සිමංඤෝ

හොදට ඉන්න වෙලාවක කනට ඇහෙන්න යමක් කියන්නවත් බැරි සිමන්, අනිත් කව්රු හරි කියන දෙයක් හොද සාවදානව අහාගෙන ඉන්නවා ඒ වගේම කව්රු හරි දෙන විදානයක් ඒ විදියට කෙනාට ගැලපෙන විදියට කරල දෙන්න දන්නවා.

ගමේම හිටියේ එකම එක පොල් කඩන්නෙක් විතරයි ඒ තමයි සිමන්. එක අඩුපාඩුවකට තියෙන්නේ වෙලාවට වැඩ කරන්න බැරි එක. ඔන්න අද කව්රු හරි පොල් ටික කඩාගන්න එන්න කියල සිමන්ට කිව්වොත්, යාන්තං සතියක් විතර ගිහිල්ල, දෙතුන් පාරක් ආයේ කිව්වම වැඩේ කරල දෙනවා. ඒ වගේම තමා පාරේ මොන වෙලාවෙත්, ලගේජ් එක තියෙන පුට් සයිකලේ නැගල බීඩියෙන් පාර පුරා දුං ඇර ඇර යනවා. මේ කොනේ ඉදල ඒ කොනට. ඒ කොනේ ඉදල මේ කොනට. හැබැයි ඔන්න පොල් කඩාගන්න ඕන කියල හිතල මේකාව පාරෙදි අල්ල ගන්න හිතුවොත් ඉතිං කපෝතියි තමා. මේකා එදාට පාරේ නෙමෙයි අහල ගං හතකවත් හොයාගන්න නෑ. ඉතිං මිනිහා බීඩි ගන්න යන මෙහා කොනේ කඩේට පනිවිඩේ කියන්න ඕන. එහා කොනේ රේස් බුකියේ එකාටත් පණිවිඩේ කියන්න ඕන. තව මිනිහා උදේට දවල්ට කෑම කන ගෙදරටත් පණිවිඩේ කියන්න ඕන. ඔය මොන පණිවිඩේ කිව්වත් හවස් වෙනකම්ම ලැබෙන එකම උත්තරේ තමා, “අද සිමන් මේ පලාත පත්තුවක ආවේ නෑ“ කියන එක.

ඔය විදියට සතියක විතර ඇවෑමෙන් මිනිහම ගෙදරට එනවා පොල් කඩන්න අහගෙන. එතකොට ඉතිං ගෙදර මහත්තයා පොල් මල අතේ තියං ඉන්නේ. ඇයි ඒ වෙනකොට කඩෙන් අරන් නෙව පොල් කන්නේ.

“සිමන්, මොකක්ද බොල පණිවිඩ කීයක් කිව්වද, ඒත් අවේ නෑ නේද?“

“අනේ මහත්තයෝ මම මේ ටිකේම අර වටුපත නෝනගේ ඉඩමේ පොල් කැඩුවා නෙව. එතන ඉතිං සතියක් හමාරක් එක දිගට වැඩ“

“හරි ඔය ගස් දෙකේ පොල් ටික කඩාදාන්න එහෙනං“

ඉතිං බයිසිකලේ තාප්පෙට හේත්තු කරන සිමන් ඉස්සෙල්ලම බාගෙට ඇදන් ඉන්න කමීසේ ගලවල එක සීරුවට නමලා ලැගේජ් එකේ තියනවා. (මිනිහා ඔච්චර පරිස්සං කරාට ඒකත් හෙන හඩු ගදයි) ඊට පස්සේ බයිසිකලේ ඉස්සරහ දමාගෙන ඉන්න  ලණුවක් ගැට ගහපු ගද ගහන කලිසම අතට අරගෙන වට පිට බලන්නේ බවලත් උදවිය හෙම ඇස ගැටෙන මානේ ඉන්නවද කියල බලන්නයි. එහෙම බලල කව්රුවත් නැත්තං බයිසිකලේ ගාවම ඉදගෙන සරමේ කොනක් කටිං එල්ලං අර හඩු කලිසම අදිනවා. හැබැයි බවලත් කෙනෙක් ළග පාත ඉන්නවනං පොර කෙලින්ම බිත්තියක් අයිනට යනවා ඔය වැඩේ කරගන්න. කලිසම ඇන්දම අර විදියටම සරමත් සීරුවට නමල ලැගේජ් එක උඩින් තියලා පටන් ගන්නවා ලණුව ගැට ගහගෙන කලිසම තද කරගන්න.

කලිසම ඇදපු ගමන්ම මිනිහා කරන්නේ, අයෙත් කමීසේ අවුස්සන එක. ඒකත් එක සීරුවට නෙව කරන්නේ. සරම අරගෙන සීට් එක උඩින් තියල, ඇගිලි තුඩු වලින් කමීසේ දිග ඇරල, ඒකේ සාක්කුවේ තියෙන බීඩියයි ගිණි පෙට්ටියයි අතට අරගෙන ආයේ අර විදියටම ලැගේජ් එක උඩ කමීසෙයි සරමයි බාවනවා. ඊට පස්සේ බීඩිය පත්තු කරල ගිණි පෙට්ටිය ආයේ ඇදුං ටික උඩින් තියල, බීඩියෙන් දුං ඇර ඇර පොල් ගහ මුදුන දිහා බලනවා.

“මහත්තයෝ පොල් ගෙඩි 25 ක් විතර තියෙනවා“ පොර සන්තෝසෙන් කියනවා. එතකොට අපිටත් පොඩි සතුටක් එනවා ඇයි ඉතිං දවසට ගෙඩිය ගානේ බැලුවත් මාසෙකට ටිකක් අඩුවෙන්නවත් කන්න පුළුවන් නේ කියලා.

ගහේ බාගයක් නගින මිනිහා, ආයේ බීඩියෙන් දුං ඇර ඇර ගහේ ඉදං වට පිට බල බල විනාඩි දෙකක් විතර ඉන්නවා. ඊට පස්සේ බීඩියේ රොඩ්ඩ බිමට දාලා හනිකට එක හුස්මට ගහේ කරටියට නැගල, වේලිච්චි කොලපු, හණසු, පොල් අතු ඇදල දාලා වැඩේ පටන් ගන්නවා. එකක් ඩිග් ගාලා බිමට වැටෙන කොට ඔන්න මහත්තයා තමන්ගේ ගණින යන්තරේ ක්‍රියාත්මක කරනවා. එකයි.. තවත් ඩිග් එකක්..දෙකයි.  ඩිග් ඩිග් ඩිග් පහයි.. ඔය විදියට සිමන් කරටියෙන් බහින්න හදන කොට මහත්තයාගේ යන්තරේ 25 හරි 26 හරි ගාව නතර වෙනවා. ගහෙන් බිමට බැහැපු සිමන් එක එල්ලෙම කියනවා. 

“මහත්තයෝ මං හරිනේ ඔන්න ගෙඩි 26 ක් බිමට දැම්මා“

“හරි හරි සිමන් කිව්වොත් ඉතිං වරදින්න විදියක් නෑනේ.“ වැටිච්චි පොල් ටික  ඇහිදගන්න ගමන් මහත්තයා කියනවා.

“සිමන් අනිත් ගහෙත් කඩන්න“

සිමන් ඒකෙත් පොල් ටික කඩල, පොල් වල්ල බිමට බාවන පොඩි පිහියෙන් අත අමාරුවෙන් පස්සට දාගෙන පිට කහ කහ බලාගෙන ඉන්නවා, මහත්තයා පොල් ටික අහුලගෙන අඩුක් කරනකං. ඊට පස්සේ ඒකෙන් හොද ගෙඩියක් අරගෙන ඒක බයිසිකලේ ගාව තියනවා.

ඊට පස්සේ ගලවපු විදියටම පරිස්සමින්, අර හඩු පිටින්ම ආයේ මිනිහගේ සුපිරි ඇදුං ටික ඇදගන්නවා. ඇදගෙන මහත්තයා දෙන ගානක් අතට අරගෙන “මම යන්නං මහත්තයෝ“ කියල බයිසිකලේ තල්ලු කරං ගේට්ටුවෙන් එළියට ගිහිල්ල, සරම උස්සල බයිසිකලේට නැගල යනවා යන්න. ආයේ ඉතිං පොල් කඩාගන්න ඕන උනාම තමා මහත්තයට මිනිහව මතක් වෙන්නේ.

හැබැයි සමහර දවසට මෙහෙම වෙනවා. සිමන් පොල් ටික කඩල බයිසිකලේ ගාවට ආවම ගෙදර නෝනා කියනවා.

“සිමන් තේ එකක් බීලා යමු“

එතකොට සිමන් බිම බලාගෙන “හා නෝනා“ කියනවා.

ඉතිං නෝනා තේ එක අරන් එනකොට සිමන් සරම හොදට හදාගෙන පොඩ්ඩක් ඉස්සරහට ගිහිල්ල බිම බලාගෙනම අර තේ එක අරගෙන එක හුස්මට බීලා එළියේ ටැප් එකෙන් ඒක හොදලා, වතුර බිංදුවටම බිමට වැටෙනකං කෝප්පේ අනිත් පැත්ත අල්ලං ඉන්නවා. ඊට පස්සේ ඒක ඔය පුටුවක් උඩින් තියලා, නෝනා ඉන්නවනං හෙම ළග පාත, හෙමින්ම එළියට යනවා. ගේට්ටුව ගාවට ගිහිල්ල බීඩියට දුං ගහන්න ගන්නවා. දුං ටික වැදුනම බයිසිකලේ යනවා. හරියට දුං කෝච්චිය යනවා වගේ..

ඔව් අමතක උනා.. සිමන් බැදලා නෑ. මිනිහට නෑයෙක් වත් නෑ. අඩු ගානේ ඉන්න මඩුවක් වත් නෑ. රෑට ඉන්නේ එක්කො පන්සලේ දං මඩුවේ, එහෙම නැත්නං බුකියේ උඩ තට්ටුවේ ඒකේ වහලක් විතරයි නෙව තියෙන්නේ. ඉතිං මිනිහා ගැන මිනිස්සු දන්න එකම දේ පාරේ ඇවිදින එකයි, පොල් කඩන එකයි විතරයි.

හීනියට පොඩි අඩියක් දාගත්තම සිමන්ගේ මූඩ් එක හරිම වෙනස්.  බීඩියෙන් දුං ඇර ඇර බයිසිකලේ නැගල ඒකේ බෙල් එකත් තාලෙට ගහගෙන සිංදු කෑල්ලක් හෙමින් කියාගෙන පාරේ යනවා. වෙනද දැක්කත් මූන බිමට හරවගන්න මේකා, ඒ වෙලාවට “ආ මහත්තයෝ කොයිබෙයි මේ යන්නේ“ කියල අහනවා. ඉතිං පොඩි උත්තරයක් දීලා මිනිහගෙන් බේරුනාම ආයේ සිංදුවයි බෙල් එකයි දුං පාරයි දාගෙන චූන් එකේ පොර යනවා. 

ඔය විදියට අඩියක් දාගත්ත දවසට පන්සලේ මඩුවට යන්නෑ. එදාට බුකියේ උඩ තට්ටුවේ තමා පොර නිදාගන්නේ. ඇයි එක දවසක් බීලා ඇවිත් හාමුදුරුවන්ගේ දොරට තඩි බාලා හාමුදුරුවන්ගෙන් ගිනි පෙට්ටියක් ඉල්ලල නෙව මේකා. එදායින් පස්සේ බීලා පන්සලේ පස් පාගන්න එපා කියල නායක හාමුදුරුවෝ සිමන්ට විධාන දීලයි තියෙන්නේ.

ආයේ පොල් කඩන්න ඕන දවසට මතක් වෙන සිමන් ගැන ගමේ හැමෝටම එකම දවසේ මතක් වෙන්නත්, කතා වෙන්නත් ගත්තා. ඒ මදිවට පන්සලේ හාමුදුරුවොත් සිමන් ගැන කතා කරන්න ගත්තා. වැඩිය ඕන නෑ අර පිටගං කාරයා, මිනිහට මෙහේ පොල් තියෙන එකක්යැ කඩන්න, කව්ද ඉතිං ග්‍රාම සේවකයා නෙව. මිනිහත් සිමන් ගැන කතා කරනවා. සිමන්ට මොකක් හරි කේස් එකක්. ගමේ වැඩිය පදුරු නොතලන මහත්තයට ඒක තේරුනා. ඒත් ඇහුවේ නෑ. හවස වැඩ ඇරිලා ආපු නෝනා, බෑග් එක තියල ඒ සැනින්ම මහත්තයත් එක්ක කතාවට ආවා.

“සිමන්“

“ඔව් සිමන් ඉතිං“

“මිනිහ අන්න කූඩුවේ“

“ඔව් මටත් කනිං කොනිං ඇහුනා සිමන් ගැන මොනවද කියවනවා කට්ටිය. මොකක්ද කේස් එක“

“සිමන් මහ බලු වැඩක් කරලා“

“මොකක්ද“

“අර අළුත් සුපර් මාර්කට් එකේ යට ගෑනු ටොයිලට් එකට රිංගල, ඒකේ හිටිය ගෑනු ලමයෙකුට බලහත්කාරකං කරන්න ගිහිල්ලා. ඒ කෙල්ල කෑ ගැහුවම කඩ වල මිනිස්සු පැනල මුව පොලිසීයට අල්ලල දීල“

“මේකා වැරදිලාවත් ගිහිල්ලද ඇතුලට“

“ඔව් මිනිහා කියල තියෙන්නේ වැරදිලා ගියා කියලලු. ඒ උනත් ඉතිං අර කෙල්ලගේ ඇදුමේ බොත්තං ගලවන්න ඕන නෑ නෙව“