුම නාගයන් පුස් පුස් ගාන විට, සැමටම ආරක්ෂාව (තම තමන්ගේ) පතා එකිනෙකාට දෂ්ඨ කිරීමට සිදු විය. මෙය මොන තරම් චින්තනයෙන් පරිබාහිර, ග්‍රාම්‍ය මට්ටමෙන් සිදූ වුවාද යන්න සිහිපත් කරන මා හට නම් ඇත්තටම හුග දෙනෙක් ගැන අනුකම්පාවක් මෙන්ම කෝපයක් ද ඇති විය. එහෙත් කෝප වීම මා සතුව නොඅඩුව පැවතියද, මේ තත්වය මත මගේ කෝපය පාලනය කරගන්නට සිදු වූයේ වෙනකක් නිසා නොව මාගේ සහෘදයන් බොහෝ දෙනෙකුගේ සිත් ව්‍යාකූල වී හෝ පෞද්ගලික මට්ටමින් මඩ ගැලුම් පිටින් නෑවීම නිසා හටගත් චිත්තසංවේගය හේතුවෙන් තවත් කෙනෙකුගේ සිතක් මොන අකාරයකට  හෝ රිදවීම, මාගේ සිත රිදවා ගැනීමක්ද වන බැවිනි.

මේ හේතුන් මත මුලින්ම මා ප්‍රකාශ කළ මතය (ප්‍රතිචාරය) මාරයාගේ ලිපියෙන් ගලවා ගැනීම පැයක් වැනි කාලයක් ඇතුලත, මා විසින් සිදු කරන ලදි. ඉන් අනතුරුව දිනක් පමණ නැත... දින දෙකක් පමණ නිහඩව සිටියද, සහෘදයන් දෙදෙනෙකු මගේ ඊමේලය වෙත ලියමින් මා කූද්දන්ට හා අනවශ්‍ය බලපෑම් කරන්නට වූ අතර, ඉන් එක් අයෙකු දිගින් දිගටම කුලප්පු වූ හස්ති රාජයෙකු මෙන් ක්‍රියා කරන්නට වූයෙන් මා තුල  පැවති ඉවසීමේ ශක්තියද හීන වී යන්නට විය. මෙවැනි තත්වයකදී සාමාන්‍යෙයන් ප්‍රකාශ කරනු ලබන මාගේ බස් වහර අනුව මෙසේ සදහන් කරමි. “මේ හාදයා නිදහසේ හිටපු මගේ ගේ ඉස්සරහ, සරම උස්සාගෙන ඇවිත් වටේ යමින් මහ සද්දෙන් උජාරුවෙන් සද්දේ දමන්නට පටන් ගත්තේ ඒකා මේ ලෝකේ තියෙන හැම දෙයක්ම දැනගෙන ඊට එහා දෙයක් නැතිව, මම හැංගිල ඉන්නවයි කියල හිතාගෙන උවමනාවෙන් වලියක් අඹරගන්න ගත්ත උත්සාහයක් වගේය“

ඉතිං තව දුරටත් නිහඩව සිටීමට නොහැකි තැන දෙවැනි වරටත් මාරයා වෙත ගොස් මාගේ ප්‍රතිචාරය සදහන් කොට කඩුව මුවහත් කරගෙන දින කිහිපයක්ම අදාළ පුද්ගලයා සමග ඊමේල් යුද්ධයක් දියත් කරන ලදි. මෙම විවාදය ඉතා දීර්ඝ එමෙන්ම තම තමන්ගේ පුද්ගලික කරුණු පවා යොදා ගනිමින් පවත්වන ලද සාර්ථක විවාදයක් වූ අතර, කිහිප අවස්ථාවකදීම ඔහු විසින් මා කුප්පාලීමට ගත් උත්සාහයන් නිශ්ඵල වුයේ සාමාන්‍ය තාර්කික බුද්ධියකින් යුක්ත වුවද, යම් කිසි දෙයක් පැහැදිලිව හා නිරවුල්ව දැකීමේ හැකියාවක් මා වෙත වූ බැවිනි.

අදාළ කාරණය වූයේ වෙනකක් නොව බාලචන්දරන්ගේ යැයි අප ඉදුරාම විශ්වාස කරනු ලැබූ පින්තූර තුනක් අරභයා ඇති වූ කතිකාවයි. රජයේ ඉහළ නිලධාරින්, හමුදාවේ ජ්‍යෙෂ්ඨයින්, ආරක්ෂක ලේකම් හෝ ජනාධිපති විසින් තහවුරු කොට පිළිකෙව් කළ යුතු දෙයක් අපගේ බ්ලොග්කරුවන් විසින් ඉදුරාම ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට එය එසේම වන බවත් හමුදාව විසින් බාලචන්දරන් ඝාතනය කලේ නම් එය යුක්ති සහගත බවත් එසේ කිරීමට අප හට අයිතියක් ඇති බවත් පුන පුනා ප්‍රකාශ කළහ. මෙම තත්වය මත දෝ රජය පවා දැඩි නිහඩ පිළිවෙතක් ආරම්භ කරන ලද්දේ, බ්ලොග් කරුවන් ප්‍රකාශ කරන දේ සත්‍ය වන්නට ඉඩ ඇත්දැයි සැකයක් මතුව තිබු නිසා බව විශ්වාස කරන්නට සිදු වේ.

සාමාන්‍යෙයන් සිවිල් සමාජයට පුද්ගලයෙකු පිවිසෙන්නේ අතදරුවෙකු ලෙසය. ක්‍රමානූකූලව වැඩෙන ඔහු දෙමාපියන්ගේ, සහෝදර සහෝදරියන්ගේ, ඥාති සමුහයාගේ, ගුරුවරුන්ගේ හා එකී මෙකී නොකී සියළු දෙනාගේ මානව සම්බන්ධතා ඇසුරෙන් පෝෂණය වී තම ජීවිතය සෙමින් ගොඩ නගා ගනී. මූලිකව පැවසිය යුතු දේ නම් සිවිල් සමාජයට එක් වන කුඩා දරුවා මුලින්ම තම මවගේ ගර්භාෂයෙන් ඉවතට පැමිණෙන්නේ තම මවගේ, එමෙන්ම දරුවාගේ උපත සිදු කිරීමට මනුෂ්‍යත්වයෙන් සැදී පැහැදී සිටි උතුම් වෛද්‍ය කාර්ය මණ්ඩලයකගේ මානුෂීය මෙහෙයුමක ප්‍රතිපලයක් ලෙසිනි. (සමහර අවස්ථා වල මුදල් අය කර එම කාර්යය සිදු කළද මුඛ්‍ය අරමුණෙහි වෙනසක් ඇති නොවේ.) එනයින් දරුවෙකු ප්‍රසුත කිරීමට ඉතා ආසන්න මවකගේ තත්වය එකම දෑසකින් දුටුවද, තවත් දෑස් දහස් ගානකින් දුටුවද එකම අදහස ඇති වන්නේ, මිනිසුන් තුල ස්වභාවයෙන්ම පිහිටා ඇති පොදු සංවේදනයේ අග්‍රස්ථානය ලෙස සැලකෙන මනුෂ්‍යත්වය නැමැති කාරණය ඉස්මතු වී ප්‍රකාශ වීමෙනි. එවැනි මානූෂීය අදහසක් ඇති නොවන්නේ නම්, එම මානවයා තවමත් ගල් යුගයේ ජීවත් වන ම්ලේච්ඡ ගති ගුණ වලින් තවමත් ආඩ්‍ය වූ වීරවරයෙක් වන්නේය. එසේ කරුණු කාරණා සොයා බැලීමේදී මනුෂ්‍යත්වය යන කාරණය සත්‍යයැයි මා උදක්ම විශ්වාස කරමි. 

එනම් ලෝකයට බිහිවන දරුවා එසැනින් තුරුල් කොට ගෙන ලෝකයට රැගෙන එන එකම දෙය නම් මනුෂ්‍යත්වයි. ඒ කෙසේද යත් මානුෂීය මෙහෙයුමක අවසන් ප්‍රතිඵලය ලෙස ඒ සැමගේ මුවග තෘප්තියේ හසරැල්ලක් ගෙන්වන කිරිකැටියෙකුගේ මෙලොව එළිය විවර කර දීමේ මගගු කාර්යයි. එවිට ඔබ කෙසේ කීවද ලොවට පා තැබූ දරුවා එකම සිතුවිල්ලෙන් මානුෂිය වූ ක්‍රියාදාමයක තවත් එක පුරුකක් වෙයි. ඔහු දන්නා එකම දෙය මනුෂ්‍යත්වය, ආදරය, රැකවරණය ඉල්ලා අඩගෑම පමණි. එසේ අඩන කිරිකැටියාට ඔහු වැලපී යදින ඉහත සදහන් මුලික අවශ්‍යතා සපයන්නේ නැත්නම් අප මනුෂ්‍යයන් වනවාද?

දරුවෙක් උපදින විට ඇති වන හැගීම, දරුවෙක් මැරුන විට ඇති නොවන්නේද? නැත... සත්‍ය වශයෙන්ම එයද ක්ෂණික සංවේදනයෙන් පුද්ගලයෙකුගේ මනස තුල ඇති වන සාධාරණ මානූෂිය හැගීමකි. දරුවෙකු ඝාතනය කිරීම සාපරාදි අපරාදයකි යන නිරපේක්ෂ අදහස. එහෙනම් ඇයි බාලචන්දරන්ගේ කියා අප සම්පුර්ණයෙන්ම විශ්වාස කළ දරුවෙකුගේ ඝාතනය දැක්වෙන පින්තූර ටික අපි සාධාරණීකරණය කරන්නේ.. 

කිසිම කෙනෙක් මේ දක්වා සාධාරණිකරණය කර නොමැති එමෙන්ම පිළිගෙන නොමැති දෙයක් පිළිබදව, බොහෝ දෙනෙක් සාධාරණ සැකයක් හෝ නොතබා, මේ ඝාතනය වී ඇත්තේ ප්‍රභාගේ දරුවා වන බාලචන්දරන් බවත්, ඔහු ඝාතනය කලේ ලංකා හමුදාව විසින් බවත්, එය එසේ කිරීම අතිශය සාදාරණ බවත් ප්‍රහර්ෂයෙන් යුතුව ප්‍රකාශ කළ වදාළෝය. 

මුලින්ම දැකිය යුතු මනුෂ්‍යත්වය නැමැති විනිවිද පෙනනා ගැඹූරු යථාර්ථය, තම තමන්ගේ ජීවිත වලට පසුව එකතු කරගන්නා ලද හෝ බලෙන් එකතු කරන ලද, ජාතිකත්වය, යුදමය මානසිකත්වය, දමිළයන් තලා පෙලා දැමීමේ ලා ඇති අතිශය ආශාව, කුහකත්වය, ජාතිමාමකත්වය වැන නොයෙකුත් කඩතුරා වලින් වසා එම දරුවාගේ ඝාතනය දෙස විලම්බීත වූ කෝණයකින් බැලුහ. මා කිසි විටෙක මෙම ඡායාරූප සත්‍ය ඒවා බව පිළිගෙන නොමැති අතර, එය බාලචන්දරන්ගේ ඡායාරූප බවක් හෝ මෙම දරුවාගේ ඝාතනය හමුදාව විසින් සිදු කර ඇති බවක් හෝ ප්‍රකාශ කර නොමැත.

මෙම තත්ත්වය මත, කෙනෙකුගේ මනස පොදු සංවේදයනයෙන් තොරව ක්‍රියා නොකරන බව පෙන්නූම් කිරීම උදෙසා මා හට අවශ්‍යතාවයක් හා උවමනාවක් විය. එමෙන්ම එය ඔප්පු කළ හැකි පරිදි නියතයක් ලෙස හෝ සාක්ෂියක් ලෙස තම තමන්ටම බලා කියා ගත හැකි පරිදි ලබා ගැනීම මෙම කාරණය ඔප්පු කිරීමට යාමේදි මා හට ඉමහත් උපකාරයක් වන නිසා, වෙනත් ආකාරයේ ක්‍රියා මාර්ගයක් ගැනීමට මා හට සිදු විය.

මා විසින් මූනූ පොතේ සටහන් කරන ලද නිරුවත් පුද්ගලයන් දෙදෙනකුට වෙඩි තැබීමේ කතාවක්, එසැනින්ම අවබෝධ කර ගත්තේ යසනාත් ධම්මික බණ්ඩාරයන් හා අපේ මහ වෙදනා පමණකි. එහි පුදුම වීමට කාරණයක් නොවන්නේ ඔවුන් දෙදෙනම යම් දෙයක් විනිවිද දැකීමේ ඇසකින් ඕනෑම දෙයක් විමර්ශනය කරන නිසාය. 

එහෙත් අනිත් බොහෝ දෙනෙකු වෙඩි තැබීමේ කතාවෙහි ප්‍රලාපයෙන් රැවටුනෝ වෙති. බාලචන්දරන්ගේ මරණය පිළීබද මාර විවාදයේදි බරපතල විවාදකයෙකු වූ මාතලන් සහෝදරයාගේ අදහස ඉහත වෙඩි තැබීමේ කතාව පිළිබද ව ලබා ගැනීමේ අදහසින් එය ඔහු වෙත යොමු කළද අන්දුන් කුන්චුන් වූ ලෙසින් තේරෙන්නෙ නෑ යනුවෙන් පැවසීම හේතුවෙන් එයද අකුලා තබා වෙනත් ආකාරයක් ගැන සිතීමට මා හට සිදු විය. ඔහු එය ග්‍රහණය කරගන්නේ නැතිනම් අනෙක් අය ගැන කතා කිරීමෙන් පලක් නොවන බව මා තේරුම් ගත්තෙමි. (කිසිවෙකුට අවලාද කීමක් නොව... සමහර විට මා ඉදිරිපත් කළ අදහසෙහි, ප්‍රකාශණය දුර්වල වීමට ඇති හැකියාව විශාලය.)

ඉතිං සෑහෙන්න සිතා බලා “තිසර සත්කාර“ පෝස්ට්කටුව ඉදිරිපත් කළෙමි. එහිදී මා බලාපොරොත්තූ වූවාටත් වඩා ඉහලින් හුග දෙනෙකු තම නිර්ව්‍යාජ අදහස් ප්‍රකාශ කර ඇත. එහිදී මා කලින් අදහස් කල ක්ෂණික පොදු සංවේදනයෙන් මානවයකුගේ මනස තුල ඇතිවෙන පොදු අදහස එහි සදහන් වූ තිසර තෙරපීම කෙරෙහි ඇති විය. අපේ ලෝකයේ සරා නම් මෙම සිද්ධියේදි (තිසර සත්කාරයේදී) ඔහු කම්පාවට පත්වීම ඉතා හොදින්ම පෙන්නුම් කළා පමණක් නොව ව්‍යාංගයෙන් මා නිකමෙකු බවත් ප්‍රකාශ කරන ලදි. සරෝ.. ඔබේ අදහස මට හිත් රිදවීමක් නොව මාගේ බලාපොරොත්තු සපල කිරීමට සමත් වූ අදහසක් බව කිව යුතුමය. අඩු වැඩි වශයෙන් සියළු දෙනාම පාහේ තිසර සත්කාරයට එකහෙලාම විරෝදය පළ කළ අතර, අකමා වැනි උන් මා කරපු දෙය වැරදි වුවද, තමන්ගේ ප්‍රතිරෑපයට හානි වන බව දැන දැනම ඉදිරිපත් කිරීම අගය කළහ.

ඔව් ඇත්තටම මා සෑහෙන්න හිතා මතා මෙම තීරණය ගත්තේ මා අදහස් කළ දෙය ඔප්පු කළ පෙන්වීමට අවශ්‍ය වූ හෙයිනි. අවංකව මගේ ප්‍රතිරෑපය මෙම කතාව හේතුවෙන් බිද වැටීමට ලක් වන බවත්, කාටත් අවශ්‍ය හිට්ස් හා කොමෙන්ටු නොලැබෙන බවත් පසක් කර ගත්තෙමි. එහෙත් යම් කිසි දෙයක් ගැන නිරුවත් දෑසින්, අව්‍යාජව, විමර්ශනශිලීව එබී බැලීම සදහා මගේ මේ කතා ත්‍රිත්වය යම් කෙනෙකුගේ මොළය පෑදීමට හේතු වන්නේ නම්, මට සිදු වන පෞද්ගලික අවාසි පිළිබදව කිසි විටෙකත් පසු තැවෙන්නේ නැත. දැන් ඔබ බලාවි මොකක්ද මේ කතා ත්‍රිත්වය කියලා. ඔව් සහෘදයනි,

පොටෝ කෑල්ලට අඩන ලපයි සිපයි!!!

තිසර සත්කාර

කැත වැඩ ඔස්තාර් යනු එම ත්‍රිත්වයයි. 

බොහෝ දෙනෙකු ආවේගශිලි කතා විලාසයක්, සත්‍ය බවක් නොදන්නා කාරණයක් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කළ අතර, මා ඊට සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් අදහසක් අනුගමනය කරමින් මා කියන දේ ඔප්පු කිරීම සදහා අවස්ථා තුනක් එකදිගට භාවිතා කර ඇත්තෙමි. පොදු සංවේදනයෙන් මිනිස් කම හෝ හරි වැරැද්ද විතරක් දකිනා අප, ප්‍රභාකරන්ගේ පුත්‍රයා යැයි කියන දරුවගේ මරණයේදි ඒ සියල්ල අමතක කොට මා කලින් කිව්, පසුව ආරෝපනය කර ගත් වෙනත් වෙනස් කෝණ වලින් ඒ දෙස බැලීම නිසා ඇත්තටම, මෙම සිංහල බ්ලොග් අවකාශය සමාජයේ පොදු සාධකයක් වූයේ නම්, මෙම සිද්ධිය කෙරෙහි සමාජයේ දැක්ම කුමන ආකාරයෙන් වෙනස් කරනු ඇත්තැයි සිතා ගැනීමට නොහැක.

මා හට පැවසීමට අවශ්‍ය වූයේ එකම දෙයකි. පාසැල් දැරිවියකගේ තිසර අතගෑම පුද්ගලයෙකුගේ ක්ෂණික පොදු සංවේදනයෙන් එක වරම වැරදි දෙයක් බව සාදාරණ සැකයකින් තොරව ප්‍රකාශ කළ හැකි නම් හා ඊට අනුභුති කාරණා කිසිදු අයුරකින් මේ දෙස බැලිමේදි නිර්ණායකයන් ලෙස තබා නොගත්තේ නම්, ඇයි දරුවෙකුගේ මරණය එම සංවේදනයෙන්ම බැලිය නොහැක්කේ. ඒකට කියන්නේ එක්කෝ මනුස්ස කම මානවයාගේ හැම නිර්වචනකයට ඈතින් පවතින, සත්‍යයෙන් ඉවත් කල දෙයක් බව හෝ මානවයාගේ බිද වැටීමේ ලක්ෂණයක් හෝ වන බව නොවෙද?? එසේ නැතිනං මනුෂ්‍යත්වය බලෙන් අමතක කිරීමක් බවද???

තව එකක්... තිසර සත්කාර කතාව ඇත්තද බොරුද කියන එක සිතා ගැනීමද ඔබටම භාරය. මුණුපොතේ සටහන් කළ මාගේ වෙඩි තැබීමේ කතාවද පහතින් ඇත.

දැන්නම් අනිවාර්යෙන් ඔබේ අදහස අවශ්‍ය වන්නේ මා ඉදිරිපත් කළ අදහස ඔබ හට පැහැදිලි වූවා දැයි දැන ගැනීමටය. ඒ ගැන කාරුණිකව හිතන්න හොදේ...

තිසර සත්කාර හා මේ කතාව බාලාවතාරයක්ම බව කිහිප දෙනෙකු දැන සිටිය බව සදහන් කිරීම අවශ්‍ය වන්නේ මා බොරු කාරයෙකු බව සිතීමට ද ඉඩ ඇති නිසාය..

******************************************************

යකෝ අපි හමුදාවෙන්

උස්සපල්ලා තොපේ අත්...නැත්නං මොල කෑලි හදේ යන්න තියනවා.. ඉක්මන් කොරපල්ලා....

තෝ කව්ද.... නම කියපං

සිරිපාල සර්

එතකොට තෝ කව්ද

මම දේව්දාස් සර්

අහා... දැං තොපිව සර්ච් කරනවා

ගලවපං තොගේ ඔය උඩින්ම තියෙන ජාතිය ගහපු කෝට් බෑය

හරි.. දැං ගලවපල්ලා තොපේ ආගම ගහල තියෙන මහ ලොකු ෂර්ට් එකත්

හ්ම්... දැං ගලවපියව් තොපේ පවුල් ගැන ලියල තියෙන රෙද්දේ බැනියම.. බල්ලෝ

දැං තොපේ... ලොකු කං ගහල තියෙන කලිසං බෑය ගලවලා දාපන්.. හැබැයි ඔළුවෙන්...

හ්ම්... දැං ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ තොපේ.... සල්ලි බලේ ගහල තියෙන ජොකා නේ.. ඒකත් ගලවපල්ලා

අඩේ මුං දෙන්නම දැං හෙළුවෙන්

හ්ම්.. කියාපල්ල බලන්න මරන්න කලින්... අන්තිම කැමැත්ත

අනේ සර් අපිව මරන්න එපා

නෑ තොපිව මරනවමයි... කියපල්ලා දැං තොපි ගාව මොකක්ද තියෙන්නේ කියලා

අනේ සර් දැන්නං බය විතරයි... තියෙන්නේ මරන්න එපා සර්

මෙන්න මේ කාලකන්නියෝ දෙන්නා ඉවර කරපං ලොක්කා....

පට පට පට

හ්ම් යමල්ලා.. බල්ලෝ දෙන්නෙක් ඉවරයි..