ගොබ්බ මුදලාලි!!

ඔන්න බලන්නකෝ වැඩේ එක හොර ගෙඩියෙක් කරපු දහදුරා වැඩක් ගැන කිව්වම වටේම ඉන්න ශ්‍රද්ධාවන්ත සොරුන්ට තමන්ගේ අතීතය මතක් වෙන්න ගන්නවා. මටත් ඒක උනා. අර තිලක සිත කියන හොරගෙඩියා “ගොබ්බ කැෂියර්“ කියල කතාවක් දාලා තිබුනේ ඒකේ නමනං පස්සේ ඩීසන්ට් උනා මට මතක හැටියට. ඕං ඒක නිසා මටත් මතක් උනා ඒ කාලේ හොරෙන් කාපු හැටි.

මම මේ කියන්නේ සාමාන්‍ය පෙළ කරන කාලේ කරපු වැඩ ගැන. මම කලිනුත් කිව්වා අපිට ඒ දවස් වල මර්ඩර් හවුස් (ඕක අර රවි කියන මාගල් කාරයාගේ වචනයක්) ගැන ආරංචි පුදුම විදියට ලැබෙන්නේ. අපේ සැට් එකේ ඉන්න හාදයෙක්ගේ යාළුවෙක්ගේ යාළුවෙකුගේ ආච්චි කෙනෙක් මැරුනත් ඒක අපේම මර්ඩර් හවුස් එකක් විදියට තමා අපි සලකන්නේ. ආරංචිය ලැබුන සැනින් එහාට දුවල, තියෙන වැඩ පල ටිකක් කරල දීල හෙම, ආ ඔව් ඒ ආනුභාවයෙන් ඔය බ්‍රිසිටල් දෙක තුනකුත් ලැබෙනවා... ඒකත් උරල කරල ගෙදර එන්නේ ක්ලාස් යන්න එපායැ. ඉතිං ක්ලාස් ගිහිල්ල හැන්දෑවේ හතට විතර ආයි කස්ටිය සැට් වෙලා යනවා මර්ඩර් ගෙදරට. එක්කෝ බයිසිකල් කටු වලින් නැත්නං පයින්. ටිකක් දුර නං බස් වලින්. 

මර්ඩර් හවුස් එක හවුස්ෆුල් වෙනවා රෑ අට නමය වෙද්දී. කලින් ආපු අපි ගැන කාටවත් එතකොට ගානක් නෑ. අනික අපි හරි අහිංසක සුට්ටි කොල්ලෝ නෙව. අහිංසක කම නලල දිගේ බේරෙන ගානට තෙල් ගාලා කොණ්ඩේ චප්ප වෙන්නම පීරල දෙපැත්තට දාලා ඉන්න මේ ගිරහෙනි කොල්ලෝ ටික කාගේ කව්ද කියල බලන්නවත් මර්ඩර් හවුස් අයිතිකාරයන්ට උවමනාවක් නෑ. ඒකට කාරි නෑ මර්ඩර් හවුස් එකේ අපේ නියෝජිතයෙක් ඉන්නවා නේ. ඒ මදෑ. අපේ පොඩි පොඩි අවශ්‍යතා සැට් එකේ යාළුවා හරහා කෙලින්ම උගේ යාළුවගේ යාළුවටම කතා කරන්න පුළුවන්. ඉතිං කියන සුනංගුවෙන් බ්‍රිස්ටල් පැකට් එක, තේ ඩිංග පාං පෙත්ත හෙම ලැබෙනවා. අපි ඉතිං හවුස් ෆුල් උනාම සයිඩ් ගහනවා. ඉන්න හිටින්න තැනක් නැති සරණාගතයෝ විදියට අපි කරන්නේ ඒ කිට්ටුව කොහේ හරි තාප්පයක්... හැබැයි ඉතිං ටිකක් කළුවර තැනක් වෙන්ටත් ඕන.. උඩට වෙලා පන්දං පත්තු කරමින් කාලය ගත කරන එක තමා. ඒ කාලේ මගේ පන්දං පාලියේ තරම දැක්ක නිසා වටේ පිටේ අනිත් හැම සැට් එකක්ම මට දාලා තිබුන කාඩ් එක “බ්‍රිස්ටල්“. නොදන්න කෙනෙක් නෑ අප්පා ඒ නම කිව්වම නං. ඒත් අපි අහිංසක අය.

රෑ දොළහ විතර වෙද්දි නං මර්ඩර් හවුස් එකේ අතේ ඇගිලි ගානටවත් සෙනග නැහැ. ඔන්න ඉතිං අපිත් වැදගත් කියල හිතල අයිතිකාරයෝ පාරේ ඉන්න අපිට වැදල වගේ කතා කරන්නේ. “එන්න පුතාලා ඇතුලට. මොකද මේ එළියට වෙලා හිටගෙන. වාඩි වෙන්න වාඩි වෙන්න.. තේ බොන්න“ ඔන්න ඔහොමයි සැලකිල්ල. පව් නේ ඒ මිනිස්සු අසරණ කරන්න හොද නෑ කියල අපි ගිහින් වාඩි උනාට, පැය බාගයක් යන්න මත්තෙන් අපේ හිත් වල තියෙන භයානක ගතිය නැති වෙනවා. සැන්ඩා කියන හාදයා තමා ඇම්ඩා කතා වලට බෝම ප්‍රසිද්ධ. ඌ ඒවා කියන කොට මර්ඩර් වෙච්චි හාදයා උනත් නැගිටල එන තරමට තමා මේ අහිංසක කම බේරෙන පොඩි කොල්ලන්ගේ හිනාව. ඔය හිනාව දෙපාරක් තුන්පාරක් ගේ වනසන්න ගානට යන කොට තමා අයිතිකාරයොන්ට පුෂ්පය විකසිත වීගෙන එන්නේ. අන්න ඒ වෙලාවට අපිට පණිවිඩ කාරයෙක් එවනවා. “යකෝ තොපේ ටිංකිරි හිනාව නවත්තගනිල්ල.. මේක මළගෙයක්“ කියලා. ඔය පණිවිඩේ දෙතුන් පාරක් එනකම්ම අපිව එළවනව බොරු. ඇත්ත කියන්න එපායැ.. කටවහගෙන ඉන්නවනං හිටු. නැත්නං පල කියල බෝම ආදරෙන් මතක් කරාම අපි නැගිටල ආයි පරණ පුරුදු තැනට යනවා. ඔතනදී හිනා වෙන්නේ අහල ගම්මානේම ඇදන් උඩ යන්න. ඉතිං කොහේද විසුමක්.. රෑ දෙක පහු වෙන කොට නං ඔන්න වෙන අයිඩියා එකක් එනවා. මෙතැන චාටර් උනා දැං මදෑ කියල කට්ටියම ඒ අයිඩියා එක පස්සේ එල්ලෙනවා.

“ඒයි මචං අපි යමං නානගේ බේකරියට..“

“යමල්ලා යමල්ලා. සල්ලි කීයක් තියේද බලහල්ලෘ“

ඔය විදියට ආඬින්ගේ පොකැට් හිස් කරන්න ගන්නවා. එතකොට වැඩිම උනොත් එකෙක්ගේ අතේ රුපියල් පනහක් තිබුනොත් උගේ සිහි විකල් වෙලා කියල තමා හිතන්න වෙන්නේ. මාත් උපන්තේකට ඔය කැඳහැලියට රුපියල් දහයකට වඩා දාලා නෑ.

ඔහොම එකතු කරගන්න ඔක්කෝම සල්ලි වැඩිම උනොත් රුපියල් එකසිය පණහක් විතර වේවි නැත්නං ඊටත් අඩු වේවි. සල්ලි ටික එකෙකුගේ අතේ තියෙද්දී කස්ටියම යනවා බේකරියට.

ඕකේ අයිතිකාරයා මුස්ලිම් මුදලාලි කෙනෙක්. මිනිහගේ හෝටලේ පිටිපස්සේන් තමා බේකරිය තියෙන්නේ. අළුත් පාර, පරණ පාර කියල හදුන්වන පාරවල් දෙකින් හෝටලය පරණ පාරට මූණ දාලා ටවුමේ තියෙද්දී බේකරියට යන්න තියෙන පහසුම පාර තමා අළුත් පාරෙන් ඇවිත් පටු පාර දිගේ ටික දුරක් යන එක. බේකරියේ පෝරණු වලට හරි හරියට වැඩ නං මොන කතාද අලුත් පාර ගාව ඉදලම එන නැව්ම් සුවද අපි ගිලිනවා තියෙන ආසාවටම.

එක පාරට සැට් එකම යන්නෑ. තුන්දෙනයි යන්නේ.

“මුදලාලි.. මුදලාලි.. “

“කව්ද මාත්තියා“

“මුදලාලි. මේ අපි මළගෙදර අය.. බනිස් ටිකක් ගන්න ආවේ.. බනිස් බෑවද?“

“ෂරි ෂරි.. මේ දැං බෑවේ.. මාත්තියා ඔය ලැයිට් එක පේන ජනේලේ ගාවට එන්න“

මිනිහා බේකරිය ඇතුලේ ඉදන් බෙරිහන් දෙනකොට හිමීන් අපි ජනේලේ ගාවට ඇදෙනවා. අම්මෝ ජනේලේන් ඇතුලේ ලෝකය එකම කෑම ගංගාවක්. තැටි වල දාපු බනිස්, මාළුපාං, බිත්තරපාං, සීනි බනිස්, කිඹුල බනිස් හෙම පුරෝලා. උණු උණුවේ තියෙන මේවයින් නට නට කැරකි කැරකි උඩ නගින දුං ටික දැක්කම ආසාවේ බෑ. 

ජනේලෙ කිට්ටුවට එන මුදලාල‍ි අපි දැක්කම මූන වෙනස් කරගන්නවා.

“අයියෝ මේ මල්ලිලා ද ආවේ.. හා කමක් නෑ බනිස් කීයක්ද“

“අපිට බනිස් දහයයි.. ප්ලේනිටි තියේද මුදලාලි..එහෙනං ප්ලේනිටි පහකුයි. තව ගෝලීප් පහකුයි දෙන්න“

“ඉන්න මල්ලි.. කාලා යනවාද ගෙනියන්නද“

“නෑ කාලාම යනවා.. නැත්නං ප්ලේන්ටි අරන් යන්නත් එපායැ“

ඔන්න ඕම තමා වැඩේට එන්ටර් වෙන්නේ. හෙමින් හෙමින් එකා දෙන්නා ජනේලේ ගාවට සැට් වෙනවා. බේකරියේ වැඩ කරන අයට හදපු තේ ඩිංගත් මුදලාලියා අපිට විකුණන නිසා මිනිහට සන්තෝසයි. අපිට ඊටත් සන්තෝසයි පොර ඩිංගක් එහාට මෙහාට දුවන එකට. ඔන්න බනිස් දහය නං තැටියක දාලා ගිණි උනුවට ජනේලෙන්ම අපිට එනවා. අපි ජනේලේ ළග ඉදගෙන එක පාරට බඩු ටික බඩට දාගන්නවා.  ඊට පස්සේ තමා පොරේ. හැම එකාටම ජනේලෙන් එක පාර අත දාන්න එපායැ. අත දිග උන් වැඩි පුර දිනනවා. අත කොටාලා පස්සෙන් එනවා. ප්ලේන්ටි ටික එනකොට අහිංසක ළමයි ටික තමන්ගේ බනිසේ අන්තිම ඩිංග ආසාවෙන් කන විත්තිය තමා මුදලාලිට පේන්නේ. ප්ලේන්ටි තැටිය දීල හැරුනා විතරයි ඔන්න ආයිත් ජනේලේට පයිට් එක.

මුදලාලි මේ වැඩ් මේ විදියට වෙනවා කියල දැනගන්නකොට ගමන් තුන හතරක්ම මර්ඩර් හවුස් පාටි වලදි අපි මේ වැඩේ කරා. කෝම හරි අපි අන්තිම වතාවට බනිස් කන්න ගියපු වෙලාවේ මුදලාලිය තමන්ගේ සීසීටීව් ඇස් දෙක අපි ගාව තියල වැඩ කරල තියෙන්නේ. මිනිහට සැකයක් තියෙන්න ඇති. ඇයි යකඩෝ පෝරණුවෙන් බාන බඩු වලට මොකක්ද වෙන්නේ කියල දැනගන්න එයාටත් අයිතියක් තියෙනවා නෙව. ඕක ඉතිං අපි දන්න එකක්යැ. ජනෙල් සෙල්ලම වැඩි වෙලාවක් කරන්න උනේ නෑ.

“පර වේෂිගේ පුතාලා. තොපි තමා එහෙනං මෙච්චර දවස් හොරෙන් කෑවේ. හිටපියව් තොපිට“

ඔන්න වේරම්භ වාතයක් වගේ පොර දොර පොල්ලක් අරන් බේකරියේ දොර ඇරගෙන ඇවිත් අපිට තඩි බාන්නයි ලැහැස්තිය. ඒකටම හරියන්න බේකරියේ බුවාලත් සැට් වෙලා. තව මොහොතකින් ලැබෙන සංග්‍රහය හොද හැටි තේරුං ගත්ත අපි හැල්මේ සීසී කඩ දුවල බේරුනා. ඒත් කියන්න කනගාටුයි. හැම එකාගේම අතේ බනිස් දෙක තුනක් වත් ඇලිල තිබුනා හති අරිද්දි. එදායින් මෙදායින් නං නානාගේ බේකරියේ අපි පස් පෑගුවේ නැහැ.

මේ ළගදිත් මම නානාගේ හෝටලේට ගියා. යනකොටම කැෂීයර් කූඩුවේ ඉදගෙන බෝම සාන්ත දාන්ත විදියට “එන්න මහත්තයා. ඉදගන්න.. මොනවද කන්නේ“ කියල මගෙන් ඇහුවම අර තඩි පොල්ල අරන් මගේ පස්සේ පන්නපු නානාව සිහි වෙලා හිනාවක් ගියත් එක්ක.

ආහ්. අමතක උනා නෙව පළවෙනි දවසේ හොර වැඩේ එකවුන්ට් එක කියන්න.

මුදල් වලට ගත් භාණ්ඩ වලට අමතරව ලැබී තිබූ ආධාර හා පරිත්‍යාග. මේකට ඉතිං අපේ නානා මුදලාලිට ඇර කාට ස්තුති කරන්නයැ.

බනිස් ගෙඩි 27 යි.

ගල් බනිස් 8 යි.

කිඹුලා බනිස් 16 යි.

මාළු පාන් 12 යි.

බිත්තර පාං 5 යි.

රෝස් පාං 6 යි.

පාං ගෙඩි 3 යි.

බයිසිකලේ එල්ලල තිබුන පාං ගෙඩි 2 යි.

ජනෙල් පට්ටම උඩ තිබුන රුපියල් දෙකේ කාසියයි. බීඩි කොටයයි.

හැක් හැක්...