Snake Bites, Treated here!!!

මා ඉපදුනේ රන් තැලියක් අතින් රැගෙනය. එසේ කීමට සිදුවන්නේ මා උපදින දවසේම, අපේ මහපොච්චි විසින් විසින් මා හට කිරි එරවා තැබීම සදහා අම්මා හට රනින් කල කුඩා තැලියක් ලබා දීම නිසාය. ලොරි 20 ක පමණ හිමිකරුවෙකු වූ ඔහු, ලංකාවේ හැම පැත්තකම වාගේ ඉඩකඩම්, හරකාබාන තිබූ උසස් කුලයකින් පැවතෙන වංශක්කාරයෙකි. ඔහු කිසි දිනෙක විවාහයක් ගැන නොසිතා ඇත්තේ, මේ ගැන මා දැන ගත්තේ, ඒ වන විට අපේ මහප්පොච්චිට ගැලපෙන තරමේ යුවතියක් මුළු ලංකාවේම නොසිටි බැවින් යැයි ඇය විහිළුවෙන් මෙන් මට කියා දුන් නිසාය. එහෙත් පසුව මා එය විශ්වාස කරේ, ඔහු විසින්ම පසුව කරන ලද පාපොච්චාරණයක් හේතුවෙනි.

ඉස්තරම්ම වර්ගයේ විස්කී වීදුරුවක්, අඩියට හලාගෙන සැතපෙන පුටුවේ ඇදි දෙකද දික් කර ඒ මත ඔහුගේ මනරම් ලෙස පැහැපත් වූ කකුල් දෙක තබා ගෙන, චීනයෙන් ඔහු මාස දෙකකට සැරයක් රැගෙන එන ඉතාම සිනිදු චීන සරම දණහිසෙනුත් ඉහල කැහිපට ගසා ගෙන බොහෝම උජාරුවෙන් එය තොල ගායි. අප ඒ අවස්ථාවේ ඔහු ඇසුරේ ගැවසෙන්නේ නම්, හා ඔහුගේ තොල කට ලෙව කෑම වීදුරු තුනකට අඩුවෙන් සිදු වී ඇත්නම්, අහලින් පහලින් ඔහුගේ ඇස ගැටෙන්නට ඇවිදින අපට හඩ ගසා, “කොල්ලෝ.. මේ බැදපු බැටළු මස් කෑල්ල ගනිං“ කියා මහා විසාල, ඒ කාලේ හැටියට මගේ අල්ල පිරෙන තරං පුළුටු මස් කෑල්ලක් අතට වඩම්මයි. එය රැගෙන සියළු රාජ්‍යයන් දිනු නිරිදෙකු සේ ඔහු අසලම බිමින්, වැරන්ඩාවේ වාඩි වී හතර අතට කරකවමින් එය රස කරන්නට ගන්නා විට ඔහු කොක් හඩලා සිනා වෙයි. “හොහ්.. හොහ්. බලාපං උඹේ කටට ඕක ඔබාගන්නවත් බැරි එකේ පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ කාපං“. ඒ බස හැමදාම අසා පුරුදු මා ඉන්පසුව කෙලින්ම දුවන්නේ එළියටය. කපා ඔප මට්ටම් කල ගල් අල්ලා ඇති ඉස්තෝප්පු මිදුලේ පඩි පෙල මත දිගාවී අහස බලාගෙන කකුල් දෙකද උඩ දමාගෙන අර මස් කෑල්ල පැය භාගයක් විතර මට්ටු කිරීම ඉන් පසුව කළ හැකි වන්නේය.

මහප්පොචිගේ කාමරයට යාබදව ඇති වීදුරු දොරක් සවි කල කුඩා කාමරය කවදත් අප හට තහනම්ය. එයට දවසට තෙවරක් පමණ ඇතුල්වීම මහප්පොච්චි ගෙදර ඉන්නේ නම් ඔහු විසින් කරන ලබන අනිවාර්ය අංගයකි. කාමරයේ සිට රැගෙන එන විවිධ පාට වලින් යුත් වීදුරු මූඩියක් සවි කල පැනි බීම බෝතල් දෙස ඇස ගසා සිටියද, එය අතික්‍රමණය කිරීමේ කිසිදු අවස්ථාවක් අප හට නොලැබිණි. එය ඔහුගේම බුදලයක් මෙන් රැකගත් අතර, ඔහුට තිබූ අනෙකුත් සියළු දේපල සදහාවත් මෙවන් ඇල්මක් නොතිබිණි. ඔහු ගෙදර සිටින්නේ නම්, වෛවාරන වාහන වලින් පැමිණෙන උස මහත මාමාලා කිසිදු වග විභාගයකින් තොරව එම කාමරය එබෙන්නේ නිතැතිනි. එය ඔවුන්ගේ බූදලයක් බවට ඉන් පසු පත් වේ. ඔවුන් පැමිණි විටක මහප්පොච්චිගේ සැතපෙන පුටුව අපට ලියා දුන්නාක් වැනිය. අවශ්‍ය නම් නිදාගැනීමට පවා අවකාශ අප හට තියෙන්නේ හදිසියකටවත් චූ කරන්නවත් ඔහු හා උස මහත අංකල්ලා එළියට නොඑන බැවිනි. 

අපේ අම්මා ඔය කාමරේ ඇති පැනි බීම ගැන වෙන අයට රස කර කර කියනු මා අසා ඇත්තෙමි. “මාග්‍රට්. ඔයා හිතනවද මේ පළාතෙවත් අපේ සෑම් අයියගේ මිනි බාර් එකට වඩා හොද එකක් තියෙනවැයි කියල“ එතකොට මාග්‍රට් ඇන්ටීද අත් වැල් අල්ලමින් කියන්නේ, “ඔව් සැන්ඩ්‍රා... ජීඕබී එකේ බාර් එකවත් මේ වගේ ලස්සන නැතියි“ කියාය.

දිනක් මහප්පොච්චි නැති අවස්ථාවක මා ඔහුගේ කාමරයට වැද එහි ඇති කරුවල ලීයෙන් කැටයම් දමා ඇති පත මේසය මතට නැගි, එහි තබා ඇති ඔහුගේ මැණික් මංජුසාව (මෙම මංජුසාව ද රනින් කල එකක් වේ) රැගෙන මේසය මතට එහි තිබු ගල් කෑලි ටික විසි කර දමා එහි අඩියේම ඇති, අර කාමරයේ යතුර රැගෙන අම්මාටද නොදැනෙන ලෙස ඒ කාමරයට ඇතුල් වීමි. වීදුරු සවි කර ඇති මුත් එළියේ සිට බලද්දී එහි දොරෙන් ඇතුලත කිසිවක් අපට නොපෙනුනත්, කාමරයේ ඇතුලත සිටියදී ඒ වීදුරු වලින් පිටත හැම දේම පෙනෙන්නට වීම ගැන මා ඉමහත් පුදුම වූවෙමි. මා එවැනි වීදුරු කණ්නාඩි දැක ඇත්තේ ඔය හොලිවුඩ් ෆිල්ම් වල ඩිටේයිනීස්ලාගෙන් ප්‍රශ්න කරන කාමර දිහා ඒජන්ත වරුන් බලා ඉන්නා රූපරාමු වල පමණි. එවැනි අරුම පුදුම වීදුරු කණ්නාඩි ඇත්ත වශයෙන්ම ඇති බවක් නොදැන සිටි මා පුදුම වීම අරුමයක් නොවේ. අම්මා කිව්වා මෙන් පැනි බීම අල්මාරිය දිලිසි දිලිසී කාමරයේ හරි මැදම ඇති අතර, අල්මාරිය ඉදිරියෙන් කවුන්ටරයක් වැනි අඩ කවයෙන් යුත් අඩි 4 ක් පමණ උසැති මේසයක් ඇත. ඒ මේසයට ඉදිරියෙන් කුෂන් කරන ලද අළුත්ම දිගු අඩු සහිත ලී බංකු හතරක් ඇත. අල්මාරිය පසු පසින් බාබකිව් ග්‍රිල් එකක් ඇති අතර, ඊට පිටු පසින් ඇත්තේ තඩි ගෑස් ලිප් දෙකකි. එයට සවි වූ අඩි 6 ක් පමණ උස වූ නිල් පාට ගෑස් ටැංකි දෙකක් වූ අතර, එම ගෑස් ටැංකි දෙක, වසා ඇති ජනේලය ආසන්නයේ සිටුවා තිබුනි. මෙතැන කුස්සියක් වන්නට ඇතැයි මා සිතුවේ මහප්පොච්චිට ඕන කරන කිසිම මස් කෑල්ලක් චෙෆ් අංකල් අපේ ව්‍යවහාර කිචනයේදී පිසිනු මා දැක නොමැති බැවිනි. මේ කාමරයේ සිට චෙෆ් අංකල් එළියට යන අයුරු දැක ඇතත්, ඔහු යන විට දොර ඇරගෙන එය මුර කරන්නේ මහප්පොච්චි බැවින් ඇතුලේ වන ගිනිවිජ්ජුම්බරයන් කිසිදා මා දැක නැත. ආහ්.. එතකොට බයිට් ටික හදන්නෙත් මෙතැන වෙන්ටැති කියා පුංචි මට සිතුනු එක ගැන ආඩම්බරයක් පහල විය. 

කාමරයේ දකුණූ පැත්තට වෙන්නට පත අයිස් පෙට්ටියක් ඇත. එහි පියන අති විසාල වන අතර එය උඩට ඇරිය යුතුය. හජ්ජියාර්ගේ අයිස්ක්‍රීම් කඩයේ එවැනි අයිස් පෙට්ටි දෙකක්ම ඇති බව මා දැක් ඇත්තෙමි. හජ්ජියාර්ද අයිස්ක්‍රීම් පෙට්ටි සතියකට වරක් අපේ ගෙදරට එයාගේම වාහනයෙන් ගෙනැත් දෙන නිසා මා ඔහු හදුනයි. එහෙත් මහප්පොච්චිගේ බූදල් කාමරයට ඔහු කිසිදා යන්නේ නැත. මහප්පොච්චිම ගොස් ඒවා අර අයිස් පෙට්ටියේ දමා, හජ්ජියාර් ලබන සතියේ එනකොට පෙට්ටි හතරක් අඩුවෙන් ගේන්නයැයි හැමදා කිව්වත් ගේන අයිස්ක්‍රීම් පෙට්ටි වල අඩුවක් නම් මා දැක නැත. එයා එහෙම කියන එක පුරුද්දක් වන්නාක් මෙන්ම හජ්ජියාර් අංකල් එයාගේ බඩු ගෙන ඒමද පුරුද්දක් විය.

රන් තැලිය ගිය දුරක්.. මම කියන්නට ගියේ මහප්පොච්චිට ඇති දේපල ගැන නොවේද? ඔහු දිනක් මන්නාරමේ කරවල වාඩියේ හිටියි. ඊළග දවසේ නුවරඑළියේ බංගලාවේ ඉන්නා ඔහු, ඊට පසු දින කුරුණෑගල පොල් වත්තේ හිදීමටද ඉඩ ඇත. සතියක එක දවසක් වත් යන්නට බැරි වෙන, නුවර පිහිටි හෝටලය, වත්තල ඇති තට්ටු දෙකේ රෙදි කඩය, දික්වැල්ලේ පොල් ඉඩම, වැල්ලවායේ රටකජු වගාව ආදි තැන් වලට මාසයකට වරක් හෝ යෑම ඔහුගේ පුරුද්දකි. එසේ නොයා ඉන්නේ නම් අනිවාර්යෙයන්ම ඒ තැන් වල ඉන්නා මැනේජර් අංකල්ලා අපේ ගෙදරට පැමිණිය යුතුය. එසේ එන විට මහප්පොච්චිගේ නමේ මුල් අකුරු වන එස් අකුර ලොකුවටත් අනිත් ඒ අකුර හා එම් අකුරු පොඩියටත් කොටුවක් තුල ලියා දොරේ ගසා ඇති වාහනයකින් පැමිණිම සිදු වීම සාමාන්‍ය දෙයකි. පසුව එළියට බැස වාහනය දිහා බලා, එහි ඇති අඩුපාඩු රියදුරු අංකල්ගෙන් දැනගෙන, වාද්දුවේ පිහිටා ඇති මහප්පොච්චිගේ වාහන ගැරේජයට එය දැමීමට දිනයක් දී එහි ඇති වාහනයක්, මහප්පොච්චිට  පෙන්වා අරගෙන යන ලෙසත් නියෝග කරයි. එහෙත් අප කිසිදු දවසක ඔය අකුරු ගසා ඇති වාහනයක ගොස් නැත. අපට ගමනක් යාමට අවශ්‍ය වන්නේ නම්, අප කැමති රියදුරු අංකල් හෝ වාහනය හෝ තෝරාගැනීමේ අවස්ථාව උපරිමයෙන්ම දී තිබුනි.

කාලය මෙසේ ගත වෙද්දී මහප්පොච්චි තමන්ගේ බිස්නස් ආදිය සියල්ල විකුණා දමා ඒ සල්ලි බැංකුවේ දැමු බවත්, එයාට සල්ලි ඕන වූ විට බැංකුවෙන් වාහනයක් පැමිණ මුදල් දී අත්සන් ගැනීම සිදු වීමත් සුලභ දසුනක් විය. ඒ සල්ලි වලින් සෑහෙන්න ප්‍රමාණයක් පළාතේ පන්සල්, පාසැල්, එක එක සමිති වලට දුන් බව මට හොද හැටි මතක් වන්නේ ඔය තැන් වල තියෙන උත්සව වල ප්‍රධාන ආරාධිතයා හැටියට සහභාගී වෙන මහප්පොච්චිගේ පස්සෙන් මාද ගාටන බැවිනි. මොන දේ උනත් එයා ළගින්ම ස්ටේජ් එකේ ලොකු පුටුවක වාඩි වී උජාරුවෙන් පහල ඉන්නා ඔළු ගෙඩි දිහා බලා හිදිම මට නං ලොකු ආස්වාදයක් විය. ඔවුන් කටවල් ඇරගෙන මා දිහා බලා ඉන්නා විදිය දුටු විට හිනා පහල වීම නවත්වා ගැනීමට නොහැකි වුවද, හිත තුලින් එන ගර්වය නිසා, එය මැඩගෙන මහප්පොච්චිගේ මුනට සමාන ලෙසම මගේ මුහුණද පුප්පා ගෙන සිටියෙමි.

මහප්පොච්චි මැරුණ දා සිට වළදාන දවස වෙනකං ආපු ජන ගංගාව හා වාහන කන්දරාව මුළු පළාතම වසා ගෙන තත්තපරයක් ගානේ පැවතීම හේතු කොට ගෙන ඒ අවට ප්‍රෙද්ශය සම්පුර්ණයෙන්ම පොලිස් මාමාල යොදවා හසුරුවන්නට සිදු විය. රටේ ලෝකයේ ඉහලම අය ශෝක ප්‍රකාශ, බැනර්, මල් වඩම් නොසෑහෙන්න එවා තිබු අතර, හැම පැය දෙක තුනකටම වරක් සාලේ පිරෙන මල් වඩම් අයින් කොට පසු පස ඇති වාහන හයක් සදහා වෙන් කර ගරාජය පුරවන්නට සිදු විය. අවසාන දිනයේදි ලොරි දෙකක් යොදවා මෙම මල් වඩම් ඉවත් කරන ලද අතර, පරවී තිබු මල්, තට්ටුවක් ලෙසින් ගරාජ බිම පුරා එකාකාරයෙන් පැතීරී තිබුනි. එයින් පසුව තුන් මාස දානය, අවුරුද්දේ දානය සදහා මහ සෙනගක් ආවද, ඊට පසුව නෑදැයන් පමණක් දානමාන වලට සහභාගී වන්නට වූයේ අර මහා සේනාවට එන්න එපා යැයි අපිම කීවාදැයි සැක හිතෙන තරම් දෙයක් සිදු වී ඇති සෙයියාවෙන්ය.

මහප්පොච්චිගේ මරනෙන් පසුව පිරිස් බලය, සිවිල් බලය හා ධන බලය ද එකලෙස අවම වීම හේතුවෙන් එතරම් කාලයක් සමාජයෙන් ලැබ තිබු තත්වය අපට අහිමි විය. ලොකු මහත් වී මා ඉගෙන ගත් සුපිරි පාසැලෙන් අධ්‍යාපන කටයුතු හමාර කොට උසස් අධ්‍යාපන කටයුතුද නිම කොට මා හට සමාජයේ හිමි ස්ථාවරය ගොඩ නගා ගත්තද පෞද්ගලිකව මා හට බලපාන කරුණු/ගැටළු කිහිපයකට කුමන හේතුවක් නිසා හෝ පිළිතුරු සොයා ගැනීමට නොහැක. මේ හේතුව මත මෙම ගැටළු වලට සාදාරණ පිළිතුරු ඔබගෙන් ලබා ගැනීම උදෙසා ඒවා පහතින් දක්වමි.

මා විසින් මේ කාලය තුල තැන්පත් හා සුරුකුම් වශයෙන් තබා ගෙන සිටින මුල්‍ය වත්කම් අභිබවා මා විසින් ඇච්ඇස්බීසී නම් බැංකුවකින් ලබා ගත් ප්ලැටිනම් වර්ගයේ මස්තබාල්දු ක්‍රෙඩිට් කාඩ් දෙකක් හේතු කොට ගෙන මිලියන ගණනක අයිරාවක් ඇත. ඒවා පියවීම සදහා කටයුතු කළ හැකි වුවත් ඕවා ට ගෙවා මාගේ කීර්ති නාමය නැවත ලබා ගැනීම කෙලෙසවත් කළ නොහැක. සිහ්. සල්ලිද මනුස්සකමද යන්න අතර මා දෝලනය වේ. මීට විසදුමක් තිබේද???

මා භාවිතා කරනු ලබන වාහන සංඛ්‍යාව ඉතා අල්ප වුවත් ඒවා නිසි පරිදි අළුත්වැඩියා කිරීමට ලංකාවේ සුඛෝපභෝගි වාහන ඒජන්තවරුන් කටයුතු නොකරන හෙයින්, මෙම වාහන අළුත්වැඩියාව සදහා වෙනත් රටකට යොමු කිරීමේ හැකියාවක් ඇතිද??

මහ නගර සභාවේ අනුමැතියකින් තොරව මාගේ ව්‍යාපාරික ස්තානය හා බංගලාව එකම ගොඩනැගිල්ලක මහල් පහකින් යුක්තව ඉදි කර ඇති අතර, දැනට සිදු වන පෙත්සම් ආදි කරුණු කාරණා හේතුකොට ගෙන මෙම ගොඩනැගිල්ල සදහා ආබාධිත පුරවැඩියන් සදහා ප්‍රවේශ මාර්ගයක් සකස් කරන ලෙසත්,  ගොඩනැගිල්ල සදහා විසි දෙනෙකුට එක වර ගමන් කළ හැකි සෝපානයක් ස්ථාපිත කරන ලෙසත් නාගරික කොමසාරිස් විසින් මා වෙත දැනුම් දී ඇත. කියා ඇති කරුණු දෙක ඉටු කිරිම මා හට ටොයිස් වැඩක් වූවද, මාගේ සිවිල් තත්වයට ඇතිවන හානිය සලකා එය කිසිසේත්ම ඉටු කල නොහැක.ඔහු රවටා මෙම කාර්යය යට ගැසීමේ ක්‍රමයක් තිබේද??? .

ඕං ඔය ප්‍රශ්න තුනට උත්තර දෙන ගමන්, මේවා විස්වාස නොකරන යම් කිසිවෙකු වේ නම් ඔහුට මානසික ව්‍යාධියක් ඇති බව නොපැකිලිව සදහන් කරමි. මා සදහන් කරන කාරණා ඔබ පිළිනොගන්නේ, අවංකව ඔබට හීන්නෝන්මාදය (Schizophrenia)  වැලදී ඇති නිසා බවත්, මේ සදහා වහාම ප්‍රතිකාර ලබා ගත යුතු බවත් සදහන් කරමි. (මහවෙදනා මීට සමත්කම් දක්වයි)

*********************************************************************************
ප/ලි

අර පොඩි කුමාරිහාමි කියල කෙනෙක් ඉන්නවා නේ.. එයාට මට කියන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි.

I am unconditionally and irrevocably in love with you (මේකට කොටන්න)

තව ඉන්නේ නදිනි කියල සාස්තරකාරියෙක්. එයා ට කියන්න තියෙන්නේ

ඔයා දේශපාලනේට ගියාට අර ඝණත්වය වැඩි නොවෙන විත්තිය තමා.. පව් අනේ.. හික්..(මේකට කොටන්න)