වතුර බිංදුව!! (The Drop of Water)

ලොකු කරල බලන කණ්නාඩියකින් මොකක්ද කරන්නේ කියල දන්නව නේ. දන්නෑ.. අයියෝ අර රවුං කාචයක් හයි කරපු අන්ඩක් තියෙන එක. අර මොකක් හරි දිහා ඒකෙන් බැලුවම ඔය තියෙනව වගේ සිය ගුණයක් විතර විසාල වෙලා පේන එක. අන්න ඒක ගැනයි මං කිව්වේ.

කව්රු හරි ඔය විශාලන කාචයක් අතට අරගෙන, ඒකට ඇහැ තියල එක වතුර බිංදුවක් දිහා හොද බැලුවොත් පෙනේවි, ඒ වතුර බිංදුව ඇතුලේ මොන තරං විසිතුරු රටා තියේද කියලා. ඒ වතුර බිංදුවේ අමුතු අමුතු පුංචි සත්තු දාස් ගානක් හැංගිල ඉන්නවා. හැබැයි ඉතිං එයා දකින ඔය විසිතුරු දේවල් මොකක්වත් වතුරේ නං පැහැදිලිව දකින්න පුළුවන් වෙන්නෑ. ඒත් ඒවා තියෙනවා. කිසිම වංචාවක් නෑ. 

ඒකේ ඉන්න දාස් ගානක් වෙන පුංචි සත්තු ටික, හරියට මහා සෙනග කන්දරාවක් උඩට පනින භයානක මකුළු රෑනක් වගේ පෙනේවි. කොයි තරං බයානකද? මේ අය මිනිසුන්ගේ අත් කකුල් එකින් එක ගලවල විසි කරාවි. ඇයි ශරීර කුඩුවටත් ඒ වැඩේම කරාවි. මොනව උනත් තමන් කරන දේ ගැන ඒ අය බෝම සන්තෝසෙන් තමා ඉන්නේ.

හරි.. ඔන්න කාලෙකට ඉස්සර බොහොම වයසක මුත්තෙක් හිටියා කව්රුත් එයාට කතා කරේ පිස්සු ඉස්සා කියල. අනේ ඉතිං ඒක එයාගේ නම නේ. පිස්සු ඉස්සා සීයා හරිම අමුතු කෙනෙක්. එයාට මොන වැඩේ උනත් කිරිගහට ඇන්න වගේ හරියට නූලට තියෙන්න ඕන. බැරි වෙලා හරි ඒ වැඩේ නූලට කරගන්න බැරි නං මැජික් වලින් හරි ඒක නූලට කරනවමයි.

එක දවසක් එයා වාඩි වෙලා උන්නා තමන්ගේ විශාලන කාචයත් ඇහැට තියාගෙන මොකක් හරි දිහා හොදට බලමින්. මොකක් දිහාද දන්නවද බැලුවේ. අන්න අර අතන තියෙන මඩ වලෙන් ගත්ත මඩ වතුර බිංදුවක් දිහා. ඒත් ඒ වතුර බිංදුවේ මොන තරං නං පිස්සු සත්තු ගොඩක් හිටියද අප්පා. එකම යුද පිටියක් වගේ. දාස් ගානක් සත්තු උඩ පනිනව, ඇඹරෙනවා, හැරෙනවා, දගලනවා ඒ මදිවට ළග ඉන්න එකාව එහෙම් පිටින්ම ගිලල දානවා.

“සිහ්. මේක නං පිස්සුවක්!!“ පිස්සු ඉස්සා සීයා කිව්වා. “ ඇයි මේ කාටවත් තේරෙන්නේ නැත්තේ අනිත් අයට දෙයියනේ කියල සාමයෙන් සමාදානයෙන් ජීවත් වෙන් ඉඩ දෙන්න ඕන කියලා. එහෙම උනා නං තමන්ගේ පාඩුවේ මේ අයට ඉන්න තිබුනා නේ“

ඔහු මේ ගැන නොනවත්වාම හිතන්න ගත්තා. ඒත් මේ අය හැදෙන පාටක් නැති නිසා එයා තීරණය කළා මැජික් වල පිහිට පතන්න. 

“මේ අයට පාටක් දෙන්න ඕන. එතකොට පැහැදිලිව බලාගන්න පුළුවන්.“ එහෙම හිතලා රතු වයින් පුංචි බිංදුවක් වගේ දෙයක් අර වතුර බිංදුවට දැම්මා. ඒක හරියට මායා ආච්චිගේ කන් පෙත්තෙන් ගත්ත ලේ බිංදුවක් වගේ රතුම රතු පාටයි. ඉතිං මේ රතු පාට මුහු උනාට පස්සේ අර පුංචි සත්තු ඔක්කෝම රතු පාට උනා. ඒක හරියට නිරුවතින් ඉන්න මිනිස්සු පිරුන නගරයක් වගේයි පෙනුනේ.

“මොනවද ඔය කරන්නේ“ එතැනට ආපු නමක් නැති තවත් මැජික්කාරයෙක් පිස්සු ඉස්සා සීයගෙන් ඇහුවා.

“පුළුවන් නං කියනවා මොකක්ද කියලා.. ඔව් කියන්න පුළුවන් උනොත් මං ඔහේට ඒක තෑග්ගක් විදියට දෙනවා. හැබැයි ඉතිං මෙහෙමයි නොදන්න කෙනෙකුට නං සක්කරයා කිව්වත් ඕක හරියට කියන්න බෑ“ ඉස්සා සීයා කිව්වා.

ඊට පස්සේ නමක් නැති මැජික්කාරයා විශාලන කාචය අතට අරන් ඇහැට තියල බැලුවා. හුහ්. හරියට මහා විශාල නගරයක් වගේ, මිනිස්සු... මොනවා මොලෝ රහක් නැතිව අමු නිරුවතින් නේ දුවන්නේ. සිහ්. කැතේ බෑ.! ඊටත් වැඩිය සවුත්තුයි එක එකාව තල්ලු කරගෙන ගහ මරාගන්න විදිය දකින එක. ඒ මදිවට ළග ඉන්න කෙනාව හපනවා, කපල දානවා චප්ප කරනවා. උඩින්ම ඉන්න අය පල්ලෙහාට දාන්න, යට ඉන්න අය දගලනවා. යට ඉන්න අය උත්සාහ කරනවා පුළුවන් තරං උඩටම යන්න. අන්න, අන්න. අර යකාගේ කකුල මගේ කකුලටත් වඩා දිගයි. එයි. අහකට පල. 

එතන හිටියා පුංචි තුවාලයක් තිබ්බ කෙනෙක්. ඒක හරිම වේදනාකාරියි ඌට.  ඒත් තවත් වේදනාව වැඩි වෙන්නයි යන්නේ. අර පුංචි තුවාලේ නිසාම මෙයා අනිත් අයගේ පහර කෑමට, තෙරපීමට, තල්ලු කිරීමට, හැපීමට නතු උනා. පස්සේ අනිත් අය මෙයාව ගිලලම දැම්මා. මේ අතරේ එක් අයෙක් පැත්තකින් වාඩි වෙලා හිටියා හරියට පුංචි කුමාරියෙක් වගේ. එයාගේ අරමුණ උනේ නිදහසේ තමන්ගේ පාඩුවේ ඉන්න එක. ඒත් අැයට ත් ඉන්න විදියක් නෑ. වැඩක් නෑ. අර උන්දැල මේ දැරිවිවත් හපල, තලල, එහෙම් පිටින්ම කාලා දැම්මා.

“මේක නං මරේ මරු!“ නමක් නැති මැජික් කාරයා කිව්වා.

“ඔව්. ඒත් තමුසේ දන්නවද ඔය මොකක්ද කියලා... තමුසෙට පුළුවන්ද හොයාගන්න ඕක. ඇයි හාදයෝ ඕන කෙනෙක්ට නිකම්ම කියන්න පුළුවන් මොකක්ද කියලා“ පිස්සු ඉස්සා සීයා කිව්වා.

“මේක නං පැරිස් හරි නැත්නං ඒ වගේ මොකක් හරි මහා විශාල නගරයක් නේද? මොකද ඒවා එකම වගේ නේ. මේක මහා විශාල නගරයක් ඔව්.. ඉදගෙන“

“හැක් හැක්. අනේ මෝඩයෝ මේ මඩ වතුර බිංදුවක්“ පිස්සු ඉස්සා සීයා කිව්වා. 

The Drop of Water - Hans Christian Andersen

ප.ලි. -ධර්මය පැත්තකට දාලා බලන්නකෝ මේක.. ජීවන දිය