බුරූ පුතා!!! (බුරු බබා නෙමෙයි)

සාමාන්‍යෙයන් හැමදාම උදේට මාලක්කු පාලම පහුකරන් එන කොට, පාලමේ බාගයක් පහු කරද්දිම මට හැදෙනවා සන්සිදුවාගත නොහැකි සාපිපාසාව. කොයි තරං උත්සාහ කරත් අනේ මන්දා, ඒක නං සන්සිදුවන්න බැරි තරං මම දුර්වලයි. අවුලක් නැහැ මොනා කරන්නද කියල හැමදාම උදේට මාලක්කු පාලමෙන් එගොඩ තියෙන පොඩි කඩේට බැහැල ප්ලේන්ටි බාගයක් ගහනවා. ඒත් ඒක බොන්න වෙන්නේ අගුවට ඇවිත් හිටගෙනම තමා, මොකද එතැන ප්ලේන්ටියක් බොන්න වාඩි වෙනවා කියන එක කඩේ අයිතිකාර ජෝති අයියට කරන පාඩුවක්.

අද උදේ මම තේ එක රස විද විද ඉන්න කොට, පාරේ දකුණූ අත පැත්තේ ඉදලා ටිකක් වයසක ජෝඩුවක් ආවා.. මම හිතන්නේ මොකක් හරි ටෙස්ට් එකක් කරගන්න ඉස්පිරිතාලෙට යනවා වෙන්න ඇති. සාරියක් ඇදල හිටිය ගැහැණු මනුස්සයගේ අතේ හැන්ඩ් බැග් එකක තිබ්බා. එ වගේම පිළිවෙලට ඇදල හිටිය එයාගේ මහත්තයත් පොඩි බෑග් එකක් කරේ දාගෙන හිටියා. කඩේ ගාවට ඇවිත් පාරේ නතර උන මේ දෙන්නා තත්පර ගානක කතාවකින් අනතුරුව ප්‍රියම්බිකාව තනිකොට කඩේ පැත්තට එන්න අඩි දෙක තුනක් ඉදිරියට ආවා. ඒ එක්කම “මේ“ කියපු ප්‍රියම්බිකාව, මනුස්සයට හැන්ඩ් බෑග් එකෙන් ගත්ත රුපියල් පනහක් දුන්නා. ඒකත් අරන් ගිහින් ටිකකින් කඩදාසි බෑග් එකක දාගෙන මොකක් හරි කෑමක් අරන් ආවා.. මම දැක්කේ ඒක මාළු පාං ගෙඩියක් වගේ. දැන් මාව පහුකරගෙන යන ගමන් අර මනුස්සයා දීපු කඩදාසි බෑග් එක ප්‍රියම්බිකාව හැන්ඩ්බෑග් එකට දාගත්තා. ඉස්සරහින් යන එයාගේ මනුස්සයා පිටිපස්සවත් නොබල අත දිගු කරල ඉතුරු රුපියල් විස්ස නෝනට දුන්නා. 

*****************************************************

බස් එකට නැග්ග තරුණ යුවල ආසන නැති නිසා මා අසලම ආසනයේ පොළු බදාගෙන හිටගෙන යනවා. ඒ අතරේ කොන්දොස්තර උන්නැහේ දැං බස් එකට නැගපු තක්කඩි ටික හොයමින් ඉස්සරහ ඉදල උකුසු ඇස් කර කව කව එනවා. ඒ එන අතරේ මම දැක්කා ඒ උකුසු ඇසට අහු නොවේච්ච ගැටව් දෙන්නෙක්ම. ඒක දැක්කම මට හිනා ගියා. මොකද උන් දෙන්න තැන් දෙකකට වෙලා කිසිම දෙයක් නොදන්න ගානට එළිය බලං ඉන්න කොට, කොන්දා උන්නැහේ රබර් ඇහැ දාලා වටේ කැරකුනත් අර හාදයෝ කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නැති කොට, තේරුං ගන්නේ ටිකට් ගත්ත අය කියල නේ. මොකද ටිකට් ගත්ත අයට කොන්දගේ තට්ටු වලට බය වෙන්න දෙයක් නැහැ. ටිකට් නොගත්ත අය කොන්දගේ තට්ටුව එනකං ඩග් ඩග් ගාමින් පපුව ගැහි ගැහි ඉන්නවා. ඒ අතරේ තට්ටුව ලැබුනත් ගණන් නොගෙන ඉන්න තරං ගටක් තියෙන ඈයෝ නොමිලේම ගමනාත්තය දක්වා අරන් යන්න කොන්දා කටයුතු කරනවා.

ඒ අතරේ මම ඉන්න තැන ජෝඩුව ගාවට ආපු කොන්දා උන්නැහේ ටිකට් නිකුත් කරන්නයි කල්පනාව. සාමාන්‍යෙයන් දෙන්නෙක් ඉන්නවනං එතන පිරිමියගෙන් ටිකට් ගන්න කියන ඉල්ලීම කරන එක නේ සාමාන්‍ය දේ. ඒ විදියටම ඒ දේ වෙන බව දන්න කොල්ලා, කෙල්ලගෙන් ටිකට් ගන්න විදිය ගැන ඇහුවම ඔළුව හොල්ලල කෙල්ල හැන්ඩ් බෑග් එක ඇරල ටිකට් ගන්න අවශ්‍ය වෙන මුදල කොල්ලා අත තිබ්බා. ඒකත් අරන් උගේ වගේ සාක්කුවේ දාගෙන ඉදල, ළගට ආපු කොන්දට සල්ලි දීලා ටිකට් ගත්තා. ඉතුරු වෙච්චි රුපියල් දහය දඩස් ගාලා සාක්කුවට දාගත්ත කොල්ලා, කොහේන්දෝ ආපු විධානයක ඇස් බැල්මට යටත් වෙලා ඒ රුපියල් දහය ආයිත් කෙල්ල අතට දුන්නා. කෙල්ලා දඩස් ගාලා ඒක හැන්ඩ් බෑග් එකේ දාගත්තා. හැබැයි එකක් ෂුවර් මේ කපල් එක හොර එකක් වත් ලව් එකක් වත් නෙමෙයි. රියලි මැරිඩ් කපල් එකක්ම තමා.. මන් දන්නැත්ද ඕවා.

******************************************************

ගිය සතියේ බඩු වගයක් ගන්න මට සිද්ධ උනා දේශිකාත් එක්ක සුපර් මාර්කැට්ටුවකට යන්න. ඒක මේ මාළු මාර්කැට්ටුව වගේ නෙමෙයි නේ. ඒසී කරලා, නිළ ඇදුම් ඇදගත්ත කොල්ලෝ කෙල්ලෝ රාජකාරි කරන බොහොම සුකුරුත්තං වැඩ කෑලි තියෙන තැනක් නේ.. ඉතිං මමත් බඩු ටික අරගෙන දේශිකාත් එක්ක කවුන්ටරේ දිහාට කිට්ටු කරන කොට සබන් දාලා තියෙන රාක්ක ගාව නවතින්න සිද්ධ උනා. මොකද සබන් කැට තුනක් ගන්න කං පොඩ්ඩක් ඉන්න කියල මට නියෝග කරපු නිසා. ඉතිං මටත්, අර සබන් කැට දෙතුන්සීය පීරල බොහොම අමාරුවෙන් දෙතුන් පාරක් ගණං කරල දේශිකා සබන් කැට තුන අර ගන්නකං විනාඩි ගානක්, පුත්තලං බුරුවෙක් වගේ එතනට වෙලා බෑග් එක උස්සගෙන ඉන්න උනා. පුත්තලං බූරුවෙක්ය කියන්නේ, බෑග් එක බිම තියාගෙන ඉදල, දේශිකා හැරෙන කොටම බෑග් එක උස්සල සීරුවෙන් ඉන්න තිබුන නෙව. මොනව කරන්නද හමුදාවේ නීතියට අපි යටයි නේ.

සබන් තියෙන රාක්කේ තමා කවුන්ටරේට කලින් තියෙන අවසාන තේරුම් ස්ථානය. කිහිප දෙනෙක්ම එතැන පහු කරන් කවුන්ටරේට ගියත් සමහර අය එතැන නතර වෙනවා ටික වෙලාවකට. සබන් ගන්නද?? නෑ.. එතනදි ඔක්කෝම බෑග් ටික හබියට හරි පුත්තලං බූරුවට හරි දීලා, බිරින්දෑවරු තමන්ගේ හැන්ඩ් බෑග් එකෙන් පර්ස් එක අරගෙන ඒ බඩු වලට අවශ්‍ය මුදල ප්‍රමාණය බූරුවගේ අතට දෙනවා. අන්න ඊට පස්සේ තමා බූරුවා කඳ කරගහගෙන කවුන්ටර් එක ළගට යන්නේ. නෝනා ආතල් එකේ ඔළුව කර කව කව ඉස්සරහට වෙලා ඉන්නවා. මේ විදියට බුරු පොරවල් තුනක්ම ඒ විනාඩි ගානට මම දැක්කා. ඒ කියන්නේ එතැනදීත් අපි වගේ කෙලින් වැඩ කරන අය අඩුයි කියල පෙන්නුම් කරා. 

අමාරුවෙන් තෝරගත්ත සබන් කැට ටිකත් ඔබාගෙන බෑග් එක උස්සන් මමත් ගියා කවුන්ටර් එක ළගට. මගේ වාරේ ආවම එතැන හිටි කොල්ලා බෑග් එක කකුල් දෙකෙන් උස්සල පොලවේ ගහනවා වගේ මේසේ උඩ බඩු ටික ඔක්කෝම හැළුවා. ඊට පස්සේ රීඩර් එක අරන් ඒ හැම එකටම අල්ලල කීක් ගැවට පස්සේ මේසේ අනිත් පැත්තට දැම්මා.  මේ හැම දේම මගේ පිටුපස්සට වෙලා තමන්ගේ කම්ප්ලීට් ස්කෑනර් දෙනෙතින් දේශිකා බලන් හිටියා. ඒ වගේම ඒ වෙන කොටත් හිතින් ඒ ඒ ගණන් හදන කැල්කියුලේටර් එකත් ක්‍රියාත්මක වන බව මට පුරුද්දෙන්ම කියන්න පුළුවන්. දොරෙන් එළියට යද්දී භුත වෙලා කීං කීං ගාන සමහර බඩු වල හයි කරපු කළු ගුලි ටිකත් මේසේ හිලෙන් ඇතුලට දාලා අවසාන බිල්පත නිකුත් කරන්න ගෙවිය යුතු ගාන කැෂීයර් මට කිව්වා. එතකොට මම ගෙවන්න ඕන ගාන 1765 යි. 

මම ටක් ගාලා පර්ස් එක ඇදල පර්ස් එක පුරෝලා තිබ්බ දාහේ දෙදාහේ පන්දාහේ කොළ අතරින් දෙදාහේ කොළයක් ඇදල අරන් බිල් එක ගෙවලා ඉතිරි සල්ලි ටිකත් පර්ස් එකට දාගෙන ගාම්බීර විදියට එතැනින් පිටත් උනා.

ඒක ඉතිං හීනෙං තමා... මොන.. දේශිකා පර්ස් එක ඇරල 1800 ක් ගණං කරල මගේ අතට සල්ලි දුන්නම මම බයෙන් බයෙන් ඒක අරන් සල්ලි ගෙවල, දොරෙන් එළියට යන්නත් කලින් බිල් එකත් එක්ක ඉතුරු සල්ලි එයාගේ අතට දීලා ඇඩ්වාන්ස් එක සැටල් කරා. නැත්නං ඔය අපේ රාජ් බයියල වැඩ කරන තැන් වල වගේ හැරෙන තැපෑලෙන් ඔඩිඩ් ක්වේරීස් එන්න පුළුවන්නේ. එහෙම උනොත් උත්තර නොදී ඉදල අන්තිමට ෆයිනල් ඔඩිට් රිපෝට් එක ආවම ඔළුම ගලේ හප්පගන්න තමා වෙන්නේ..

ප.ලි - අර සල්ලි ගෙවපු අනිත් බුරු පුත්තු පවා එළියෙදි ඇඩ්වාන්ස් සැටල් කරන හැටි මම දැක්කා.

ප.ප.ලි - අද උදේ දැක්ක සිද්ධිය ඇත්තටම අද උදේ වෙච්ච දෙයක්. ඒ වෙලාවේ ඒක හිතට වැදිල මම සියළු රිවයින්ඩ් වැඩ ටික කරගෙන ඇවිත් කම්පීතර් තඩිය ළග වාඩි උනා නේ.. මෙන්න මේ යකත් මම ලියන්න හිටිය වගේ එකක්ම ලියලා.. හිතගිය තැන මාළිගාව