ශිර්ෂපාඨ අසාත්මිකතාව (Title-Allergy)

ඒ දවස් වල ෆිල්ම් බලන්න ගියාම (වැල නෙමෙයි අනේ) අපි යන්නේ ඩීවීඩී ගන්න නේ.. මොන ඩීවිඩීද ඒ දවස් වල ඒවා නෑ. අපි ෆිල්ම් බලන්නේ වීඑච්එස් කැසට් ගෙනැල්ලා. ටවුමේ තිබ්බ ලොකු පරණ බිල්ඩිමක, උඩ තට්ටුවේ තිබුන කාමර කෑල්ලක තමා ඔය වීඩියෝ සෙන්ටර් එක කෙරුවේ. ඉතිං අපිත් ගිහිල්ල ඒකේ රාක්ක වල දාලා තියෙන පටි වල නං බලනවා. එහෙම නැත්නං මිනිහා ගාව තියෙනවා ඔක්කෝම ෆිල්ම් වල නං තියෙන ලිස්ට් එකක්. ඒ දවස් වල හැටියට රු. පහක්ද කොහේද දවසට රෙන්ට් එක පටියක, ඉතිං එකක් අරන් එනවා.

ඒ අරන් එන්නේ එක්කෝ පොර අපිට කියනවා “මල්ලි මේක මරු. නියම පයිට් තියෙන්නේ. පටන් ගත්ත තැන ඉදලම පයිට් විතරයි.“ ඉතිං මොන කතාද පයිට් බලන්න නේ අපිටත් ඕන. අරන් එනවා එක පයින්ම. එහෙම නැත්නං අපි බලනව ෆිල්ම් එකේ නම. එහෙම නැත්නං ඒ කාලේ හැටියට අපි ආසා නලුවන්ගේ නම් තියෙන ෆිල්ම්. ජැකි චෑන්, ආර්නෝල්ඩ්, ස්ටැලෝන්, වෑන් ඩෑම් වගේ.

සමහර වෙලාවට කඩේ එකා කොයි තරං හොදෙයි කියල පටිය අපට දුන්නත් ඒකේ නම දැක්කම මිනිහා කියන එක බොරුය කියලමයි හිතෙන්නේ. සමහර ෆිල්ම් වල නං තියෙනවා ඒකෙන් හිතෙන්නේ මහ විකාර එකක් කියල. එහෙම නැත්නං ලව් සීන් තියෙන එකක් කියලා. ඔය කාලේ අපේ ද්වීතියික පුරුෂ ලක්ෂණ පහල වෙලා තිබුනත්, ලව් සික් නෑ. තිබ්බේ පයිට් සික් එක විතරයි. බෘෘස්ලි අයියගේ අත උනත් අනිත් අයගෙන් වෙන් කරල අදුරගන්න පුළුවන් අපිට. හැක්.

ඉතිං එහෙම බැලුවම ඕන දෙයක් තෝරගන්න ඕනම කෙනෙකුට චොයිස් එකක් තියෙනවා. අපි මොන වැඩේ කරත් කරන්නේ අපේ චොයිස් එක අනුව. ඒකනේ මැට්රික්ස් ෆිල්ම් එකේදී මෝර්පෙස් කියන්නේ මේ ලෝකේ හැමදෙයක්ම තීරණය වන්නේ තේරීම අනුව එහෙම නැත්නං චොයිස් එක අනුවයි කියලා.

ඔය චොයිස් එක ගැන කියද්දි මට හිතෙන්නේ මාත් බ්ලොග් බලද්දි මටත් චොයිස් එකක් තියෙනවා කියලයි. හුගක් වෙලාවට තියෙන තරමක් බ්ලොග් කියේව්වත් සමහර බ්ලොග්කටු තියෙනවා, ඒ වගේම පෝස්ට්කටුත් තියෙනවා මං දැක්ක ගමන්ම හැරිල එන. වෙන් මොකක්වත් නෙමෙයි අපේ රවියා කියන ආකාරයට මට තියෙන “ශිර්ෂපාඨ අසාත්මිකතාවය“ නිසා. මිනිහ නං කියන්නේ මේක සුළු රෝග තත්වයක් නිසා ඉක්මනට ඇරිල යාවි කියලයි. 

ඒ උනත් දැං අවුරුදු දෙකකට කිට්ටු වෙන්නත් එනවා අනේ. මේ ලෙඩේ හොද කරගන්නම බෑනේ. මොන විදියෙන් වත් මගේ හිත නැමෙන්නෙ නෑ අතින් කොටන්න ඒ වගේ ඒවට. එහෙම කීපයක්ම තියෙනවා.

අංක 01

අමිල චතුරංගයාගේ අන්සතු දිනපොත

හැමෝම හොදයි හොදයි අරකයි මේකයි කිව්වත් මං ඕකේ පෝස්ට්කටු දෙකකට වඩා කියවල නැතිව ඇති. ඒත් සමහර බ්ලොග් වල මුල්ම ලිපියත් මං කියවනවා. කිසිම හේතුවක් නෑ මේ අර අසාත්මිකතාවය නිසා වෙච්චි සිද්ධීයක්. “අන්සතු දිනපොත“ කිව්ව ගමන්ම මගේ යටි හිත ඒක ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. සොරි වෙන්න ඕන අමිලයා. බේත් අරන් වෙලාවක එන්නං හොදේ.

අංක 02

රවිගේ නිදහස් සිතුවිලි

අනිත් එක තමා රවියයි රන්දිලයි ලියන නිදහස් සිතුවිලි. ඒකත් කිසිම හේතුවක් නෑ අර රවි කියන මොටාගෙදර අයියා ලියන “ගුරුවරියක සමග මගේ ජීවිතය“ කියන ශිර්ෂ පාඨය දැක්ක ගමන් මං හැරෙනවා. ශිර්ෂපාඨ අසාත්මිකතාවය උපරිමේටම එනවා ඒක දැක්කම. මිනිහ නං කියන්නේ කරන්න දෙයක් නෑ ගුරුවරියකට අහු උනයි කියන්නේ අපායට ගියාට අන්තයි කියල තමා. ඔන්න ඔය කාරණය හින්දා ඒක බලන්නත් වෙන්නෑ.

අංක 03

මේක නං මං බලනවා. ඒත් මෙයාගේ ටැග් එකක් තියෙනවා “ලොල්ද මන්දා කතා අංක ??“ කියල ශිර්ෂ පාඨය දාගෙන එන කතා වගයක්. ආයිත් මොනවද අනිත් ඒවා දාපු සැනිං බලන මම, මේ හෙඩිම දැක්කට පස්සේ පළාතෙවත් යන්නෑ. දන්නවනේ මේ අපේ ඇවිද්ද පය අයියා සුදීක ගේ බ්ලොග් කටුව. වෙන පෝස්ටකටු බලන්න ගියාට ඔය ප්‍රවර්ගයේ ඒව නං මම බලන්න එන්නැ කියල සුදීකට කියල තියෙන්නේ මගේ පිස්සුව හොද එකෙන්ම තිබුන වෙලාවක. හැක්.

අංක 04

මිනිහා නං ගොඩ ගියා. ඒකගේ තියෙන වල් ගතියටම වෙන්ටෑ. “තහනං අඩවිය“ ඒකත් මට ඇලර්ජි.. කාලයක් යද්දි වල් රජා මුණූපොතෙන් සෙට් වෙච්චි නිසාද මන්දා (එක්කෝ මිනිහා නො. ද කිං) උනාට පස්සේ වෙන්ටෑ මට ඒ ඇලර්ජි එක හොද උනේ.

මේකට බේතක් හේතක් තියේනං කරුණාකරල දීලා දාන්ට අනේ. මං කැමති නෑ වෛරක්කාරයො තුන් දෙනෙක්ම හදාගන්න. අනික අර රෝගයට දාපු ඉංගිරිස් නමත් හරි යන්නෑ වගේ.