6%

මේ දවස් වල ‍හැමෝම 6% ක එල්ලිල ඉන්නවා. නමුත් මේ 6% කියන කාරණය දැනට මාස තුනකට පමණ පෙර සිටම පවතින දෙයක්. සමහර අයට කියන්න පුළුවන් 6% නෙමෙයි 10% ත් දැනට අවුරුදු ගාණක ඉදල තියෙන දෙයක් කියල. ඕක පාර්ලිමේන්තුවෙත් අර විපක්ෂ බබුංල ටිකත් පෝස්ටර් වල ගහල උත්සං හිටියේ. ඒ උනාට මේ 6% කියන්නේ ඒ 10% නෙමෙයි. හැමදේම සිදුවන්නේ කාලය‍ටද? නැත. දැං බලන්න ෆුටා එක (මාරයාගේ හුටා එක නෙමෙයි) තමන්ගේ ඉල්ලීම් කොල වලට පුරවලා ඒ ගැන සාකච්ඡා කලේ ඔය ඉස්ට්‍රැයික් පටන් ගන්නත් කලිං. ඒ කියන්නේ එතකොටත් ඔය 6% තිබුන කියන එකනේ. පස්සේ ඉස්ට්‍රැයික් පටන් අරගෙනත් මාසයක් විතර යන කං 6% එළියට ආවේ නෑ. ඇයි ඒ.. ඔවුන් ඒ පිළිබද සාකච්ඡා පැවත්වුවත් විරෝධතා තිබ්බත් දඹර අමිල හාමුදුරුවෝ මිසයිල ගහන්න කතා කර කර දේශන පැවැත්වුවත් ඕ ක වැඩිය එළියට‍ පහළියට බැස්ස දෙයක් නෙමෙයි. ඒ උනාට ගිය සතියේ ඉදල 6% නැගල යනවා. හැමෝම දන්න දන්න විදියට 6% පාට කරනවා. මං පහුගිය සතියේ බලපු බ්ලොග් ගණනාවකම 6% මාතෘකාව කරගත් පෝස්ට් කටු කිහිපයක්ම තිබුනා. නමුත් හැම දේකටම මූලික අරමුණ ඇති උනේ මෙම සතිය තුලයි. 

මේකට එකම හේතුව 6% දෘෂ්‍ය මාධ්‍යයට විවෘත වීමයි. ආචාර්යවරුන් විසින් ගාල්ල‍ නගරයේ සිට ආරම්භ කළ විරෝධතා පා ගමන කොළඹට ලගා වෙන කොට 6% ට ලැබෙන්න ඕන උපරිම ප්‍රසිද්ධිය ලැබෙන්න අරගෙන ඉවරයි. දෘෂ්‍ය මාධ්‍යයට විවෘත වීම කියන්නේ සියළු ආචාර්යවරුන් කළු පාට ටීෂර්ට් එකක පිටිපස්සෙන් පොල් ගෙඩි අකුරින් 6% ගහගෙන පාරදිගේ කෑ ගහ ගහ බෝඩ් අල්ලං යද්දි මෙම අමුතු ආකාරයේ ටීෂර්ට් එකට කැමරාව වැඩි පුර යොමු වීමයි. ඒකෙදි 6% කියන කාරණාව හරියට එම්බෝස් සීල් එකක් වගේ ඊට අනන්‍ය වූ ප්‍රසිද්ධියක් ලබාගත්තා. ඔය කොච්චර 6% පස්සේ ගහං හිටියත් දේශකයාගේ ඇස්වල පෙනීම අඩු නිසා ‍ඒක පේන්නේම වැඩි පඩි දියව් කියල ලියල තියෙනවා වගේ.

පහුගිය දවසක දේශකයත් වායුසමන යන්තරේ වැඩ කරන බස් එකකට ‍ගොඩ වෙලා ගමනක් ගියා නො‍වැ. ඉතිං එහෙම වාඩිවෙලා ඉදිද්දී මගින් නැග්ගා මහ කළු කුඩ රාජ‍යෙක් අතට ගත්ත මාස තුනක් පඩි නැතිව බඩ පිට පොත්තටම ඇලිච්ට ඇදල ඉන්න ටී ෂර්ට් එකේ පිටිපස්සෙන් 6% ගහපු පොරක්. මිනිහා දොරෙන් නැ‍ගල කුඩේ කරකව කව බලනවා (අතේ තියෙන කුඩේ) ආසනයක් ගන්න. කරුමේ කියන්නේ එතකොට ඉතුරු වෙලා තිබ්බ එකම ආසනේ තිබුනේ දේශකයා ගාව. ඉතිං මේකා ඇවිල්ල පානීය හිනාවක් දාලා (පානීය හිනාව = ගිලින්න ආස හිතෙන හිනාව) එකතැං උනානේ. මම වගේම බස් එකේ හැමෝම දැක්කා මේකගේ 6%. ඉතිං දේශකයා ටික දුරක් ගිහිල්ල ඇහුව 

"ඔබතුමා ආචාර්යවරයෙක්ද" කියාල.

"ඔව් ඔව්. ඔයා කොහොමද දන්නේ"

"නෑ මට හිතුනා කුඩෙත් අරන් 6% පිටිපස්සෙත් ගහල තියෙන කොට"

හික් හික්. මට‍ මේකගේ උත්තරේට මං වාඩිවෙල හිටපු සීට් යටින් හිනාවෙන සද්දෙකුත් ඇහුනා. බලමුකෝ ඉතිං ‍මිනිහා හොදටම දන්නවා මිනිහගේ 6% හැමෝම දැක්ක කියලා. ඒත් මිනිහා තාම බබා හුකුං වෙනවා.

ඔය කතන්දරේ මං කිව්ව කාරණයටත් ටිකක් අදාළ නිසයි කිව්වේ. මොකද සමහර විට ආචාර්යවරුන් පවා හිතන්නේ නැතිව ඇති මේ 6% කියන කාරණාව මාධ්‍ය විසින් මෙතරම් දුරකට ඇදගෙන යාවි කියල. මොන දේ වුනත් ඕනම දෙයක් සමාජය තුල ස්ථාපිත කිරීමේ හෝ නොකිරිමේ හැකියාව මාධ්‍යයට ඇති බව තේරුම් යන තවත් එක් උදාහරණයක් තමයි මේ.