Divorce Bike

 

අපි ඉස්කෝලෙ යන ගැටව් කාලේ ගැනු ළමයෙකුට හිත ගියහම මොනවද කරන්නේ. ඒ කෙල්ල දිහා හො‍රෙන් බලනවා. කොල්ල යන තැං හොයාගෙන පස්සෙන් යනවා. කෙල්ලගේ ගෙවල් ගාව දවසට කීප සැරයක් වට ගහනවා. කොල්ලෝ එක්ක කෙල්ල එන පාරවල් බලාගෙන ඉන්නවා. අන්තිමට බොහොම අමාරුවෙන් කෙල්ල හිනාඋනාට පස්සේ පොත් සාප්පුවකට ගිහිල්ල තියෙන හොදම සුවද ගහන කොළයක් අරගෙන මුලින්ම සිංදුවක කැල්ලක් ලියලා පපුව ගලවලා දෙන තරං වචන ටිකක් ලියලා ආදර හසුන හදාගන්නවා. ඊට පස්සේ තමා අමාරුම දේ. මේක කොහොමද කෙල්ලට දෙන්නේ කියලා. කෙල්ලගේ යාලුවෙක් අල්ලගන්න හදනවා. එහෙම බැරි උනොත් කෙල්ලගේ පොතක් ඇතුලට හරි දාන්න බලනවා. ඒකත් බැරිනං කෙල්ල පාරේ එනකොට‍ කෙල්ලට පේන්න ලියුම තාප්පයක් උඩින් තියල තව එකෙක් දාලා බලනවා ඒක ගන්නවද කියලා.

දේශකයටත් සාමාන්‍ය පෙළ කරද්දි එහෙම දෙයක් උනා නොවැ. ඔය ඔක්කොම වැරදිච්ච තැන කොල්ල තෝරගත්තෙත් හිමීට ලියුම තියලා යන ක්‍රමය. ඉතිං ඒක තිබ්බයි කියමුකො.. කරුමෙට‍ ඒ කෙල්ලට ආලවන්තකං පාන්න ආපු මගේ සමකාලින කොල්ලෙක් ඒක අරගෙන ගියා නොවැ. අපි හොල්මං උනා. දවස් දෙකකට විතර පස්සේ ගණං පංතියෙදී හා ඉංගිරිසි පන්තියේදි වෙන කාඩ ‍‍කොල්ලෝ මං ලියපු සිංදු කෑල්ලයි.. අර බොහොම අමාරුවෙන් ඇරල දාපු වචන ටිකයි නෙලට කොට ලැජ්ජාවේ බෑ.

ඉතිං ‍ඔහොමයි අතීතය. දැං මං කියන්න යන්නේ අලුත්ම විස්තරයක්.

කෙල්ල ඉස්කෝලෙන් අයින් වෙච්ච ගමන් අම්මා .තාත්තට කොහොම හරි කනිපින්දං කියලා සෙල් පෝන් කට්ටක් ගන්නවා. ඕකත් අරං ටවුන් එකේ ගමේ සෝබන පාරක් දාල කොහොම හරි කොල්ලෙකුට දැල එලනවා. ඔන්න ඉතිං ලියුං කරදහි කරදර නැතිව මල් කෝල් හා මල් පණිවිඩ ක්‍රමේට ලව දිග ඇ‍රෙනවා. ටිකක් කල් යන කොට ආදරය මුහුකුරා ගිහිං දෙන්නට දෙන්න ඕනම වෙනවා. ඉතිං කොල්ල ඇවිල්ල කෙල්ලගේ ගෙදරින් අහනවා. "මට මෙයාව බදින්න ඕන" කියලා. කෙල්ලගේ දෙමාපියන්ට පිස්සුවක් ඇතෑ මේ ජොබක් නැති ‍කොලු නාම්බෙකුට දූව දෙන්න. ඉතිං කියනවා. "දරු‍වෝ හොද ආදායම් මාර්ගයක් හදාගෙන ඉන්න.. ඔය හැමදේම කරන්න කලින්" කියලා. කොල්ලත් බොක්කෙන් පිළිපදිනවා. හිතනවා මොකක්ද කරන්නේ කියලා. වාසනාවට ඩිලාන් අංකල් කොරියාව‍ට යවන්න විභාග තියෙනවා. මොළේ ඇති කොල්ලනේ. ඉතිං කොහොම හරි චෑං චූං ටික පාඩං කොරගෙන විභාගේ ලියල පාස්වෙනවා. කොරියා පුහුණුවට ලියුමත් එනවා. දැං හරිනේ. කොල්ලා ආයෙන් යනවා. දියුණුව ගැන කියලා අඹරලා දාලා කෙල්ලගේ පැත්තේ කැමැත්ත ගන්නවා. ඉතිං අවුරුදු තුන හතරක් යනකං කාවද විස්වාස කරන්න පුලුවන් කියල හිතලා කොල්ලා කියනවා කොරියා යන්න කලින් රෙජිස්ටර් කරමු කියලා. හොද පල්ලමක් නිසා වැඩේ කෙරෙනවා. 

කෙල්ල අඩද්දි කොල්ලා කොරියා යනවා. දැං පෝන් එකට කොරියාවෙන් කෝල් එනවා. හැබැං විස්තීරණ ගණං තමයි මේ මල් කඩන්න යන්නේ. ඉතිං කොල්ලා කෙල්ලට ලැප්ටොප් එකක් එවනවා. එතකොට‍ ස්කයිපි වලින් ඇති තරං කතා කරන්න පුලුවන්නේ කියලා. වැඩේ නැගල යනවා. ජීවිතේට ලෝකය නොදැක්ක කෙල්ලට අමුතුම ලෝකයක් ප්‍රාතුර්භූත උනා වගේ වෙනවා. හෙමිං හෙමිං මුනු ‍පොත හොයාගන්නවා. යාහු මැසෙන්ජරාව අල්ලගන්නවා. චැටිං කොහොමත් ග්‍රේට් නේ. 

ටික දවසක් යනකොට කෙල්ල සුරංගනා ලෝකෙක ඇවිදින්න පටන් ගන්නවා. කවදාවත් නොදැකපු දේවලින් ඔලුව නසරානි වෙනවා. ඒ අතරේ මූණුපො‍තේ යාලුවෝ හැදෙනවා. චැට් කරනවා. ඒ මදිවාට පෝන් නොම්ම‍රෙත් දෙනවා. 

දැං කෙල්ලට ඕන ස්කූටියක් ගන්න. හැරෙන තැපෑලෙන් කොල්ල ඒක ඇප්ප්‍රවු කරලා ප්‍රතිපාදන ලබාදෙනවා. දැං මොන වැඩද කියලා කෙල්ල රවුං ගහනවා. ලැපා අරං යාලුවො බලන්න යනවා. ඩොංගලේ ගහලා එයාගේ යාලුවොන්ගේ එළකිරි විස්තර පෙන්නනවා. කෙලි වය‍සේනේ. කෙල්ලො එකතුවෙලා ඉතිං හීන් ආතල් ගන්න කොල්ලෝ අන්දනවා. මූනු ‍පොත ලොකු ‍සේවයක් සපයනවා. හිමිං සැරේ යාලුවොත් දාගෙන පොඩි පොඩි හොර ගමන් යනවා. ගෙදර එනකොට රෑ වෙනවා. කොල්ලට පේනවා කෙල්ල ගේ ලොගින් හොරයි කියලා ඒත් තව බලනවා. කෙල්ලගේ ඇස් අන්ධ වෙනවා. හීං ආතල් අලි ආතල් වෙනවා. එක දෙක වෙනවා.. දෙක වර්ග වෙනවා. කෙල්ල නන්තත්තාර වෙනවා. කොල්ලා අමාරුවෙන් හොයන සල්ලි වලින් කෙල්ල ආතල් ගන්නවා. සල්ලි වලට ආසාව තිබුනට කොල්ලව එපා වෙනවා. පෝන් එක ඕෆ් වෙනවා. ඩොංගලේ මගුල් වෙනවා. බයිසිකලේ කැඩෙනවා. ඒක හදන්න දවස් ගනං එළියට යනවා. අන්තිමට වැ‍ඩේ කෙළවෙනවා.

කෙල්ල කොල්ලට ඩිවෝස් දෙන්න කියලා කනිපින්දං කියනවා.

වැඩේ හරිනේ.. බයික් එක නිසා ඩිවෝස් ලැබෙනවා. කොල්ලට මොකුත් නැති වෙනවා. කෙල්ලට නං ඕන තරං කොල්ලො ඉන්නවා. ලැපා ඉන්නවා. ඇයි දෙයියනේ ඩිවෝස් බයික් එකකුත් තියෙනවා.