පෙර පෙමක්

දුටුවෙමි අහඹු ලෙස

නුඹ එනු ඉදිරියට

පෙර මෙන්ම

සිත බමන්නට විය

වියරු විය රුහිරු හිරු

සැඩ විය පවන

විසිරුවා දූවිලි දසත

නුඹ ඒමට පෙර ගැයූ ගීයම

ගැයුවෙමි

නුඹ ඉවතට යනතෙක්ම

හීන් මදහසින්

පුදුමාකාර නිසංසල බවකින් (බොරුවට)

හද තුලින් තැති ගෙන

කෑලි කැඩෙන්නට මෙන්

නොපෙන්වූයෙමි එය

වීය මා සාමාන්‍යයයෙකු

නුඹ අභියස ඒ මොහොතේ

නැත කිසි අමුත්තක් නුඹෙත්

සිනහවේ අඩුවක් හැරෙන්නට

පෙර මෙන්ම

සිනාව හා දෑසෙහි හමුවීම

වචන දහසක් පවසයි

නොකියවූ දේ

දැනෙන්නට

නුඹටත් මටත් පමණකි

රාහුලයෙකු නිසයි

ශක්තිය දියවී ගියේ

නුඹ හා දොඩන්නට ඇති........... සමාව